lukost

Byłem, właśnie wróciłem. Między falami zachmurzenia trafiła się godzinka z fantastyczną przejrzystością. Opędziłem letnie klasyki (kapitalny, domknięty Crescent, the Thin Thread odchodząca od Trójkąta Pickeringa czy Messier 17 - nie będący żadnym tam Łabędziem, tylko pełnoprawną literą omega, z piękną strukturą), połapałem resztki wiosny (jakieś tam Arpy w chylącej się ku zachodowi Pannie), no i te fantastyczne kilkanaście minut z Sekstetem Seyferta i Gromadą w Herkulesie. Taaak, to było to czego potrzebowałem!

Dawno nie spijałem soków z Veila przez duży teleskop... ostatnio chyba w Bieszczadach 2 lata temu...