Ranking użytkowników

Dzisiaj niebo zachęcało do obserwacji, gdyż przejrzystość bardzo dobra, tylko czasami falujące powietrze. Takie warunki trafiły się akurat w dzień gdzie dość wcześnie (21.30) wschodzi okazały Księżyc (90% oświetlenia). W tak krótkim czasie między zachodem Słońca, a wschodem srebrnego globu, ciężko o długie obserwacje, stąd wpadłem na pomysł, aby sprawdzić ile można dostrzec księżyców w układzie słonecznym w dużej lornecie. Oczywiście poza Księżycem na celownik poszły naturalne satelity Jowisza i Saturna, czyli planet aktualnie widocznych wczesną nocą. Do dyspozycji lorneta w konfiguracji parametrów 44x100. Wiadomo nie jest niespodzianką, że cztery księżyce, tzw. Galileuszowe Jowisza widoczne były bez problemu. Dzisiejszego wieczora ułożone były następująco Większą zagadką były księżyce Saturna. spodziewałem się, że zobaczę jedynie słynnego Tytana. Tymczasem, ku mojemu zaskoczeniu w lornecie i Saturn na wzór Jowisza pokazał obok siebie czwórkę swoich księżyców. Były to wspomniany już Tytan oraz Rea, Tetyda i Dione. Próbowałem jeszcze wyzerkać Japeta i Enceladusa, niestety nieskutecznie może innym razem, gdy nie będzie naszego Księżyca na nocnym niebie. Saturn ułożył dzisiaj swoje księżyce następująco: Tym sposobem łącznie z Naszym Księżycem dzisiaj o dziewiątej wieczorem udało mi się namierzyć w lornecie dziewięć księżyców z Układu Słonecznego. Zastanawiam się, czy lorneta 44x100 pozwoli mi dostrzec jeszcze jakieś inne, zwłaszcza innych planet, ale chyba jest to niemożliwe ze względu na ograniczony zasięg lornety.

I w końcu udało się złapać jakieś połamańe Z wczorajszej burzy

Dzisiejsza sesyjka była jedną z najkrótszych w moim astrożyciorysie. Łysy miał spaskudzić niebo tuż po 21.30, ale warunki o zmierzchu były tak dobre, że postanowiłem pojechać choćby na te pół godzinki. Opłaciło się ? to był sprint, niemniej doznania okazały się nadzwyczaj intensywne. Chwilkę zabawiłem w Strzelcu i Skorpionie, kręcąc się w rejonie centrum Galaktyki (świetny kadr w postaci parki Messierów nr 6 i 7 w polu widzenia lornetki 12x56 czy malutka NGC 6520, skontrastowana pięknie z czarnym jak smoła Kleksem - B86), ale przecież te obszary już za tydzień będę miał w zenicie. Postanowiłem zatem przeskoczyć znacznie wyżej, na północ, w rejon Messiera 39. Skryły się tam dwie gromadki, które idealnie wpisują się w klimat ostatniego odcinka Obiektu tygodnia ? dość ulotne i nienachalnie urocze plamki, stanowiące świetny cel dla lornety 25x100. Skupiłem się na tym obszarze: Nawigując od M39 najpierw wyłapałem NGC 7062 - stosunkową jasną i całkiem sporą (5'/8.3 mag). Klaster jest naprawdę ładny ? mnóstwo w nim srebrzystej kaszki, z jedną jaśniejszą, nieco bardziej wyróżniającą się gwiazdką. Podobać może się też otoczenie gromadki ? okolona jest półkolistym wianuszkiem słońc o jasności 8-10mag. Następnie odbiłem w kierunku mocno nieprzezroczystego owalu skatalogowanego jako Barnard 361 i zdecydowanie bardziej subtelnego przepylenia, stanowiącego jakby wypustki od B361, ujętego w atlasie Interstellarum jako LDN 961 (choć co do tego drugiego oznaczenia można mieć poważne wątpliwości; zasiał je swego czasu nie kto inny, tylko Panas). Ale ja nie o nich przeca chciałem (ani ciemnotach, ani katalogowych rozterkach), tylko o IC 1369 (5'/8.8mag). Szarawa, jednolita i bez śladu rozbicia mgiełka, położona na skraju ciemnej wyrwy w niebie ? to jest to! źródło: https://www.nightsky.at/Photo/GalClu/IC1369_WN.html Z naniesionych na mapce gromad otwartych nie udało mi się zidentyfikować m.in. engieca 7067 (maleństwo, więc pewnie w pośpiechu przeoczyłem; trzeba tam będzie wrócić przy najbliższej okazji). Później szybciutko przeniosłem się na pogranicze Łabędzia i Cefeusza, gdzie czekała na mnie równie niewielka NGC 7128, przytulona do gwiazdki 9.5mag. Tak mi się coś wydaje, że widziałem ją kiedyś w dwunastocalowcu i że w dużym lustrze naprawdę może się podobać. Muszę przeszukać moje stare relacje i zapiski; no ale teraz wiem, że da się i w lornecie. A na koniec coś, co wydawało się mało realne ? NGC 7008 (mgławica Zarodek). Tak, widać ją w stumilimetrowym bino i to bez filtrów. Słabo bo słabo, ale bardzo delikatne, niewielkie, owalne zamglenie było dokładnie tam, gdzie być powinno. Chciałem jeszcze przeskanować mroczne otoczenie gwiezdnego obłoku Tarczy, ale nagle w polu widzenia zrobiło się jakoś szaro, mdło i mało kontrastowo. Rzut okiem na wschód ? no tak, między gałęziami odległych drzew wisi tarcza lekko nadgryzionego Księżyca. Na dziś wystarczy.

M8, M20 i kawałek M21. TS71SDQ?, iExos100, QHY163M LRGB 90x60s, 40x60s, 40x60s, 40x60s. Teneryfa, warunki średnie.

Hej, Po sporej walce z materią, tj polaczenie obiektywu z moja kamera udalo mi sie zebrac troche fotonow. Najmniejszym problemem okazal sie motofocuser., najwiekszym gradienty na materiale w tlenie. Dzięki Romek za pomoc. Łaczny czas naświetlania to ~22h, dla kazdego kanalu po ~30klatek w 15min subach, montaz IOptron CEM60EC guidowany. Obiektyw Samyang przymkniety do f3,5, kamera QHY695A chlodzona do -25C oraz wyposazona w bezstresowe filtry Chroma. Kosmetyczny crop, drobny resize. Oczywiscie wszystkie uwagi pozy/nega-tywne mile widziane. Miłego ogladania Pozdro Tayson

Wracam do publikowania zaległych zdjęć w przerwach pomiędzy ustawianiem sprzętu. Kolejna gromada kulista do kolekcji. Messier 53 - gromada kulista w gwiazdozbiorze Warkocza Bereniki. Została odkryta 3 lutego 1775 roku przez Johanna Elerta Bodego, który opisał ją jako ?dosyć jasną i okrągłą mgławicę?. Dwa lata później ? 26 lutego 1777 niezależnie odkryta i skatalogowana przez Messiera. Obiekt znajduje się w gwiazdozbiorze Warkocz Bereniki 2019-04-09T20:39UT, NEQ6, CT8, Atik383L+, L1x180s Wyświetl pełny artykuł

Hmm, widzę, że nikt nie kwapi się by uczcić powrót nocy astronomicznej w naszej pięknej ojczyźnie nowym odcinkiem Obiektu Tygodnia... No trudno, w takim razie jesteście skazani na mój wybór, podyktowany wątpliwym, bo mocno wypaczonym (w kierunku słabizn i paskud) gustem. Początek sierpnia był na tyle łaskawy, że jeszcze przed definitywnym spuchnięciem Łysego dał większości astroamatorów nieco bezchmurnego nieba. A skoro sierpień, to Droga Mleczna i jej skarby, upakowane gęsto w paśmie pomiędzy Strzelcem a Cefeuszem. Bez liku tam gromad otwartych i chmur gwiezdnych ? od tych całkiem jasnych i często obserwowanych, aż do niepozornych, pomijanych zwykle maleństw. Jak myślicie, na której kategorii się skupimy? Nie wiem jak Wy, ale cholernie lubię przyglądać się gwiezdnym kleksom ? ulotnym, skrzącym się delikatnie skupiskom słabych gwiazdek. Trzeba do nich nieco cierpliwości, ale potrafią odwdzięczyć się za poświęcony im czas ? ze srebrnego, zamglonego tła wyskakują wówczas delikatne, migoczące diamenciki. Przykłady? Taka NGC 6791 w Lutni, IC 361 w Żyrafie czy IC 1311 w Łabędziu są bardzo reprezentatywne dla tej grupy obiektów. No ale temat staruszki 6791 był już swego czasu wałkowany na Forum, na Żyrafę przyjdzie czas późną jesienią, a zanurzonego w morzu wodoru IC-ka 1311 świetnie opisał Piotrek Guzik w sierpniowej "Astronomii" w ramach cyklu "Ciekawe obiekty mgławicowe". Na szczęście jest jeszcze z czego wybierać, zatem na warsztat trafia NGC 7044. Starhopping skomplikowany nie jest ? warto doń wykorzystać Deneba, Amerykę Północną i lśniącą pomarańczowym blaskiem gwiazdę ? Cyg, przedłużając łączącą je linię na wschód, w kierunku rzucających się w oczy trzech gwiazdek o zbliżonej jasności (ok. 6-6.5 mag), ułożonych w rządku. Pewnych problemów może nastręczać aktualne położenie obiektu (praktycznie zenit), ale zawsze można zainwestować w szukacz czy lornetę kątową. źródło: www.sky-map.org Wśród członków gromady jest nieco gwiazd zmiennych, a całość jest odległa o prawie 11 tys. lat świetlnych od naszych miejscówek obserwacyjnych. Czego szukać i w jakim sprzęcie? Ano, w lornecie 25x100 niewielkiej, słabej (12mag) plamki, doklejonej do równie niepozornej gwiazdki 9,5mag. Podawany przez Wiki rozmiar kątowy to 7' (choć gromada wydaje się być nieco mniejsza). Śladów jakiegokolwiek rozbicia próżno wypatrywać. Parka stumilimetrowych obiektywów to jednak jak najbardziej właściwy przyrząd do jej obserwacji, bo w polu widzenia (choć na styk) zmieści się pobliska mgławica planetarna NGC 7027. Maleństwo to straszne i w takim powerku gwiazdopodobne, ale jej naturę zdradza wyjątkowo intensywna, smerfna barwa. Innymi słowy ? jest wściekle niebieska. W mniejszej dwururce (12x56) jakoś nie mogłem jej dostrzec (gromady znaczy, bo planetarka jest na swoim miejscu), ale widzi mi się, że bino 70 mm powinno dać już radę. Interesująco robi się gdy do roboty zaprzęgniemy duże lustro i dobry, szerokokątny okular. W stustopniowym ES-ie 14 mm (pow. nieco ponad 100x) gromada rozpada się na co najmniej kilkadziesiąt słabych iskierek o zbliżonej jasności. Klaster jest dość mocno skondensowany, więc całość wygląda naprawdę ładnie, jak zmrożony śnieg, generujący odblaski w promieniach zimowego Słonka. źródło: https://rogerivester.com/2013/11/08/ngc-7044-sketch-and-notes-open-cluster-in-cygnus/ Niektóre raporty obserwacyjne (jak ten z linku powyżej) nieco demonizują trudność obiektu, ale to wszystko kwestia dostępu do przyzwoitego nieba i dobrej przejrzystości atmosfery. To jak, ktoś spróbuje i da znać jak poszło?

W zeszłym tygodniu... Mielno

Koniunkcja Księżyca i Jowisza (09.08.19) nad Warszawą

Wczorajsze w roli głównej z Łysym 150x10s P8183250.MOV

Zarówno QHY i jak i ZWO już śpiewają o nowych monochromatycznych kamerkach CMOS z matrycą o wymiarach 36x24mm - czyli full frame - czyli wreszcie Oparte będą na matrycy IMX455 produkowanej przez Sony o rozdzielczości 60Mpx. Matryca ma piksele o rozmiarze 3.8um i pojemności prawie 50 000 elektronów, szum odczytu charakterystyczny dla CMOSów, czyli od 1e dla dużego wzmocnienia, do 2.3e dla minimalnego. A, i ważna rzecz, będzie z przetwornikiem 16 bitowym. Kamerka ze stajni ZWO będzie nosiła oznaczenie ASI6200 i będzie najprawdopodobniej wyglądała tak (to ta po lewej ) Natomiast QHY oznaczyło swój odpowiednik symbolem QHY600 i wygląda tak: A tutaj już strona z produktem https://www.qhyccd.com/index.php?m=content&c=index&a=show&catid=94&id=55 Dokładna cena nie jest znana jeszcze niestety Ale plotki głoszą coś w okolicy 8000$.

Nie wiem kto ponumerował zgłoszenia, ale bardzo tej osobie dziękuję

Według informacji na stronie QHY od jutra (20.08.2019) będzie można zamawiać kamerki QHY600 w programie Early Bid. Cena to 5000$. Kamera QHY600 będzie dostępna w dwóch wersjach - Photographic oraz Professional. Cena tej pierwszej ma wynosić właśnie około 5000$, podczas gdy wersja Professional będzie kosztowała około 8000$. Wersja Professional ma zawierać dodatkowo port optyczny do przesyłu danych, większy bufor pamięci DDR oraz dodatkowy port rozszerzeń I/O do wykorzystania przez użytkowników. Ceny QHY600 są porównywalne z cenami kamerek ASI 6200 z tym samym sensorem, które zapowiadane są na koniec roku. Nie dotarłem do informacji o sprawności QE tej matrycy, na stronie QHY https://www.qhyccd.com/index.php?m=content&c=index&a=show&catid=94&id=55&cut=3 dostępny jest jedynie wykres względnej QE kamery QHY600. Cieszy mocna poprawa czułości w zakresie czerwonym. W QHY600 to ponad 70% maksymalnej czułości (dla Ha - ponad 80%), podczas gdy w popularnych kamerach 4/3 cala (ASI1600, QHY163) czułość w czerwieni spadała do około 50% maksymalnej (dla długości fali 700nm). Wykres względnej sprawności matrycy kamery QHY600

I w kolejnej wersji troszkę nowości dodali

Jak na pierwszy film daje 4+ Popracuj nad stroną dźwiękową tzn lepszy mikrofon ale co ważniejsze zdecydowanie wolniej i wyraźniej czytaj tekst, baczniej zwracając uwagę na interpunkcję i akcenty. Będą z Ciebie ludzie ?

Mamy wybuch SS Cyg,więc tylko obserwować

M16: TS71SDQ?, iExos100, QHY163M Ha, RGB 110x120s, 40x60s, 40x60s, 40x60s. Teneryfa, warunki raczej średnie.

Tym razem fotka przywieziona z Teneryfy. Mgławica Ślimak: TS71SDQ?, iExos100, QHY163M LRGB 40x60s, 40x60s, 20x60s, 40x60s.

I stało się. Gromada 7044 to rzeczywiście ładny obiekt. Swoje robi tu duża apertura i minimum 100x. Pobliska 7027 w GSO12 i SWAN33 wygląda jak rozmyta gwiazda w niebieskim kolorze. Ale zastosowanie 11 i 7mm Naglerów pozwala na dostrzeżenie jaśniejszego środka w kształcie lekkiego przecinka otoczonego maleńką pierzynką także niebieską ale nieco bardziej bladą.

Burza z 29 lipca, około godziny 22, burza może nie była jakaś super potężna, ale za to bardzo aktywna elektrycznie, co chwilę leciały pioruny . Swoją drogą, uwielbiam kolory, które czasem na takich zdjęciach wychodzą. Canon 1100d ISO-200 f/5.6 30s naświetlania

Wczorajszemu księżycowi towarzyszyła burza oddalona ode mnie o około 65Km. 20190614_221803.mp4