Esku1RES

W ramach treningu drukuję niektóre komponenty spektroskopu, na razie PLA. Drukarka Ender 3. Oto moduł siatki dyfrakcyjnej, której kąt regulowany będzie głowicą mikrometryczną. Po wydrukowaniu oba elementy pasują idealnie. Oś obrotu wchodzi zatrzaskowo.

W ramach obniżenia kosztów mam propozycję dla osoby zainteresowanej. Na ebay jest achromat 12.7mm F30mm - 33 USD za dwie sztuki. Dokładnie taki jaki potrzebny do modułu autoguidera. Proponuję wspólny zakup i podział kosztów /2. Wyjdzie jakieś 65-70 zł za sztukę. Jak ktoś chętny to proszę o kontakt na PW. =============== Dodane 23.09.2019 godz. 02:04 - osoba zainteresowana już się zgłosiła, więc zakup dokonany a moja oferta jest nieaktualna.

Do mojego początkującego gustu przypadł OpenSCAD. Pasuje mi bardzo operowanie kodem, pewnie z powodu mojej zawodowej, programistycznej aktywności.

OK. Dzięki, Panowie. Czyli upraszczając: rozumiem, że np. prosta bryła typu kostka, walec itp wyjdzie z drukarki tej samej jakości po użyciu jednego z tych programów (Cura, Simply3d , slic3r) jak i w przypadku, jeżeli taki soft nie zostanie użyty ?

Mam pytanie. Na ile ten soft rzeczywiście poprawia/optymalizuje jakość wydruków ? Czy jego zalety wyjdą wyłącznie przy bardziej skomplikowanych projektach, czy też i przy tych najprostszych (typu: proste pudełko, pokrętło, zaślepka) ? Jednym słowem czy faktycznie warto wydać te 150$ ?

@Bellatrix* - bardzo interesujące opracowanie na temat alf Ori. Mnie (oprócz kwestii wybuchu SN) "od zawsze" bardzo poruszała sprawa dużej niepewności co do odległości do Betelgezy. Ma to przecież pewne znaczenie w kontekście potencjalnej SN. Nawet najbardziej aktualnie dziś pomiary 222pc, czyli 724ly (Harper,2017) podawane są z dosyć sporym błędem (+48 - 34 pc).

"Będzie, będzie zabawa, będzie się działo"

@Karol_C Dzięki. Na razie nie będę Ci zawracał głowy. Muszę najpierw sam dokształcić się w temacie, ale pewnie jednak zdecyduję się na zakup drukarki. Przy moim zamiłowaniu do majsterkowania to raczej się przyda.

Dziękuję Łukasz. Szczególnie cenna jest ta informacja dotycząca filamentu i jego zachowania w nieco wyższych temperaturach.

Tak się zastanawiam. W związku z moimi zainteresowaniami: astronomia i krótkofalarstwo cały czas kupuję jakieś drobiazgi typu: obudowy, pokrętła, zaślepki i inne. Może już czas pomyśleć o zakupie drukarki ? Czy możecie się panowie ( @jolo @Zielu @Karol_C lub ew. inni) pochwalić jakim konkretnie typami drukarek dysponujecie + kilka słów opinii o nich ? Jako osoby zorientowane w temacie może macie jeszcze jakieś inne propozycje dostępne na rynku. Nie mówimy tu oczywiście o produkcji przemysłowej, tylko okazyjne wydruki niedużych przedmiotów dla użytku własnego .

Pytanie do użytkowników drukarek 3D. Czy jest jakaś procedura według której można policzyć takie koszty ? @Zielu dziękuję za propozycję. Z pewnością się odezwę. Mam nadzieję, że nikt inny się nie dowie i mnie nie uprzedzi. Dla pewności proszę administratora o całkowite usunięcie tego wątku

Jako szczęśliwy posiadacz drukarki faktycznie masz otwartą drogę do realizacji. Jeżeli się za to weźmiesz, to relacjonuj proszę postępy. Na pewno będzie to bardzo ciekawe dla osób zainteresowanych tematem. Pozwolę sobie skontaktować się z Tobą na PW jak już ukończę budowę astrobudki. Czy robiłeś już jakąś wstępną, przybliżoną kalkulację kosztów usługi wydruku tych komponentów ? Firmy, które komercyjnie przyjmują zlecenia wydruku 3D pytają o technologię w jakiej ma to być wykonane: FDM, SLA, CJP, SLS, DMLS. Jakie jest Twoje zdanie co do wyboru odpowiedniej ?

Też bardzo serio rozważam skorzystanie z tego pomysłu. Łukasz, czy masz jakiś dostęp do drukarki/usługi 3D w rozsądnej cenie ?

Spektroskopia jest dziedziną, w której coraz częściej realizują się astroamatorzy. W Europie szczególnie zaawansowani są tu koledzy z Francji oraz UK. My cóż, dopiero nieśmiało próbujemy. Powszechnie używany (bo tani ) jest oczywiście Star Analyser 100 lub 200. Jeżeli chcemy przejść na wyższą półkę, to skok cenowy jest już bardzo duży (Alpy600). A co, jeżeli byłoby możliwe, aby niezły spektroskop można było sobie wydrukować na drukarce 3D ? Oczywiście optykę oraz niektóre części mechaniczne trzeba kupić. Okazuje się, że to możliwe. Dokonał tego Paul Gerlach i co ważne udostępnił wszystkie zasoby projektu LOWSPEC tak, aby każdy mógł go wykonać również. Strona projektu (pliki do druku 3D oraz instrukcja montażu): https://www.thingiverse.com/thing:2455390 Testy i recenzja użytkownika: https://stargazerslounge.com/topic/335568-first-test-of-lowspec2-spectrograph/ Inne linki https://www.meccanismocomplesso.org/en/lowspec-a-3d-printed-spectroscope/ https://www.youtube.com/watch?v=T32eXb0y9zA&feature=youtu.be Sklep z elementami optycznymi do LOWSPEC https://www.thorlabs.com/

Pogodnego nieba, radości z naszego hobby, jak najlepszego zdrowia i ogólnej pomyślności.

To prawda, że pewne typy supernowych mogą zdarzyć się tylko dla masywnych gwiazd (nadolbrzymów o masie przekraczającej 10 M?), ale jednak Słońce również może kiedyś wybuchnąć jako SN. Mam na myśli typ Ia. Można chyba sobie bowiem wyobrazić sytuację, gdy w przyszłości nasze Słońce, jako biały karzeł zostanie "przechwycone" i zwiąże się np. z jakimś czerwonym olbrzymem. W efekcie może to doprowadzić do wybuchu typu Ia. Można sobie też wyobrazić inny przypadek - kolizję Słońca (białego karła) z innym białym karłem - efekt podobny - SN Ia.

Aktualizacja danych na temat SN 2019ehk Według opublikowanego dziś komunikatu ATEL 12734 supernowa ta jest najpewniej obiektem typu Ib. Tak jak więc wcześniej sugerowano jest to katastrofa masywnej gwiazdy, która jednak wcześniej utraciła znacząca część swojej zewnętrznej powłoki. Nie jest to więc typ II. Przypuszcza się też, że supernowa typu Ib może być efektem zapadania się gwiazdy Wolfa-Rayeta. W powyższym komunikacie astronomowie z obserwatorium Lick'a zwracają też uwagę na pewne podobieństwo widma z typem IIb. Wciąż zatem 2019ehk nie zdradza w pełni swojej natury. Zobaczymy co będzie dalej.

Wybacz Łukasz, ale nie mogłem odmówić sobie odszukania AT2019abn (Intermediate Luminosity Red Transient), co w przypadku zdjęcia tak doskonałej jakości jest dziecinnie proste.

Prawdopodobnie niektórzy z Was wiedzą, że w galaktyce Messier 100 pojawiła się supernowa oznaczona symbolem SN 2019ehk. Supernowe w M-kach nie są odkrywane zbyt często, średnio 1 na rok - pełna lista dotychczasowych supernowych w galaktykach z katalogu Messiera. Tak się też przypadkowo złożyło, że miałem przyjemność odkryć tę supernową. Słowo "przypadkowo" nie jest ani przesadą, ani kokieterią z mojej strony. Po prostu pewne zdarzenia z tej nocy skłaniają mnie do wniosku, że bardzo niewiele brakowało, aby odkrycie SN 2019ehk trafiło gdzie indziej. Początkowo chciałem pisać w tym wątku, jednak uznałem, że supernowa w M-ce zasługuje na odrębny temat. Pierwsza moja rejestracja 2019ehk (16.5m) nastąpiła 2019-04-29 o 22:27UT i po rozwianiu pewnych wątpliwości 1,5 godziny później zgłosiłem odkrycie do TNS. Obserwacje potwierdzające spłynęły dosyć szybko następnego dnia. Wykonane przez ATLAS, Grzegorza Duszanowicza, włoskich oraz hiszpańskich obserwatorów, oraz moje zdjęcie wykonane za pomocą teleskopu iTelescope.net T24 w Sierra Nevada. Bardzo szybko wykonane zostały już dwie obserwacje spektroskopowe (ATEL12707, ATEL12714). Mimo iż wskazują one obiekt jako supernową, to jej bardzo wczesny etap (jeszcze brak wyraźnych linii widmowych) powoduje, że bardziej precyzyjne określenie typu będzie możliwe dopiero w późniejszych obserwacjach. Aktualnie jest mowa o zgodności widma z profilem kolapsującej, masywnej gwiazdy na bardzo wczesnym etapie zjawiska. Przypuszczalnie będzie to więc supernowa typu II. Zachęcam Was do wybrania M100 jako astrofotograficznego celu najbliższym czasie. Jest też całkiem prawdopodobne, że za kilka lub kilkanaście dni SN2019ehk będzie też w zasięgu obserwacji wizualnej dla posiadaczy grubych newtonów. Warto, biorąc pod uwagę fakt, że supernowa w Messierze to niecodzienny widok, jak i ze względu na niewątpliwą urodę samej M100.

Gratulacje Łukasz! Przy odległościach tych gromad dystans do M82 to taki "podmiejski spacerek" Magia odległości. Mam to samo ! Czasami sobie żartuję, że moje zainteresowania obiektami astronomicznymi jest wprost proporcjonalne do kwadratu odległości (odwrotnie niż w prawie powszechnego ciążenia ). Tyle, że jest gdzieś granica, szczególnie dla amatorów. Mam na myśli "zwykłych amatorów". a nie takich, którzy robią 22 mag z taką łatwością jak my chodzimy po bułki A mówiąc serio jestem pod wrażeniem !