lukost

Wróciłem dziś do Koźląt. Okazało się, że całkiem fajny jest Barnard 25 - taka owalna, wyprana z gwiazd plama, przylegająca do dwóch gwiazdek o zbliżonej jasności, a zlokalizowana pomiędzy ? Aur a mgławicą Sh 2-216. To jedna z tych raczej nielicznych "ciemnotek", która - z uwagi na stosunkowo niewielkie rozmiary - nieźle prezentuje się w teleskopie. Żeby było śmieszniej, autorzy atlasu Interstellarum oznaczyli obiekt jako niewidoczny.... PS A vdB 32 nadal ni ma...

Hmm, akurat dziś wybrałem Wilczyce, bo miałem ochotę zejść nisko, do Pieca i Erydanu (a na Knurowskiej dalekie południe mam wycięte). Na miejscu zastałem świeżo ścięte i okorowane, pachnące pnie drzew, lekki mrozik (oczywista bez wiatru), skrzypiący śnieg pod stopami, a nad głową - no cóż: Drogę Mleczną rozciągniętą od nurkującego nad północnym horyzontem Łabędzia po wschodzącego Jednorożca i migoczące na kryształowo przejrzystym niebie gwiazdy. PS Jutro i pojutrze zanosi się na powtórkę.

Naprawdę?

Osobiście wybrałbym mały refraktor achromatyczny, na prostym w obsłudze montażu azymutalnym, oferujący szerokie pole widzenia (co zdecydowanie ułatwia namierzanie obiektów). Czyli - 80/400 na AZ3 plus wypad do rodziców.

Balkon w dużym mieście to nie jest dobre miejsce na zajmowanie się astronomią, nawet bardzo amatorską. Babci, cioci, kuzynki gdzieś na ciemnej, podlubelskiej wsi nie macie czasem?

Nie kupujcie tego za żadne skarby!!! To kompletne dziadostwo. W tym przedziale cenowym zdecydowanie lepszym wyborem będzie to: http://teleskopy.pl/product_info.php?cPath=21_33&products_id=1504&lunety=Teleskop_Sky-Watcher_Synta_R-80/400_AZ-3_(SK804AZ3) Do obserwacji ziemskich też się nada.

Wczorajszy (prawie) zachód Słonka widziany z DK numer 47.

Jak wolisz. Może być jedna, obejmująca hurtem np. galaktyki znajdujące się w granicach tych trzech konstelacji, ale równie dobrze możesz wstawić trzy odrębne prace - oby tylko materiał obserwacyjno - szkicowo - fotograficzny w nich zawarty się nie dublował.

Nie ma limitu, pod warunkiem, że prace będą niepowtarzalne - w sensie, że w kolejnej nie zostaną wykorzystane elementy zawarte w poprzedniej.

No, jeśli to dozwolony użytek własny i prawa autorskie puszczają , to czemu nie... A banerek to zasługa Łukasza - Jolo.

Uwaga: ostatnia edycja konkursu zostanie przeprowadzona pod koniec roku, z pulą nagród 1500 zł, a wziąć w niej udział mogą prace opublikowane na Forum w 2017 r. - z wyjatkiem tych, które zgłoszono w dwóch dotychczasowych edycjach. Jak wiecie, z konkursem "wizualnym" bywało ostatnio różnie... Niestety, grupa osób piszących i czytających relacje z obserwacji okazała się stosunkowo nieliczna i nic nie wskazuje na to, by ten stan rzeczy miał ulec zmianie. Podobnie sprawy mają się z konkursem na najlepszy szkic. Postanowiliśmy zatem stworzyć coś zupełnie nowego - konkurs przeznaczony dla wszystkich dokumentujących w jakikolwiek sposób piękno nocnego nieba. Liczymy na to, że nowa inicjatywa spotka się z dużym zainteresowaniem userów. Dwie, "testowe" edycje odbędą się w I i II kwartale 2017 r. Każdorazowy zwycięzca etapu kwartalnego otrzyma nagrodę - bon na zakupy o wartości 750 zł w sklepie internetowym Delta Optical. O co biega w konkursie, wyjaśnia (mam nadzieję, że jasny i sensowny ) regulamin. Mianowicie: 1. Celem konkursu jest wyłonienie najlepszej pracy dokumentującej obiekty lub zjawiska astronomiczne; od pojęciem pracy rozumie się samodzielnie sporządzone relacje z obserwacji, fotografie, materiały filmowe lub szkice; przedmiotem pracy mogą być wszelkie obiekty (DS lub US) lub zjawiska (np. meteory, zorze polarne). Materiał (obserwacyjny, fotograficzny, filmowy) wykorzystany dla sporządzenia pracy nie może być zebrany wcześniej niż 6 miesięcy przed dniem zgłoszenia pracy do konkursu. 2. Praca musi zawierać samodzielnie napisany, słowny opis dotyczący danego obiektu/grupy obiektów/zjawiska; w szczególności może on dotyczyć miejsca i czasu wykonania pracy, panujących warunków, użytego sprzętu lub zawierać część teoretyczną, tematycznie związaną z dokumentowanym obiektem lub zjawiskiem (do uznania i inwencji autora); prace nie zawierające jakiegokolwiek opisu będą dyskwalifikowane. W przypadku posiłkowania się informacjami naukowymi niezbędne jest podanie źródeł. 3. Dopuszczalne jest zgłaszanie prac powstałych w wyniku współpracy dwóch lub więcej użytkowników Forum, jak również więcej niż jednej pracy - pod warunkiem, że będą one niepowtarzalne, tzn. że w kolejnej pracy nie zostaną wykorzystane elementy zawarte w poprzedniej. 4. Dla zilustrowania prac mających formę relacji z obserwacji możliwe jest wykorzystanie zdjęć lub szkiców własnego autorstwa; nie jest możliwe wykorzystywanie cudzych zdjęć, z wyjątkiem wygenerowanych z użyciem stron http://www.sky-map.org, http://aladin.u-strasbg.fr/AladinLite lub http://www.ngcicproject.org. Zastrzeżenie powyższe nie dotyczy prac powstałych w wyniku współpracy dwóch lub więcej użytkowników. Możliwe jest także wykorzystanie mapek z programów typu obserwatorium - Stellarium, CdC, SKY itp. 5. O kolejności zajętych miejsc decyduje ankieta, przeprowadzona wśród użytkowników Forum w okresie od 1 do 10 dnia miesiąca następującego po zakończeniu danego kwartału ? począwszy od 1 kwietnia 2017 r. 6. Każdorazowy zwycięzca etapu kwartalnego otrzymuje nagrodę w postaci bonu na zakupy w sklepie deltaoptical.pl o wartości 750 zł. 7. Prace konkursowe zgłaszamy poprzez umieszczenie ich w stosownym wątku, który będzie każdorazowo wskazywany przez opiekunów konkursu; o wzięciu udziału w konkursie decyduje data wstawienia pracy do wątku - od pierwszego do ostatniego dnia danego kwartału (weryfikuje zegar systemowy Forum Astronomicznego). 8. Zgłoszenie pracy do konkursu oznacza zgodę na jej wykorzystanie w całości lub części w inicjatywach sygnowanych przez społeczność FA (w tym albumach, materiałach promujących Forum itp.) oraz akceptację niniejszego regulaminu. 9. Udział w innych konkursach, zarówno organizowanych na Forum Astronomicznym, jak i poza nim, nie stanowi przeszkody do wzięcia udziału w Konkursie. 10. Każdy użytkownik forum może oddać głos na maksymalnie trzy prace zgłoszone do konkursu. Głosy oddane na większą ilość prac będą nieważne. 11. W przypadku wątpliwości i kwestii nie ujętych w regulaminie decyzje podejmują opiekunowie konkursu, którymi są Panasmaras i lukost. A zatem - pisarze do piór, rysownicy do ołówków, fociarze do matryc! Od 1 stycznia zaczynamy!!! PS oczywiście konkursy "wizualny" i "szkicowy" zakończymy na niezmienionych zasadach. Jeśli macie pytania, wątpliwości, propozycje - piszcie!

Przysięgam, że nie ściągałem od Uwe Glahna. Zbieżność wyboru obiektu jest całkowicie przypadkowa, a na deepskyforum zajrzałem - po dłuższej przerwie - dopiero dziś. PS Warto zwrócić uwagę na wypowiedź RolandosaCY (że łatwiej mu było wyłuskać IC 342 w trzycalowym refraktorze niż w dwunastu calach) i kapitalny szkic Howarda B. z 28 cali: Na przeciwnym biegunie lokuje się ta abstrakcyjna grafika (z dwunastocalowca)

O właśnie, warunki - w sensie przejrzystości - to przy takich obiektach sprawa kluczowa. Czasem nawet na podmiejskiej miejscówce widać zaskakująco wiele, o ile atmosfera jest dobrze "przewiana". Przerabiałem swego czasu ten temat na przykładzie Palomarów numer 2 i 10.

Siedzę w pracy. Przede mną papiery - stosy, zwały, całe piramidy dokumentów? Za oknem tradycyjnie - szaro, buro i ponuro, do końca dnia pracy ? daleko? Zrezygnowany, podnoszę wzrok w kierunku wiszącego naprzeciw biurka kalendarza, którego ?grudniową? stronę zdobi przecudnej urody zdjęcie autorstwa Marcina Paciorka? Oh, yeah! - mam już pomysł na nowy odcinek Obiektu Tygodnia! Przeca IC-ek numer 342 to nietuzinkowy obiekt, wart zainteresowania zarówno ze strony posiadaczy lornetek, jak i wszelkiej maści teleskopów. źródło: zasoby własne autora Galaktyka została odkryta stosunkowo późno, bo w 1890 roku (przy czym obserwacja została opublikowana dopiero w 1892 r.) i w rezultacie nie dostąpiła zaszczytu znalezienia się w katalogu NGC, a jedynie w indeksie. Wyłuskał ją brytyjski astronom William Frederick Denning, używając dziesięciocalowego niutka. Chociaż Denning był znany przede wszystkim jako łowca komet, to odkrył aż 17 obiektów, które weszły do katalogu IC. Jakoś tak się złożyło, że nigdy wcześniej o nim nie słyszałem? Po opis starhoppingu w kierunku naszego celu odsyłam do jednego z ostatnich odcinków OT. IC 342 znajduje się w odległości szacowanej na ok. 7-11 milionów lat świetlnych (ech, te rozbieżności w źródłach, ale astronomowie usprawiedliwiają się ?ukryciem? galaktyki za pyłową zasłoną ? o czym zresztą będzie mowa dalej). Lokalizacja obiektu zaledwie 10.5 stopnia od płaszczyzny dysku Drogi Mlecznej skutkuje bowiem tym, że jest on przesłaniany przez gwiazdy, gaz i pyły przynależne naszej Galaktyce. Długi czas sądzono, że IC-etka jest członkiem Grupy Lokalnej (zwolennikiem tejże tezy był sam Edwin Hubble), jednak faktycznie należy ona do grupy galaktyk Maffei, będąc jedną z dwóch najjaśniejszych galaktyk wchodzących w jej skład (druga to Maffei I). Warto zauważyć, że grupa IC342/Maffei 1 jest najbliższą grupą galaktyk względem Grupy Lokalnej i prawdopodobnie wywarła ona wpływ na jej ewolucję, poprzez oddziaływanie grawitacyjne. Co więcej, obie grupy ? wraz z Grupą w Rzeźbiarzu ? mogły w przeszłości stanowić jedną całość. Cześć składników Grupy Maffei pozostała nieodkryta aż do lat dziewięćdziesiątych XX wieku. W miarę przyzwoicie widoczne jest tylko to, co mieści się ? z perspektywy ziemskiego obserwatora - na lewo od wstęgi Drogi Mlecznej, czyli np. NGC 1560. Paradoksalnie, IC 342 ? choć jest galaktyką spiralną - może budzić ?wizualne? skojarzenia z przechodzącą blisko Ziemi kometą: taką bez warkocza, o niskiej jasności powierzchniowej, sporą i mocno rozmytą. Czyli, jak to w bywa w przypadku podobnych obiektów, nie przeginamy z powiększeniem, bo efekt będzie odwrotny do zamierzonego. Niech nie zwiedzie nas jej całkowita jasność (że niby 8,4mag). Przy rozmiarach prawie 20?x20? (różne źródła podają nieco odmienne wartości) to blady, ulotny duch. Niemniej, wartość ta wskazuje, że mamy do czynienia z jedną z największych ? jeśli chodzi o rozmiary kątowe ? galaktyk na ziemskim niebie; to przeca 2/3 rozmiaru tarczy Księżyca w pełni. Gdyby nie owo nieszczęsne położenie, IC 342 byłaby obiektem spektakularnym ? niewykluczone, że nawet widocznym gołym okiem. Mimo wszystko, da się ją całkiem łatwo zidentyfikować już w lornetce 10x50, a nawet mniejszej (Stephen O'Meara raportuje, że widział galaktykę przez lornetkę 10x42) ? choć przyznam, że jeszcze całkiem niedawno sam miałem co do tego spore wątpliwości. Wzrost apertury pomaga w zaskakująco znikomym stopniu; nawet w dwunastu calach w okularze widzimy tylko mgiełkę, z dość wyraźnie zaznaczonym, przypominającym rozmytą gwiazdkę jądrem i stosunkowo słabymi gwiazdkami (w tym kilkoma ułożonymi w wyraźny rządek) przebłyskującymi na jej tle. źródło szkicu: https://rogerivester.files.wordpress.com/2010/11/hpqscan0001.jpg Spędziłem sporo czasu usiłując wypatrzyć zarys spiralnej struktury obiektu. Nie jestem stuprocentowo przekonany, ale podczas dobrych, przejrzystych nocy prawie na pewno udaje mi się wyłuskać w niej jakieś niejednorodności (pociemnienia). Są one jednak na tyle subtelne, że cały czas mam wątpliwości, czy aby oko nie płata mi figla - tym bardziej, że stosuję wówczas technikę zerkania.* Osoby obserwujące ją po raz pierwszy mają zwykle pewne problemy z detekcją tego, co widać w okularze i trza dłuższej chwili, a czasem małej podpowiedzi, by móc otrąbić sukces. Dane uzyskane z dwóch dużych radioteleskopów (Effelsberg w Niemczech i VLA w Stanach Zjednoczonych) pozwoliły astronomom z Instytutu Maxa Plancka (MPIfR) odkryć pole magnetyczne ułożone wzdłuż optycznych ramion spiralnych. O doniosłości tych badań dla pogłębiania wiedzy o powstawaniu i ewolucji galaktyk spiralnych można poczytać tutaj: https://www.mpg.de/9283089/magnetic-field-galaxy-IC342. Co tam jeszcze? O, tak widzi ją Kosmiczny Teleskop Spitzera: źródło: http://www.spitzer.caltech.edu/images/3670-sig11-010-A-Twisted-Dust-Web-in-the-Galaxy-IC-342 IC 342 ma niską jasność powierzchniową w porównaniu z innymi "spiralkami", co wskazuje na mniejszą gęstość gwiazd (widzianych tu w kolorze niebieskim); z kolei struktury pyłowe ujawniają się o wiele bardziej obrazowo (kolor zielony i żółty). Ścisłe centrum świeci szczególnie jasno w podczerwieni, podkreślając ogromny wysyp nowych gwiazd w tym maleńkim regionie. W paśmie widzialnym galaktyka ma kolor, hmm, lekko pomarańczowy, bo pyły skutecznie blokują barwę niebieską. Na zdjęciach IC 342 widać sporo obszarów HII umiejscowionych wzdłuż ramion (co wskazuje na ciągłą aktywność gwiazdotwórczą), jednak wizualnie raczej nie da się ich dostrzec. Położenie "frontem" ku nam sprawia, że IC 342 jest obiektem zainteresowania naukowców zajmujących się procesami formowania gwiazd oraz astrochemią. Próbowałem przebrnąć przez to i owo, ale temat delikatnie mnie przerósł? A, zapomniałbym - Sir Patrick Moore umieścił naszą bohaterkę na pozycji 5 w katalogu Caldwell. Masz dostęp do przyzwoitego nieba? Żyrafa wisi w zenicie? Znudziły Ci się ?oklepane? obiekty? A może masz ochotę na małe wyzwanie? Jeśli choć jedna odpowiedź brzmi ?tak? ? koniecznie spróbuj i daj znać, jak poszło! * - gdy mi się znudzi, przeskakuję do M33, a tam już nie ma mowy o przypuszczeniach - ramiona mamy podane na przysłowiowej tacy.

Piękna relacja, tak jakby konkursowa. No i po raz kolejny potwierdziło się, że Maras nie jest bynajmniej jedynym panem i władcą krainy dwururek...

Poszukaj, gdzie najtaniej. Sensowne sklepy to teleskopy.pl, deltaoptical.pl, astroshop.pl i jeszcze kilka...

Czyli newton 200/1200 lub 250/1200 na montażu dobsona - i tyle w temacie.

A tu to samo, tylko w wersji Dominika Wosia. Zdjęcie zrobione podczas tegorocznego wypadu Canonem 6D z obiektywem Zeiss Apo Sonnar o ogniskowej 135mm F2 (na Astrotracu). Fantastyczne, prawda?

Najlepszego, Mikołaj!

Pojęcia nie mam, nie próbowałem nigdy. Z mgławic refleksyjnych zlokalizowanych w tym rejonie fajna jest NGC 1999.

Engiec 1788 nie jest wielkim wyzwaniem, choć zgoda co do tego, że to obiekt mniej znany. Z tego co pamiętam, swego czasu bezproblemowo złapałem go w ośmiu calach.

I znów będzie mnie męczyć ta cholerna Wiedźma...

Może to kwestia indywidualnych preferencji, ale na podmiejskim niebie zdecydowanie wolałem lornetę 15x70. Co innego w Bieszczadach... Jeszcze jedna rzecz - w 10.5x70, z uwagi na źrenicę, świetnie sprawdzały się wąskopasmowe filtry mgławicowe (nie tylko UHC, ale nawet OIII i H-beta). Widok Veila czy Kalifornii w szerokim polu - mniam, mniam..