Ranking użytkowników

Kolejny obiekt DS w mojej narazie skromnej kolekcji. Tym razem wycelowałem w Plejady i zupełnie przypadkiem uwieczniłem mała planetoidę Ate (kreseczka w prawym dolnym rogu). Ze 120 zdjęć do dalszej obróbki nadawało się 94, a obróbka wyszła chyba poprawnie. Jak ktoś ma ochotę poprawić zdjęcie to tu jest stack Dane do zdjęcia: MN190/1000, Canon 1100, 94x60s, ISO 800, DSS, Ps

Ale, dziś była piękna pogoda... Od samego rana słoneczko, normalnie wiosna :) Wykonałem dzisiaj dwa szkice: Jowisz i M 42, oba obiekty w okularze 9mm. Na trzecim szkicu poległem... Księżyc zwyciężył, skubaniec trudny jest... może innym razem :D

Jakiś czas temu postanowiłem podłączyć lustrzankę do teleskopu. Aby zminimalizować koszta postanowiłem na własną rękę zaprojektować adapter i dać znajomemu tokarzowi do wykonania. Przy pomocy suwmiarki i poświęcenia odrobiny powstał projekt składający się z 2 części aby była możliwość regulacji odległości od okularu zamontowanego w adapterze: adapter - 1.pdf adapter - 2.pdf Projekt po tygodniu był już zrealizowany i gotowy do testów. Obecnie poprawiłbym trochę średnicę wewnętrzną pod mocowanie okularu. Trochę za dużo luzu zostawiłem. Pierwszą fotkę przez adapter można zobaczyć w poście: http://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/3887-pierwsze-podejscia-do-astrofoto/ Koszt całego zestawu:50zł = 20zł adapter + 30zł przejściówka z T2 na mocowanie obiektywu lustrzanki.

Trzeba było dać pytania o gołych babach to by nie było polemiki. No chyba, że znów by się pojawiły czarne dziury.

Kolejna już praca Kolegi Aleksandra Cieśli (Wimmer) pod tytułem: ,,Tabela Wimmera v3". Kilka razy jej poprzednie wersje polecałem użytkownikom małych apertur i lornetek. Teraz zrobiona po nowemu. Napiszę krótko - Kawał dobrej roboty - przydatnej początkującym (i nie tylko) odkrywcą nocnego nieba, naprawdę godnej polecenia. Zapraszam do pobrania pliku PDF 8) Poniżej cytat autora opisujący zawartość jego pracy: ,,Tabela Wimmera v3 zawiera: - 46 stron - łącznie 124 obiekty, w tym obiekty głębokiego nieba, gwiazdy podwójne i wielokrotne oraz nowość - 20 najciekawszych asteryzmów. - mapki poglądowe z zaznaczonym każdym obiektem w tabeli - wizualizacje obiektów, czyli jak obiekt może wyglądać w niewielkim teleskopie w dobrych warunkach i pod ciemnym niebem - informacje skrócone w postaci ikon, mówiące, czy obiekt jest trudny, łatwy, atrakcyjny, mały, duży, czy może lepszy w lornetce - dokładne położenia wyrażone we współrzędnych RA i Dec - informacje na temat każdego obiektu. Czasem podstawowe, a czasem jakieś interesujące fakty - podpowiedzi i cenne informacje na temat obserwacji wizualnych rozrzucone w kilku miejscach tabeli Zapraszam wszystkich do zerknięcia na nową Tabelę Wimmera, a początkujących miłośników astronomii zachęcam do korzystania często i gęsto. Pozdrawiam! " Poniżej znajdziecie najnowszą wersję tabeli (3.1) tabela_wimmera_v3-1.pdf tabela_wimmera_v3_inwersja.pdf Poniżej znajdziecie najnowszą wersję taveli - V 3,2 tabela_wimmera_v3-2_s.pdf http://www.astro-art.com.pl/wp-content/uploads/tabela_wimmera_v3-2.pdf

Myśl, która zakiełkowała w temacie " Wszyscy mają konkursy - dlaczego nie Astronomia Ogólna?" doprowadziła z biegiem czasu do czegoś, co wstępnie nazwałem (Międzyforumowym) Konkursem Wiedzy Astronomicznej. Nazwa jak nazwa, jeśli pojawi się lepsza propozycja to się zmieni. Dlaczego "mędzyforumowym"? Otóż zamierzam go przeprowadzić równolegle na dwóch forach astronomicznych :) Czarnym i Białym...stąd też użyty motyw yin-yang, symbol współistnienia, współdziałania i w pewnym sensie również rywalizacji. Te same zasady, te same pytania, a na koniec wspólny finał. Jeśli już rywalizować to może właśnie na polu wiedzy astronomicznej? Co oczywiście nie zmienia faktu, że konkurs ma charakter indywidualnych zmagań z innymi uczestnikami i wiedzą astronomiczną. Chciałbym, żeby była to przede wszystkim fajna zabawa, bez jakiejś chorej rywalizacji. Co mam? 1. Pomysł i błogosławieństwo adminów 2. Wstępny regulamin: http://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/3834-konkurs-wiedzy-astronomicznej-regulamin/ 3. Jakieś tam nagrody Czego potrzebuję? 1. Rozwiania wątpliwości odnośnie formy udzielenia odpowiedzi a) czy odpowiedź na priv może być miarodajna odnośnie czasu udzielenia odpowiedzi B) czy samo uzależnienie punktacji od czasu udzielenia odpowiedzi jest dobrym pomysłem (będę tego mocno bronił :)) 2. Pomocy metytorycznej...Zapytałem Krzyśka Kidę, mam nadzieję, że się zgodzi, marzeniem byłby Piotrek Guzik, ale pewnie wolnym czasem za bardzo nie dysponuje, Panasmaras? Polaris? Chodzi o to, że ogarniając sprawę samodzielnie nietrudno ustrzec się błędów, a błędy to problemy, problemy to kłótnie. Małe jury, które będzie uczestniczyć w układaniu pytań i potem w rozwiązywaniu ewentualnych sporów to wiadomo "co 3-4 głowy to nie jedna" :D 3. Sponsorów! :D :D Jak już wspomniałem coś tam już mam, ale potrzeba nagrody dla ogólnego zwycięzcy (finału) i najlepszych w zmaganiach forumowych (tutaj myślę, że każde forum zadba o swoich). Zapraszam do dyskusji. Co prawda mam koncepcję, która zawarta jest w regulaminie, ale jak widać są wątpliwości, a może jest coś o czym nie pomyślałem :) Jak widać, początek planuję na marzec, a luty chciałbym przeznaczyć na dopieszczanie szczegółów i pewnie próbę testową. Aha, konkurs na drugim forum firmować będzie grafika z odwrotnym yin-yangiem. Grafikę-matkę przedstawiłem tutaj: http://astroparody.blogspot.co.uk/2014/01/teaser.html Dodatkowo na blogu chciałbym przeprowadzić finał. Technicznie jest idealny, ponieważ mogę ustawić automatycznie kiedy mają pojawić się pytania. Dodatkowo można odpowiadać w komentarzach, ponieważ i tak są moderowane więc nikt ich nie zobaczy dopóki nie wpłyną wszystkie :) Miałem też luźną myśl o jednym specjalnym etapie na łamach Astronomii Amatorskiej, ale nie bardzo wiem jak mogłoby to wyglądać :/

Pracownia Komet i Meteorów oraz Polska Sieć Bolidowa (Polish Fireball Network) zaprasza wszystkich miłośników astronomii na XXIX Seminarium PKiM i PFN, które odbędzie się w dniach 21-23 Lutego 2014 roku w Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika w Warszawie. Przy okazji tego spotkania będziemy obchodzić 10 lecie powstania PFN. Darmowy pobyt będzie zapewniony dzięki gościnie CAMK PAN w Warszawie ul. Bartycka 18, które udostępni sale wykładowe oraz pokoje hotelowe. Seminarium jest doskonałą okazją do poznania innych miłośników astronomii, wymiany doświadczeń i wzbogacenia wiedzy astronomicznej - nie tylko z dziedziny astronomii meteorowej. Wykłady poprowadzą m.in. członkowie Pracowni Komet i Meteorów, Polskiej Sieci Bolidowej oraz zaproszeni prelegenci z różnych ośrodków astronomicznych. Tematyka wykładów, jakie odbędą się w tych dniach jest bardzo różnorodna - dotyczy ona zarówno problemów teoretycznych związanych z prowadzonymi przez Pracownię badaniami, problemów technicznych związanych z konstrukcją sprzętu do obserwacji jak też międzynarodowych projektów badawczych, w jakie prelegenci są zaangażowani. Niewątpliwie kilka wykładów będzie dotyczyło tematyki kometarnej oraz zjawiska Bolidu Czelabińsk wraz z relacjami poszukiwań meteorytów w miejscach spadku. Dlaczego piszę o tym na forum Sekcji Obserwatorów Komet? Ponieważ SOK PTMA również będzie uczestniczył w Seminarium! Zapraszam wszystkich do Warszawy, wystąpię jako jeden z prelegentów, reprezentując Sekcję Obserwatorów Komet PTMA. _ PKiM udostępniło już plan prelekcji, który będzie wyglądał w ten sposób: dr Jadwiga Biała (PTMet, Olsztyn) "Powiązanie meteorytów z dyskami protoplanetarnymi" Przemysław Żołądek (PKiM) "Rok po spadku meteorytu w Czelabińsku - wyniki analizy danych" Marcin Stolarz (PKiM) "Wyprawa na poszukiwania meteorytów do Czelabińska" Sesja małych ciał Michał Żołnowski (RO) Michał Kusiak (UJ, RO, PKiM) "Rantiga Osservatorio - poszukiwanie i obserwowanie drobnych ciał w US za pomocą zdalnie sterowanego teleskopu" dr Dagmara Oszkiewicz (UAM) "Zróżnicowane planetoidy" Mikołaj Sabat (SOK PTMA) "C/2012 S1 ISON kometą stulecia? Jedna z najlepiej zbadanych komet w historii ludzkości." "Jak obserwować komety?" dr Regina Rudawska (UAM, "Bratysława?", PKiM) "Widma meteorów" Jakub Koukal "EDMOND database" dr hab inz Piotr Strzelczyk (Politechnika Rzeszowska) "Akustyczne obserwacje meteorów: możliwości i ograniczenia fizyczne" dr Anna Odzimek (IGF PAN) "Zjawiska TLE" Karol Wójcicki (CNK, TVN?) "Popularyzacja astronomii w masmediach - do kuchni" Andrzej Skoczewski (PKiM) "Historia Pracowni Komet i Meteorów" dr. hab. Arkadiusz Olech (CAMK, PKiM) "Początki działania PFN" Mariusz Wiśniewski (CAMK, GUM, PKiM) "Podsumowanie 10 lat PFN" (w tym podsumowanie 2013) Przemysław Żołądek (PKiM) "Najjaśniejsze zjawiska zaobserwowane przez PFN" (Kowiesy, Wyszków...) Przemysław Żołądek/Mariusz Wiśniewski/Arkadiusz Olech/Zbyszek Tymiński "3 letni grant NCN na PFN - plany na przyszłość" Pozwoliłem sobie zaznaczyć własne wykłady - przeprowadzę dwie prezentacje, w ramach prelekcji pt. "Jak obserwować komety" oprócz sposobów obserwacji komet, omówię także działalność SOK PTMA i przedstawię plan reorganizacji Sekcji, który do tego czasu będzie już w dużej większości zrealizowany. Zapraszam do uczestnictwa w Seminarium, oficjalnie trzeba było się zapisać do 6 lutego, ale przecież nikt nikogo nie wygoni (a przynajmniej mam taką nadzieję :D ).

Miałem już nie wstawiać zdjęć samolotów, ale dzisiaj złapałem ciekawą parkę i jeden solo:D Hałasu narobili dzisiaj :)

wimmer - Bomba, o to chodziło :-) A wszystko w trosce o edukację w duchu proekologicznym C:-)

Do zobaczenia w Warszawie! :)

Jak donoszą newsy z ostatniej chwili coś tam odkryli właśnie http://www.sciencedaily.com/releases/2014/02/140209200836.htm - niestety mało konkretów, czyżby III populacja?

Po tym jak niedawno zakupiłem teleskop marzyło mi się uwiecznienie tego co przez niego widać. Pierwszym krokiem było podłączenie lustrzanki w sposób mało kosztowny gdyż finanse ograniczone. Przejściówka z lustrzanki na gwint T2 zakupiłem przez neta natomiast adapter projekcyjny z regulacją odległości według własnego projektu dorobił mi znajomy tokarz za symboliczne 20zł :) (Wrzucę zdjęcia adaptera z rysunkiem do działu ATM jak będę miał trochę więcej czasu.) Wszystko ładnie poskładałem no i pozostało oczekiwanie na pogodę. Po długich oczekiwaniach udało mi się w końcu w tym tygodniu zabrać za pierwsze próby astrofotografii przez teleskop. Na pierwszy ogień poszedł Jowisz - niestety seeing nie był za dobry ale dało radę coś uwiecznić.

Oj widzę, że Ty jednak mało głowę do góry nocą zadzierasz - widać doskonale i to mnóstwo (światła) i naprawdę nie wolno kierować - może się to tragicznie zakończyć.

Nowy model NASA: życie na Ziemi powstałoby i bez Księżyca Dotąd naukowcy sądzili, że na odległych planetach, które nie posiadają księżyca, nie może istnieć życie. Niedawno jednak zespół naukowców z NASA podważył tę teorię. Eksperci stworzyli nowy model, który wskazuje na to, że te naturalne satelity wywierają mniejszy wpływ na klimat danej planety, niż to wcześniej zakładano. Dotychczasowe modele wskazywały, że Księżyc znacząco stabilizuje kąt nachylenia osi ziemskiej względem orbity. A co się z tym łączy - od naszego naturalnego satelity zależy, czy warunki klimatyczne na planecie są sprzyjające życiu. - Ale to wcale nie musi być regułą - twierdzi Jack Lissauer z NASA. - Jeśli Ziemia nie miałaby Księżyca, to nachylenie osi obrotu - co za tym idzie także klimat - różniłoby się od obecnego stanu - powiedział naukowiec podczas wystąpienia na grudniowym spotkaniu Towarzystwa Unii Geofizycznej. - Ale warunki nie byłyby na tyle złe, jak zakładają istniejące modele - zaznaczył. Potężne księżyce rzadkością we Wszechświecie Średnica ziemskiego Księżyca jest równa około 27 proc. średnicy Ziemi. Masa naszego naturalnego satelity wynosi natomiast około 1 proc. masy Błękitnego Globu. Żadna inna planeta karłowata Układu Słonecznego nie posiada tak dużego księżyca jak Ziemia. -Lissauer stwierdził, że wydaje się, że tak potężne naturalne satelity są rzadkością we Wszechświecie. Skąd taki wniosek? - Jeśli gigantyczne księżyce byłyby powszechnym zjawiskiem, to na pewno do dziś Kepler znalazłby jedną - powiedział naukowiec, odnosząc się do pracy Kosmicznego Teleskopu Keplera. Dzięki naturalnemu satelicie na Ziemi możliwe jest życie Księżyc jest istotnym czynnikiem warunkującym nachylenie osi ziemskiej, bo jego dzięki jego sile przyciągania, odległość między nim, a Ziemią jest niemal równa. Dzięki temu satelicie ograniczone zostało również nachylenie osi ziemskiej między 22, a 24,6 stopni od prostej prostopadłej do płaszczyzny orbity. Wszystko to sprawia, że zminimalizowane są wahania klimatu, a co się z tym wiąże - na Ziemi panuje życie. Niektórzy badacze sądzą, że gdyby Ziemia nie posiadałaby Księżyca, to byłaby martwą planetą. Takie wnioski opierają się na modelach, które sugerują, że nachylenie osi bezksiężycowych planet zmienia się w zakresie od 0 do 85 stopni. -Zmiana kąta nachylenia od 0 do 85 stopni wprowadziłaby potężny chaos nawet na planecie, której powierzchnia byłaby pokryta głównie oceanami - zaznaczył Lissauer powiedział. Przy kącie nachylenia równym 0 stopni, słońce bowiem zawsze góruje nad równikiem, a bieguny praktycznie w ogóle nie otrzymują światła. Z kolei nachylenie 85 stopni zupełnie odwraca sytuację. Bieguny na przemian otrzymują światło. W wyniku tego sześć słonecznych miesięcy przeplata się z sześcioma miesiącami ciemności. Nowy model Lissauera Lissauer wraz z zespołem naukowców nie zgadzał się z tą teorią, dlatego stworzył własny model. Później przeprowadził szereg symulacji komputerowych, na podstawie których sprawdził, w jaki sposób oś "bezksiężycowej" Ziemi zmieniałaby się przez 4 mld lat. Okazało się, że rzeczywiście zmiany nachylenia osi planety byłyby większe niż zmiany, które dotyczą planety posiadającej księżyc. Co jest jednak ważne, zmiany te nie byłyby tak duże, jak wynikało z dotychczasowych modeli. Podczas jednej z symulacji naukowcy badali, co stałoby się z osią Ziemi w ciągu 100 mln lat (zakładając, że Ziemia nie posiada Księżyca). Z modelu wynika, że nachylenie Ziemi nigdy nie wzrosłoby powyżej 40 stopni. - Nachylenie osi planet, które nie posiadają tak dużych jak Ziemia księżyców, zmienia się o plus-minus 10 stopni. To znacznie mniejsza rozpiętość niż dotychczas zakładano i niesie ze sobą mniej katastrofalnych skutków - podsumował Lissauer. Wyniki badań mają pomóc naukowcom w poszukiwaniu planet podobnych do Ziemi. http://tvnmeteo.tvn24.pl/informacje-pogoda/ciekawostki,49/nowy-model-nasa-zycie-na-ziemi-powstaloby-i-bez-ksiezyca,113320,1,0.html

Skoro o fotografii z EQ3-2 mowa, to chyba dobre miejsce na publikacje takich wypocin... Oczywiście obróbka w powijakach... Canon 350D mod, obiektyw Tamron 300mm, na EQ3-2, czasy 60x2min, ISO 800, 20xDark. DSS, PIXInsight, PS. Obiekty to oczywiście mgławice Płomień i Koński Łeb. Sugestie dotyczące obróbki mile widziane...

Może się mylę, ale chyba częściej używanym (precyzyjniejszym?) określeniem niż "generacja gwiazdowa" jest "populacja gwiazdowa". Termin sam w sobie o tyle ciekawy, że ma wsteczną numerację. Tj. najmłodsze gwiazdy, o większej metaliczności są gwiazdami I populacji (np. Słońce, gównażeria z gromad otwartych itd.). Starsze, często spotykane w gromadach kulistych i galaktycznym halo są gwiazdami II populacji (są to słońca niewiele młodsze niż sam wszechświat). Jest też hipotetyczna III populacja gwiazd, choć jeszcze nie udało się zaobserwować takiego osobnika.

Poprawka w module już wydana. Wystarczy zaktualizować dane satelitów (konfiguracja->wtyczki->satelity->konfiguruj->Zaktualizuj teraz). W przypadku gdy jest zaznaczone pole automatycznej aktualizacji, cały proces odbędzie się prawie niepostrzeżenie. Ech, niestety pośpieszyłem się. Co prawda poprawiono pozycję satelitów geostacjonarnych w plikach TLE, natomiast nadal przy zmianie daty, zmieniają one pozycję na orbicie. Przepraszam za podanie fałszywej informacji, ale na pierwszy rzut oka wyglądało to na koniec problemu. Niestety najprawdopodobniej trzeba czekać na wersję 0.13.x

Teleskop gotowy na pierwsze światło techniczne. Pozostało parę detali do dorobienia, coś do pomalowania i oczywiście zrobienie rurek. Teleskop gasi drgania podobnie jak mój stary Columbus 12" więc jest OK :)

Kazdy zdjecie ktore tu prezentuje jest moim pierwszym bo zabawe w AstroFoto rozpoczalem latem tego roku. A zatem M42 . Pierwsze podejscie. Focone z mojego ogrodu w polnocnym Londynie. Parametry: SW Esprit 100 ED Apo Canon 1000 d mod. EQ6 Pro Astronomik CLS. 35x240s iso 800 ogniskowa 550 f5.5. Darki,biasy. Bez watpienia podejde raz jeszcze do obrobki. :)

MAVEN jest już ponad 220 milionów kilometrów od Ziemi Zakończono fazę odbioru sondy MAVEN - statek i przyrządy naukowe mają się dobrze. Przybycie do Marsa - 22 września. Zakończyła się faza odbioru amerykańskiej sondy Mars Atmosphere and Volatile Evolution (MAVEN). Przyrządy naukowe, jak i cały statek, pracują bez zarzutu. To oznacza, że po dotarciu do Marsa sonda powinna wykonać wszystkie zaplanowane pomiary naukowe. Sonda będzie badała głównie górne warstwy atmosfery Marsa. MAVEN została wystrzelona 18 listopada zeszłego roku. Planowe przybycie na orbitę ma mieć miejsce 22 września o godz. 02:00 UTC (21 września o 22:00 EDT). Po wejściu na orbitę sondę czeka 5 tygodni kolejnych testów i badań. W tym czasie statek zajmie swoją docelową orbitę, rozłożone zostaną wysięgniki z instrumentami badawczymi, i dokonane zostaną ponowne sprawdzenia ich stanu i kalibracji. MAVEN przez najbliższe miesiące nie będzie jednak bezczynna. Planowane są dodatkowe testy i kalibracje niektórych przyrządów. Po raz pierwszy zostanie też uruchomiony zestaw telekomunikacyjny "Electra", służący do przekazywania łączności z łazików marsjańskich na Ziemię. Planowany jest też drugi manewr korekty trajektorii lotu. Przygotuje on sondę do uruchomienia silnika, który to umieści ją na orbicie Czerwonej Planety. Na godzinę 01:00 CET 5 lutego sonda MAVEN przebyła drogę 220 milionów 398 tysięcy 984 kilometry, tj. około 1/3 zaplanowanej trasy (712 milionów kilometrów). Sonda porusza się obecnie z prędkością 31,06 km/s, względem Słońca. http://nt.interia.pl/technauka/news-maven-jest-juz-ponad-220-milionow-kilometrow-od-ziemi,nId,1102371 Przyrządy naukowe sondy MAVEN pracują bez zarzutu. /NASA

Odkryto planetę z bardzo chaotyczną orbitą Kosmiczny Teleskop Keplera odkrył kolejną niezwykłą planetę. Tak mocno odchyla się ona od swojej osi, że dochodzi do nieprzewidywalnych zmian pór roku. Planeta Kepler-413b jest oddalona od Ziemi o 2300 lat świetlnych i znajduje się w gwiazdozbiorze Łabędzia. Potrzebuje ona 66 dni, by okrążyć dwie gwiazdy - czerwonego i pomarańczowego karła. Orbita planety jest nachylona pod kątem 2,5 stopnia do płaszczyzny gwiazd, więc z perspektywy obserwatora wygląda to tak, jakby ulegała ciągłym zmianom. Kepler-413b jest gazowym olbrzymem 65 razy cięższym od Ziemi. - Przeanalizowaliśmy dane z Keplera z ostatnich 1500 dni. W ciągu pierwszych 180 odnotowaliśmy trzy przejścia planety na tle jednej z gwiazd, każde co 66 dni. Później przez 800 dni nic się nie działo, a następnie doszło do 5 szybkich przejść z rzędu - powiedział Veselin Kostov z NASA. Kolejne przejścia planety z Ziemi będzie można zaobserwować najwcześniej w 2020 roku. Astrofizycy wciąż jednak nie wiedzą jak to jest możliwe, że Kepler-413b nie jest zsynchronizowana z gwiazdami. Być może w systemie znajduje się inna planeta albo gwiazda, których oddziaływanie grawitacyjne deformuje orbitę Keplera-413b. Najprawdopodobniej we wszechświecie istnieje więcej planet takich jak Kepler-413b, ale nie widzimy ich, bo znajdują się w punkcie, który uniemożliwia pełną obserwację - powiedział Peter McCullogh, jeden z członków zespołu badawczego. http://nt.interia.pl/raport-kosmos/astronomia/news-odkryto-planete-z-bardzo-chaotyczna-orbita,nId,1101372

Dzisiejszy APOD:

Odświeżam temat ponieważ nastąpiło wreszcie historyczne wydarzenie. Jacek cały tydzień robił wszystko żeby tego nie zrobić ale pękł, wyprzedził Pawła Barana i zajmuje 2 miejsce w rankingu :D Jeśli zajrzymy do pierwszego postu w tym temacie, tempo Jacka zrobi jeszcze większe wrażenie. A najważniejsze jest to, że za ilością idzie jakość :) Pogratulować!