jpatka

Naukowcy muszą być cierpliwi. Wyników nie podałem, bo próba była słaba. Tylko 91 zgłoszeń z tego jedne nie ważne. Różnica była aż o 112 szt. Zbieramy dane jeszcze tydzień obecny. Moje dzieciaki muszą się wykazać skutecznością w zbieraniu danych. Jak widać nie jest łatwo mimo mediów społecznościowych i forów. Jakby było cieplej to stanęlibyśmy na rynku i 28 tysięcy ludzi w mieście coś by się naskrobało.

Tak wielu młodych i fajnych ludzi zbyt szybko odchodzi. Cieszę się, że zdążyłem go poznać choć z tej astronomicznej strony. Może zrobił już wszystko ważne co miał w swoim życiu dokonać. W każdym bądź razie zrobił wiele wspaniałych rzeczy dla innych, dla nas. Za to czapki z głów Panowie. Wyrazy współczucia dla rodziny.

Ale smutek. Był młodszy ode mnie. Taki fajny gość. Dwa dni temu z nim pisałem by skorzystać z jego nieocenionych sprawnych rąk. Młody człowiek .... i już go nie ma.

Jest też gotowy formularz do anonimowego przekazywania danych. Można go podać znajomym, których tu nie ma itd. - https://goo.gl/forms/0K2WHp5fUBNvdzhp1

Teraz młodzież nasza wraca do szkoły po feriach. Chcemy jeszcze tydzień zbierać dane dzięki poszerzeniu grupy uczestników z ich szkół. Więc w sobotę na zajęciach będą pierwsze wyniki wstępne.

Oczywiście że tak. Do tego poznacie wyniki analiz statystycznych danych jakie otrzymaliśmy na naszym forum oraz z innych źródeł.

Co do wyników eksperymentu powiem tylko tyle, że skrajne dane nie maja wpływu na efekt, a przynajmniej tak twierdzą autorzy oryginalnej wersji. Dokonamy oczywiście rożnych analiz i ustalimy co ma znaczenie a co nie ma. Niestety nie mamy dostępu do pełnej dokumentacji eksperymentu, bo był on podobno częścią czegoś większego. Ale to tak jak z żelazem w szpinaku :). Czy zmiana wzrostu zależnie od tego czy leżymy czy stoimy. Pytanie o ile? I okazało się, że jest zupełnie inaczej niż podaje się różnych źródłach i mediach. To jest taki projekt, który nie wiadomo do czego zaprowadzi. Ale na pewno zmusi moich młodych ludzi i starych tez do myślenia i szukania.

W ramach spotkań Sekcji Astronomicznej w Żaganiu zajęliśmy się aspektami sztucznej inteligencji oraz inteligencji jako takiej. Chcemy w ramach tego zweryfikować pewien eksperyment społeczny. Polega on na określeniu przez osoby: Ile ziaren fasoli znajduje się w naszym słoiku? Zebranie dużej liczby takich odpowiedzi powinno pozwolić określić liczbę ziaren bez liczenia z dużą dokładnością. Błąd może wynieść nawet tylko kilka ziaren. Mamy na swoim koncie już kilka weryfikacji rożnych eksperymentów i doświadczeń. Cześć z nich poległa, była nieprecyzyjna lub jak najbardziej poprawna. Zobaczymy jak będzie tym razem. Z góry dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.

Z okolic Zielonej Góry to ja też jestem, z Żagania, ale u mnie była katastrofa pogodowa. Naszykować byłem ze znajomym jak na wojnę. Uzbrojony w sprzęt po zęby i para w gwizdek poszła. Mleko na niebie tak gęste, że nawet plamy światła po Księżycu nie było. Ale za to iluminacje z poligonu oświetliły chmury od dołu jak w Warszawie. Klęska

U mnie już jest -5 a będzie -7 ... i to się sprawdza Ale nie pękamy i spotykamy się na obserwacjach :

Niedzielna pogoda nie zachęcała do spacerów. Aby zachęcić mieszkańców Żagania do wyjścia z domu i kwestowania do puszek na rzecz Wielkiej Orkiestry świątecznej pomocy miłośnicy astronomii sekcji astronomicznej Centrum Kultury zorganizowali pokazy sprzętu. Na przygotowanym stoisku zaprezentowano teleskopy astronomiczne wykorzystywane przez członków sekcji do obserwacji kosmosu i fotografii obiektów kosmicznych. Można było też poznać różnej konstrukcji roboty a jednym z nich nawet manewrować za pomocą specjalnego manipulatora. Okazało się to świetną zabawą szczególnie dla najmłodszych odwiedzających. Zaprezentowano też prace wykonane na warsztatach elektronicznych. Efektem tych warsztatów jest skonstruowany micro satelita do badania warstw atmosfery ziemskiej. Po wykonaniu testów zostanie on wysłany w atmosferę za pomocą balonu halowego. Przygotowana niewielka wystawa meteorytów dała okazję mieszkańcom do dowiedzenia się jak odróżnić kamienie kosmiczne od ziemskich skał. Impreza wyraźnie się udała chodź teraz trzeba sprzęt gruntownie wysuszyć a katar wyleczyć w ciągu najbliższych 7 dni.

Sto lat

I pomyśleć, że losy rzuciły mnie do miasta gdzie mieszkał Johannes.

388 lat temu zmarł Johannes Kepler. Postać niezwykle ważna dla świata astronomii, ale i nie tylko. Był on biegłym w tak wielu dziedzinach nauki i życia, że mało kto był mu w stanie dorównać w historii naszej cywilizacji. Zmieniając oblicze astronomii wprowadził całkowicie nowe narzędzia badawcze. Sam stanął na granicy między astrologią i astronomią – taka jaka znamy ja dzisiaj. Kepler ważny jest szczególnie dla nas, gdyż to w naszym mieście miał znaleźć schronienie przed prześladowaniami religijnymi czasów Wojny Trzydziestoletniej. I tak zaczęła się jego historia na naszej Żagańskiej ziemi. Żagań w czasach Keplera był wielkim Księstwem. Dzisiaj to zaledwie 26 tysięczne miasto. Ale ślad Keplera zapisał się na wieki w całym regionie. A upowszechnienie wiedzy o życiu Keplera w Żaganiu zawdzięczamy kolejnemu astronomowi, prof. Januszowi Gilowi. Stworzył on Instytut Astronomii w Zielonej Górze znany na świecie jako Centrum Keplera. Ale co najważniejsze zaraził nas, mieszkańców tej ziemi, pasją, pamięciom i wielkim szacunkiem nie tylko do Keplera jako naukowca, ale do astronomii w ogóle. Pan Janusz do ostatnich chwil swego życia, tak samo jak Johannes Kepler, nie szczędził trudu by pozostawić nam swoje zrealizowane marzenia i wiarę w to, że dokonać zmian mogą tylko ludzie wystarczająco szaleni by marzyć o mienianiu świata. Jak co roku, Sekcja Astronomiczna przygotowuje "Wieczór z Keplerem" w najbliższą sobotę – 17 listopada 2018r. o 17:00 w swojej siedzibie na Szprotawskiej 4. To tradycja zapoczątkowana przez profesora Gila. Ale nim nastanie ten dzień, pragnę zwrócić uwagę naszych czytelników, że Johannes Kepler to nie tylko astronomia, ale wiele dziedzin życia w jakich zapisał się ów człowiek po wsze czasy. Od dzieciństwa wykazywał wielki talent do matematyki. I to dla niej utorował drogę do astronomii. Stworzył tym samym Nową Astronomię. Matematyczny talent nie pozwolił mu zrobić akademickiej kariery jak Galileuszowi, ale stał się jego najlepszym narzędziem do poznawania i rozumienia rzeczywistości. Tym samym tworzył podwaliny pod rachunek różniczkowy i całkowy – rachunek nieskocznościowy. To dzięki niej, matematyce, mógł zgłębiać tajemnice płatka śniegu dając tym samym podwaliny współczesnej krystalografii. Dzięki wydanej przez jego spadkobierców książce „Sen” stal się tez pierwszym autorem tak popularnych dzisiaj książek SF - science fiction. Odbył w niej podróż na Księżyc. A nie zdradzając jej treści, bo jej wydanie współczesne jest w języku polskim, obmyślał jak taka wyprawa człowieka mogłaby wyglądać. Z treści dowiemy się, że w wielu zagadnieniach miał rację. Przebywając w Żaganiu więcej bywał na terenie Księstwa niźli w samym mieście. A to za sprawą wielu ciekawych zadań jakich się tu podejmował. Miedzy innymi uruchamiał maszynę drukarską, obiecana przez jego ostatniego pracodawcę, księcia Wallensteina. Po drodze modernizował pompy, dowodził słuszności techniki pomiaru wina w beczkach i rozwiązywał niezliczone problemy techniczne życia codziennego. Legenda zaś mówi, że z pomocą bawiących się jego dzieci, odkrył jak udoskonalić ówczesny teleskop - lunetę. tak powstała Luneta Keplera. Do dzisiaj używany rodzaj teleskopów astronomicznych. Dzięki tej pracy powstały podstawy optyki. By po latach ludzie mogli nie tylko tworzyć optykę dzięki szczęśliwemu przypadkowi ale tworzyć ją w najlepszej odsłonie. Brak środków do życia, a dokładniej niewypłacanie ich przez jego pracodawców ówczesnych i wcześniejszych. Zmusił go do dalekiej wyprawy z której nie wrócił już żywy. Daleka wyprawa zbiegła się bowiem z Minimum Maundera, które zapisało się niechlubnymi zgłoskami w historii naszej cywilizacji. Niskie temperatury, deszcz, śnieg i trudy podróży wywołały ciężka chorobę, której nie podołał. Do współczesnych czasów nie dotrwał nawet jego grób. Zmiotła go zawierucha wojenna. W miejscu cmentarza stroi dom akademicki poświęcony jego imieniem. W naszym regionie i mieście mieszkańcy przez setki lat oddawali mu zasłużona cześć i pamięć. W Żaganiu liczne tablice i pomniki miały swoje poczytne miejsce. W samym Żaganiu działało nawet Towarzystwo Naukowe. W Zielonej Górze jakby z tradycji astronomicznych powstała wieża astronomiczna z teleskopem, by mieszkańcy mogli podziwiać kosmos. Jej budowa zainicjowana została spadkiem meteorytu w Wilkanowie nieopodal miasta. Dzisiaj w Zielonej Górze jest nie tylko obserwatorium i Instytut Astronomii, ale nawet Centrum Nauki Keplera z Planetarium i Centrum Przyrodniczym. A w Żaganiu od 2009 roku działa grupa pasjonatów astronomii w postaci Sekcji Astronomicznej w Centrum Kultury. Wielu mieszkańców jest obecnie w ten czy inny sposób związany z postacią Johannesa Keplera. Oddając pamięć historii regionalnej trudno przejść bez zainteresowania obok najwybitniejszego astronoma wszech-czasów. Doszedł on do tego niestrudzoną pracą nad rozwinięciem nauki przez całe swoje życie, które i tak nie należało wtedy do łatwych. Dzisiaj każdy uczeń szkoły wie kto to jest Johannes Kepler. Tyczy się to nie tylko uczniów żagańskich szkół, ale wszystkich szkół na świecie. Jego odkrycia sprzed 400 lat są nadal tak aktualne jak za czasów ich dokonania. Dzięki nim latamy w kosmos, badamy najodleglejsze zakątki Wszechświata. A prawa rządzące ruchem ciał niebieskich sprawdzają się wszędzie. Przeczytaj więcej: Johannes Kepler powrócił

Mały balkonik to słabe miejsce do inwestycji astronomicznych. To fakt. Ale tu pójście na kompromis jest najgorszym rozwiązaniem. To już lepsza jest lorneta. Mialem taki refraktor na azymucie w sekcji. Oddaliśmy go w nagrodę w konkursie, bo wszyscy mieli go dość. Obserwacje planet to szczególny przypadek, gdzie potrzebne jest jak największe powiększenie. Prowadzenie AZ za planetą co najmniej ogranicza możliwość obserwacji. Paralaktyczny montaż musi być solidny czyli drogi. W grę wchodzi automatyka na AZ ale to jest poza zasięgiem. Poza tym ona wymaga zgrania z gwiazdami a z balkoniku to może być cienko. W bloku jest ciężkie życie. Wiele lat z tym walczyłem. Nasz kolega z sekcji ma tak dość tej walki, że przyniósł teleskop do nas, by go zabierać na obserwacje na spotkaniach, a to tylko mały Newton 114 mam. Wielu wyjeżdża na peryferie albo za miasto. Jak masz czym, to warto. Komu nie przeszkadza jak facet wraca z balkonu w środku nocy lub nad ranem. Znosi sprzęt na raty i drzwiami daje znać o swoim istnieniu? Trzeba mieć tyle żyć co kot. Inaczej strach się bać. Jak kupisz byle co, to z tym zostaniesz albo przy zmianie oddasz za darmo. To też warto brać pod uwagę. Dobsona weźmie każdy, szczególnie na początku. To dobra inwestycja. W grę wchodzi jeszcze Mak. Ale mały to tylko do planet i Księżyca. Wtedy EQ3 z małym napędem ustawiany na oko lub na dryf. Ale szału nie będzie. Proponuję spróbować najpierw w klubie astronomicznym tak jak u nas. Po 10 latach jest coś czym można popatrzeć. Można nabrać rozeznania. A potem samemu zrozumieć na czym polega wybór teleskopu. Czytanie poradników mało przekonuje początkującego. Zapraszam na spotkania.