Ranking użytkowników

Jej Wysokość M101 z Niedźwiad. Materiał został zebrany w sobotę 05 maja b.r. Jest to stack 70 klatek (exp 25s ISO1600, 30 klatek dark) z mojego Canona, w ognisku głównym teleskopu Schmidt-Newton 250/1000 mm na NEQ6.

Hej, witajcie po dłuższej przerwie Ostatnio "wysypało" zdjęciami M51... strach trochę wrzucać kolejną, bo kto zwróci uwagę Trudno, z ostatnio pozyskanego materiału ten wziąłem na warsztat jako pierwszy. M51 zamieszkuje rejon Psów Gończych, blisko ostatniej gwiazdy dyszla Wielkiego Wozu, stąd pewnie tendencja u mnie do umieszczania jej mentalnie w tym sąsiednim gwiazdozbiorze. Galaktyka o wymiarach 60 tys. lat świetlnych i masie 160 mld mas słońc odległa jest od nas o około 25,7 mln lat świetlnych. Na galaktykę oddziałuje grawitacyjnie jej sąsiadka NGC 5195, która od setek milionów lat "płynie" sobie za M51, żeby w końcu zostać przez nią wchłonięta. Podczas akwizycji materiału spontanicznie śmigały sobie po niebie małe cirruski, co zaowocowało halo na HIP 66004 oraz kompletnie rozjechanym czerwonym... obie te ułomności starałem się jakoś opanować, czy się udało - ocenicie sami. Zamieszczam wersję lekko przyciętą (dither), opisaną oraz crop centrum bez resize 1:1. A więc - tyle się zmieściło, bo więcej nie weszło: L: 20 x 600 sek RGB: 11:11:11 x 120 bin2 dark, bias, flat NEQ6 mod, TS APO 115/800 f/6.95, QHY9, skala 1,39"/px

Witam Trio składa się z NGC 5981 (upstrzonej światełkami galaktyki widzianej z boku), NGC 5982 (galaktyki eliptycznej) i NGC 5985 (widzianej z przodu spirali), przy czym wszystkie znajdują się w jednym polu widzenia. Grupa rozciąga się na obszar odpowiadający rozmiarami wielkości połowy Księżyca w pełni. Astronomowie odkryli, że spiralna galaktyka NGC 5985 wykazuje dużą aktywność w niektórych zakresach obserwowanej długości fali. Dzięki tym badaniom sklasyfikowano tę galaktykę jako aktywną typu Seyferta, w centrum której znajduje się supermasywna czarna dziura. [WIKI] omegon pro apo ap 80/500 ed carbon, Canon 1200D, 32x5min. ISO 800

Jeśli nie chcesz mojej zguby, wieloryba daj mi luby. Czy jakoś tak to leciało Materiał zbierany przez kilka nocek w drugiej połowie kwietnia. NGC4631 to (o dziwo) galaktyka spiralna z poprzeczką, choć nie wiem jak naukowcy na to wpadli widząc ją z takiej perspektywy Razem z eliptyczną sąsiadką NGC4627 są wymienione w Atlas of Peculiar Galaxies jak przykład galaktycznej parki. Na ostatnim zlocie w Zatomiu podziwiałem Wieloryba razem z Małym w 10" SCT - pod ciemnym niebem to niesamowity widok. Wielkie cielsko rozciągało się na pół pola widzenia, a kształt był oczywisty. Meade ACF 10" f/10, AP CCDT67, EQ6, QHY163M, LRGB 60:15:10:12 x 3 minuty, niebo podmiejskie. Przejrzystość średnia-dobra, seeing dobry. Pełny kadr zmniejszony do rozdzielczości FHD. PS - trzeba kliknąć, bo forum zmasakrowało obraz

Gromada Herkulesa (znana również jako Messier 13, M13 lub NGC 6205) ? gromada kulista w gwiazdozbiorze Herkulesa. Została odkryta w 1714 roku przez Edmunda Halleya. 1 czerwca 1764 roku Charles Messier dodał ją do swego katalogu jako M13. M13 jest gromadą o średnicy około 145 lat świetlnych i znajduje się w odległości 25,1 tysiąca lat świetlnych od Ziemi. Jako obiekt o jasności 5,8 magnitudo, zajmujący na niebie obszar 20 minut kątowych, Gromada Herkulesa jest widoczna nieuzbrojonym okiem tylko w bardzo sprzyjających warunkach. Za pomocą teleskopu o aperturze 100 mm można rozróżnić pojedyncze gwiazdy. Jest największą i najjaśniejszą gromadą kulistą północnej półkuli nieba. SW 150-750 / Atik428ex / HEQ5 / LRGB L 20x10, 30x60 , 30x180 RGB 8x300 bin2 / RPI3 Kstars

"Mała" modyfikacja mojego ATM montażu , zmiana z pasków na łańcuch i zrobiony statyw pod wyjazdy , np do Zatomia :

Galaktyka Wir (również Messier 51, M51 lub NGC 5194) ? galaktyka spiralna o anormalnym małym jądrze, położona w gwiazdozbiorze Psów Gończych, blisko ostatniej gwiazdy dyszla Wielkiego Wozu, zaledwie 3,5° poniżej Benetnasha, w odległości około 25,74 miliona lat świetlnych od Ziemi. Została odkryta 13 października 1773 roku przez Charlesa Messiera. Galaktyka ta ma 60 000 lat świetlnych średnicy. Jest zaliczana do galaktyk Seyferta typu 2. Ponieważ patrzymy na nią od strony jej bieguna galaktycznego, widzimy wyraźne ramiona spiralne. Była to pierwsza galaktyka, w której zauważono spiralną strukturę. Galaktyka Wir ma jasność 8,96m i rozmiary 11,2' × 6,9'. Na jej kątowe rozmiary składa się również galaktyka NGC 5195. Masa galaktyki wynosi około 160 miliardów mas Słońca. Materiał zbierałem na przełomie lat 2017-2018. Luminacja z ubiegłego roku, RGB początek maja. SW 150-750/Atik428ex/LRGB 40x600 RGB8x300 bin2

Jowisz z księżycami z wczorajszej nocy. ? Nie powala jak Wasze wspaniałe fotki, ale mój sprzęt bardzo skromny ( MTO 100/1000 + Barlow 2x, Canon 40D) i trochę kiepski seeng. ?

Tranzyt Europy przed tarczą Jowisza. Seeing był słaby, a cień Europy na tarczy planety dobrze widoczny

Doskonale znane obiekty o wdzięcznych nazwach- galaktyka Wieloryb i kij hokejowy. W sumie cały układ składa się z czterech obiektów. Zakłócenia tych trzech galaktyk (NGC 4631, NGC4627, NGC 4656) oraz widoczne na innych długościach fal strugi gazu sugerują, że wszystkie trzy galaktyki w przeszłości znacznie zbliżyły się do siebie. Układ doskonale nadaje się do obserwacji wizualnych jak i astrofotograficznych. NGC 4627 i NGC 4631 zostały skatalogowane jako obiekt Arp 281 w Atlasie Osobliwych Galaktyk Haltona Arpa. NEQ5, CT8, Atik 383L+, L300s

Ależ wszyscy ich doceniają, podziwiają i czerpią z nich inspirację. Tylko że astrohobby jest trochę jak sport. Są mistrzowie, wybitnie uzdolnieni i wybitnie pracowici, są też amatorzy cierpliwie uprawiający swój jogging, są i przypadkowi widzowie włączający się na krótko albo tylko kibicujący. Są samotnicy - himalaiści ale są też członkowie drużyn piłkarskich wyruszający po medale na drugi koniec świata. Jedni wybierają aplauz, inni samotną kontemplację. Jedni się rozwijają, inni zwijają. Taka jest kolej rzeczy, prawo przyrody czy też zrządzenie sił wyższych Jednak wszyskich nas łączy Kosmos.

Dziś Klasyk(Jak to u mnie?) M27 1x300s Ha CFF127+QHY 163M

Jako że tej nocy chmury umiłowały się i nie pokryły całego nieba, postanowiłam to wykorzystać. Księżyc tuż po pełni uniemożliwiał obserwacje obiektów głębokiego nieba, toteż postanowiłam właśnie jemu poświęcić więcej uwagi. Na polu było przyjemnie, wcale nie tak zimno, jedynie seeing po pierwszym spojrzeniu w okular był... morderczy. Na szczęście potem uległ znacznej poprawie i obraz nie pływał już po całym polu widzenia. Przy szkicowaniu standardowo korzystałam z mojego GSO 10". Część uwagi poświęciłam też Jowiszowi, który wraz z poprawą seeingu zaczął ukazywać coraz więcej szczegółów powierzchni. Na koniec miałam zamiar zapolować jeszcze na Marsa i Saturna, ale niebo zasnuło się mlekiem, toteż nic nie wyszło z obserwacji ich koniunkcji.

Oczywiście że tak! Ale też zauważajmy że inni coś robią. Czasem jest tak, że ktoś wrzuci fotkę i czeka na jakąkolwiek opinię i jej nie ma... widzę że jest zalogowany, widzę że przegląda temat - godzinę dwie, trzy potem fotka spada z pierwszej strony... i przechodzi w niebyt. To zniechęca, taki totalny brak zainteresowania...Sam tego kiedyś doświadczałem to znam to uczucie..

Dzisiejszy z godz. ok. 3.30, na drugim zdjęciu ujęty z Marsem i Saturnem. SL1000 na ustawieniach ręcznych:

Oczywiście, że nie. Ale też niech nie będą to zdjęcia tych samych dwudziestu fragmentów nieba. Rozumiem argument o wchodzeniu w astrofoto i skupienie się na jasnych obiektach. Ale wiesz dobrze, że tylko częściowo rozgrzesza fotografujących. Tu zdecydowanie się zgodzę i też mnie to martwi. Od siebie dodam jeszcze tyle, że rzadko zdarza się, by kręcenie się wokół tych samych tematów przynosiło rozwój. Po paru latach przyniesie wypalenie i tyle. To jak jeżdżenie rowerem po tej samej drodze przez kilka lat. Jeśli nie odkrywasz nowych ścieżek, to nawet ta jedna, choćby była najpiękniejsza, zacznie nudzić. Oczywiście są wśród nas osoby, które nie mogą poświęcić tyle czasu i energii na astronomię, ile by chcieli - i to również należy zrozumieć. Mogąc obserwować raz czy dwa na kwartał, też wracałbym do klasyków. Ale czasem dopada człowieka kryzys i potrzebuje inspiracji. Sam byłem wielokrotnie wyciągany za uszy z marazmu obserwacyjnego - czy to przez piszących "te nudne relacje", czy przez ciekawe, nieszablonowe zdjęcie. Ostatnio widać jak na dłoni, że Lukost tych inspiracji dostaje mniej. Piszących obserwatorów - niewielu, a spośród nich połowa lornetkuje. Czemu więc się dziwić, gdy w końcu ktoś tych inspiracji dostarcza i że Lukost podkreśla to komplementami? Sam miałem bardzo podobnie, kiedy Marcin Paciorek, Marek (Gryf) czy Łukasz (Jolo) wrzucali trochę szerokich kadrów, co było takim lornetkowym ekwiwalentem obserwacyjnym i kapitalną inspiracją dla mnie. Bez zdjęć MaPy, miałbym ciemnotkowe portfolio uboższe o dobrych kilkadziesiąt sztuk. A TEN wątek? Przecież pierwsze zdjęcie jest nieprzypadkowo wrzucone - to również była inspiracja i wyjście poza utarte ścieżki.

A to moja animacja Jowisza z 04.05.2018. Obrót planety spowodowany użyciem dobsona 14". muszę jeszcze nad tym popracować. Oraz pojedyncza (chyba najfajniejsza klatka):

Ha! Ja tez uwieczniłem tranzyt europy wraz z jego Cieniem... 06.05.2018 od 1:18 do 2:19 Oraz najlepsza klatka:

22.04.2018, Synta 12" i ASI120MM, stack 800 klatek.

Dzisiaj Wenus widoczna była gołym okiem cały dzień. Po powrocie z pracy mogłem zrobić foto:

Podczas ostatniej sesji padło na Galaktykę Wieloryb w Psach Gończych czyli NGC 4631. Jest to galaktyka spiralna z poprzeczką ustawiona do nas niejako bokiem podobnie jak galaktyki Igła czy Sombrero. Niewileki obłok gwiazd z jednej strony sprawia, że przypomina ona nieco wieloryba stąd jej potoczna nazwa. Obiekt jasny i łatwy do fotografowania i obserwacji. Podczas sesji było dość wietrznie i normalnie uniemożliwiłoby mi to fotografowanie. Jednak wysoki na 1,5 parawan turystyczny w dużej mierze wyeliminował problem redukując odrzut do około 30% klatek. Także w końcu problem wiatru mam rozwiązany Na razie wrzucam to co udało mi się obrobić - pewnie można jeszcze sporo poprawić ale dzisiaj już nie chce mi się siedzieć nad tą fotą Muszę się przygotować do wieczornej sesji. Newton 250/1250 na NEQ-6 + ASI 178MM-C + Baader LRGB Kompozycja LRGB L - 400 x 8s (gain 82%), nieguidowane RGB - 80 x 12s (gain 82%) na kanał skala setupu - 0,41''/pix 3 wersje - crop na galaktykę + 80% downsize pełnej klatki oraz sama luminancja 100% (obrobiona)? EDIT: nowe wersje kolorystyczne stare wersje:

Ale czy muszą być zdjęcia kaźdego fragmentu nieba? Nawet jeśli to jest mała gromada otwarta, właściwie kilka gwiazd? ( nie piszę o przywołanym wyżej Hicksonie). Ja akurat nie biorę tych zarzutów o sztampowość do siebie , bo jeśli ktoś zada sobie trud i zajrzy do mojej galerii to zobaczy oczywiście tam obiekty "must have" ale zobaczy też mnóstwo innych w tym takie które były fotografowane po raz pierwszy w Polsce. Ale wracając do dyskusji - oczywiście sam wielokrotnie wypowiadałem się z - niechęcią- na temat kolorowych pocztówek - kolejna M 42, kolejna M 31 ale - po pierwsze są to obiekty duże i jasne a więć łatwo dostępne dla większości setupów, po drugie ich wysyp w określonych porach roku spowodowany jest pojawieniem się wśród nas nowych kolegów zaczynających swą przygodę z astrofotografią. A oni automatycznie sięgają po obiekty znane, bo chcą sobie porównać swoje dzieło, swój sposob obrobki, podpytac. Zadam pytanie inaczej - ilu jest aktywnych astrofografów w Polsce, tzn. takich co robią i publikują minimum jedno- dwa zdjecia miesięcznie. I do tego dysponujących czyms więcej niż DSLR z obiektywem na koziołku? Odpowiedź pewnie będzie - ok. trzydziestu. A z tej trzydziestki ilu ma sprzęt pozwalający na coś więcej niz wspomniana M 42 na galaktyki, małe obiekty? No tu już ograniczamy się pewnie do dwudziestki. Dziesięciu wymieniliście powyżej. I ta dwudziestka to jest siła kreacyjna nowych obrazków, bo oni niezbyt często powtarzają kadry. Popatrzcie na Konkurs Henia - jaki jest procent obiektów nowych do pocztówek? I jakie są ich oceny? I od razu z tej dwudziestki dziesięciu odpada bo oni chcą brać udział w konkursach i wygrywać. A po to żeby zadowolić vox populi musisz produkować pocztówki - ładne i kolorowe. Bo 50% głosujących nie jest w stanie ocenić wartości zdjęcia ze zględu na wybór obiektu i stopień trudności- im się podobają pocztówki. I też dobrze, bo to też forma popularyzacji i utrwalania piękna kosmosu. Ta grupa o ktorej pisaliście powyżej rośnie bardzo powoli. I moim zdaniem - głównie ze względu na koszt setupów o długich ogniskowych, małych pikselach. W wizualu wymagane jest duże lustro i dobry okular. W astrofoto to b.drogi teleskop, dedykowana kamera mono, dobre filtry i wreszcie montaż który da radę to wszystko uprowadzić. Wyjątkiem jest lucky imaging, no ale ten ma ograniczone możliwości - galaktyki tak, ale np. ciemnotki już nie. Chcecie wiedzieć ile kosztuje setup robiący poprawne techniczne zdjęcia w skali 0.7 arcsec/ piksel? 50-70 tysięcy złotych.

To ja tak nietypowo w tym wątku wjadę ze słońcem - testowa fotka z 16:40. quiz - "Znajdź moje trzy plamy" TSAPO 80Q, ATIK 490ex mono, folia+filtr OIII, czas 0,002s.

Nie , od komara - serio.

Dzisiaj nad Bochnią zabuczał An12. Cztery silniki Progress AI-20L dały koncert ? 07maj18 L984 CVK7043 XCR-VIN An12 UR-CNN FL230 G1650

To i moja pierwsza fotka neq6 - sw150/750 pierwsza i druga

Las na wydmach właśnie płonie.

Niezłe ekstremum znalazł astrorumia o pięknej nazwie Obiekt Hoaga male to że hej a z materiału co dostałem nie potrafię wyciągnąć materiału bo szum coraz większy, może ktoś pomoże? Mi takie coś wychodzi . Załączam materiał który otrzymałem. obiekt_hoaga.zip Obiekt Hoaga , PGC 54559 L17x300 s., 4x300s.bin2 RGB na kanał.

Dokładnie tak. Nie odbierałbym naszego hobby w kryteriach wychodzenia poza strefę komfortu, czy koniecznością rozwoju. Po pierwsze - nie mam potrzeby czucia się niekomfortowo w moim hobby. A po drugie nigdy nie wiemy, ile czasu, wysiłku i kosztów ktoś włożył w zrobienie zdjęcia, które dla innej osoby mogło przyjść o wiele łatwiejszą drogą.

A jesteśmy jak cholera wrażliwi to prawda... no ale.... z góry przepraszam kolegów za niefortunne określenie... warto rozmawiać

Wczoraj wieczorem, widząc jak pięknie świeci Jowisz, nie mogłem się oprzeć aby nie chwycić za aparat i zerknąć na niego nieco bliżej. Aparat w ręku, spojrzenie w wizjer, ogniskowa maks, ostrzenie ręczne i jest, planeta wraz z księżycami, wiadomo nie był to widok jak z teleskopu ale cieszył moje oko. Oprócz księżyców chciałem dostrzec jeszcze chociaż zarys pasów równikowych na powierzchni. Zrobiłem sporo zdjęć z różnymi ustawieniami i udało się?, jakość nie powala ale jestem zadowolony z efektu końcowego. Kompilacja dwóch zdjęć: Nikon P900 Planeta: 1/160 ISO 100 Księżyce: 1/30 ISO 1600

Po prostu niech każdy z nas robi to co odpowiada i cieszy najbardziej, niech eksperymentuje, testuje ćwiczy i szokuje - tak powstają genialne pomysły! Poza tym hobby ma sprawiać radochę! Galaktyczki super, bardzo przyjemnie się ogląda..

M3 to jedna z największych i najjaśniejszych gromad kulistych, składa się z około pół miliona gwiazd. Położona jest w odległości około 33900 lat świetlnych od Ziemi, a jej średnica to około 220 lat świetlnych. Jej wiek ocenia się na 8 miliardów lat, co czyni ją jedną z najstarszych formacji w naszej galaktyce. Gromada ta była już w połowie tego wieku, kiedy nasze Słońce się narodziło. NEQ6, CT8, Atik 383L+, L300s Pomimo faktu, że położona jest dalej od nas, niż od centrum Drogi Mlecznej, M3 jest widoczna nawet przez najmniejsze instrumenty. M3 zawiera 274 znane gwiazdy zmienne - to najw?iększa ilość odkryta do tej pory wśród gromad kulistych. Wśród nich jest są co najmniej 133 gwiazdy typu RR Lyrae, ale również zadziwiająco duża ilość Błękitnych Maruderów - błękitnych gwiazd ciągu głównego, które w?ydają się być młodymi obie?ktami.? Ponieważ wszystkie gwiazdy w gromadach kulistych są w podobnym wieku, jest możliwe, że gwiazdy te odrzuciły swoje zewnętrzne warstwy podczas przemieszczania się przez zatłoczone centralne obszary gromady kulistej. Oddziaływanie M3 rozciąga się na około 760 lat świetlnych - wszystkie gwiazdy w tej odległości związane są z jej centrum. M3 zawiera też sporą ilość relatywnie ciężkich pierwiastków. Źródło: https://www.universetoday.com/31110/messier-3/ Tłumaczenie: jolo (dzięki) Czystego Nieba!

Dzięki za pozytywne przyjęcie fotki W pierwszym poście wrzuciłem nowe wersje kolorystyczne. W tej dyskusji każdy ma trochę racji - jedni cenią najbardziej kunszt techniczny i jakość fotki, inni bardziej zwracają uwagę na detal i szczegół (często kosztem jakości gwiazdek czy tła). I każdy ma rację Każda technika niesie pewne kompromisy. Dobrze, że technologia daje nam szerokie możliwości i każdy ma prawo wybrać jaką drogą podążyć. A odbiorca może cieszyć się różnorodnością.

29.04.2018, Synta 12", filtr zielony i ASI120MM. Stack 600 z 3000 klatek

Wrócę jeszcze do moich zdjęć Jowisza z 20, ponieważ obrobiłem wszystkie avi i zrobiłem z nich animację obrotu. Animacja obejmuje około godzinę czasu, od godz. 02:03 do 02:59. Pozdrawiam Paweł.

Ciężko jest . Około pierwszej zapowiadało się że będzie nadzieja kiedy to będzie górowanie tak mniej więcej w okolicy godziny drugiej . Jednak tak się nie stało. Było tylko gorzej a na dodatek spadła mi światło siła gdyż naszły delikatne chmurki które jeszcze bardziej popsuły ostrość . SW300/1500 ASI120MM f/20 RGB Color 8min DeRot BW 6min DeRot

Jowisz z nowo nabytego lustra Celestron SCT 8" + kamera ASI 224 MC . Trzy pierwsze fotki z 13 avi zrobionych wczorajszej nocy.

Wczorajszy seeing w mieście był bardzo kiepski + wczesna pora rejestracji Jowisza. Kamera ASI 224MC - 30% z 2000 klatek Programy: SharpCap, AutoStakkert 2, RegiStax, PaintShop Pro - opis

Pierwszy Jowisz z nowo nabytej kamerki ASI 224 MC. Planeta filmowana przez dużego cirrusa, który wytwarzał piękną, kolorową aureolę wokół Księżyca. Refraktor 102/1000 mm, 5000 klatek, wybranych 30% najlepszych w Autostakkert.

A z drugiej strony, octanovy krem też nabyłeś?

7x3min, FSQ106 z Extenderem 1,6x (f=850, f/8), NIKON810A

Fajniusia jest Też ją popełniłem w majówkę. Dla porównania skali jeśli można - złapana z TS T APO 90/600 i QHY183C przez 180s.

I taka jeszcze kuleczka z dzisiejszej nocki TS T APO 90/600 z QHY183C + AS 60/240 z QHY5 180s. Pierwsza klateczka 180., +7*C, 0*B wiaterek, ciśnienie 1020, wilgotność 76%.

Ładny Jupiterek. Jakich parametrów użyłeś?

Tak, zwykle w IR siedzi najwięcej detalu - zwłaszcza na Jowiszu i Marsie. No i ten kanał jest najmniej zniekształcany przez atmosferę. W kanale R też jest zwykle dość ostro ale IR jest zawsze trochę lepsza. Poniżej porównanie. BTW - twoja ASI 120MM chłonie podczerwień jak gąbka. Tam jest przecież wstawione szkiełko/filtr które przepuszcza zarówno część UV jak i całe IR https://astronomy-imaging-camera.com/products/filterfilter-wheel/d21-ar-protect-window/

M106 L15x400s bin1 RGB 5x6x8 200s bin2 NGC 4656 L15x400s bin1 RGB 5x6x8 200s bin2 NGC4631 L11x400s bin1 RGB 3x4x6 200s bin2 NGC 4565 L15x400s bin1 RGB 5x6x8x 200s bin2 NGC 2841 L15x400s bin1 RGB 5x6x8 200s bin2

Witam. Po kilkumiesięcznej przerwie wznawiamy publikacje naszego biuletynu. Mamy nadzieję, że wydaniem tym powracamy do naszego regularnego cyklu wydawniczego. Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z zawartością numeru 1/2018 http://proxima.org.pl pozdrawiam KK