Ranking użytkowników

Jakbym miał tyle okularów, to też by mi psycha siadła.

Co prawda będzie to tylko potwierdzenie powyższego, ale obiecałem, to podaję. Wysokość ma 35mm. Tak więc przyszła dzisiaj redukcja (szybko, bo spodziewałem się raczej na jutro, więc miło). Dzięki jeszcze raz Mareg za podpowiedź; jest bardzo fajna i solidna, a filtr wkręca się w nią bez problemu. Jednak będzie trzeba pomyśleć o tym krążku z jakiegoś materiału, a co ciekawe, z moich okularów (ES 4,7mm, Pentax XW 7mm, ES 14mm, kitowiec 25mm), to Pentax wystaję z tulei dość niewiele i być może nie dotykałby nawet filtra, natomiast zdecydowanie najgorzej w tej kwestii wypadł ES 14mm. Z kolei ES 4,7mm wystaje tylko chyba nieznacznie więcej od Pentaxa, najlepiej zaś jest z kitowcem, który nie tylko nie wystaje, ale kończy się dużo wcześniej niż krawędź otworu. Wrzucam poglądowo fotki i podaję z grubsza pomiary. Pentax XW 7mm. Wydaje się wystawać zaledwie około 1mm. ES 4,7mm. Wystaje około 1,5mm. ES 14mm. Wystaje około 2,5mm. Kitowiec 25mm. Pomiary w zasadzie zbędne, ale schowany około 5mm.

Znajomy zrobił kiedyś takie cudo i działa to naprawdę dobrze... https://www.astropoludnie.pl/viewtopic.php?f=41&t=1609

Dziś całkiem przypadkiem rzuciło mi się w oczy takie coś na zdjęciu poniżej. Nie wiem jak to jest zamontowane, ale jak zajrzałem do mojej Synty 12, to wydaje mi się, że chyba musiałoby to chodzić razem z wyciągiem, mieć pewien rowek na ramię pająka i wsuwać się od pająka w głąb tuby. Rowek może byłby niepotrzebny, ale trzeba by sięgać głębiej przy zmianie filtra lub zmienić jakoś położenie ramion (przy tej zmianie, ta listwa nie musiałaby już wchodzić w głąb tuby, a nawet w kierunku brzegu, jak na tym zdjęciu). No i wygląda na to, że przy bardziej schowanym wyciągu, mogłoby już wchodzić na lustro główne i zabierać dodatkowo pewną ilość światła. Źródło strony, z której pochodzi zdjęcie, jest tutaj.

Ooo, a u mnie z Ultrablockiem muszę trochę podnieść z XW 1,25", z okularami Pentax XF ten "problem" był jeszcze większy.

U mnie pogoda tak samo fatalna. Powoli już zaczyna siadać na psyche i zaczyna się kombinowanie. Z nudów rozebrałem Niutka, umyłem lustro, poćwiczyli kolimacje autokolimatorem i poczysciłem dużo cześć optyki. W planach jeszcze wypucowane drugiej części okularów i sprawdzenie kolimacji refraktorów 😁

Klimat ociepla się od tzw. małej epoki lodowcowej, czyli wieku siedemnastego, kiedy to Bałtyk zamarzał, a do Szwecji jeździło się saniami. Wcześniej, w średniowieczu było jednak cieplej niż jest teraz. Trudno mówić o zauważalnych zmianach klimatu na przestrzeni np. 10 lat. Te krótkie cykle fluktuacyjne nie kwalifikują się jeszcze pod pojęcie zmiany klimatu. Klimat bardzo niewiele się zmienił od 2008. Są zarówno lata cieplejsze i chłodniejsze. Będą lepsze i gorsze. Nie ma co się martwić. Znacznie większym problemem dla naszego hobby jest zanieczyszczenie światłem. Wprowadzenie ledów pogarsza sprawę, tanio nożna świecić, więc oświetla się coraz więcej miejsc.

Jupi! Wczoraj w podszczecińskim Bezrzeczu udało się poobserwować niebo przez dobre 3 godziny zanim naszły chmurwy. A co najlepsze: po robocie stwierdziłem, że pobawię się w kolimację by nabrać wprawy, skolimowałem nawet kolimator 😉 ... trochę mi zeszło (z 1-1,5h). W końcu stwierdziłem, że jest git więc kończę. Składam już graty, odwracam się do okna wychodzącego na taras... a tam! Bomba! Ciemniejący błękit i pojedynczy, jasny punkcik Jowisza, który jakby do mnie mówił: "długo będę czekał?" 🙂 Dalsze plany szybko zostały zmodyfikowane: szybkie wyniesienie gratów do schładzania, herbata w termos, ciepłe ciuchy na siebie i siu... na ogród. Seeing był całkiem fajny (~4). Udało się dość długo poprzyglądać się Jowiszowi, chyba po raz pierwszy spostrzegłem coś, co mogło być plamą burzy (btw: czy Stellarium pokazuje aktualny obraz tarczy planet i położenie plam na Jowku?). Po jakiś 2h stwierdziłem, że jeszcze nigdy nie przyglądałem się DS, więc poszukam czegoś ciekawego by pouczyć się odnajdywania obiektów. I tu niespodzianka: znalazłem Plejady, na które się szykowałem już od jakiegoś czasu. Już myślałem, że będę musiał czekać, aż w połowie lutego Księżyc pomoże mi w ich namierzeniu a tu proszę. Pomogło Stellarium, Jowisz, no i fakt, że na niebie zdawało mi się. że coś w tamtym miejscu majaczy. Podobnie mówiła mi moja niewielka lornetka, a potem szukacz, że to będzie to. Było mega! Także, cierpliwości. Na każdego przyjdzie kolej 🙂 p.s.: A teraz dla dobrego rozpoczęcia dnia oglądam start rakiety Falcon 9 z misją Pace i jej kolejne lądowanie na platformie 🙂