Esku1RES

Dziękuję wszystkim za informacje. Z przedstawionych modeli z pewnością wybiorę któryś dla siebie.

Dziękuję z tę informację. Faktycznie nie uściśliłem, że USB 2.0 jest też dla mnie wystarczające.

Jestem na etapie wyposażania obserwatorium. Szukam dobrego, aktywnego USB huba. Sprawdzałem kiedyś różne modele do pierwszego obserwatorium. Niektóre niestety nie współpracowały dobrze z naszym sprzętem. W końcu dobrałem taki, z którego do dziś jestem zadowolony. Problem w tym, że typ ten nie jest już sprzedawany, a potrzebuję coś do drugiego obserwatorium. Czy możecie się podzielić informacjami i ew. opiniami co używacie u siebie ?

Montując dysk ze szczelinami wydało mi się dziwne, że P. Gerlach zaproponował ułożenie go warstwą odbijającą "w dół". Z puntu widzenia działania modułu guidującego rozwiązanie takie jest mniej korzystne. Dosłownie 2 dni po tym kolega Bajastro potwierdził moje obawy w relacji na Astropolis. Uznałem więc, że odwrotne założenie dysku (warstwą odbijającą "do góry", do wewnątrz guidera) jest słuszne. Łukasz, jednak w tym co napisałeś też może coś być. W końcu byłoby dość dziwne, gdyby to było takie zwykłe przeoczenie ze strony projektanta. Trzeba chyba zrobić testy, które to rozstrzygną.

Piękna robota! Widzę, że dysk ze szczelinami też zainstalowałeś warstwą odbijającą do góry, a nie tak jak w projekcie - do dołu.

Niestety, masz rację. W moim logu iTelescope.net w rekordach dotyczących zwrotów najczęściej można znaleźć tego typu zapis: "Refund: 520955 Poor Tracking: Tracking problem". Tu wkurzające i nie bardzo potrafię to zrozumieć. Przy dzisiejszych środkach technicznych można chyba doprowadzić do sytuacji, aby działało to sprawnie. Tym bardziej, że nie mamy tam montaży klasy SW ale w większości są to Planewave Ascension 200HR lub Paramount PME. Przecież to powinno chodzić jak żyleta. Najczęściej korzystam z amerykańskich obserwatoriów. W nich moim ulubionym teleskopem jest T24 Dall-Kirkham z 0.61m lustrem i świetną kamerą FLI-PL09000. Korzystam z niego najczęściej. Stwarza najmniej problemów chociaż należy do najdroższych.

Otrzymałem na PW pytania od kolegi @Bodziok, ale aby forum spełniało swoją właściwą funkcję informacyjną uznaliśmy wspólnie, że lepiej odpowiedzieć na nie publicznie. Jak w praktyce działa tam ten sprzęt? Jakiego rodzaju kamery tam mają? Generalnie sprzęt jest bardzo różny. Apertury od 9 do 70 cm. Teleskopy rozmaitych konstrukcji o światłosiłach od f/7.9 do f/3.4. Kamery niemal wyłącznie FLI lub SBIG - różne, ale dobre modele. Szczegółowa rozpiska sprzętu dostępna jest tu. Czy często się zacina? Co jeśli przyjdą chmury? Można wstrzymać sesje? Owszem, awarie się zdarzają, ale należy zaznaczyć, że opłata nalicza jest wyłącznie za czas UDANEJ ekspozycji. W sytuacjach awaryjnych można sesję przerwać, ale nie ma takiej potrzeby. Jeżeli z jakiegokolwiek powodu wykonane rejestracje będą nieudane (chmury, zdjęcia pojechane z powodu wadliwego guidingu itp) to istnieje proste zgłoszenie takiego faktu i środki są zwracane. Nigdy mi się nie zdarzyło, aby takie odwołanie zostało zakwestionowane. Czym dokładnie się tam steruje? Tylko montażem? Kamerą czy filtrami też? Wszystkim powyższym. Sesja programowana jest za pomocą skryptu iTelescope ACP. Jest to zmodyfikowana wersja ACP. Szczegóły dotyczące różnic oraz tworzenia własnych skryptów znajdziesz tu. W praktyce praca wygląda tak: wybierasz teleskop tworzysz dla niego skrypt ACP wrzucasz go do swojego profilu związanego z typ teleskopem odpalasz skrypt (natychmiast, jeżeli teleskop jest wolny i czas jest właściwy dla danych RA-DEC lub robisz rezerwację na wykonanie tego skryptu) wyniki (pliki FIT) odbierasz później z serwera FTP

Dźwięku chyba nie potrzebujesz, ale jeżeli tak, to czerwony lub biały cinch podłącz do wyjścia AUDIO

Korzystam z iTelescope.net od kilku lat. Zasilasz swoje konto środkami finansowymi i masz dostęp do teleskopów w kilku miejscach na świecie. Czy warto za to płacić ? To zależy do czego jest Ci to potrzebne. Faktycznie nie jest to tania zabawa. Moja opinia jest taka, że gdyby miałoby to być mój "podstawowy" sprzęt astro, to zdecydowanie nie. Dla mnie osobiście sens korzystania z iTelescope polega wyłącznie na sytuacjach, kiedy muszę pilnie potwierdzić jakąś obserwację, odkrycie możliwej supernowej, a w Polsce mamy już dzień albo fatalną pogodę. Nie mogę czekać kilku dni z potwierdzeniem, bo w tym czasie obiekt namierzony zostanie w jakimś innym projekcie przeglądowym i będzie "pozamiatane". Jeżeli masz jakieś dokładniejsze pytania w kwestii korzystania z tego serwisu, to chętnie odpowiem.

Po wydrukach mniejszych komponentów spektroskopu Lowspec, odważyłem się w końcu drukować jego główny korpus wraz z pokrywą. Jest to największy element urządzenia i przy względnie niewygórowanych parametrach (warstwa 0.2mm wypełnienie 40%) wydruk wyliczony został na około 24 godziny (korpus) oraz 9 godzin (pokrywa). Wszystko przebiegło bez zakłóceń (pomijając próbę ataku na drukarkę ze strony 3-miesięcznego, wszędobylskiego kotka, który to atak powstrzymałem dosłownie na kilka centymetrów przed stołem drukarki 3D !!!). Brak problemów przy wydruku w dużej mierze zawdzięczam <kryptoreklama> "magicznemu" środkowi adhezyjnemu Needit 3D </kryptoreklama> oraz wsparciu merytorycznemu ze strony @jolo (wielkie dzięki Łukasz), którego zamęczam pytaniami dotyczącymi druku 3D Pierwsze przymiarki zamontowania wydrukowanych wcześniej podzespołów oraz elementów metalowych wypadły pozytywnie. Wszystko pasuje. Co najwyżej potrzeba czasem użyć pilniczka aby usunąć pewne niedokładności wynikające z druku 3D (np. likwidacja pozostałości po podporach). Jedyny problem jaki wystąpił dotyczył sprawy czysto estetycznej. Postanowiłem bowiem wykorzystać bezużyteczny, biały PLA, który dołączony jest do drukarki Ender 3 w ilości haniebnej (15g) i wydrukować napis Lowspec. To literki są dość drobne, więc próbowałem kilka razy, ponieważ za każdym razem coś było nie tak. Kiedy się w końcu udało, to okazało się, że literki są zbyt duże i nie pasują w otwory i potrzebna była kompensacja w osiach X,Y. Tej funkcji nie ma w Creality Slicer, więc musiałem się zaprzyjaźnić z Slic3r. W końcu po wielu próbach udało się. I właśnie takie "duperelki" zajmowały mi czas, ale z przyjemnością zapoznałem się z nowym softem. W końcu to wszystko to i tak zabawa, nauka i ćwiczenie nowych umiejętności, wiec nie był to chyba czas zmarnowany.

1. Cyberboss2. Zielu - 3szt3. Karpiula4. walaand75 - 2 szt.5. sferoida - może z 5 szt, zależy od ceny6. KrisQ - 1szt.7. Jacek E. - 2 szt.8. tasti - 1 szt.9. Mandulzz - 2 szt.10. Adam88 -1 szt.11. Jarek Mamczarski - 2 szt.12. Jacek 2 - 1 szt.13. Fobek - 2 szt.14. DarX86 - 1 szt.15. Anva - 1 szt16. Ciekawska - 1 szt.17. ggrzes -2 szt.18. Acidtea - 1 szt.19. Pawcio - 1 szt.20. Alien - 2szt21. SZKLARZ - 2 szt.22. pawelekw - 1 szt. 23. pavelm - 1 szt.24. Gayos - 1 szt25. Przemo77 - 1szt.26. Przemek_K - 1 szt.27. LukSol -1 szt.28. jolo - 1 szt.29.Tadeopulous - 1szt 30. Esku1RES - 1 szt.

Po wydrukach testowych w "zwykłym" PLA przyszedł czas na wydruki w materiale docelowym. Po zasięgnięciu rady bardziej doświadczonego kolegi Łukasza @jolozdecydowałem się na Impact PLA, oczywiście w kolorze czarnym. Wybór podyktowany był przede wszystkim lepszą odpornością Impact PLA na wyższe temperatury. Parametry materiału opisane są na stronie Fiberlogy. Na pierwszy ogień poszły elementy, które już drukowałem w zwykłym PLA - publikowany przez mnie wcześniej uchwyt siatki dyfrakcyjnej. Same wydruki wyszły całkiem ładnie, ale pojawił się pewien problem i dlatego chciałbym poprosić o opinię kolegów bardziej doświadczonych w druku 3D. W czym problem: W wydruku Impact PLA (czarne) obie osie (górna i dolna) nie chciały pasować do gniazd elementów trzymających. W zwykłym PLA (niebieskie) wszystko wchodziło luźno. Tutaj wygląda to tak, jakby wydruk był bardziej "rozlany" w osiach X i Y. Użyłem na koniec małych pilniczków i wszystko się spasowało, ale problem jest i będzie istotny przy elementach wymagających większej precyzji. Drukowałem na szkle w temperaturze stołu 60*C a głowicy 235*C. Chłodzenie na 50%. Zastanawiam się czy zwiększyć chłodzenie, czy zmniejszyć temperaturę. A może jedno i drugie?

Nasz kolega "bajastro" wziął się ostro do pracy i relacjonuje postępy na Astropolis. Gratulacje !

Przeżywałem kiedyś podobne wątpliwości jak wielu naszych kolegów. W 2009 roku skończyłem 40 lat. To chyba faktycznie jakiś taki dziwny wiek, kiedy człowiek zaczyna się zastanawiać co dalej. Miałem wówczas 30-letnie doświadczenie w astronomicznym hobby (wizual) i przyszło coś w rodzaju znużenia, wypalenia. No i był "skok w bok" - krótkofalarstwo, rok później egzamin, licencja (pozwolenie radiowe). W 2012 roku trochę przypadkiem trafiłem jednak na artykuł PAP na temat poszukiwań supernowych, no i mnie trafiło! Zacząłem budować obserwatorium a w tej chwili wyposażam już drugie. Jest to działalność, która wciąga niesamowicie. Emocje związane z odkrywaniem tych obiektów, współzawodnictwo z innymi obserwatoriami. Mnóstwo ciekawych kontaktów. Teraz moim celem oprócz odkrywania są badania spektroskopowe supernowych i ich klasyfikacje. W świecie astronomii amatorskiej potrafi to robić tylko 2 facetów (jeden z UK a drugi z Włoch) - u nas w kraju - nikt. To wszystko sprawia, że z utęsknieniem czekam na pogodne noce. Chciałbym tym moim wpisem zwrócić uwagę, że oprócz typowych obserwacji wizualnych oraz astrofotografii estetycznej jest mnóstwo różnych form działalności w naszym hobby. Trzeba po prostu szukać, a później pójść swoją własną drogą, może trochę zwariowaną i nie przejmować się głosami, że się nie da (bo takie opinie będą).

Nie wiem czy slicery potrafią czytać pliki .dwg, ale z tego co się orientuję Fusion 360 potrafi, więc można byłoby je przeczołgać przez niego i potem zapisać do .stl. Jest bezpłatny do zastosowań domowych, ale wymaga Win 64-bit.

W necie dostępne jest opracowanie z sympozjum z maja 2019 zorganizowanego przez CBA oraz SAS. Brzmi groźnie, ale chodzi amerykańskie stowarzyszenia: Center for Backyard Astrophisics oraz Society for Astronomical Sciences. Wiele niesamowicie ciekawych artykułów z dziedzin aktywności dostępnych dla amatorów. Praktyczne informacje o fotometrii asteroid, detekcji planet pozasłonecznych, fotografowaniu Księżyca w zakresie podczerwieni, fotometrii AT 2019abn, słynnej LBV która pojawiła się w M51, fotometrii komet i wiele innych. Można sobie uświadomić jak mnóstwo interesujących dziedzin astronomii mamy dostępnych i aby nie zamykać się na kilka powszechnie uprawianych. Jednak ten mój post to nie offtop, ponieważ szczególnie polecam artykuł ROLE OF 3-D PRINTING IN SMALL TELESCOPE SCIENCE - 3D Printing a Spectrograph (strona 73). Omówione w nim są zagadnienia związane z drukowaniem 3D w kontekście naszego hobby. Jako przykład praktyczny przedstawiony został właśnie spektroskop Lowspec. Analiza praktycznych aspektów, możliwości, "plusów dodatnich oraz ujemnych" tego projektu i metody niwelowania tych drugich. Naprawdę warto przeczytać, ale jeżeli ktoś zamierza budować Lowspec, to lektura obowiązkowa. http://www.socastrosci.org/images/132314_SAS_2019_book_final.pdf

Dziś wieczorem pogoda typowo jesienna, więc postanowiłem zapoznać się z Fusion 360. Ucieszyłem się, że jest wersja bezpłatna do użytku niekomercyjnego (Fusion 360 for Free Personal Use). Pełen optymizmu założyłem sobie konto na Autodesk, no i ... szybko zostałem sprowadzony na glebę Okazuje się, że oprogramowanie to działa wyłącznie w 64-bitowej wersji Windows i Mac OS. Muszę więc chyba pomyśleć nad zmianą OS'a na 64-bit. Your operating system is not supported. Fusion 360 is supported on 64-bit Windows 7 or newer and 64-bit Mac OS X 10.12 or newer.

Jeżeli chodzi o sam parametr 1000 linii/mm to odpowiedź brzmi: oczywiście, tak. Ważne są jednak i inne. Istnieją np. siatki odbiciowe dla ultrafioletu (300nm) oraz podczerwieni (>750nm), czy też innej budowy (o przekroju sinusoidalnym) - holograficzne. Projekt przewiduje wykorzystanie siatki (ruled gratings) dla światła widzialnego. Oznacza to, że maksimum jej sprawności wypada dla długości fali 400-500nm. Dla przyzwoitych siatek powinna wynosić ponad 70%. Gorsza wydajność lub słaba jakość siatki spowoduje, że trudno będzie uzyskać obraz widma słabszych obiektów nawet przy długich czasach ekspozycji. Sytuację taką opisuje jeden z użytkowników Lowspec na stronie projektu. Nie mógł uzyskać żadnego przyzwoitego obrazu. Kiedy wymienił siatkę na lepszą, sytuacja poprawiła się diametralnie. Kolejna sprawa to wymiary siatki. Projekt przewiduje 25 x 25 x 6mm, ale jak udowodnił Łukasz (Jolo), można to skorygować w rozsądnych granicach. Można przecież zaprojektować i wykonać własny "grating holder" - zaleta techniki druku 3D A propos UV dodam, że istnieje też inny projekt spektroskopu z drukarki 3D. Nazywa się UVEX- UltraViolet EXplorer. Wykorzystuje zwierciadła zamiast soczewek. Ciekawy projekt, ale trudniejszy i bez modułu guidera. Współautorem jest Christian Buil - znana postać w spektroskopii. Ot takie rzeczy robią już niektórzy.

Masz rację i w takim układzie drukowania (kiedy oś jest w pionie) jeden drobny szczegół powinien być moim skromnym zdaniem rozwiązany troszkę inaczej. Trzpień dolny tej osi powoduje, że cała podstawa drukowana jest "w powietrzu" i potrzebny jest dla niej support. Wystarczyłoby zrobić tam gniazdo a trzpień powinien być w elemencie "05_base_gratingholder". Tak czy inaczej wydruk wychodzi całkiem poprawnie, komponent jest dobrze spasowany z pozostałymi, a co najważniejsze - DZIAŁA.

Zastanawiałem się nad wydrukiem tego elementu ("07_rotery_section_gratingholder_25x25x6"). Na razie puściłem go w pozycji standardowej (wynik - na zdjęciach, które publikowałem wcześniej). Oznaczało ta konieczność użycia dużej liczby podpór. Zastanawiałem się czy nie korzystniej byłoby drukować go w pozycji, kiedy leży na tylnej ściance. Chyba wyjdzie mniej podpór i w mniej krytycznych miejscach. Łukasz, a jak Ty to zrobiłeś ? Jeżeli chodzi o Fusion, to spróbuję samodzielnie przegryźć się przez niego. W razie czego będę najwyżej uprzejmie prosił Cię o konsultacje.

Ekstra ! Wydruk już docelowy - w PLA Impact ? Świetnie, że "przetarłeś szlak" w zakresie poznawania tajników Fusion 360. Mnie też to czeka, ponieważ zamiast achromatu AC300-100-A będę chciał spróbować użyć tego co Ci podlinkowałem z ebay. On ma fi=28mm, więc czeka mnie lekka modyfikacja "09_holder_cameralens_30mm". Mam nadzieję, że nie okaże się to zbyt skomplikowane

Kolejny element układanki dostarczony dziś przez kuriera. Komponent najważniejszy i najdroższy (111 EUR) - siatka dyfrakcyjna, odbiciowa 150 linii/mm (25 x 25 x 6mm). Jestem bardzo szczęśliwy, że udało mi się ją nabyć, bo nie było to łatwe. Dostępne są siatki 300 linii/mm lub gęstsze, ale w kontekście rejestracji widm słabych supernowych zależało mi właśnie na takiej (patrz obliczenia).

Cześć Daniel, miło Cię znów zobaczyć, chociaż tylko na zdjęciach Pozdrawiam, Jarek