Księżyc przez lornetkę

[Panasmaras]

Wczoraj Księżyc wisiał na tyle wysoko, że około 18:00 był wciąż doskonale dostępny z mojego balkonu (ekspozycja wschodnia), i to mimo młodej fazy. Odkurzyłem czarny kufer, by przeprosić się z Kątunią (APM 82 mm), wstawiłem okulary 16 mm dające powiększenie 30x (największe dostępne, które jeszcze nie zdradza utraty kolimacji).
Mimo nie najlepszego kontrastu na wciąż błękitnym niebie, pięknie było widać wszystkie ważniejsze struktury Srebrnego Globu. Oczywiście najdoskonalej widoczne było centralne trio Cyryl-Teofil-Katarzyna i Herkules z Atlasem powyżej, ale moją uwagę przyciągnęło Morze Przesileń, na którym po chwili wpatrywania się pojawił się czarny pieprzyk Picarda. Tuż na lewo świeciły zachodnie stoki Proclusa, mocno wyróżniające się swoim albedo. Najpiękniejsze jednak okazały się zapalające się lampy wierzchołków koron karaterów po ciemnej stronie terminatora, szczególnie ta w okolicach bieguna południowego, wyraźnie bardziej niż inne oddalona od linii terminatora.
Jeszcze lepszy widok czekał na mnie godzinę później. Pełniejący złoty sierp był już nad dachem bloku, ale turbulencje pochodzące od ciepła budynku były zaskakująco pomijalne, zaś kontrast zauważalnie wzrósł. Morze Przesileń pokazało kolejne dwa cienie kraterów (Peirce i Oppel), bliźniaczo podobne do Picarda, również odarte z jakiegokolwiek lśnienia, tak jakby oświetlenie potrafiło im nadać wyłącznie cień. Za to ściana Proclusa świeciła chyba jeszcze wyraźniej, zaś wybitna wcześniej Rupes Altai rozpadła się w swojej jasności na kilka mniejszych i nieco słabszych wygięć. Po zachodniej stronie terminatora, w południowej części pozapalało się jeszcze więcej wierzchołków, zaś te które były widoczne wcześniej zyskiwały na długości i łukowatości, a Maurolycus domknął krąg świateł w swojej koronie. Ciekawie układał się cień na Morzu Jasności - w jego centralnej części załamywała się kształtna krzywizna terminatora, zdradzając delikatną depresję terenu względem okolicznych łańcuchów.
Chwilę jeszcze powodziłem wzrokiem po siostrzanych wklęśnięciach pomniejszych karaterów w północnej części tarczy (żadne z nich nie było tak jasne jak Proclus), próbowałem też wypatrzyć północną część Doliny Alpejskiej (o dobę za wcześniem, zdaje się) ale trzeba było w końcu uciekać przed coraz bardziej przeszywającym zimnem.

I szkoda tylko, że nie mam balkonowych widoków na zachód.

...
PS nie wiem, czy nie dubluję tematu - dałbym sobie przyciąć paznokieć, że gdzieś tu był temat "Księżyc przez lornetkę" - ale nie znajduję. Ktoś pomoże?

[ppbb]

Taki temat znalazłem 😉 

[Panasmaras]

Godzinę temu, ppbb napisał:

Taki temat znalazłem 😉 

Blisko, ale pamiętam, że udzielałem się w temacie, którego szukam. Niemniej, dziękuję.

[Przemek_K]

Uwielbiam takie krótsze lub dłuższe wyprawy, zawsze znajdzie się jakiś szczególny obiekt lub miejsce, czasem kilka które przyciągną uwagę wyróżniając się jakimiś detalami. A w ciemnościach kraterów czy po ciemnej stronie często kryją się jakieś niespodzianki 😉 

[astrodamian27]

Ja też obserwowałem rogalik przez lornetkę DO extreme ED 7x50 i piękny czysty ostry obraz kraterów na powierzchni księżyca brak kolorowej obwódki na brzegu 😁

[Janko]

18 godzin temu, Panasmaras napisał:

Blisko, ale pamiętam, że udzielałem się w temacie, którego szukam. Niemniej, dziękuję.

Marasku, może tu?

https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/2050-księżyc-nad-warszawą/

Edycja:

A może to było jeszcze wcześniej?

https://astropolis.pl/topic/26871-księżyc-przed-zmierzchem-przez-lornetkę/page/2/

Edytowane 16 Kwietnia przez Janko

[Panasmaras]

Janku, wciąż nie to.
Niemniej, mam wrażenie, że to był jeden z twoich tematów.

[bartolini]

W dniu 15.04.2024 o 13:06, Panasmaras napisał:

...wstawiłem okulary 16 mm dające powiększenie 30x (największe dostępne, które jeszcze nie zdradza utraty kolimacji)...

Kluczyk sobie Panie dorób i kolimuj. Nie koniecznie taki fikuśny jak APMa, ale taka tuleja prowadząca, żeby bagnety się nie omsknęły to fajny pomysł. Szkoda żeby się krótsze okulary kurzyły  🙂

APM Telescopes. APM Apo Bino 82ED Adjustment Tool (apm-telescopes.net)

Ja ostatnio wyciągnąłem lornety pod miasto,  bo takie zbiorowisko się zdarzyło:

[Alice]

Z braku laku czasem robię krótkie wyskoki na Księżyc kiedy Jurek Łągiewka wrzuca foto na grupę. Zawsze można liczyć na zacny kadr i jak czytasz "Łągiewka" to już wiesz, że dzisiaj podano wykwintne krajobrazy w menu

[Panasmaras]

14 minut temu, bartolini napisał:

Kluczyk sobie Panie dorób i kolimuj.

Tu jest problem, bo po upadku na wcale nie tak twarde gruntowe podłoże, obudowa się nieco zdeformowała, blokując odkręcenie pierścienia mocującego celę (i możliwość kolimacji). Ale spokojnie, ogarnę jakoś w tym roku (pewnie odsyłając do Marcusa na remont).

 

2 minuty temu, Alice napisał:

Z braku laku czasem robię krótkie wyskoki na Księżyc kiedy Jurek Łągiewka wrzuca foto na grupę.

Noo, Jurek zdecydowanie umi w Księżyc. W sumie jak nikt inny chyba.

[Panasmaras]

Przedwczoraj niebo pozwoliło na powtórkę. Picard chyba zawstydził się swoim zachowaniem wieczór wcześniej, bo wyraźnie zmienił swój pieprzykowaty charakter, łapiąć wyraźne (choć nie wyraziste) światło na zachodnich stokach. Blask Proclusa wciąż dominował w okolicy, tymczasem podjąłem się próby zidentyfikowania pomniejszych błyskotek - na lewo od Proclusa wyraźnie zaznaczała się parka Hill i Carmichael, powyżej trójkąt Tralles A - Geminus D - Geminus G. Dalej na północ świecił Maury, a jeszcze wyżej - Herkules E w Herkulesie. Oglądając sobie obrazy z LRO widzę, że niemal wszystkie te kratery są wybite na podobną głębokość i mają niemal identyczne nachylenie stoków - zapewne stąd łapanie wysokiego albedo przy tej fazie. Ostatnimi z latarń były Menelaos na przesmyku między Morzami Jasności i Spokoju i szpic w koronie Scoresby'ego, zupełnie blisko bieguna.
Przez większość czasu gapiłem się jednak na morza. Od pewnego czasu zaskakuje mnie bogactwo ich odcieni, bardzo malarskie przenikanie się warstw jaśniejszych z ciemniejszymi, zimnych z ciepłymi, kompletnie burych z tymi które zdają się nieść odrobinę informacji o kolorze. Niewiele tego widać w powiększeniach 20x i mniejszych, za to efekty te uwypuklają się od 30x wzwyż - dlatego ta cała malarskość Księżyca jest dla mnie pewną nowością.

[Damian P.]

Gapiłem się dziś może z pół godzinki na Księżyc przez Nikona 10x50, jeszcze na stosunkowo jasnym niebie. W lornetce, na dole, widać było sporo szczegółu, jakieś pasmo gór, kratery, maleńkie grudki, a na samym spodzie ziała spora dziura, która wyglądała, jakby coś odgryzło kawałek tarczy. Przy uważnej obserwacji zacząłem dostrzegać bardzo tyci języczek z prawej strony wyrwy, ledwie mikroskopijna kreseczka, który musiał być jakimś oświetlonym świeżo kawałkiem brzegu krateru. Po lewej stronie Księżyca, nieco wyżej środka i na samej krawędzi, tkwiły jakby doklejone dwa odmiennej jasności przecinki na przeciw siebie lub kreska z przerwą po środku, co kojarzyło się trochę z przybitą niedbale do Księżyca deską. Było więcej szczegółów, ale nie znam się właściwie wcale na Księżycu i nie potrafię go opisywać, jedynie podglądam od czasu do czasu, bo niby zawsze jest ten sam, a za każdym razem inny.

[Przemek_K]

3 godziny temu, Damian P. napisał:

Gapiłem się dziś może z pół godzinki na Księżyc przez Nikona 10x50, jeszcze na stosunkowo jasnym niebie. W lornetce, na dole, widać było sporo szczegółu, jakieś pasmo gór, kratery, maleńkie grudki, a na samym spodzie ziała spora dziura, która wyglądała, jakby coś odgryzło kawałek tarczy. Przy uważnej obserwacji zacząłem dostrzegać bardzo tyci języczek z prawej strony wyrwy, ledwie mikroskopijna kreseczka, który musiał być jakimś oświetlonym świeżo kawałkiem brzegu krateru.

Wyskoczyłem przy okazji pogody na krótką sesję i też przyglądałem się tej wygryzionej dziurze 😉 To Schickard kryjący w sobie pełno mniejszych kraterów. Przyłapałem ten języczek światła wewnątrz, wyraźnie świecił też pod nim jakiś punkt i obok po lewo ledwo widoczna jaśniejąca smuga.  Szybki stack 20% z 3tys. klatek, ED80+barlow 2x+C60D, PIPP, AS3, GIMP:

[Damian P.]

39 minut temu, Przemek_K napisał:

Przyłapałem ten języczek światła wewnątrz, wyraźnie świecił też pod nim jakiś punkt i obok po lewo ledwo widoczna jaśniejąca smuga.

Przemek, mi chodziło o ten najjaśniejszy, na dole "dziury" po prawej. Na ten, o którym piszesz, nie byłoby wtedy chyba szans w 10x50, bo ten jaśniejszy był bardzo mikry. Z początku nie byłem nawet pewien, czy coś tam jest, dopiero później zaczął być już czymś realnym, pewnie złapał więcej światła. To była już końcówka obserwacji, więc jakbym jeszcze poczekał, być może zaraz rozjaśniłby się i pojawił ten po środku🙂

[Przemek_K]

To był fajny moment na odkrywanie skarbów w tym kraterze, ja nagrałem to ok. 21:30, tak z godzinę później albo dwie i fajne rzeczy by się pokazały wraz z rozjaśnianiem się wnętrza. Niestety nie dałem rady, kiepskie warunki, zimno i smród dymów wykurzyły mnie z podwórka. Chciałbym kiedyś nagrać to rozjaśnianie tak przez 2-3 godz. i zrobić z tego animację. Podgląd z svs w okolicach godz. 23 naszego czasu:

[Damian P.]

Moja obserwacja była z godziny jakoś 19.40 do około 20.

PS Wczoraj dopiero po wrzuceniu posta, zwróciłem większą uwagę, że w tytule wątku jest "lornetę", a nie "lornetkę". Jakby co, to przepraszam za Nikonka.

[Panasmaras]

22 godziny temu, Damian P. napisał:

PS Wczoraj dopiero po wrzuceniu posta, zwróciłem większą uwagę, że w tytule wątku jest "lornetę", a nie "lornetkę". Jakby co, to przepraszam za Nikonka.

Zmieniłem tytuł, niech będzie bardziej inkluzywnie.
Wszelkie Nikonki mile widziane 🙂