Ranking użytkowników

Góra: 80 klatek po 180 sekund każda (4h); ISO 800 Canon EF 50mm f/1.8 STM, przysłona na f/2.2 Neq6 pro beltmod Canon eos 1200d mod + filtr CLS Stack dss, obróbka ps + starnet, siril Dół: 1 klatka 1/40 sekundy, ISO 400 Canon eos 1200d mod Canon EF 50mm f/1.8 STM, przysłona na f/3.2

Kolejny klasyk z mojego balkonu w Gdyni , tym razem Mgławica Półksiężyc albo jak kto woli Rożek (NGC6888) ja osobiście bym ją nazwał mgławicą mózg takie mam skojarzenia i chyba nie tylko ja, tym razem zdjęcie wykonywane teleskopem SW150/750 ASI174mm-c wodór 60x420 tlen 65x420 Składane w APP obróbka w PS.

Kolejna fotka, to zapowiadany kiedyś fragment mgławicy NGC 7000. SHO TS 115+WO6AIII Flat QHY 163m AZ-EQ5 Pro Astronomik R, G, B, Ha, SII 6nm Baader OIII 4 nm CMOS Optimized Ha 80x240 OIII 112x240 SII 60x240 RGB po godzinie na kanał.

Załączam propozycję mojej obróbki z Siril + Photoshop. Kroki w Siril: - Background Extraction - Photometric Color Calibration - Starnet Processing: Starnet Star Removal - GHS transformation na starless i starmask - Starnet Processing: Star Recomposition - Remove Green Noise Photoshop: - Redukcja szumu i różne suwaki 🙂 Resize 50%

Kolejna praca z wałeckiego tarasu Bańka z koleżankami. TS 115+Qhy 163M AZ-EQ5 PRO ok. 27h Astronomik R, G, B, Ha, SII 6nm Baader OIII 4.5nm

Witam. Do tej pory wykonywałem głównie zdjęcia Słońca, Księżyca i planet z różnymi efektami ale coś tam mi wychodziło. Zrobiłem też kilka zdjęć DS-ów ale tu już efekt był mizerny. Może na początek mój sprzęt, w tej chwili dysponuję SW Evostar 72ED, Nikon D3100 MOD, Nikon D5100, montaż EQ3-2 (AstroEQ). Udaje mi się robić 40-45 sek w miarę nie poruszone klatki bez guidingu (jeszcze nie posiadam). Dostępne niebo z mojego ogródka jest takie jak na rys. poniżej ale chyba moim głównym problemem są latarnie LED, które święcą, jedna centralnie na południu przed ogrodem a dwie z lewej i prawej strony. Ostanio próbowałem zebrać trochę materiału na M-31, wyszło mi około 80 klatek po 40 sek i 30 darków. Nie będe tego wstawiał bo wstyd ale jeżeli ktoś chciałby spróbować obróbki to mogę wrzucić na dysk googla. Bo może u mnie leży obróbka a nie niebo jest problemem. Ale generalnie czy mam szansę na wykonanie przeciętnych zdjęć z tego miejsca i tym co mam, dodam, że rozglądam się za lepszym montażem i mam zamiar dodac guiding jeżeli jest oczywiście sens focenia w moich warunkach. Jeżeli jest jakaś szansa na zrobienie zdjęcia takiego pokroju jak poniżej (autor podaje, że wykonane było przez 72ED i Nikon D5100 i 3h naświetlania, niebo bortle 4 czyli lepsze od mojego) to co bym musiał zmodernizować, dokupić ? Byłbym wdzięczny za wszelkie wskazówki, które nakierują mnie na dobrą drogę 🙂 Pozdrawiam.

Na miejscówkę będzie dobra, ale pytanie było o balkon w mieście

Właśnie oglądam program na SCI "Tajemnice lądowania na Księżycu". Padło tam piękne zdanie , charakteryzujące osoby produkujące i powielające teoria spiskowe, Oni nie są idiotami, oni są po prostu niedoukami, tam gdzie jest ciemnota zawsze rodzą się teorie spiskowe...

Dzięki bardzo, widzę że materiał materiałem ale z obróbki jestem cienki jak gumka od kaleson 🙂 A właśnie dzisiaj zainstalowałem Siril-a, tylko teraz trzeba go poznać chociaż w podstawowy sposób. Jak coś stworzę to pokażę.

Ja zakupiłem TSa 7x50. Mój wybór był podyktowany tym samym powodem, który podał kolega z poprzedniego postu - wygoda obserwacji nocnego nieba bez statywu. Jeśli nie siódemkę, polecałbym uniwersalną 10x50. Nikon Action EX albo delta optical extreme (ta ostatnia trochę przekroczyłaby zakładany budżet) byłyby dobrym wyborem. Tylko 10-ciokrotne powiększenie raczej na statyw, bo gwiazdy przez nią oglądane robią piękne zygzaki, choć niektórym takie obserwacje z ręki nie przeszkadzają.

GoTo nie jest potrzebne do astrofotografii. GoTo to nie to sanmo co naped śledzący obiekt. EQ5 nie nadaje sie do astrofotografii. Co najmniej HEQ5 jest potrzebny. Do astrofotografii nowicjusz ( ktos kto nie zna sie na teleskopach) powinien zaczynac od dobrze skorygowanego malego refraktora ed (np. 80ed) lub nawet obieiktywu fotograficznego. Rozumiem ze chodzi Ci o astrofotografie DS? Bo jesli US to potrzebny jest skrajne inny teleskop. Np. STC 9.25"

Pierwsze widmo planety TRAPPIST-1 z JWST 2023-09-30. W układzie słonecznym o nazwie TRAPPIST-1, 40 lat świetlnych od Ziemi, siedem planet wielkości Ziemi krąży wokół zimnej gwiazdy. Astronomowie uzyskali nowe dane z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba (JWST) dotyczące planety TRAPPIST-1b, która jest częścią układu TRAPPIST-1 i znajduje się najbliżej swojej gwiazdy. Nowe obserwacje dostarczają cennych informacji na temat wpływu tej gwiazdy na egzoplanety znajdujące się w ekosferach chłodnych gwiazd. Interesujący jest fakt, że w strefie złotowłosej, czyli na odpowiedniej odległości od gwiazdy, woda w stanie ciekłym może nadal istnieć na powierzchni tej planety. Zespół opublikował swoje wyniki w czasopiśmie The Astrophysical Journal Letters. Po naszych obserwacjach nie znaleźliśmy żadnych śladów atmosfery wokół TRAPPIST-1b. To oznacza, że planeta może być gołą skałą, posiadać chmury wysoko w atmosferze lub mieć bardzo ciężkie cząsteczki, takie jak dwutlenek węgla, które sprawiają, że atmosfera jest zbyt mała, aby ją wykryć – powiedział Ryan MacDonald. Jednakże, zauważamy, że gwiazda jest absolutnie dominującym czynnikiem we wszystkich naszych obserwacjach, i to samo dotyczy innych planet w tym układzie. Większość badań zespołu koncentrowała się na tym, jak wiele można dowiedzieć się o wpływie gwiazdy na obserwacje planet układu TRAPPIST-1. Jeżeli teraz nie wymyślimy, jak poradzić sobie z gwiazdą, będzie nam znacznie, znacznie trudniej, gdy spojrzymy na planety w ekosferze – TRAPPIST-1 d, e i f – aby dostrzec jakiekolwiek sygnały atmosferyczne – powiedział MacDonald. Obiecujący układ egzoplanetarny TRAPPIST-1, gwiazda znacznie mniejsza i chłodniejsza od naszego Słońca, znajdująca się około 40 lat świetlnych od Ziemi, przyciągnęła uwagę naukowców i entuzjastów kosmosu od czasu odkrycia w 2017 roku siedmiu egzoplanet wielkości Ziemi. Światy te, ciasno upakowane wokół swojej gwiazdy, z których trzy znajdują się w ekosferze, podsyciły nadzieje na znalezienie potencjalnie nadających się do zamieszkania środowisk poza naszym Układem Słonecznym. W badaniu przeprowadzonym przez Oliwię Lim z Trottier Institute for Research on Exoplanets na Uniwersytecie w Montrealu zastosowano technikę znaną jako spektroskopia transmisyjna, aby uzyskać istotny wgląd we właściwości TRAPPIST-1b. Poprzez analizowanie światła emitowanego przez centralną gwiazdę, które przechodzi przez atmosferę egzoplanety podczas tranzytu, astronomowie są w stanie dostrzec unikalne „odciski palców” pozostawione przez cząsteczki i atomy obecne w tej atmosferze. Poznaj swoją gwiazdę, poznaj swoją planetę Badanie ujawniło kluczowe odkrycie dotyczące znaczącego wpływu aktywności gwiazdowej i zanieczyszczeń na próbę określenia natury egzoplanety. Zanieczyszczenie gwiazdowe dotyczy wpływu cech charakterystycznych dla gwiazd, takich jak ciemne obszary zwane plamami i jasne obszary, na pomiary atmosfery egzoplanety. Zespół dokonał przekonującego odkrycia, które wskazuje na kluczową rolę zanieczyszczenia gwiazdowego w kształtowaniu widm transmisyjnych TRAPPIST-1b oraz prawdopodobnie innych planet w tym układzie. Aktywność gwiazdy centralnej może generować tzw. sygnały duchy, które mogą wprowadzić obserwatora w błąd, sugerując wykrycie określonej cząsteczki w atmosferze egzoplanety. Wynik tego badania jednoznacznie podkreśla istotę uwzględnienia zanieczyszczenia gwiazdowego podczas planowania przyszłych obserwacji układów egzoplanetarnych. Szczególnie ważne jest to w przypadku układów podobnych do TRAPPIST-1, który jest skoncentrowany wokół czerwonego karła. Czerwone karły mogą być szczególnie aktywne, wykazując plamy gwiazdowe oraz częste rozbłyski. Wobec tego konieczne jest uwzględnienie tych czynników, aby móc dokładniej analizować widma transmisyjne egzoplanet. Oprócz zanieczyszczenia pochodzącego z plam gwiazdowych, zaobserwowaliśmy rozbłysk gwiazdowy, nieprzewidywalne zdarzenie, podczas którego gwiazda wygląda jaśniej przez kilka minut do godzin – powiedziała Lim. Ten rozbłysk wpłynął na nasze pomiary ilości światła blokowanego przez planetę. Takie oznaki aktywności gwiazdowej są trudne do modelowania, ale musimy je uwzględnić, aby upewnić się, że prawidłowo interpretujemy dane. Brak znaczącej atmosfery na TRAPPIST-1 b Podczas gdy wszystkie siedem planet w układzie TRAPPIST-1 stanowiło kuszących kandydatów do poszukiwania egzoplanet o rozmiarze zbliżonym do Ziemi z atmosferą, TRAPPIST-1b, ze względu na bliską odległość od swojej gwiazdy, znajduje się w bardziej ekstremalnych warunkach niż jej rodzeństwo. Ta planeta otrzymuje czterokrotnie większe natężenie promieniowania od swojej gwiazdy niż Ziemia od Słońca, co skutkuje temperaturą powierzchni wynoszącą od 120 do 220 stopni Celsjusza. Gdyby jednak TRAPPIST-1b posiadała atmosferę, byłaby najbardziej wykrywalna i opisywalna spośród wszystkich planet w układzie. Ze względu na bliskie położenie TRAPPIST-1b wobec swojej gwiazdy, która czyni ją najgorętszą planetą w układzie, tranzyt tej planety generuje silniejszy sygnał. Wszystkie te czynniki sprawiają, że TRAPPIST-1b jest kluczowym, ale jednocześnie trudnym obiektem do obserwacji. Aby uwzględnić wpływ zanieczyszczeń gwiazdowych, zespół przeprowadził dwie niezależne analizy atmosfery, co stanowi technikę pozwalającą określić rodzaj atmosfery na TRAPPIST-1b, w oparciu o obserwacje. W pierwszym podejściu z danych przed analizą usunięto zanieczyszczenie gwiazdowe. W drugim podejściu, przeprowadzonym przez MacDonalda, modelowano i dopasowywano jednocześnie zanieczyszczenie gwiazdowe i atmosferę planety. W obu przypadkach wyniki wskazywały, że widma TRAPPIST-1b mogą być dobrze dopasowane wyłącznie przez modelowane zanieczyszczenie gwiazdowe. Sugeruje to brak dowodów na istnienie znaczącej atmosfery na planecie. Taki wynik pozostaje bardzo cenny, ponieważ mówi astronomom, które typy atmosfer są zgodne z obserwowanymi danymi. Na podstawie zebranych obserwacji JWST, Lim i jej zespół przeprowadzili badania na różnych modelach atmosferycznych dla TRAPPIST-1b, analizując różne możliwe składy i scenariusze. Ich odkrycie polegało na wykluczeniu, na podstawie danych prawdopodobieństwa, bezchmurnych atmosfer bogatych w wodór. W rezultacie stwierdzono, że wokół TRAPPIST-1b nie istnieje wyraźna, rozległa atmosfera. Jednak na podstawie zebranych danych nie można jednoznacznie wykluczyć istnienia cieńszych atmosfer wokół TRAPPIST-1b, takich jak atmosfera składająca się z czystej wody, dwutlenku węgla lub metanu, ani atmosfery podobnej do atmosfery Tytana, księżyca Saturna i jedynego księżyca w Układzie Słonecznym posiadającego znaczącą atmosferę. Wyniki tych badań, czyli pierwsze widmo planety TRAPPIST-1, są zgodne z wcześniejszymi obserwacjami JWST dotyczącymi strony dziennej TRAPPIST-1b, które były prowadzone przy użyciu instrumentu MIRI i ograniczały się do jednego koloru. Ponieważ astronomowie nadal prowadzą badania innych skalistych planet w niezmierzonej przestrzeni kosmicznej, uzyskane wyniki stanowią podstawę dla przyszłych programów obserwacyjnych przy użyciu JWST i innych teleskopów. Te badania przyczyniają się do bardziej wszechstronnego zrozumienia atmosfer egzoplanet i ich potencjalnej zdatności do zamieszkania. Opracowanie: Agnieszka Nowak Źródło: University of Michigan Urania Wizja artystyczna czerwonego karła TRAPPIST-1 pokazująca jego bardzo aktywną naturę. Egzoplaneta TRAPPIST-1 b, najbliższa centralnej gwieździe układu, na pierwszym planie, bez widocznej atmosfery. Egzoplaneta TRAPPIST-1 g, jedna z planet w strefie zamieszkiwalnej układu, widoczna jest w tle na prawo od gwiazdy. Źródło: Benoît Gougeon, Université de Montreal https://agnieszkaveganowak.blogspot.com/2023/09/pierwsze-widmo-planety-trappist-1-z-jwst.html

Wybacz kolego za taką radę ale zacznij od podstaw, od mapek, od emek, od opisów obiektów, od ich charakterystyk a później sam mając już wiedzę poszukasz sprzętu. Mam 3,5 k na wydatki i rzucanie się na sprzęt to najgorszy początek na sensowne astro zwłaszcza foto, które wymaga zaangażowania emocjonalnego i ogromnego doświadczenia. Pozdrawiam.

@Tixn, witamy na Forum ! Czy ten teleskop ma być do astrofotografii, czy do obserwacji wizualnych ? GoTo jest skomplikowanym systemem, trzeba przekładni, silników, elektroniki i oprogramowania, więc to musi kosztować. Do obserwacji wizualnych taki system bardziej przydaje się w dużych aperturach, gdzie mnogość dostępnych obiektów utrudnia ich wyszukiwanie. 130 mm to nie jest na pewno ten przypadek, bo Księżyc, planety i najjaśniejsze DSy da się łatwo znaleźć samemu. Więc jak teleskop ma być do wizuala, masz gdzie wystawić i przechowywać większy sprzęt, może rozważ rezygnację z GoTo na rzecz większej apertury i/lub mniejszej światłosiły, bardziej przyjaznej dla okularów.

18.30 - 19.00, magiczne pół godziny dla Księżyca przez lornetę. Miejski balkon górą!

Welon wschodni oznaczony w katalogu jako NGC 6992 znany również jako Caldwell 33 jest częścią Pętli Łabędzia powstałej po wybuchu supernowej około 10 tysięcy lat temu. Znajduje się w gwiazdozbiorze Łabędzia . Pierwsze próby z "nowego" teleskopu TS70/420 , TS70/420 +asi 174mm cool , wodór -40x420s tlen- 34x420s Składane w APP obróbka w PS.

Kątnik większy, kątnik domowy większy (Eratigena atrica) Jeden z największych pająków w naszym otoczeniu (w Polsce oczywiście). Tułów dorasta do 2cm a wraz z odnóżami może osiągać nawet 8-10cm średnicy (chociaż tak duże okazy znajduje się rzadko) Fotografowany okaz znaleziony dzisiaj na podwórku - za wcześnie wyszedł z kokonu - miał tylko około 2cm razem z odnóżami więc był raczej malutki. Posada duże masywne szczękoczułki i spore kolce jadowe. Jeden z niewielu pająków w Polsce potrafiących przebić skórę człowieka aczkolwiek jego ugryzienie dla osób nieuczulonych nie jest szczególnie groźne. Zdjęcie głowy pajączka wykonałem obiektywem 3,2x (skala około 5:1) a kolców jadowych obiektywem Nikon Plan Apo 10x (skala 16:1) - aparat Canon 500D