Ranking użytkowników

NGC 7814 to galaktyka spiralna oddalona o około 40 milionów lat świetlnych w konstelacji Pegaza. Czasami określa się ją jako ?małe sombrero?, miniaturową wersję Messiera 104. Materiał zbierany w nocy z 21/21.09. Omegon 152/750, Heq5, ASI 178MC 318 x 25s, gain 400 (78%), gamma 18, brightness 450 Opis:

Do pochwalenia się kolejne z serii obiektów dających się fotografować z balkonu z obrzeży Poznania - Mgławica Laguna (M8). Wersja SHO (~2.5h materiału na kanał) + SHO po przejściu przez StarNet.

Materiał z połowy maja, do którego usiadłem jeszcze raz, wywalając gwiazdki i starając się podkreślić wodorowo - mgławicowy charakteru tego rejonu. W ramach tłumaczenia się z uciętej Hameryki powiem tylko, że celowałem na szybko, między chmurami, a według prognoz tej sesji w ogóle miało nie być. Tymczasem chmury omijały moją miejscówkę, a kadr został jaki jest; jakimś cudem uzbierało się ok. półtorej godziny materiału w klatkach po 120s. EDYTA plus dwie mozaiki, z wykorzystaniem powyższego kadru, na nowo obrobionego.

A co powiecie na taką? Bazą była fota z postu Lukosta powyżej.

Kolega stwierdził, że "ten drugi meteor jest odbiciem od tunelu w czasoprzestrzeni powstałego gdy statki obcych osiągały prędkość WARP" ?

Wizualne obserwacje galaktyk, to coś co najbardziej pociąga mnie w astronomii. Od roku 1996 zacząłem prowadzić regularne obserwacje. W 1997 stałem się szczęśliwym posiadaczem filtrów szeroko i wąskopasmowych. Niestety filtry te nie nadawały się do galaktyk, ponieważ świecą w całej szerokości pasma . Pozostawała jeszcze barwa ,która jest skorelowana z jej typem morfologicznym. W znacznym uproszczeniu wygląda to tak, że galaktyki spiralne (S) i nieregularne(Ir) świecą w barwie niebieskiej, natomiast eliptyczne (E) i soczewkowate(SO) w barwie żółtej A jakby tak użyć filtrów kolorowych?...żółtego do galaktyk E i SO ,a niebieskiego do S ,Ir ? Zdjęcia obrazów galaktyk z SDSS, pokazują barwy poszczególnych typów morfologicznych. Więcej na :https://ned.ipac.caltech.edu/level5/Sept11/Buta/Buta15.html Kolorowe filtry planetarne. Filtr No.12-zółty zbyt ciemny ,nie nadaje się. Filtr No.8- jasno żółty Jest to pierwszy filtr jaki zacząłem stosować. Nie ściemnia tła, nie pogarsza kontrastu ,poprawia widoczność galaktyk E i. SO i galaktyk przysłoniętych Drogą Mleczną (które "odarte" z barwy niebieskiej świecą światłem żółto-czerwonym), uwypukla jądra i poprzeczki wszystkich typów morfologicznych. Używam go również, z dobrym rezultatem przy obserwacjach, grup i gromad galaktyk. W galaktykach spiralnych ,zwłaszcza widocznych od strony bieguna ,przygasza ramiona i regiony HII; bardziej zauważalne w aperturach<10". Można stosować w całym zakresie powiększeń. Filtr No 82A-jasno niebieski Zastosowanie tego filtra ,daje bardzo subtelne efekty w galaktykach S i Ir, zauważalne jedynie dla zaawansowanych obserwatorów. Nieznacznie ściemnia tło, dla źrenic ok 1.6-1.7mm obniża kontrast w niektórych galaktykach. Przy obserwacji M 51, podczas pełni ,pokazał jedno z ramion ,które bez filtra nie było widoczne(sprawdzałem kilka razy) Uważam że dopiero przy użyciu , koła filtrowego, można było by stwierdzić realne efekty jego działania. Filtry szerokopasmowe. Filtr CLS Uwypukla regiony HII w niektórych galaktykach spiralnych i nieregularnych. Wyciąga galaktyki z jasnego tła np. nisko nad horyzontem(NGC 4038/39 .Anteny)W M101 bardzo ładnie pokazał spirale. Poniżej źrenicy 2 mm spada kontrast, ale wychodzą regiony HII o ile takie są w obiekcie. Filtr Moon Skyglow Obecnie najbardziej uniwersalny filtr do wszystkich typów galaktyk, jaśniejszy od CLS. Najbardziej spektakularny efekt zrobił w M101,pięknie pokazał spirale i regiony HII ,i wszystko w znakomitym kontraście! Daje bardzo dobre efekty przy stosowaniu do galaktyk o niskiej jasności powierzchniowej(LSB),chociaż nie we wszystkich(IC 10). W jaśniejszych obiektach można stosować do źrenicy 1.5mm SPRZĘT Filtr No.8 Meade Series 4000 1997-2005r-(SQM-21.50?)newton 235mm,f/4.9 Filtr No.8 Meade Series 4000 Filtr No.82A ES Filtr CLS SvBony Filtr Moon Skyglow SvBony 2019- ........-(SQM- 20.90/21.00)newton 350mm,f/4.2 Podsumowując ,wszystkie z wymienionych filtrów poprawiają seeing, który w aperturach >8" ma bardzo duże znaczenie podczas obserwacji galaktyk Z kolorowych filtrów pewny efekt daje No8(J.żółty),No82A(j.niebieski), bardzo subtelny lub brak.... Szerokopasmowy CLS ,polecałbym dla średnio zaświetlonego nieba ,(znajomy bardzo go chwalił, ma newtona 14",SQM 20.38mag),przy mniejszym LP, na pewno lepszym wyborem będzie Moon Skyglow, ale przy bardzo ciemnym niebie (Bortlea 3-2)może nie dawać żadnych efektów. Kiedyś czytałem że najlepszy filtr do galaktyk to filtr paliwa(wyjazd pod ciemne wiejskie niebo). Temat myślę ciekawy, zapraszam wszystkich zainteresowanych do dzielenia się swoimi spostrzeżeniami ,a możliwości spore (cała gama średnic teleskopów i jakości SQM) Pozdrawiam Irek.

Lubicie mgławice planetarne? Ja je uwielbiam, a tak się szczęśliwie składa, że jedna z nich zaliczana jest w powszechnej opinii do najbardziej spektakularnych obiektów jesiennego nieba, stanowiąc zwykle obowiązkowy punkt programu podczas amatorskich obserwacji. Skatalogowano ją jako NGC 7293 (alternatywnie PK 036-57.1); w katalogu Sir Patricka Caldwell-Moore'a została z kolei oznaczona numerem 63. Zapewne sporej części astroamatorów te numery niewiele mówią, ale sytuacja ulegnie diametralnej zmianie, gdyby zapytać ich o Mgławicę Ślimak (względnie Helisę lub Oko Boga). Tą pozostałość po umierającej gwieździe odnajdziemy w konstelacji Wodnika. NGC 7293 to jedna z najbliższych Ziemi ?planetarek? ? jej odległość szacuje się na około 700 lat świetlnych; pamietajmy jednak, że to wartość przybliżona, niemniej wszelkie źródła mówią o odległości rzędu kilkuset lat świetlnych. Obiekt rozciąga się w przestrzeni na obszarze ok. 2,5 do 3 lat świetlnych. Według najnowszych szacunków wiek mgławicy to 10 600 lat, co oznacza, iż znajduje sie ona w dość zaawansowanym stadium swej ewolucji. Za jej odkrywcę uznaje się niemieckiego astronoma i poszukiwacza komet Karla Ludwiga Hardinga, który zaobserwował ją przed 1824 rokiem. Obiekt został przeoczony zarówno przez Charlesa Messiera, jak i obydwu panów Herschel. Chciałoby się w tym momencie zapytać: dlaczego? Przecież jasność mgławicy to aż 7,3mag. Nie dajcie się temu zwieść ? jej duże rozmiary kątowe (ok. 18 minut, a doliczając zewnętrzne halo aż 28', czyli porównywalnie do tarczy Księżyca w pełni) przekładają się na niską jasność powierzchniową. Jeśli dorzucimy do tego niewielką wysokość nad horyzontem (deklinacja -20° 50' 13,6") okaże się, że mamy do czynienia z obiektem dość trudnym, szczególnie dla początkujacego obserwatora. Ogromne znaczenie mają zatem warunki obserwacji ? naprawdę warto wyjechać pod ciemne niebo, celując w bezksiężycową noc z dobrą przejrzystością atmosfery. Najbliższa okolica Mgławicy Ślimak jest pozbawiona jaśniejszych gwiazd, jednak starhopping w jej kierunku nie stanowi specjalnego wyzwania. Mgławica znajduje się mniej więcej w połowie wyimaginowanej linii łączącej ?Paszczę Wieloryba?, czyli gwiazdę Fomalhaut (? Ryby Południowej, o jasności 1,17mag) i ? Aqr (jasność 4,3mag). Nieco ponad jeden stopień na wschód od ?Ślimaka? świeci niepozorna gwiazdka ? Aquarii (5,2 mag), którą pod ciemnym niebem można dostrzec bez większych problemów gołym okiem. Zdarza mi się też nawigować od strony konstelacji Koziorożca, a konkretnie charakterystycznego rombu utworzonego przez jasne gwiazdy Deneb Algedi, Nashira oraz ? i ? Cap, odbijając następnie ok. 7 stopni na południowy wschód. ?Ślimaka? obserwowałem przez rozmaite przyrządy optyczne ? począwszy od lornetek 10x50 i 20x80, poprzez refraktory 100 i 120 mm, sześciocalowego Schmidta-Cassegraina, na dużych newtonach o średnicach luster 330 i 400 mm skończwszy. W każdym z wymienionych sprzętów mgławica miała coś do zaoferowania, jednak zdecydowanie najpiękniejszy widok uzyskałem używając mocno przerośniętej dwururki 28x110. Prowadząc obserwacje warto posiłkować się filtrami mgławicowymi typu UHC i OIII, cały czas korzystając z niskich powiększeń, generujących dużą źrenicę wyjściową. W niewielkich lornetkach i teleskopach dostrzeżemy spory, owalny dysk. Po dłuższym wpatrywaniu się zobaczymy, iż środek mgławicy jest nieco ciemniejszy (o ile oczywiście warunki obserwacji będą odpowiednie), przez co całość budzi skojarzenia z kółkiem utworzonym z papierosowego dymu. Wraz ze wzrostem apertury rośnie ilość możliwych do wyłapania niejednorodności w strukturze mgławicy, a na jej tle zaczynają pojawiać się gwiazdki (choć dość nieliczne). Najważniejsza z nich, czyli biały karzeł będący gwiazdą centralną ma jasność 13,62mag, a zatem jest dostępny wizualnie dla nieco większych teleskopów amatorskich. Wspomniane wyżej niejednorodności nie są specjalnie spektakularne ? ot, poszczególne rejony mgławicy różnią się nieco jasnością. Prawdziwe piękno obiektu można podziwiać dopiero na długoczasowych fotografiach wykonanych z użyciem profesjonalnych astrografów. Aktualnie mgławica znajduje się w korzystnym położeniu dla obserwatorów, dlatego ? niezależnie od tego, jakim sprzętem optycznym dysponujesz - koniecznie spróbuj ją wyłuskać i daj znać, jak poszło!

Wielkie dzięki za odpowiedź. Będę wychładzać gościa, zobaczę jak to wpłynie na jakość.

Tą animację wrzuciłem już w innym poście, w relacji ze zlotu w Zatomiu. Uznałem że powinienem ją umieścić też tutaj. Jest to w sumie moje pierwsze podejście do awikowania. Materiał zebrany w Zatomiu 19.09, pomiędzy godzinami 2:09 a 3:35. Gif z składa się 7 klatek. Każda klatka składa się z zestakowanych najlepszych 700 klatek z 5000. Sprzęt: Meade LX200GPS 10" f/10, ZWO ASI462MC, ES Focal Extender x3. Soft: SharpCap3.2, AutoStakkert3, Registax6.

A mnie stać na 12"lustro i co dalej, jak mieszkam na 6 piętrze ze starą windą w której trzeba jeszcze przytrzymać drzwi, żeby ciebie nie pierd...., może gdyby była z rozsuwanymi, to co innego. A gdzie jeszcze walizeczki z akcesoriami? Ta stara zasada trochę nie działa we wszystkich przypadkach i nie jest tak uniwersalna, jak by się mogło wydawać.

Stara zasada mowi - kupuj najwieksze lustro na jakie Cie stac , gdy masz dostep do ciemnego nieba. Refraktor oferuje ostrzejsze obrazy ale Newton 10 zmiazdzy go iloscia szczegolow , detali . Odszukiwanie obiektow nie jest wcale trudne, potrzebna jest oczywiscie znajomosc nieba i okular np 40mm z nieco szerszym polem. Obserwacje w duzych powiekszeniach tez nie sa jakims wielkim problemem, np w okularze typu Plossl 6mm przy powiekszeniu 200x planeta pozostaje w polu widzenia ok minuty. Potem minimalnie korygujemy i znowu mamy obiekt w polu widzenia. W okularze z wiekszym polem ten czas oczywiscie sie wydluzy a wlasciwie okazje na powiekszenia ponad 200x w naszych warunkach stabilnosci atmosfery zdazaja sie rzadko. W takim budzecie byc moze starczyloby na SCT 6 ,ale to juz mniejsza apertura.

O teraz poszło. Niepotrzebnie używałem PS'a do przejścia na jpg Nie mam jeszcze obycia w Pixinsight ale na lekko ponad godzinkę pracy efekt wydaję się zadowalający. Gdybym jeszcze dłużej pobawił się z maską na jądro galaktyki to efekt byłby pewnie lepszy. Trial się kończy, a ja zaczynam powoli zakochiwać się w tym programie . Czy w Polsce za oprogramowanie doliczany jest Vat ? Jeśli tak to w wysokości 23%? Drogie to Pixinsight ale warte swojej ceny zdecydowanie

Ślimak i ślimacznica są nie dotarte i mało precyzyjnie wykonane. Taki urok.

Poglądowa świetna mozaika ale wydaje mi się że nazbyt agresywnie potraktowałeś czerwony w selective color i w mozaikach nie ma tego łagodnego przejścia tonalnego, zwróć uwagę np na IC1318.

Cześć, Dalsza kontynuacja mojej zabawy z programem RNC Color Stretch. Tym razem Kalifornia... w oryginalnym wydaniu. Canon 2000D astromod, SWSA, Canon 200mm f/2.8L, lighty 78 x 3 min. bez darków, flatów i biasów. Obróbka: Adobe Camera Raw, DSS, PS, RNC Color Stretch.

Księżyc 28.09.2020 godzina 21, sklejka z 27 zdjęć, każde ze zdjęć to 20% z około 1500 klatek. Zdjęcia wykonane za pomocą MAK-a 127/1500, kamera T7C Astro.

Ed apo 71 mm Asi 1600 mm Heq 5 L 30 x 400 RGB 15 x 400

Jeżeli mam uprawnienia do głosowania również jestem za Opticronem. Miałem Opticron Adventurer T WP 6,5×32 - dla dzieciaków jest ok. Mało tego sam chętnie po niego sięgałem, również na nocnym niebie, czy nawet do pooglądania Księżyca. Zaskakująco ostry w centrum pola widzenia jakieś 40% pola licząc od środka, rzekłbym żyleta, bardzo dobra biel i kontrast. Na brzegu już kiepskawo, ale dzięki szerokiemu pola widzenia jakoś mnie to nie drażniło. Na uwagę zasługuję również dobre wykonanie mechaniczne lornetki. Generalnie wolałem zdecydowanie parametry 6,5x32 niż 8x30. Między powiększeniem 8x, a 6,5x jest znacząca różnica w stabilizacji obrazu. Dzisiaj kusi mnie jeszcze wersja Opticron 6x30, a hamulce jest jedynie wąskie pole widzenia, ale musiałbym to zobaczyć bo może być zaskoczenie

16 Autor: Marcin Hałaczkiewicz Miejsce: Pierwoszów / Janowo Data: Wrzesień 2020 Obiekt: Galaktyka Andromedy Instrument: William Optics GT81 IV Detektor: QHY168C Montaż: RST-135 Ekspozycja: 139 x 2 min. Obróbka: Photoshop Akceptuję regulamin konkursu.

Z tej nocy . Czasami seeing powalający , ale przeważnie taka dobra 6stka 2020-09-24-0050 UTC SW300/1500 Barlowx4 RGB GSO 6 x stack po 2 na każdy kanał

5 Autor: Łukasz Ostrowski Miejsce: Podhale Data: lipiec 2020 Obiekt: Obłok Gwiezdny Tarczy Instrument: Samyang 135 mm Detektor: Canon 6d mod Montaż: IOptron SkyTracker Ekspozycja: 50x120 s, ISO 1600 Obróbka: Sequator, Photoshop Akceptuję regulamin konkursu.

2 Autor: Paweł Misiński Miejsce: Jastrzębia Góra Data: 13 sierpień 2020 Obiekt: Droga Mleczna + Perseid Instrument: Samyang 10 mm Detektor: Nikon D5300 mod Montaż: SWSA Ekspozycja: 30x2min ISO 1600 Obróbka: Pixinsight, Photoshop Akceptuję regulamin konkursu.