Ranking użytkowników

Nie mogłem sobie odmówić zrobienia szybkiej fotki dzisiejszej koniunkcji:) Canon 50d + Samyang 14mm Chwila relaksu I na koniec małe zbliżenie zbliżenia Canon 50d + Tamron 17-50@50mm

Zabawy z dzisiaj Poskładane w trybie auto w Autostakkert bez jakiejś specjalnej selekcji M42 -> 500 x 500ms Eskimos -> 1000 x 500ms

Wczorajszy Jowisz z magazooma, zdjęcie jakościowo koszmarne ale mnie, amatora w tym temacie cieszy

Jones-Emberson 1 to mgławica planetarna położona w konstelacji Rysia. Jej jasność to 14mag, rozmiary kątowe spore, co daje w sumie niewielką jasność powierzchniową. Oddalona jest od nas o 1600 lat świetlnych, a jej centralna gwiazda to mocno błękitny biały karzeł o jasności 16.8mag (majaczy na zdjęciu). Materiał do zdjęcia poniżej zebrałem w styczniu 2017 z astroszopki. TS130/910 0.79x, QHY163M, EQ6, Baader Ha i Oiii 800:300 minut, niebo podmiejskie, warunki różne. A tak wygląda sfotografowana przez teleskop 24 cale http://www.caelumobservatory.com/gallery/pk164.shtml Na zdjęciach LRGB wokół tej planetarki wychodzi cała masa galaktyk, ale do tego trzeba ciemnego nieba. U mnie przy fotografowaniu w wąskich pasmach 90% galaktyk wycięta jest w pień

Przygotowałem trochę automatyki do sterowania moją kamerką a dokładnie jej ogrzewaniem, tak by mogła nieco oszczędzać prądu, szczególnie w czasie zimy oraz gdy w czasie awarii pracuje na UPS-ie. Dodatkowo program pozwala na chłodzenie kamery gdy się nagrzeje powyżej 25*C np. od słońca. Dioda sygnalizuje gdy jest jakiś problem z czujnikiem temperatury kopułki (DS18B20) lub czujnikiem wilgotności i temperatury powietrza (DHT21). Oszczędzanie jest zrealizowane w oparciu o grzanie jedynie do poziomu nieco powyżej punktu rosy. Program go wylicza i włącza grzanie do czasu osiągnięcia temperatury kopułki 2*C powyżej punktu rosy. Przy czym mierzy temperaturę powierzchni kopułki i powietrza oraz wilgotność, co wykorzystuje w obliczeniach. Wyliczenie jest wystarczająco precyzyjne. Zasilanie z przetwornicy 5V, której nie ma na schemacie. #include <Arduino.h> //Stacja Pogody AllSky do sterowania grzałką klosza //grzanie regulowane w zalezności od temp. punktu rosy //na DHT22 oraz DS18B20 //Autor Jacek Patka //data 07-03-2017r. //na Arduino pro mini Atmega328 5V //biblioteka DHT22.h - https://github.com/markruys/arduino-DHT //standardowa DS18B20.h //Pomiar temperatury i wilgotnosci //Program czyta temperatury powietrza i klosza oraz wilgotnosc powietrza //wylicza punkt rosy i grzeje 2 C stopnie powyżej tego punktu w celu oszczędności energii //DS18B20 mierzy temperature klosza //DHT22 mierzy temp. powietrza i wilgotnosc #include <OneWire.h>; #include <DS18B20.h>; #include <DHT.h>; #define ONEWIRE_PIN 3 //Numer pinu do ktorego podlaczasz czujnik DS18B20 // Adres czujnika DS18B20 byte address[8] = {0x28, 0xFF, 0xC, 0x57, 0x93, 0x15, 0x3, 0xA}; OneWire onewire(ONEWIRE_PIN); DS18B20 sensors(&onewire); #define DHTPIN 4 // nr pinu do którego podłączasz DHT22 #define DHTTYPE DHT22 DHT dht(DHTPIN, DHTTYPE); // deklaracja pinow przekażników int pk1 = 5; //przekaznikk1 podłączamy do pinu 10 int pk2 = 6; //przekaznikk2 podłączamy do pinu 11 int d1 = 8; // dioda sygnalizacji alarmu czujników void setup() { Serial.begin(9600); sensors.begin(); sensors.request(address); dht.begin(); pinMode(pk1, OUTPUT); //przekaznik1 jako wyjście pinMode(pk2, OUTPUT); //przekaznik2 jako wyjście digitalWrite(pk1, HIGH); //stan początkowy przekaznika1 wysoki digitalWrite(pk2, HIGH); //stan początkowy przekaznika2 wysoki pinMode(d1, OUTPUT); //dioda 1 jako wyjście digitalWrite(d1, LOW); //stan początkowy diody alarmowej niski - zgaszona } void loop(){ delay(2000); digitalWrite(d1, LOW); //Dane z DHT22 float h = dht.readHumidity(); float tpow = dht.readTemperature(); //dane z DS18B20 float tklosz = sensors.readTemperature(address); if (sensors.available()){ float tklosz = sensors.readTemperature(address); sensors.request(address); } if (isnan(h) || isnan(tpow)){ Serial.println("Błąd DHT22!"); digitalWrite(d1, HIGH); return; } if(isnan(tklosz)){ Serial.println("Błąd DS18B20!"); digitalWrite(d1, HIGH); delay(200); digitalWrite(d1, LOW); delay(200); digitalWrite(d1, HIGH); return; } float hic = dht.computeHeatIndex(tpow, h, false); //tpr - temperatura punktu rosy //float hpow = pow((h/100), (1/8)); float hpow = sqrt(sqrt(sqrt(h/100))); float tpr = hpow*(112+(0.9*tpow))+(0.1*tpow)-112; //Dane na COM z DHT22 i DS18B20 Serial.print("Humidity: "); Serial.print(h); Serial.print(" %\t"); Serial.print("TempPowietrza: "); Serial.print(tpow); Serial.print(" *C\t"); Serial.print("Heat index: "); Serial.print(hic); Serial.print(" *C\t"); Serial.print("TempKlosza: "); Serial.print(tklosz); Serial.print(" *C\t"); Serial.print("PunktRosy: "); Serial.print(tpr); Serial.print(" *C\n"); // przekażniki if(tklosz <= tpr+2.00) //jezeli temperatura jest mniejsza bądź równa od punktu rosy + 2*C { digitalWrite(pk1, HIGH); //włącz przekaźnik1 - wiatrak digitalWrite(pk2, HIGH); //włącz przekaźnik2- grzałkę } else if (tklosz > tpr+2) //jeżeli temperatura jest większa od punktu rosy + 2*C { digitalWrite(pk1, LOW); //wyłącz przekaźnik1- wiatrak digitalWrite(pk2, LOW); //wyłącz przekaźnik2 - grzanie } if (tklosz > 25.00) //jeżeli temperatura klosza jest większa od 25*C uruchamiamy wiatrak { digitalWrite(pk1, HIGH); //włącz przekaźnik1- wiatrak digitalWrite(pk2, LOW); //wyłącz przekaźnik2 - grzanie } } Schemat projektu:

Widoczek jest piękny jak dla początkującego takiego jak ja super .Piekny księżyc i Jowisz z księżycami wyrażnie widać pasy na Jowiszu (obserwacja synta 8 okular GSO Super View 15mm ) co to będzie jak zakupie jakiś okular 7mm albo 6mm

Marcin - może to pomoże? http://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/9919-przerobienie-xbox-a/#comment-132645

Ja niedawno zakupiłem sobie SW MAKa 90 do astrofotografii planetarnej. Kupiłem go z pełną świadomością, wiem o jego dużych ograniczeniach (związane z parametrami technicznymi). Na razie testowałem w/w teleskop na planecie Wenus i Księżycu i jestem z niego zadowolony. Teleskop jest "ciemny" (światłosiła) i nie wiem jak będzie się zachowywał na innych planetach np. Mars, Jowisz. Tu na stronce wrzuciłem porównanie wielkości teleskopów (SW MAK90 vs SW MAK 127) http://astrofotka.pl/porady/najmlodszy-brat-sw-mak90-youngest-brother-sw-mak90/

oglądałem to dziś w pracy obraz żyleta mega filmik, szacun dla francuza za uchwycenie ISS

C8 to już przynajmniej średni zestaw planetarny, a nie lekki. Tak to zostają mniejsze maki i SCT, trzeba pamiętać, że te drugie są odpowiednio lżejsze. A czy rozczarowanie ? Z mniejszych apertur też są przyzwoite fotki.

Planetoida ?Zosiakaczmarek? na Olimpiadzie Astronomicznej Wysłane przez czart w 2017-03-13 W Planetarium Śląskim zakończyły się zawody finałowe 60. Olimpiady Astronomicznej. Przedstawiamy wyniki i piszemy o specjalnej nagrodzie dla zwyciężczyni, której imię ma znaleźć się wśród kosmicznych obiektów zwanych planetoidami lub asteroidami. W jak zawsze gościnnym Planetarium Śląskim w Chorzowie zakończyły się zawody III etapu jubileuszowej 60. Olimpiady Astronomicznej. Uczestnicy mieli do rozwiązania 6 zadań, w tym zadanie polegające na analizie danych fotometrycznych gromady otwartej, albo wymagającego znajomości nieba obserwowanego z południowej półkuli ? Marsa. Wzorami Szczególnej Teorii Względności trzeba było z kolei posłużyć się rozwiązując kolejne zadanie, nawiązujące do niedawnego odkrycia fal grawitacyjnych. Niestety trzeci rok z rzędu zabrakło bezchmurnej pogody i nie można było, przystąpić do zadania obserwacyjnego. Po raz trzeci z rzędu miejsce na ?pudle? zdobyła też Zofia Kaczmarek z Torunia, która po drugim miejscu i pierwszym miejscu w latach ubiegłych, zwyciężyła ponownie uzyskując rekordową ilość 29 punktów, na 30 możliwych. Najstarsi jurorzy Olimpiady nie pamiętają takiego wyniku! Zadania w opinii uczestników były ciekawe, a poziom zawodów był wyjątkowo wysoki. Aż 9 uczestników zawodów uzyskało tytuł laureata Olimpiady, a wszyscy przekroczyli z nawiązką limit uprawniający do uzyskania tytułu Finalisty Olimpiady. "Urania" była jednym z głównych fundatorów nagród, obok m.in. Polskiego Towarzystwa Astronomicznego, Centrum Astronomicznego im. M. Kopernika PAN, firmy Delta Optical, Copernicus Center Press i Klubu Almukantarat. Realizacja Olimpiady jest możliwa dzięki wsparciu od Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu (olimpiada krajowa) oraz Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego (udział polskiej reprezentacji w zawodach międzynarodowych). Najbardziej niezwykłą i całkowicie prywatną nagrodę dla zwyciężczyni Olimpiady przyznali dwaj odkrywcy licznych planetoid oraz Komety Polonia Michał Kusiak i Michał Żołnowski. Tuzin odkrytych przez nich planetoid uzyskało wystarczająco precyzyjne efemerydy by w każdej chwili można je odnaleźć na niebie i tym samym uzyskały numer katalogowy, a odkrywcy uzyskali prawo nadania jej nazwy własnej! Zgodnie z deklaracją obydwu Michałów-odkrywców, tą nazwą ma być ?imię i nazwisko zwycięzcy jubileuszowej, 60. Olimpiady". Deklarację tę zgromadzeni pod kopułą Planetarium Śląskiego przyjęli długą, bardzo długą owacją! I tylko starego, analogowego projektora Planetarium Śląskiego żal. Jak wspominał najstarszy doświadczeniem uczestnik, organizator i opiekun Olimpiady, Marek Szczepański, to ten rzutnik tworzy m.in. magię tego miejsca. Ma wkrótce ustąpić miejsca cyfrowym projektorom 4K, potem pewnie 8K, 16K, 32K itd. Oby dla naszego ukochanego i magicznego, analogowego staruszka znalazła się choć jakaś mała kopułka gdzie można będzie odpalić jego cudowne niebo, jak na oscarowym La La Land w Griffith Observatory. Póki zapasu żarówek wystarczy? A potem? Potem będą żarówki ledowe, a stare projektory wrócą do łask jak czarne, analogowe, winylowe płyty? Za poczwórną cenę! Autor: Maciej Mikołajewski Laureaci 60. Olimpiady Astronomicznej L.p. Imię i nazwisko Klasa Szkoła 1 Zofia Kaczmarek 3 Gimnazjum i Liceum Akademickie Toruń 2 Bartosz Dzięcioł 3 XIII LO Szczecin 3 Michał Wójcik 3 III LO Tarnów 4 Patryk Rachwał 3 III LO Wrocław 5 Dawid Borys 3 V LO Kraków 6 Błażej Rozwoda 3 V LO Kraków 7 Zbigniew Przygoda 3 XIV LO Warszawa 8 Bartosz Salwiczek 1 I LO Kołobrzeg 9 Kornel Księżak 2 XIII LO Szczecin Z tytułem Finalisty Olimpiady Astronomicznej ukończyli zawody wszyscy uczestnicy zawodów Imię i nazwisko Klasa Szkoła Jakub Adamski 3 II LO Poznań Krzysztof Druciarek 1 XIII LO Szczecin Miłosz Dudek 2 I LO Pszczyna Adam Gonstal 2 I LO Włocławek Mariusz Janosz 3 I LO Pszczyna Wojciech Kolesiński l XIII LO Szczecin Krzysztof Lisiecki 3 ZS i P Radziejów Anna Olechowska 2 Społeczne LO Warszawa Kamil Siemionek 3 I LO Radzyń Podlaski Grzegorz Uriasz 3 ZSO Krosno Sonia Wittek 3 V LO Kraków Wiktor Włodarczyk 2 XIII LO Szczecin Więcej informacji: Klasyfikacja końcowa i treść zadań finałowych Witryna Olimpiady Astronomicznej "Astronarium" nr 23 o olimpiadzie astronomicznej Prenumerata "Uranii" - w każdym m.in. numerze przykładowe rozwiązanie zadania z olimpiady "Urania" w wersji elektronicznej http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/planetoida-zosiakaczmarek-na-olimpiadzie-astronomicznej-3191.html

Japet oczami sondy Cassini Posted on 13/03/2017 By Radosław Kosarzycki Powyższe zdjęcie wykonane przez sondę Cassini dwa dni temu (11 marca 2017r.) przedstawia Japeta, charakterystyczny, dwukolorowy księżyc Saturna. Różnica kolorów między dwoma częściami Japeta spowodowana jest cienką warstwą ciemnej materii opadającą na półkulę księżyca skierowaną w stronę ruchu globu po orbicie wokół Saturna. Owa materia została skierowana w stronę Japeta przez odległy księżyc Phoebe poruszający się w niedawno odkrytym potężnym dysku rozproszonym. Ta ciemna warstwa pyłu sprawia, że połowa powierzchni Japeta ogrzewa się nieznacznie bardziej niż druga, przez co leżący pod nią lód wodny odparowuje i odkłada się po drugiej stronie księżyca. Średnica Japeta to 1471 km, a krąży on w odległości aż 3 561 300 km od Saturna czyli dziewięciokrotniej większej od odległości Ziemia-Księżyc. Obie połowy Japeta charakteryzują się potężnymi kraterami uderzeniowymi i wysokimi na wiele kilometrów pasmami górskimi wzdłuż równika. Źródło: https://lightsinthedark.files.wordpress.com/2017/03/iapetus-rgb-3-11-17.jpg http://www.pulskosmosu.pl/2017/03/13/japet-oczami-sondy-cassini/

Rocznica 50-lecia powstania Oddziału PTMA Lublin! Wysłane przez tuznik w 2017-03-12 W bieżącym roku Oddział PTMA w Lublinie będzie obchodził pięćdziesięciolecie istnienia. Według wstępnych ustaleń uzgodniono termin uroczystości na dzień 22.04.2017 r. Oddział PTMA w Lublinie istnieje od 1967 roku i został powołany do działalności na terenie Instytutu Fizyki Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. Założycielami byli między innymi prof. dr hab. Longin Gładyszewski oraz prof. dr hab. Stanisław Hałas. Oddział nie ma swojej stałej siedziby. Korzysta z uprzejmości Dyrekcji Międzynarodowej Szkoły im. Paderewskiego w Lublinie, która udostępnia salę wykładową nr 27 na cele spotkań członków i sympatyków PTMA. Jednak historia Oddziału Lubelskiego PTMA jest nieco starsza niż formalne powstanie, bowiem sięga 1963 roku. Wtedy to zorganizowano sekcję astronomiczną przy Kole Naukowym Studentów Fizyki UMCS. W archiwach Oddziału zachował się list z Zarządu Głównego PTMA w Krakowie do ówczesnego studenta UMCS Stanisława Hałasa, datowany na 17 stycznia 1964 r. i poruszający ten temat oraz sugerujący możliwość powołania w Lublinie Oddziału Towarzystwa. W początkowym okresie działalności pomocą służył m.in. Kazimierz Kordylewski. Oddział obecnie zrzesza członków PTMA z Lublina oraz województwa lubelskiego. Istnieje jednak jeszcze jeden Oddział na terenie województwa - w Puławach, do którego należą miłośnicy astronomii z tamtych okolic. Oddział Lubelski PTMA nie ma obecnie w swym gronie profesjonalnych astronomów mogących wygłaszać odczyty z astronomii. Zebrania przygotowywane są więc przez samych członków Oddziału lub innych miłośników zaprzyjaźnionych z Oddziałem. Od czasu do czasu na zebrania zapraszana jest obecna na UMCS-ie kadra naukowa. Obserwacje o charakterze naukowym prowadzone są z Dostrzegalni Astronomicznej Instytutu Fizyki przy okazji ważnych zjawisk na niebie, jak np. jasnych komet, zakryć jasnych gwiazd przez Księżyc, zakryć planetoidalnych, zaćmień Słońca i Księżyca itp. Niezależnie, w ramach Instytutu Fizyki UMCS, prowadzone są w sposób ciągły od wielu lat, przez prof. Longina Gładyszewskiego, obserwacje aktywności Słońca na falach radiowych, przy użyciu własnej konstrukcji radioteleskopu. W listopadzie 2010 roku Oddział otrzymał od Zarządu Głównego teleskop Newtona MEADE 254 mm, f=1270 mm f/5 na montażu Dobsona. Aktualnie prezesem Oddziału jest Wiesław Krajewski. Źródło: lublin.ptma.pl Opracował: Adam Tużnik Więcej informacji: ? Oficjalna strona PTMA Lublin http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/rocznica-50-lecia-istnienia-ptma-oddzial-lublinie-3188.html

W sumie, mógłbym zrobić powtórkę z Odernego i popaplać o obłokach molekularnych Byka i Perseusza ("Wizualne oblicze TMC-1 i innych obłoków molekularnych zimowego nieba"). Temat nieco nieaktualny, bo Byk kisi się nad zachodnim horyzontem, ale z braku laku...

Ot celestron tak ma, popatrz na ed80, "czesiek" jest bardziej subtelny, SW bardziej rosjanski jak azjacki, gwozdzie mozna nim wbijac.

Kometa wymiata, niesamowite wspomnienie

Kolejny fragment Księżyca do poznania:) Tym razem rozmiar obiektów w kilometrach podany jest w (km) obok nazwy. Kolejne kadry będą dodawane w miarę jak czas mi pozwoli na opracowanie.

moje pierwsze w zyciu astrofoto na kliszy, zenit+ pewnie 55mm, iso800, czas ok 45s w dobrym okresie zaczynałem

Nie wiem, czy są to zdjęcia z 2017 czy 2016, ale są to najnowsze fotografie z HST w rozdzielczości 4K. Jest na co popatrzeć:

Mój pierwszy Jowisz w tym roku, robiony 15.02. Niestety seeing bardzo kiepski. Robiłem też Muńka w tym czasie, ale chyba nie będę obrabiał bo nic sensownego nie mogę wyciągnąć. NEQ6, GSO10", GSO 2,5x, ASI224

Dzisiejszy Jowisz nad ranem... 15.02.2017 godz. 03:15 CET SW ED 80/600, projekcja okularowa Hyperion 5 mm AVI nagrywane Nikonem D 3200, 1000 klatek z ok. 4000 PIPP, Registax 6, Fast Stone Image Viewer 5.5

Dzisiejszy Jowisz - ok. godz. 3:00 . Sprzęt: ASI 120MC , MAK 127 , Barlow 2,5x GSO

Skoro nikt jeszcze nie zaczął nowego sezonu na króla planet to może ja rozpocznę :). Mój pierwszy Jowisz z kamerki - Point grey Firefly +SCT 5"+ Eq3-2. Obróbka AS2+Irfanview Stack 120 klatek wersja zwykła + kolor Drizzle 1,5 + kolor. Księżyce - od lewej Europa, Io i Ganimedes wyłaniający się zza tarczy. Callisto się nie złapało w kadr. Wersja z barlowem 2x (zwykła + kolor- 400 klatek. Niestety jakieś syfy matrycy się złapały (trzeba to jakoś wyczyścić).