GKG

Chyba racja Stellarium pokazuje prawdopodobnie blędnie salelitę NGC 3184 (12,68 mag). Dzięki z czujność Wikipednia tak to wyjaśnia i pokazuje

Energia podrożała. Wobec powyższego u mnie lokalne wladze wpadły w końcu na genialny pomysł wygaszenia części oświetlenia ulicznego. W rezultacie po 23.00 najbliższe żródło niechcianego światła od teraz mam w odległości 1km od domu, a wcześniej miałem 30m. Dla uczczenia powyższego, postanowiłem poobserwować sobie chwilę w nowych przydomowych warunkach. ale zanim wybiła upragniona 23,00 musiałem się przygotować do obserwacji. Odpaliłem więć Stellarium mysląć w co by tu popatrzeć lornetką 16x80. Szybko zdecydowałem, że będą to okolice zeniutu bo też w ostatnm czasie dorobiłem żurawia do lornetki. Patrzę w programie co jest w zenicie, a no Wielka Niedzwiedzica. Wieziałem, że zacznę od słynnej parki galaktyk M81+M82. Zauwazyłem, że w jednym polu widzenia są szanse na zobaczenie również galaktyk NGC 3077 i NGC 2976, ale czy to była szansa wypatrzeć w lornetce miało się dopiero okazać, bo też wielokrotnie patrząc na Bodrgo i Cygarao jakoś nie pamientam żebym widział w sąsiedztwie te dwie galaktyki z katalogu NGC. No to już sobie zadanie postawiłem, ale może jeszcze coś więcej z tego gwiazdozbioru. Skanuję więc w programie Wielką Niedźwiedzicę i tak wpadłem na łapki misia, a tam pojawiły się NGC 3180 i NGC 2841. Więc ustaliłem co będę szukał. Po wyjsciu na zewnątrz po 23,00 jakoś zupełnie obce otoczenie - dziwnie ciemno. Patrze w górę i od razu mrowie gwiazd. Rozkładanie żurawia i montowanie do niego lornetki bylo jednocześnie czasem adaptacji wzroku do nowych warunków. Niezmiernie ciekawy jak bedzie widać od razu wycelowalem lornetką w Wielką Niedźwiedzicę. W zenicie nie jest łatwo, ale żuraw pracuje dobrze. No więc na początek parka M81 + M82, no i oczywiśćie bez niespodzianki od razu wyraźnie widoczne galaktyczki. Ale gdzie pozostałe z katalogu NGC? Dobrze przygotowany wodze wzrokiem i średnio łatwo najpierw wpada NGC 3077 jako blada okrąglutka mała mgiełka, ale jest bez większego problemu widoczna. Podobnie po chwili i druga, troszke bardziej położona z boku NGC 2976, która nawet wpadła łatwiej i była bardziej eliptyczna. Tak więc byłem zaskoczony, bo nigdy wcześniej nie widziałem tych NGC patrząć na Bodego i Cygaro, a przecież widoczne są w jednym polu widzenia lornetki. Pomimo tego nie nazwał bym widoku jako tercet galaktyk. M81 i M 82 wyrażnie się wyróżniają i sa natychmiastowe, natomiast NGC 3077 i NGC 2976 trzeba wydobyć. Tak to mniej więcej wyglądało No dobrze, a terea czas było sprawdzić pazurki Wielkiej Niedźwiedzicy tj. NGC 3180 i NGC 2841. No i tytaj się udało bez problemu namierzyć. Były nawet łatwiejsze od NGC będących obok M81 i 82. Bardzo ładnie się prezentowaly, a troszkę wyrażniejsza był pazurek na tylniej łapie. Tym samym jestem zadowolony - Niedźwiedzica pokazala pazurki, a właściwie to ciemniejsze niebo pokazało pazurki.

Troszkę odgrzebię temat, bo akurat wczoraj popatrzyłem sobie w zachodzącego już Oriona, a patrzyłem przez okno z domu około północy. Sprzęcik to tylko/aż lornetki o parametrach 8,5x42 i 16x80. No cóż w mniejszej lornetce porażka nic nie widziałem, no może poza pięknymi parkami gwiazd podwójnych szeroko odseparowanych o których wspomniałem wcześniej. Natomiast w większej lornecie 16x80 trzymanej w rękach podpartych na parapecie początkowo też wydawało mi się, że nic z tego. Ale po lepszej adaptacji zaległy obiekt tygodnia został łato wyzerkany jako jasnawe pojaśnienie - taka miniaturka M33. Oczywiście o żadnej granulacji nie było więc mowy. Dla jakiegoś odniesienia warunków ustaliłem na pobliskich gwiazdkach przez lornetkę 16x80 zasięg coś koło 9,6 mag. Wiem, że mogę być skrytykowany za lenistwo obserwacji prowadzonej z wnętrza domu, Jednak nie raz się przekonałem, że takie spokojne komfortowe obserwację wewnątrz domu dają radę. Wiadomo na zewnątrz, czyli bez szyb okiennych zasięg będzie lepszy, więc powinno być łatwiej. Jednak to zależy od warunków na zewnątrz, jak jest wiatr (a u mnie jest często, bo domek położony na sporym wzniesieniu z przewyższeniem w pionie 100m i wysokości bezwzględnej 650m) po prostu oczy łzawią i w ogóle przez to kiepsko widać.

Ciekawy obiekcik, ale nie pamiętam, żebym się na nim skupiał. Z symulacji w Stellarium widzę już, że widok w lornetce np 15x70, albo 10x50 będzie parę gratisów widzianych w jednym polu widzenia, a mianowicie zwracam uwagę na dwie parki gwiazd podwójnych o przyjemnej separacji (na animacji ze stellarium zaznaczyłem żółtymi strzałkami). Oby tylko chmury ustąpiły

Wiem że pieniądze się ciężko zarabia, ale dla dziecka to nie żałuj. Moim zdaniem za mniej niż 150zł może być obawa o wzrok dziecka (słaba optyka)- może lepiej dołożyć żeby optyka była trochę lepsza. Proponuję taki zrównoważone podejście, a może coś z Opticron z serii Adventurer T WP - osobiście miałem w dłoniach najmniejszą z serii tj. 6,5x32 - bardzo przyjemna lornetka o zaskakująco przyzwoitej optyce i do zastosowania nie tylko przez dzieciaki. I jeszcze jedno trzeba konieczne pilnować dzieciaka, żeby patrząc przez lornetkę nie skierowało jej w stronę Słońca - można uszkodzić wzrok!

W Delosach jest możliwość zwinięcia gumowych muszli ocznych i jest to bardzo proste. Ale to nie wszystko, najlepsze jest to że odległość jest regulowana płynnie ruchem pierścienia który można zablokować w wybranej przez siebie odległości. Ja z tego co pamiętam ustawiałem na największą odległość (nie noszę okularów) i było wygodnie bez niechcianych pociemnień, odblasków itp. niechcianych zjawisk. Przy tym właściwie nie musiałem już nic robić z gumową muszlą, którą nie odwijałem bo jest miękka i w moim odczuciu wygodna.

Myślę, że dzięki stabilizacji lornetki na statywie obserwacje staną się nowym doznaniem. Dla mnie statyw dodany do lornetki pozwala się przenieść tam, daleko między majestatyczne gwiazdy. Obserwację z ręki ciągle sprowadzają mnie drganiami na Ziemię i nie potrafię się uwolnić z grawitacji naszego globu.

Parka ładna. przyjemna - bez problemu do wyłuskania w małych sprzętach typu lornetka 6x30. Separacja na tyle duża, że wyraźnie jaśniejszy składnik swoim blaskiem nie zasłania mniejszej towarzyszki. Tak węglowe gwiazdy są piękne - soczyście czerwone. Bliżej przedmiotowej parki podwójnej jest też inna węglówka - HK Lyr. Szkoda tylko, że obydwie czerwone gwiazdy nie są za jasne i w małych lornetkach nie rzucają się tak łatwo w oczy. Za to nie omieszkałem przy okazji popatrzeć w pobliską parkę w Smoku nazwaną przeze mnie "Oczy nietoperza", czyli Kuma - Kuma (v1 Dra- v2 Dra). Dla małych lornetek idealna

to już kwestia gustu. Może być i 10mm i uważam że nie krótsze jak 8mm. Im krócej tym ciemniej więc w astro do DS może to już mieć znaczenie. 12mm to taka optymalna długość dla wielozadaniowa. Ja nie stosowałem żadnego celownika i uważam że nie jest koniecznie potrzebny, Do samolotów ciężko celować w te lecące w zenicie.

Tych Apm szerokokątnych nie miałem. Stawiam TV Delos 12 , jakość okularów ma znaczenie w tej lornecie. Te fabryczne Okulary do lornety tj. Apm 18 mam też są dość dobre.

Super relacja, czytałem z zapartym tchem. Odpaliłem sobie stellarium dla bieżącej orientacji, gdzie znajduje się dany cel z relacji. Ostatnio celowałem w mgławice Slimak maleńką lornetką APM 6x30 i powiem Wam nawet w tak małej lornetce wyłuskana jako plamka, Ciężko bo ciężko zerkaniem jako nawet dość dożywa plamka. Zato M33 w 6x30 zaskakująco łatwe i duże pojaśnienie. Muszę przyznać, że zaintrygowała mnie NGC 246 Mgławica Czaszka - nie pamiętam żebym ją poddał próbie lornetkowej, ale jeżeli jest ciężej niż przy Ślimaku to spodziewam się trudnego zadania dla małych lornetek. Trzeba spróbować.

W końcu udało mi się dorobić żuraw do drewnianego starego statywu Goliata - jest kolosalnie wygodniej, chociaż drgania są większe z żurawiem. Ale wolę już obserwacje na żurawiu. Na razie radzi sobie dobrze - myślę że do 3 kilogramowej lornetka to spokojnie obsłuży ta konstrukcja. Tutaj z Fuji 10x70 (coś około 2,3kg)

Co to za lornetka? Jaki mniej więcej budżet?

Mając na uwadze powyżej sformułowane sugestie co do węglówek, które posiadają najwięcej czerwieni w czerwieni ułożyłem sobie taki szlaczek z czerwonych gwiazd typu spektralnego C. Oczywiście wyjątkiem jest gwiazda nr 4 (Granat), gdyż ta jako jedyna na ww. szlaku ma typ M, a jej włączenie miało na celu porównanie właśnie do węglówek. Przed chwila korzystając z okienka pogodowego spróbowałem przejść szybko wyznaczony szlak lornetką 8,5x42. Warunki nie rozpieszczały dużo wilgoci, a w koło błyski dalekich burz. Gołym okiem w zenicie max, zerkaniem 5mag. No to po kolei: 1. Mimo dużego apetytu gwiazda dla małej lornetki okazała się za trudna. Dzisiaj to nie skupiałem się na kolorze lecz w ogóle na jej wyhaczeniu. Zerkaniem wyszła, ale taka metoda zupełnie nie oddaje koloru. Chociaż czasami wydawało mi się że widzę mikroskopijnej wielkości lekko czerwonawa szpileczkę. Trzeba będzie kiedyś powtórzyć obserwację z większą aperturą - może lornetka z obiektywami 70mm sobie poradzi. 2. Niedaleko oddalona również węglowa HK Lyr podobnie jak startowa gwiazda jedynie wyzerkana, chociaż tutaj troszkę łatwiej wyzerkana bo dalej od jasnej Wegi. Ale niestety maleńkie obiektywy lornetki również wyprały ją z kolorów bo to na skraju zasięgu użytego instrumentu optycznego. Ponownie więc nie mogłem się delektować żadną czerwienią, słabej gwiazdy o wielkości gwiazdowej zaledwie około 8mag 3. No tutaj zwiększenie jasności o dwie wielkość gwiazdowe wobec poprzedniczek pozwoliły w końcu cieszyć się soczystością koloru czerwonego w małej lornetce. W polu widzenia lornetki ewidentnie wyróżniająca się kolorystycznie z sąsiadek gwiazda. W moim odczuciu wyraźnie bardziej czerwona niż kolejna na szlaku gwiazda (Granat) . 4. Nie posiada typu spektralnego C, ale jako najjaśniejsza na szlaku wystarcza jej odcienia czerwieni przewidzianej dla typu M. Jest ładna, ale mniej czerwona od poprzedniczki. 5. Tutaj bardzo podobnie jak gwiazda nr 3 na szlaku wystarczająco czerwona i co ważne wystarczająco jasna dla małej lornetki - piękny kolor 6. Kończąca dzisiejszy czerwony szlak. Jak się okazało najładniejsza, przynajmniej w małej lornetce. Przy stosunkowo dużej jasności pięknie czerwona. Fajnie jak by ktoś zajmujący się astrofoto wrzucił jakieś fotki tych gwiazd.

Dzisiejszy Księżyc + Wenus + Mars Chyba koniunkcja bo ww. trio mieści się w jednym polu widzenia lornetki. Foto z ręki przez lornetkę 8x

No i można podziwiać obiekty głębokiego nieba. Teraz już wiem skąd się wzięło powiedzenie "wypić jednego głebszego"

Ha, ha Zawsze można łączyć dwa zainteresowania. No fajna gromadka wyszła, a widzę że na lewo to i chyba fragment Tarczy Sobieskiego się załapał.

Omikrony w Łabędziu mimo że piękne to jednak typ spektralny K, a ja z założenia wędruję szlakiem najbardziej czerwonym tj. M. Szczerzę mówiąc ciężko rozróżnić w wizualu typy K od M. Za to kontrastowy Stephenson 1 w Lutni to już faktycznie M więc pasuje i wraz z kontrastową sąsiadką piękna parka. Trzeba będzie jeszcze wyznaczyć szlak niebieskich gwiazd i szlak najbardziej kontrastowych parek gwiazd.

Patrząc na foto - rozumiem że to B 312. Muszę spróbować

Zawsze zaniedbywałem kolorystykę gwiazd. Dzisiaj skanując niebo lornetką bardziej się przyłożyłem do kwestii barw. Wymyśliłem sobie, że na początek przy przeglądzie nieba będę wyszukiwał najbardziej czerwonych barw gwiazd. I tak dzisiaj pobieżnie przeglądając letnie niebo trafiłem na jakby to powiedzieć (na razie) na najbardziej czerwoną dla mich oczów, a mianowicie Gwiazdę Granat (Erakis). I to od niej zaczynam wędrówkę po czerwonym szlaku gwiazd, czyli po gwiazdach typu spektralnego ogólnie M. Sama Gwiazda Granat to bardzo jasna, dla mnie soczyście czerwonawa gwiazda, bardzo wyróżniająca się z tłumu. Po prostu pięknie czerwona.

Dzisiaj leżąc na materacu i mając w dłoniach małą lornetkę (8x56) kierowałem wzrok w zenit, gdzie akurat znajdował się Herkules. Przy podziwianiu małego kleksa - M13 i przechodząc w kierunku Korony Północy trafiłem na ładna parkę gwiazdy podwójnej -tj. v2-CrB (HIP 80214) wraz z v1-CrB (HIP 80197). Bardzo fajna parka dla małych powiększeń - duża separacja około 6 min. i prawie jednakowa jasność 5,2mag nie sprawiają żadnego problemu i pozwalają się delektować widokiem nawet w tzw. białe noce. Polecam.

Kiedyś przy dużej awarii zasilania elektrycznego w tym oświetlenia ulicznego również sąsiednich miejscowości przed domem widziałem gwiazdki tak na spokojnie 6,2 mag, a zerkaniem to może i więcej. To był niezapomniany widok, gdzie M33 bezproblemowo wyłuskana okiem nieuzbrojonym.

Ja próbowałem dzisiaj lornetką Fujinon16x70. i Makiem 127 Na początku porażka bo jakieś obłoczki snuły się po niebie i przez to powietrze było niestabilne. Po przejściu niechcianych chmurek, lornetką udało się, ale tylko czasami. W najlepszym momencie stabilności atmosfery widoczne jaki dwie, jednakowo blade i przytulone do siebie naprawdę już mikroskopijne gwiazdeczki. Trudna parka dla lornetki 16x70. Gdybym nie wiedział gdzie są to nie ma szans na rozdzielenie. To parka dla średniej lornetki typu wytężamy wzrok i czekamy na stabilną atmosferę, więc tu nie ma mowy o relaksacyjnych obserwacjach dwuocznych, tym bardziej że lornetkę trzeba kierować w okolice zenitu. Za to w Maku 127 - bułka z masłem - piękne bliźniacze dwie szpileczki - tutaj już można się delektować godzinami.

Dzisiejsze okienko w chmurach z mojego okna

Ostatnio przejrzystość powietrza jest wyśmienita Też 10 minut od domu przy wsparciu lornetki 20x Gerlach Krywań nad masztem na Gubałówce