Ranking użytkowników

Prawie kwartał minął już odkąd z rodziną pożegnałem wakacyjny domek, pomost, jezioro i to zniewalające mrowie gwiazd dostępnych obserwacjom każdej pogodnej nocy. Nigdzie nie miałem tak nieposkromionego apetytu na obserwacje jak tam... 25 sierpnia wracając z pracy po 22 dobrze wiedziałem gdzie spędzę tę noc. W każdym kierunku niebo rozświetlały setki jasnych kropek. Dojeżdżając na działkę za przednią szybą samochodu dumnie rysowała mi się królowa Kasjopea zapraszając na nocne swawole O 2300 rozstawiałem się już na pomoście. Wpierw zrealizowałem swoją niedawną obietnicę daną w innym wątku tegoż forum tj. naszkicowałem dwie urocze kuleczki skatalogowane przez Pana Messiera pod numerami 10 i 12. Obie mieszcząc się w jednym polu widzenia stanowią jeden z wielu cudów obserwacji lornetkowych. M10 (po lewej) oraz M12 ujęte w jednym polu widzenia lornetki. Na północny zachód od M10 jasno świeci gwiazda 30 Oph, bardzo pomocna w zlokalizowaniu obu eMek. Po wykonaniu szkicu Nikonka zabrała mnie w odwiedziny do ślicznej, niedawno odwiedzanej przeze mnie gromadki IC 4665 oraz Mel 186. Ta druga ledwo się mieści w polu widzenia. Jej gwiazdy składowe prezentują spory rozrzut po jasności lecz wszystkie posiadają podobne, zimne ubarwienie. Dalej przebiegłem wzrokiem przez obłok gwiazdowy w Tarczy i znów zadumałem się przy "Dzikiej Kaczce"... Następnie witając się z 26 sierpnia (wybiła północ) wzniosłem się wyżej ku gwiazdozbiorowi Strzały, by pierwszy raz spojrzeć na M71. Gromada ta jest raczej łatwa w zlokalizowaniu, znajduje się dokładnie pomiędzy gammą (?) oraz deltą (?) Strzały. No i jest, wpadła w pole widzenia jako mała, jednakowoż jasna i skoncentrowana kulka. Tuż obok eMki umiejscowiony jest charakterystyczny łańcuszek z trzech słabych gwiazd układających się w prostej linii w równiutkich odstępach. Opisując wrażenia z wpatrywania się w tę gromadę trzeba wspomnieć o tym jak piękna okolica trafiła się jej na nieboskłonie. Mrowie gwiezdnych punktów ogromnie dodaje jej uroku. Około godziny 130 zmieniłem nieco kierunek obserwacji na bardziej wschodni. Wzrok mój przykuł Aldebaran w otoczeniu pięknych Hiad, gołym okiem dostrzegam także dosyć słabo świecące gwiazdy Barana i Trojkąta. M33 a także Wielka Mgławica w Andromedzie jak zawsze cieszą oczy. Są rozochocone Chichotki, jest Stock 2. Niżej widać Mel 20 - Gromadę Alfa Perseusza z jasną świecącą alfą właśnie czyli Mirfakiem. Piękne dziś to niebo. Zniewala nawet, a może przede wszystkim oglądane nieuzbrojonym okiem. Bez użycia lornetki z łatwością widoczny jest "mały wóz" Plejad, na lewo i wyżej Chochotki wcześniej obserwowane przez Nikonkę teraz dostrzegam także bez pomocy optyki lornetki. Co jakiś czas przelatuje jeszcze jakiś zbłąkany Perseid. Dla takich chwil warto żyć... Dziękuję i pozdrawiam wszystkich astrozakręconych

Cienki sierp Księżyca na dziennym niebie, kilkadziesiąt godzin przed nowiem.

Proszę o wyrozumiałość i cierpliwość. Kolejne miesiące zaprezentuje w najbliższych dniach. Dopiero po prezentacji całości zacznę zbierać pieniądze. Główny składacz kalendarza (mój syn), nabawił się jakiegoś paskudnego przeziębienia i od kilku dni jest wyłączony z życia. Ale mamy już wydarzenia astronomiczne. Dziękujemy Łukaszowi @jolo Oto one, może ktoś chce coś dodać ? STYCZEŃ 1. Merkury w największej elongacji zachodniej 1. Kometa C/2016 R2 PANSTARRS osiąga największą jasność 2. Superpełnia Księżyca 3. Ziemia w peryhelium 3-4. Rój Kwadrantydów 7. Koniunkcja Jowisza i Marsa 13. Koniunkcja Merkurego i Saturna 31. Superpełnia Księżyca (ostatnia w roku 2018) 31. Całkowite zaćmienie Księżyca (częściowo widoczne w Polsce podczas wschodu Księżyca LUTY 3. Opozycja Ceres 15. Częściowe zaćmienie Słońca (widoczne z okolic bieguna południowego) 18. Merkury osiąga największą jasność 21. Koniunkcja Wenus i Neptuna MARZEC 4. Koniunkcja Merkurego i Wenus 11. Kometa 74/P Smirnova-Chernykh osiąga największą jasność 15. Merkury w największej elongacji wschodniej 20. Równonoc wiosenna 29. Koniunkcja Wenus i Urana KWIECIEŃ 2. Koniunkcja Marsa i Saturna 12-15. Wiosenny zlot FA w Zatomiu 22-23. Rój Lirydów 29. Merkury w największej elongacji zachodniej MAJ 5. Rozpoczęcie misji InSight 6-7. Rój eta Akwarydów 9. Opozycja Jowisza 9. Kometa C/2016 R2 PANSTARRS w opozycji CZERWIEC 6. Merkury osiąga największą jasność 20. Wenus blisko gromady Żłóbek 21. Przesilenie letnie 24. Kometa P/2013 CU129 PANSTARRS w peryhelium 27. Opozycja Saturna 29. Kometa C/2016 M1 PANSTARRS osiąga największą jasność LIPIEC 6. Ziemia w aphelium 7. Merkury blisko gromady Żłóbek 10. Kometa P/2013 CU129 PANSTARRS osiąga największą jasność 12. Merkury w największej elongacji wschodniej 13. Częściowe zaćmienie Słońca (widoczne na południe od Australii) 27. Całkowite zaćmienie Księżyca (częściowo widoczne w Polsce podczas wschodu Księżyca) 27. Opozycja Marsa 28-29. Rój delta Akwarydów SIERPIEŃ 11. Częściowe zaćmienie Słońca (widoczne z okolic bieguna północnego i w północnej Europie oraz Azji) 12-13. Rój Perseidów 17. Wenus w największej elongacji wschodniej 26. Merkury w największej elongacji zachodniej WRZESIEŃ 7. Opozycja Neptuna 13-16. Jesienny zlot FA w Zatomiu 23. Równonoc jesienna 25. Wenus osiąga największą jasność PAŹDZIERNIK 8. Rój Drakonidów 21-22. Rój Orionidów 23. Opozycja Urana LISTOPAD 5. Merkury osiąga największą jasność 5-6. Rój Taurydów 6. Merkury w największej elongacji wschodniej 16. Zakrycie Marsa przez Księżyc 17-18. Rój Leonidów 30. Wenus osiąga największą jasność GRUDZIEŃ 7. Bliska koniunkcja Marsa i Neptuna 9. Zakrycie Saturna przez Księżyc 13-14. Rój Geminidów 15. Merkury w największej elongacji zachodniej 21. Koniunkcja Merkurego i Jowisza 21. Przesilenie zimowe 21-22. Rój Ursydów

Kilka sucharów ode mnie

Witam, Miałem nie pisać o tym, ale nie mogę wytrzymać. Jest tu wśród nas Facet, który buduje teleskopy. Jemu dedykuję tą recenzję, niech ludzie widzą co on wyprawia na tym pomorzu. Nie, on w sumie nie konstruuje teleskopów, on tworzy dzieła sztuki. Nieziemskie wehikuły. Miałem go ochrzanić przy odbiorze tego sprzętu, bo czekałem na niego dość długo. Gdy jednak zobaczyłem pierwszy raz to CUDO, w pewnym sensie czas zwolnił. Nogi się ugięły, wskazówka zegarka wydała metaliczny trzask zatrzymując się na chwilę. Zapomniałem co wtedy chciałem powiedzieć. To nie teleskop tylko dzieło sztuki. Rustykalna maszyna czasu, steampunkowy wehikuł, półksiężycowe płozy złowrogo atakują ludzką podświadomość swoją ostentacyjną postawą. Patrząc na to, już widać zakręcające się dookoła ramiona galaktyk i kłębiące się mgławice. Wykonanie detali urywa głowę. Wykończenie powierzchni sklejki na gładko, delikatnie połyskuje powierzchnia drewna, zazdrosne spojrzenie Kobiety gdy dotykam. Drobne wstawki oklejone carbonem, cela lustra jakby cała carbonowa, ale czad. 18-punktowa, wedle najlepszej w świecie receptury Kriege'a i Berry'ego Spoczywa na niej ręcznie szlifowane w Polsce aż do 1/18 lambda, kwarcowe lustro o średnicy 374 mm. Najlepszy substrat na zwierciadła teleskopów, 1/8 rozszerzalności termicznej Pyrexu. Światłosiła f/5, maszyna czasu Pablita cofa nas w świat gdzie rządzi jakość obrazu. Żółte nieprzebrane zastępy rozchodzą się przed nim w popłochu. Przenosimy się w świat niezwykłych doznań wizualnych, nieznanych posiadaczom masowych luster. Soczewki Pentaxa XW 7 mm aż zajęczały od ostrości, gdy pierwszy raz wehikuł wycelował w Marsa! Kontrast na twarzy Boga Wojny jest okrutny. Krawędź tarczy z czapą polarną aż błyszczy, Syrtis Major jest prawie czarna. Szok. Strzał w Jowisza. Cień Io na tarczy tak wyrazisty i nieustępliwy, jak błąd Matrixa, bad piksel w mojej wyobraźni, co za obraz! Wielka Czerwona Plama otoczona zakręconym warkoczem chmur z przepiękną, spiralną strukturą. Różowa i popielata na przemian. Trójwymiarowy układ księżyców ostrych jak szpileczki wiruje wokół, chyba wchodzę na Jowiszjańską orbitę. M3 - rój gwiazd jak pył diamentowy który skrzy się aż do samego jądra, a wokół szeroki woal granulacji tła, w którym cała gromada zdaje się tonąć... Gromada w Pannie, galaktyk tyle że zbłądziłem... Zimno, późno, a ja nie mogę spać. Czuję, że podróżuję w czasie i przestrzeni na płozach Pablitusa gdzieś między Lwem a Panną... Łagodnie i płynnie, miękko lądują kolejne okulary w wyciągu Baader Steeltrack. Telrad delikatnie zakreśla kolejne czerwone kręgi na niebie. Niezwykłe doznanie, to nie obserwacja nieba, to przeżycie samo w sobie! A pisania na dziś to tyle, jeszcze nie mogę usnąć z wrażenia, jutro ciąg dalszy. Dzięki!

Troche sie chyba rozpedzilem piszac chyba o kompendium - Wydaje mi sie, ze uzylem tego slowa. To nie jest jednak tak, ze znajdziesz w ksiazce liste wszystkich obiektow w kazdej galaktyce. Nie jest to w zaden sposob ksiazka "encyklopedyczna". Nie jest to tez lista obserwacyjna, i do planowania obserweacji na przyklad sie nie nada. Pewnie nie znajdziesz nawet pelnej listy obiektow najciekawszych (swoja droga to co ciekawe dla jednego, moze nie byc zbyt ciekawe dla kogos innego). Z tego co wiem, autorzy opisali WYBRANE obiekty interesujace z punktu widzenia wspolczesnej astrofizyki. Na swoj sposob, jest to raczej taki zgrabnie napisany podrecznik (w takim lekko gawediarskim stylu porownujac do klasycznych podrecznikow), w ktorym autorzy uzywaja jako przykladow (ilustrujacych wspolczesny poziom wiedzy astrofizycznej) obiektow z poszczegolnych gwiazdozbiorow. Pisza "gawedziarski" mam na mysli "lzejszy" w czytaniu niz typowy nudny podrecznik. Nie jest to jednak w zadnym razie lekko podana, "plytka" informacja dla szerokiej publiki. Jest na serio, "gleboko", powaznie i z tego co udalo mi sie wyczytac (no bo nie ma sily, sam tego przeciez wszystkiego nie sprawdze) poprawnie z naukowego punktu widzenia. Nie wiem za bardzo sam jak to opisac. Za mocny w gadaniu nie jestem. Mi te ksiazki daja poczucie, ze rozumiem rzeczy "glebiej", niekoniecznie "szerzej". Jezeli jestes sobie w stanie wyobrazic co mam na mysli Wrzuce jakies zdjecia z ksiazki to sam sobie zobaczysz co tam np. o Andromedzie napisali. Chyba lepsze to bedzie nic to cale moje pisanie. Z mojej prywatnej, jakos tam ograniczonej, perspektywy - sa to jedne z lepszych ksiazek jakie sobie kupilem. Marcin

Czesc Lukasz, Mam wszystkie ksiazki z tej seri i wedlug mnie - rewelacja. Smialo polecam. Swietne zrodlo informacji. Teraz, dopiero co, wydali tom 5 i juz polecialem i sobie zamowilem Znajdziesz zreszta sporo dokladniejszych recenzji na roznych forach astronomicznych jak sie uprzesz. W swojej idei troche podobne do "Celestian Handbook" (tez mam szczescie posiadac te ksiazki) Roberta Burnhama, jezeli kiedys Ci sie przez rece przewinelo. Jest jakis tam wstep teoretyczny (na inny temat w kazdym tomie), a pozniej juz autorzy opisuje dokladnie poszczegolne obiekty w kazdym gwiazdozbiorze. O wiele wiecej informacji tu znajdziesz niz u Burnhama, bo w jednej ksiazsze bedziesz mial tylko kilka gwiazdozbiorow omowione. Wydane ...hmmmm..."spoko". Bez rewelacji moze, ale poki co, nie mam sie do czego przyczepic - nie rozlecialy sie jeszcze. Chociaz maja potencjal aby kiedys tam sie rozleciec. Tak czy siak - polecam. Wydaja jedna ksiazke na rok, gwiazdozbiorow do omowienia jeszcze sporo (literke "C" jeszcze robia, i nie dotarli jeszcze do "Cygnusa") wiec na cala kolekcje ... no parenascie lat sobie poczekasz Marcin

Piszesz o mnie?

Wszedłem sobie na pewien znany serwis, oglądam taki wpis: Wszystko jasne ale co tam kliknę "Zobacz tłumaczenie", no i przetłumaczyło. I jak ocenić to tłumaczenie?

Odgrzebię temat po roku To zdecydowanie najtrudniejsza planeta do avikowania. Dość łatwo ją znaleźć ale z czasami ekspozycji musiałem zejść do 400ms (RGB) i około 1sekundy dla IR Sprzęt: Kwarcowy D-K 190/3570 na EQ6 + ASI178MM-C Kompozycja: IR(742) + RGB

Dziś FB zaproponował mi wycieczkę pod prawdziwie rozgwieżdżone niebo Chociaż, jak się spojrzy na mapę LP w Holandii, widok gwiazd w nocy może być autentyczną atrakcją

Bruce Banner a dokładnie Hulk ukrywa się teraz w Polsce, a o to dowód

Niebieska kulka z dzisiaj - detalu zera, wszelkie nierówności to artefakty obróbki Ale i tak cieszy, że wyszedł w miarę równy i gładki Czasy RGB rzędu 0,4 - 0,6s