Często, gęsto jest tak, że kiedy nasz Łysy przyjaciel solidnie rozświetla niebo, jakimś magicznym trafem z niepogody robi się pogoda. Niebo zawalone chmurami, zaczyna się przecierać, niekiedy jest całkowicie czyściutkie. Fani czesania głębszego kosmosu mają niemały problem, podobnie Ci którzy obiekty te uwieczniają na fotografiach. Są też Ci, którym pełnia, czy też jej okolice w niczym nie przeszkadzają i zasadzają się na naszą nocną, okresową latarnię Ja jestem jedną z tych właśnie osób. Szczególnie wtedy kiedy jakieś chmurki przewijają się przez nieboskłon. Księżyc w ich akompaniamencie wygląda niesamowicie, często tworząc przy tym nie mniej spektakularne zjawiska. Jednym z nich, które miałem okazję zaobserwować jest wspomniany w tytule moondog, tudzież moon dog, bądź mock moon, czyli po naszemu Księżyc poboczny. Zjawisko praktycznie identyczne, jak Słońce poboczne. Tworzy się w odległości 22* od Łysego i jest częścią księżycowego halo. Powstaje na skutek rozpraszania światła w kryształkach lodu w chmurach typu cirrus/ cirrostratus.
W czwartek 17.10. postanowiłem zasadzić się z dwururką kalibru 20x na Księżyc. Tuż po jego wschodzie zapakowałem się w samochód i pojechałem na pole nieopodal Żarskie Wsi, które jest dość pagórkowate. Szutrową drogą leniwie dotoczyłem się na najwyższy punkt pola. Łysy jest, jakieś tam chmurałki są, muzyka jest- czyli jest dobrze Rozkładam statyw, zarzucam lornetkę i celuję w Muńka. Dłuższą chwilę przyglądam mu się przez lornetkę, po czym przypominam sobie, że w plecaku mam też aparat, a w samochodzie swój stary statyw. Po rozłożeniu i tego sprzętu oraz puszczeniu timelapsa, rzucam okiem na Łysego. Na zmianę przez lornetkę i gołym okiem. Przy którymś oderwaniu paczałek od lornetki zauważyłem na prawo od Księżyca jakiś kolorowawy twór. Hmm? Tęczowa armia atakuje? Okazało się, że nie. To Księżyc poboczny pełną gębą. Poniżej kilka fotek, które udało mi się cyknąć. Pod koniec timelapsa widać moment tworzenia się tego zjawiska
PA170892.MOV
