pmochocki

Ja kupiłem używany napęd w jednej osi i używaną kamerkę tu na form. Nie było czasu jeszcze potestować niestety.

Ja młodszego (5lat) stawiam na taboreciku z IKEA'i i sam zasłaniam mu lewą ręką lewe oko. To mu bardzo pomagało. A szary filtr masz? Jakiś atlas księżyca? Szukanie dużych kraterów i mórz na księżycu to fajna zabawa. Sam ostatnio kupiłem napęd i kamerkę i planowałem coś złapać z dzieciakami....

Kolega @bartolini tak często wspierał mnie swoimi radami, że stwierdziłem, że podejmę rękawicę. Wydaje mi się, że to jest zgodne z tym: Zaczerpnięte z Title: A photometric catalog of compact groups of galaxies Authors: Hickson, P., Kindl, E., & Auman, J. R. Journal: Astrophysical Journal Supplement Series (ISSN 0067-0049), vol. 70, Aug. 1989, p. 687-698. Research supported by NSERC. (Strona 689)

Proponuję zacząć od https://www.astropoludnie.pl/download/file.php?id=2503&sid=1762ea3de384dcae782d7ec779907cf6 Każdy obiekt jest dodatkowo oznaczony czy jest łatwy, średni czy trudny. Zaczynasz od łatwych i wraz ze zdobywaniem doświadczenia przechodzisz do trudniejszych. Ciemne niebo i brak księżyca to podstawa.

Udało się coś w kwietniu wypatrzeć? Czekam z niecierpliwością na dalsze relacje.

To stwierdzenie minie bardzo zaintrygowało. Okazało się, że wydanie siódme, w angielskiej wersji językowej z 2012 roku, można zamówić bezpośrednio w wydawnictwie. I tak prosto z Czeskiej Pragi Atlas pojawił się w Gdyni. Muszę przyznać, że Atlas robi wielkie wrażenie.

A mój trzymał się bardzo mocno i polecam cierpliwość. Alkohol izopropylowy zakroplony w środek powoli rozpuszczał klej i delikatne masowanie paluszkiem... 3h i zeszło od razu (parafraza powiedzenia: "wyskoczyła zerkaniem")

Dzięki, ale niestety nie mój ? A szkoda... Wspomnę jeszcze, że obserwowałem przez 7/35 już na samym końcu. Wcześniej, przez cały czas - mogło to być około 40 minut - obserwowałem przez 10/50. Tak więc adaptacja wzroku była już dość dobra. Gdy zobaczyłem NGC 4631 w 7/35, sprawdziłem to i porównałem z widokiem w 10/50, po czym znów wróciłem do mniejszej dwururki. To jest chyba bardzo ważny aspekt. Czyli, że najpierw zobaczyłeś w większym instrumencie a potem w mniejszym. Za tak mam z moją małą lornetką x2. Jak coś uda się dostrzec to potem łatwiej gołym okiem. Ponadto dobra adaptacja wzroku też na pewno odegrała ważną rolę.

Cykl OT jest właśnie, aby motywować do takich działań Dzięki za podjęcie wyzwania!!!

Tu mnie zaskoczyłeś - nie myślałem, że w 7x35 będzie dla kogoś łatwym celem.

Gratuluję nowego sprzętu.

A tak wygląda MAK 127:

? Mam dokładnie tak samo. Ostatnio w Blizinach jak polowałem Taurusem 13" była istna klęska urodzaju w Pannie. Prawdziwy galaxy-hopping wszystko piękne, ale czy to jest to co ja myślę...

To jest tekst roku.

Super! Teraz przydałby się ktoś z 36" teleskopem aby spróbować zobaczyć mostek świetlny łączący NGC 4631 z NGC 4627 @lukost zamiast iść w astrofoto, byś sobie porządny teleskop kupił

off-topic: Jak czytam o wsparciu ze strony TS jestem załamany. Dodając do tego wątki o rozkolimowanych lornetkach TS, to chyba będę raczej unikał produktów tej firmy. Chociaż TS Optics Okular planetarny HR 4mm sprawdza się bardzo dobrze.

Nie mogę się zgodzić: 1439 zł https://teleskopy.pl/product_info.php?products_id=2074&currency=PLN&lunety=Tuba optyczna Sky Watcher MAK 127 f 11 8 OTA astronomia samoloty 659 zł https://teleskopy.pl/product_info.php?products_id=1985&lunety=Monta azymutalny Synta AZ4 g owica AZ 4 statyw aluminiowy LT1&language=pl&lunety=Monta azymutalny Synta AZ4 g owica AZ 4 statyw aluminiowy LT1 To jest bardzo fajny teleskop, ale będzie bardziej wymagający co do okularów niż MAK. Kibicuję - napisz koniecznie co kupiłeś i opisz pierwsze wrażenia.

Tym razem proponuję zapolować na wieloryba lub śledzia, bo też pod tą nazwą znana jest NGC 4631. Została odkryta przez Williama Herschela w 1787 roku. Nazwę "Galaktyka Śledź" po raz pierwszy nadano jej w magazynie "Deep Sky Interstellarum" (nr 3, maj-lipiec 1995). Nazwa ?Galaktyka Wieloryb? pojawiła się po raz pierwszy w "Supernova Search Charts" autorstwa Gregg D. Thompson i James T. Bryan. Sir Patrick Moore umieścił ją w swoim katalogu pod numerem C32. Centralna część NGC 4631, mozaika zdjęć z teleskopu Hubble?a. Źródło: Wikipedia NGC 4631 jest jedną z jaśniejszych (9.2mag) i większych (17,0' x 3,5') galaktyk na naszym niebie. Jest też żywym dowodem, że poza katalogiem Messiera też można znaleźć stosunkowo łatwe i jednocześnie imponujące obiekty. Nasza bohaterka jest oddalona od nas około 25 milionów lat świetlnych i ma średnicę 140 000 lat świetlnych oraz masę całkowitą około 50 miliardów słońc. Obserwator z Ziemi ogląda NGC4631 nachyloną pod kątem 85*. Gdybyśmy mogli ją jednak odwrócić zobaczylibyśmy, że jest to galaktyka spiralna z poprzeczką typu SBcd, co jako pierwszy zasugerował Gerard de Vaucouleurs w 1963 r. Dane o prędkości radialnej, na których opierał się jego wniosek, były przez niektórych uważane za wysoce podejrzane. Jednak w 1991 roku Jean-Rene Roy (Laval University, Kanada) i jego koledzy dostarczyli dalsze dowody na istnienie poprzeczki w galaktyce. Do tej pory w NGC 4631 nie zaobserwowano żadnej supernowej. Jednak jej centrum zawiera obszar intensywnego formowania się gwiazd. Podejrzewa się, że w przeszłości tak wiele supernowych eksplodowało w centrum NGC 4631, że wygenerowały one obszary gorącego gazu, składającego się z zjonizowanych atomów wodoru i pyłu międzygwiezdnego, świecącego w paśmie rentgenowskim. Dane radiowe ujawniają dwa rozszerzające się obszary gazu w NGC 4631. Jeden, we wschodniej części galaktyki, ma średnicę 10.000 lat świetlnych, co czyni go jednym z największych znanych na dysku galaktycznym. Natomiast dane z teleskopu Chandra ujawniają, że zjawisko formowania gwiazd jest tak silne, że proces ten wyrzuca gaz z płaszczyzny galaktyki tworząc halo rozciągające się około 25 000 lat świetlnych nad jej dyskiem. Satelitą NGC 4631 jest mała galaktyka eliptyczna NGC 4627. Obie razem zostały skatalogowane jako obiekt Arp 281 w Atlasie Osobliwych Galaktyk Haltona Arpa. Galaktyka NGC 4631, nad nią mniejsza NGC 4627 (Mount Lemmon SkyCenter) Do grupy galaktyk NGC 4631 zalicza się także obiekty NGC 4656 i NGC 4657. Czyli Galaktykę Łom, która jest znana także pod nazwą Galaktyka Kij Hokejowy. Jako ciekawostkę można nadmienić, że NGC 4657 jest tak naprawdę częścią NGC 4656. William Herschel, który odkrył galaktykę nieprawidłowo sklasyfikował ją jak dwa obiekty. NGC 4657 to najprawdopodobniej rejon gwiazdotwórczy wypełniony chmurami jasnych gwiazd, którego obecność jest spowodowana oddziaływaniem grawitacyjnym NGC 4656 z naszą bohaterką. NGC 4631, NGC 4627, NGC 4656 i NGC 4657 (https://aladin.u-strasbg.fr/AladinLite/) NGC 4631 leży w Psach Gończych i jej odnalezienie jest dość łatwe. Zlokalizowana jest ona prawie na środku linii łączącej Cor Caroli (?1,2 CVn - znakomita podwójna gwiazda, która warto przy okazji obejrzeć) i Gamma (?) Comae Berenices. Dla mnie bardzo pomocne w polowaniu na Wieloryba okazały się dwie charakterystyczne gwiazdy HD 109317 (5.4mag) i HD 109345 (6.2mag). Ustawiając je na skraju pola widzenia w szukaczu trafiałem w nasz obiekt tygodnia. The Mag-7 Star Atlas Project NGC 4631 obserwowałem ostatnio dwa razy. Raz w Taurusie 13" na mojej miejscówce pod Gdynią gdzie zerkaniem dostrzegam gwiazdy około 4.8mag. Bez problemu znalazłem naszą bohaterkę i była ona widoczna na wprost w ES 24mm (x70, źrenica wyjściowa 4.8) i w ES 14mm (x120, źrenica wyjściowa 2.8). NGC 4656 majaczyła na wprost, ale była wyraźna zerkaniem. Nie udało mi się natomiast wypatrzeć NGC 4627. Drugi raz udało mi się nasz obiekt tygodnia obserwować w Blizinach (21.05 mag./arc sec2 według lightpollutionmap.info). Używałem tego samego teleskopu i tych samych okularów i różnica w jasności obiektów była gigantyczna. Tym razem udało się wypatrzeć NGC 4627 i sam kształt NGC 4631 wydawał się mniej symetryczny i bardziej przypominający wieloryba. Nie udało mi się dostrzec struktur pyłowych w NGC 4656 ani też charakterystycznego zakrzywienia Galaktyki Łom oznaczonego jako NGC 4657, choć inni twierdzą, że w moim teleskopie powinno to być to bez problemu możliwe. Co inni obiecują: Michael E. Bakich w "1001 Celestial Wonders to See Before You Die: The Best Sky Objects for Star Gazers" pisze, że W teleskopach od 4 do 6 cali zobaczysz niedoskonały kształt soczewki, który jest większy i jaśniejszy z jednej strony. Większe lunety ujawnią towarzysza NGC 4631 - sferoidalną galaktykę karłowatą NGC 4627 [...] Jeśli masz szczęście obserwować NGC 4631 przez lunetę z aperturą większą niż 16", poszukaj ciemnych obszarów z pyłu i zimnego gazu pośród jasnych łat. W tomie IV (Wiosna) wspaniałego "Przewodnika po wybranych obiektach nocnego nieba" czytamy: Obserwacje: Obiekty w zasięgu niedużych 50-70 mm lornetek jednak będą stanowić wyzwanie. W 4-6 calowym teleskopie ujrzymy delikatne eliptyczne obiekty jednak bez szczegółów powierzchni. 8-10 calowy instrument astronomiczny pokaże zarysy pasm pyłów. 12-14 calowy teleskop w dobrych warunkach odkryje przed nami kilka szczegółów na pasmach. Żeby obserwować wszystkie galaktyki w jednym polu potrzebujemy okularu, który w naszym teleskopie pokaże obszar powyżej jednego stopnia łuku. Natomiast dojrzeć NGC 4627 powinno się udać już w 8-10 calowym teleskopie jednak wiele osób o niej zapomina. Tonkin Stephen w "Binocular Astronomy" potwierdza, że zarówno NGC 4631 jak i NGC 4656 są widoczne w 100mm lornetce, ale nie wspomina o NGC 4627. Na koniec Stephen James O'Meara i jego skrajności w "Deep-Sky Companions: The Caldwell Objects". Autor pisze, że był w stanie dostrzec NGC 4631 w lornetce 7x35. Jak komuś się uda powtórzyć ten wyczyn, to proszę niech się pochwali. Ponadto wspomina, że: Podczas imprezy Texas Star Party Houston w 1998 r. Al Kelly podłączył kamerę CCD do swojego Newtona ATM 7.5" f/4,5, aby zobrazować słaby mostek świetlny łączący NGC 4631 z NGC 4627. [...] Larry Mitchell, jest pierwszą osobą, która widziała go wizualnie. (Odtąd pokazał mi to przez swój 36" reflektor.) A Tobie udało się upolować Wieloryba? Co byłeś w stanie dostrzec? Spróbuj i daj znać jak poszło!

Albo Bresser Messier AR-102XS, który podobnie jak MAK 127, jest bardzo kompaktowy i potrafi pokazać pazur. AR-102XS jeśli nastawiasz się bardziej na obiekty głębokiego nieba a MAK 127 jeśli bardziej na planety i Księżyc. Chyba, że (zrobię to czego zawsze nie lubiłem jak ktoś robi) może chciałbyś rozważyć kupno lornetki 15x70 i statyw do tego. Można pooglądać coś za dnia w podróży, szczególnie przydatne tu: A w nocy pokaże sporo DSów. Jak się Tobie spodoba uzupełnisz sobie zestaw wyjazdowy MAKiem 127 w przyszłości. EDIT: Lornetka 15x70 też pokaże sporo na Księżycu, fazę Wenus i księżyce Jowisza...

Zakładając, że chcesz obserwować z miasta mówimy o obserwacjach głównie Księżyca i planet. Plus nieliczne DSy, które wprawne oko pod dobrym niebem dostrzeże nieuzbrojone: M13, M81/M82. Dlatego dziwię się, że rozważasz tylko dwa światlosile teleskopy. Dlaczego nie MAK 127 o f/12 czy Cassegrain 6" f/12 na jakimś montażu AZ?

Wczoraj pogoda zapowiadała się bardzo dobrze, więc w ciągu dnia już zapakowałem chociaż część teleskopu do samochodu. Jak się można było spodziewać, dzieci dokazywały do 23. Jak wreszcie zasnęły szybko ruszyłem na miejscówkę. Jak dojechałem Wenus była nisko i miała niepokojącą poświatę. Nad ziemią unosiła się lekka mgła. Zastanowiłem się chwilkę, czy jest sens rozstawiać się... W przyszły nów na północy będą już białe noce, więc stwierdziłem, że mimo wszystko spróbuję. Złożenie i kolimacja poszła sprawnie. Przy czym tym razem nie starałem się skolimować idealnie. Rozpoczynam jak od M3, które bardzo szybko znalazłem w ES 24mm (x70). Zmieniłem okular na APM 12.5mm (x140) - banan pojawił się na twarzy. Jest mój pucharek! Wyraźne jasne centrum. Spróbowałem większego powiększenia Pentax XW 7mm (x235) i pucharek zniknął. Powrót do ESa i nadal nie ma mojej gromady. Cienkie pasma chmur zasłoniły mojego puchatka. Dziś w planach miałem buszowanie w Psach Gończych i w Pannie. Szybki rzut oka na niebo wystarczył, aby stwierdzić, że plany trzeba zmienić. Teleskop skierowałem ku dawno nie oglądanemu klasykowi - parka M81/M82. W APM 12.5mm (x140) wyglądały świetnie. Uwielbiam ich kontrastujące kształty. Mam wielki sentyment do tej parki, bo to pierwsze galaktyki wyparzone w moim życiu. Przyznaję, że zapomniałem sprawdzić pobliskie NGC 3077, a pewnie by dało radę wypatrzeć mimo kiepskiej miejscówki. Pora na coś nowego. Niezbyt ambitnego, bo miejscówka nie pozwala na wiele. Mgławica planetarna Kocie Oko - NGC 6543. Przyznaję, że poszukiwałem jej chyba z 15 minut i miałem cztery podejścia zanim się udało. Jednak zanieczyszczone światłem niebo sporo utrudnia odnajdywanie obiektów. W ESie 24mm wyglądała jak rozmyta gwiazda. Pentax XW 7mm (x235) z filtrem UHC pokazał cudny owal. Kolejnym obiektem była M101, którą odnalazłem dość szybko. Wyraźnie jaśniejszym środek, ale ramion nie dostrzegłem, ani w ES 24mm, ani w APM 12.5mm. Chciałem dużej popatrzeć, ale w oddali zobaczyłem niebieskie koguty jakiegoś przejeżdżającego pojazdu uprzywilejowanego. Stwierdziłem, że już wystarczy kuszenia losu i zacząłem pakować sprzęt. Wiem, że udało mi się zobaczyć tylko kilka oklepanych obiektów. Jednak bardzo mi te obserwacje były potrzebne.

Może to:

Też bym się wybrał, ale własnie wróciliśmy ze szczepienia córki. Więc będę zadowolony jak uda się w najbliższym czasie wyskoczyć na obrzeża Gdyni.

Włosi podczas kwarantanny badają zanieczyszczenie światłem w swoim kraju. Instrukcja w języku angielskim: https://drive.google.com/file/d/1P1mEWPGlagsyYuINQrGdO-8qBfIXjDn6/view Całość jest organizowana przez największą instytucję badawczą w ich kraju: Consiglio Nazionale delle Ricerche.

Ale przy długości 3 metrów to drabinka będzie potrzebna. Kurcze! Ktoś produkuje i ludzie mają takie teleskopy: https://astromart.com/classifieds/astromart-classifieds/telescope-catadioptric/show/tec-mc250-f20-maksutov-cassegrain. Ale cena jest konkretna...