Ranking użytkowników

Piękny kawałek kolorowego Kosmosu na pograniczu Oriona i Jednorożca. Chwilowo tylko krótki opis obrazkowy i zwrócenie uwagi na piekny obiekt nieco poniżej centrum - złocistą gromadę starych gwiazd Trumpler 5 - opis uzupelnię później. Veloce RH 200, STL 11000, ASA DDM 60. L:R:B:G - 180:30:3030 minut. Dodatkowo 3 godzinki Ha.

Po ponad dwuletniej przerwie do astrofotografii wraca mój refraktor TMB92SS. Dostał nowe posadowienie na montażu Takahashi EM-10 i pierwszym światłem w tym zestawie spojrzał co słychać w Mgławicy Rozeta w Gwiazdozbiorze Jednorożca. Informacje techniczne:http://www.astrobin.com/156634/

Zostało zdjęcie. M 101. Veloce RH200, STL 11000, ASA DDM 60. Luminancja 5x300 sekund ( Brok), chrominancja ( Warszawa) 4x300 sekund na kanał. Nie guidowane.

Cały czas miałem problemy z wyrównaniem tła. Gdy wyciągałem krzywe, wyciągałem winietę i za nic nie mogłem sobie z tym poradzić. W akcie desperacji prawie zATMowałem flatownicę (już do końca niewiele zostało). Dzięki astrospotkaniom udało się odrobić lekcję przy użyciu Fitswork'a. Spotkania w Ustce, pomimo mgły (był taki horror "Mgła", u nas też był horror ale pt. mgła), zakończone więcej niż sukcesem. Wspomnianą lekcję poprowadził kolega m.m. odwiedzając nas z odległego Kołobrzegu. Wspomniał, że bardzo dobrze radzi sobie z tym problemem wykorzystując Fitsworka (darmowy program) i polecenie w menu: processing\background Flatten\Variable Flatten. Po powrocie z sesji zassałem v. angielską, przepuściłem moje fitsy przez tylko tą jedną funkcję i ... zbierałem szczękę z podłogi. Jeszcze dużo lekcji do odrobienia, ale już dzisiaj szczerze polecam w/w rozwiązanie. Ja osobiście jestem zachwycony. A tutaj przykład wyrównania tła dla klatki L: 13 i 14 lutego zbierałem fotony z gromad otwarych M35 i M38 z sąsiadkami, wyniki poniżej (info o ekspozycji - na fotce):

Ja miałem wczoraj średnie warunki . Ale 5 minut na godz tak średnio bardzo ładnie ostrzyło . To sprawiło że udało się coś zarejestrować . SW300/1500 ASI120MM Barlow X4 Filtry GSO rgb Jowisz 14.02.2015 21:44 UT

Galaktyki M81 i M82 z 9 lutego. Warunki jak na miejskie niebo i ok. 70% Ksiezyc dosc dobre. 18 x 180s @ ISO1600, 10 x dark i bias. Podczas nastepnej sesji mam zamiar pociagnac po tyle samo klatek na ISO800 i ISO400 aby zobaczyc jak to wyglada na poszczegolnych ustawieniach. SW 150/750 PDS, HEQ5 Pro, Canon 1200D mod + troche klamotow.

Początkowo planowałem zrobić mozaikę z 4 paneli. Brak odpowiedniej pogody od października pokrzyżował jednak te plany. Teraz udało się zrobić sam środek. Sprzęt: TS Apo 65Q, HEQ5, Atik 314 L+, filtr Baader Ha 7nm, warszawskie niebo. Czasy: 21x1000 s http://www.astrobin.com/156728/0/ http://nova.astrometry.net/user_images/579770#annotated Tomek

Zdjęcie z 12 lutego. Mam ciągle niedosyt jeżeli chodzi o ostrość. Poczytałem wcześniejsze wpisy i widzę że problemem może być za duża ogniskowa przy soczewce Barlowa x2. To zdjęcie wkonałem przy ogniskowej 6100 co przy moim teleskopie daje F/21.8. Z kalkulatora i Waszych opinii wynika że dla ASI120MM powinienem operować pomiędzy F/14 (dla kanału czerwonego) a F/19 (dla kanału niebieskiego). Oprócz seeingu może to właśnie jest powód braku dobrej ostrości?

Ten temat zakładam na zdjęcia które chciałbym pokazać, a które moim zdaniem nie będą zasługiwać na swój oddzielny temat:) Na początek z wczoraj (14.02.2015) coś mi się złapało na klatce, wygląda ciekawie więc pokazuję :)

Kilka fotek z dzisiejszego przelotu. Canon 350D w ognisku głównym Tała 100RS. ISO 1600 czas 1/3200s ISS, Wenus i Mars I ISS wchodząca w cień Ziemi

Numer sesji: 176 Data: 14/15.02.2015 r. Lokalizacja: Mystków k. Nowego Sącza Teleskop SW 114/900 EQ1, lornetka 8x30 Cały dzień był pogodny bez ani jednej chmury. Jedynie błękitne niebo oświetlone przez promienie Słońca. Gdy Słońce już zaszło, na niebie zaczęły się pojawiać najpierw Wenus, później Jowisz i najjaśniejsze gwiazdy. O godz. 17:37 na zachodzie, zza lasu zaczęła się wyłaniać ISS. Najpierw powoli, jak gdyby niepozorna pomarańczowa gwiazda, przesuwająca się po granatowym niebie. Gdy była już niemal w zenicie, nacelowałem ją teleskopem i w pow. 90x. od razu pojawił się znany mi już kształt stacji w koloru żółtego. Była już godz. 19:00 . Prawie całe niebo usiane niezliczoną ilością gwiazd. Jedynie od zachodu bije łuna od pobliskiego miasta. Na pierwszy rzut poszła gromada otwarta NGC 2169 w Orionie. Pewnie zna ją każdy obserwator, gdyż gwiazdy tej gromady układają na kształt liczby "37", stąd też jej nazwa "Widzę 37". W pow. 36x. gromada jest dosyć mała, ale wyraźnie widać zagęszczenie gwiazd, przez co rzuca się niemal od razu w oczy. Przy pow. 90x. dało się zobaczyć już wyraźny kształt liczby "37". Kolejną odszukałem gromadę kulistą M79 w konstelacji Zająca. Bez problemu ją wyłapałem w okularze 25mm, dającym powiększenie 36x, ale najlepiej była widoczna w 90x. Następnie po zlokalizowaniu najjaśniejszych gwiazd tworzących gwiazdozbiór Jednorożca zacząłem poszukiwanie gromady M50. Na początku miałem w sumie problem z jej odnalezieniem, bo w okolicy było pełno grup gwiazd, ale po chwilowym przeczesywaniu wyznaczonej okolicy, w okularze teleskopu ukazała się grupa kilkunastu gwiazd. Nie oddalając się zbytnio, we wschodzącym największym gwiazdozbiorze nieba czyli Hydrze, odszukałem gromadę gwiazd M48. Po najechaniu teleskopem na wyznaczony fragment nieba, od razu w okularze pojawiła się zwarta grupa gwiazd, które jednak ilością nie powalały. Gdzieś przed godziną 20:00, nad południowo-wschodnim horyzontem zauważyłem trzy jasne gwiazdy układające się na kształt trójkąta. Po sprawdzeniu na mapce nieba, wynikało że były to gwiazdy Rho, Ksi i 11 Rufy. Nieopodal nich miała się znajdować kolejna gromada gwiazd - M93. Po nacelowaniu teleskopem na gwiazdę Ksi Pup, i przesunięciu jeszcze go na północny wschód, moim oczom od razu ukazała się zwarta grupa kilkudziesięciu gwiazd. Kierując się już w całkiem inne miejsce, mianowicie gwiazdozbiór Kasjopei, przy pomocy gwiazd alfa i beta Cas odnalazłem kolejną, małą ale dość zwartą gromadę otwartą M53, której gwiazdy były ułożone na kształt elipsy. Będąc już w tej okolicy, spojrzałem na kometę Lovejoy. Po obserwacji komety z wczoraj (13.02) i dziś, łatwo zauważyłem ile kometa przesunęła się po niebie względem gwiazdy HIP 8475. Po tym zrobiłem sobie przerwę na herbatę i przed 21 wróciłem na obserwacje. Na odmianę, postanowiłem spróbować zaobserwować galaktykę M51 znajdującą się w Psach Gończych. W lokalizacji pomogła mi gwiazda Eta UMa, dzięki której już po chwili odnalazłem małe okrągłe pojaśnienie nieba. A po użyciu okularu 10mm obraz niemal całkowicie znikł mi z oczu. W znajdującym się jeszcze nisko nad północno wschodnim horyzontem Warkoczu Bereniki, odnalazłem gromadę kulistą M53. W pow. 90x. gromada wyglądała jak okrągły, mgławicopodobny obiekt z jaśniejszym centrum. Przy okazji, przypomniało mi się, że w pobliżu Polaris, znajduje się asteryzm Pierścionek Zaręczynowy z Diamentem. W pow. 36x bez problemu dało się dopatrzeć kilkunastu gwiazd ułożonych coś na podobieństwo górskiego szczytu z gwiazdą polarną na szczycie. Na zakończenie obserwacji, przed godziną 22, zacząłem przeczesywać niebo przy pomocy lornetki. Oczywiście padły takie obiekty jak: M42, Cr70, M45, NGC869 i NGC884, Mel111 czy M41, Cr132 i Cr140 znajdujące się w Wielkim Psie. grafiki: Cartes du Ciel

Bardzo dziękuję fajnie czytać takie pochwały . Fafalt 73 masz niesamowite kolory . Idziesz w dobrym kierunku . Jowisz wygląda bardzo naturalnie . :) Tutaj więcej fotek a po niżej gif z sesji 14.02.2015. Zrobiłem mapę z tego co miałem i fajnie uwidoczniły się małe wiry na południowej półkuli nawet nie wiedziałem że jest ich tyle. :D

z wczorajszego wypadu za miasto - na prawdziwie ciemne niebo :)

Najpierw krótki wstęp, który śmiało można pominąć, jednak chciałbym zrobić małe wprowadzenie dla pełniejszego obrazu :) W lipcu tego roku spędziłem kilka dni w Bieszczadach i była to moja pierwsza wizyta w tym rejonie. Spodziewając się fantastycznego nieba, zabrałem ze sobą na urlop mojego 8" Newtona GSO. Być może niektórzy pamiętają, że lipiec w górach w tym roku był rekordowy (tak w radiu słyszałem) - 28 dni deszczowych. Wprawdzie w nocy raczej nie padało, były to zwykle typowe letnie popołudniowe burze, to jednak wieczorne mgły oraz, opadająca rosa spowodowały że teleskop rozstawiłem raz i to bez spektakularnych sukcesów. Nie zmienia to faktu, że niebo było przepiękne. Ponieważ zaś cały urlop uznaliśmy za udany, postanowiliśmy wybrać się także zimą. I oto jestem, w miejscowości Krzywe, pomiędzy Cisną i Wetliną. Urokliwe miejsce, gdzie znajduje się dosłownie kilkanaście chat zlokalizowanych na rozległej polanie na wzgórzu. Jest to bardzo korzystna okoliczność, bo pewną wadą Bieszczad jest to, że trudno znaleźć miejsce z rozległym horyzontem. Tym razem dysponowałem mniejszym samochodem, więc miałem problem z teleskopem: serce mówiło "weź", rozum mówił "damy radę", piękniejsza połowa mówiła różne rzeczy... zabrałem lornetkę :P Cóż wyjazd jest urlopowy, więc nie poświęcę go wyłącznie na obserwacje, jednak trochę zamierzam sobie poużywać. Pierwsza rzecz, Krzywe jak wspomniałem jest małą osadą prawie pozbawioną LP (poza kilkoma światełkami przy domach). Patrząc w kierunku SE widać na horyzoncie łunę od Wetliny. Ktoś by pomyślał, że to jakieś duże miasto jest - otóż nie, to jest miasteczko gdzie jest kilkadziesiąt domów i oświetlona jest tylko główna droga przelotowa. myślę, że daje to niezły pogląd, jak ciemne niebo tutaj jest. Nigdy nie oceniałem zasięgu, więc nie potrafię jednoznacznie stwierdzić, jak ciemno tutaj jest, ale mogę opisać co widać :) Orion - świeci tak, że wydaje się, jakby zajmował połowę nieba, M42 świeci jak oszalała :) Rzut oka w lewo na żarówę (Jowisz) a po chwili, gołym okiem z łatwością wypatrzyłem żłóbek w jego sąsiedztwie, No to obrót w prawo - Plejady były celem oczywistym. Obracając się dalej na prawo obejrzałem Perseusza i również bez większego kłopotu zlokalizowałem Chichoty. Największe wrażenie zrobił jednak na mnie Woźnica - tego się nie spodziewałem - M37, M36, M38 bez problemu widać gołym okiem. Nie są już tak oczywiste jak Plejady, ale sięgając póniej po lornetkę nie musiałem ich szukać, były dokładnie tam, gdzie je widziałem, z przyłożenia. Potem okazało się jeszcze że wypatrzyłem Serce i Duszę - może nie tak łatwo jak Chichoty, ale pojaśnienie nieba było wyraźne. Potem jeszcze rzut oka w dół i bez zaskoczenia - doskonale widoczna M31, ale M33 to też pewna niespodzianka :) I to wszystko gołym okiem, z lornetką oczywiście wszystko lepiej i więcej. Nawet nie przygotowałem sobie żadnego planu, ale zamierzam jeszcze trochę trochę DS'ów ustrzelić w ciągu najbliższych dni (a raczej nocy), jeśli niebo się utrzyma. I tu muszę jeszcze dodać, że pogoda jest również wybitnie sprzyjająca, żadnego wiatru, temperatura w nocy nieco poniżej zera i bardzo dobry seeing.

Uff, strasznie długo trzeba było czekać na kolejną sesje obserwacyjną - prawie miesiąc. Co się działo u mnie w przeciągu tego czasu? ano, niewiele... Jak pamiętam w okolicach 22 stycznia wieczorem pojawiła się dziura w chmurach, wystawiłem teleskop, poszedłem na herbatę, wracam - a tu niebo już prawie całkowicie zachmurzone. Podobna sytuacja powtórzyła się kilka dni później, bodajże 26 stycznia. 31 stycznia niebo było bezchmurne - ale - no właśnie, pełnia księżyca ha ha. Można było zauważyć halo wokół łysego, piękne, ogromne prawie na ćwierć nieba. O obserwacjach można było zapomnieć. W zasadzie obserwować można od III kwadry poprzez nów do I kwadry, później światło księżyca przeszkadza na tyle, że obserwacje obiektów głębokiego nieba stają sie utrudnione. Ale w końcu nastała piękna pogoda od 12 lutego przez kilka dni (i nocy) ma być bezchmurnie, więc trzeba będzie wykorzystać sytuację. Sesje zacząłem ok godz. 19. Temperatura +2st., lekkie podmuchy zimnego wiatru. Mam "górskie" ubranie, ale przy obserwacjach ciężko o stałe ogrzewanie organizmu, jak choćby przy wędrówkach górskich, więc co jakiś czas trzeba pójść do domu, napić się herbaty. Niebo niestety takie sobie, niby jest bezchmurnie, ale nie ma takiej klarownej widoczności, np. widać gwiazdę Polarną, ale z dyszlem mam kłopoty. Niebo jest jasne, nie ma granatu, nie mówiąc o czerni. Do Dębicy mam 10km w linii prostej, zasłoniętą lasem, tak że tutaj łuna jest niewidoczna, teleskop mam ustawiony tak, żeby żadne lampy nie świeciły w polu widzenia, jedynym źródłem światła jest mój dom. W sumie sam nie wiem, dlaczego mimo takiej bezchmurnej pogody mam takie kiepskie niebo. Jedynym wytłumaczeniem są pewnie cieniutkie chmury gdzieś wysoko, które rozpraszają światło. Pierwszym celem na dzisiejszy wieczór ustaliłem Galaktyki Bodiego, M81 i M82. Trochę poczytałem o nich i postanowiłem, że rzucę na nie okiem. Niestety, z powodu opisanych uprzednio problemów, zauważenie galaktyk było niemożliwe, ustawiłem jeszcze teleskop na galaktyke M101, chwile wpatrywałem się w miejsce, gdzie powinna się ona znajdować - ale nic nie dostrzegłem. Przypomniałem sobie o komecie Lovejoy, jak dzisiaj się będzie prezentować. Odnalazłem ją pomiędzy gwiazdami Almaak i Nembus w gwiazdozbiorze Andromedy. Ani przez lornetkę, ani w okularze teleskopu nie zauważyłem ogona komety. Jawiła się ona jako mglista chmura, podobna do gromady kulistej. A oto szkic jaki zrobiłem: Skoro mam takie, a nie inne niebo, postanowiłem kontynuować przegląd grup otwartych i asteryzmów, jaki rozpocząłem na poprzedniej sesji. Myślę, że trzeba będzie jeździć w Bieszczady pod ciemne niebo, ale to później jak już całkiem pochłonie mnie to hobby :). Asteryzm Żaglówka W roku 1988, amator Dan Hudak z Ohio, napisał list który pojawił się w letnim wydaniu magazynu Deep Sky, opisujący asteryzm który wyglądał jak niebieska żaglówka. W lornetce, żaglówka zdaje się być przewrócona, a jej maszt celuje w kierunku południa. Dziób jachtu wyznaczony jest przez 22 Leo o jasności 7mag, najjaśniejszą gwiazdę grupy. Osiem dodatkowych gwiazd uzupełnia obraz. W teleskopie wszystko jest już na swoim miejscu. Jest to asteryzm położony na granicy Małego Lwa i Lwa. Można łatwo odnaleźć go, ponieważ rzucają się w oczy cztery gwiazdy usytuowane idealnie w linii prostej. M40 Przypomnialem sobie o łatwym Messierze leżącym w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedzwiedzicy, tj. Messier 40(w skrócie M40, również Winnecke 4, WNC4). Piszą łatwym, ponieważ jest to jedyny układ dwóch gwiazd w calym katalogu. Pierwszym udokumentowanym odkrywcą obiektu jest Charles Messier, który dokonał tego w roku 1764. Przeszukiwanie tego fragmentu nieba Messier rozpoczął sugerując się notatkami Jana Heweliusza. Nie znajdując tam jednak żadnej mgławicy, skatalogował zamiast niej, dla porządku, tę gwiazdę podwójną. Nieporozumienie dwóch astronomów zauważył i skomentował w 1966 roku John Mallas.Obiekt został ponownie niezależnie odkryty w 1863 roku przez Friedricha Winnecke, poszukującego układów wielokrotnych. Winnecke zmierzył odległość między składnikami na 49,2". W 1966 wyznaczona ponownie wynosiła 51,7", a w 1991 już 52,8". Obecnie sugeruje się, że tak naprawdę M40 jest obiektem jedynie optycznie podwójnym, a nie, jak sądzono dawniej, układem blisko związanym grawitacją. NGC1502, kaskada Kemble`a NGC 1502 (również OCL 383) ? stosunkowo zwarta gromada otwarta zawierająca około 45 gwiazd, znajdująca się w gwiazdozbiorze Żyrafy. Jej jasność oscyluje wokół wartości 6,9m. Została odkryta 3 listopada 1787 roku przez Williama Herschela. Jest położona w odległości ok. 3,3 tys. lat świetlnych . W pobliżu NGC 1502 znajduje się asteryzm znany jako Kaskada Kemble?a. Ojciec Kemble (franciszkanin) pasjonował się obserwacjami głębokiego nieba zarówno przez teleskopy jak i lornetki. Jego najtrwalszym dziedzictwem astronomicznym jest ciekawy asteryzm na który natknął się on podczas przeglądu niewyraźnego gwiazdozbioru Żyrafy (Camelopardalis) w lornetce 7x35. Żyrafa obejmuje pozornie bezgwiezdną pustkę pomiędzy Woźnicą a Małą Niedźwiedzicą. Wypatrujemy strumienia słabych gwiazd o jasnościach pomiędzy 7 a 9 magnitudo, płynącego na południowy wschód i zaakcentowanego samotnym słońcem 5mag w około połowie jego długości. To Kaskada Kemble'a. W sumie, kaskadę tworzy 20 gwiazd ułożonych w ładnym rządku o jasnościach z zakresu od 5 do 10 magnitudo. Chociaż gwiazdy tego łańcucha o długości 2,5o nie są ze sobą powiązane fizycznie, zdają się być ustawione w jednej linii z niemal wojskową precyzją. M41 Przechodzimy teraz do gwiazdozbioru Wielkiego Psa i Rufy, gzie znajduje sie wiele wspanialych gromad otwartych. Pierwszą na celownik wziąłem M41. Messier 41 (również M41 lub NGC 2287) ? gromada otwarta w gwiazdozbiorze Wielkiego Psa. Odkrył ją przed 1654 rokiem Giovanni Batista Hodierna. Niezależnie od Hodierny 16 lutego 1702 roku skatalogował ją John Flamsteed. W 1749 roku odkrył ją ponownie Guillaume Le Gentil. Według J. E. Gore?a była znana już Arystotelesowi około 325 p.n.e. W katalogu Messiera znajduje się od 16 stycznia 1765 roku.Gromada M41 jest oddalona od Ziemi o około 2,3 tys. lat świetlnych (ok. 710 parseków) i oddala się z prędkością 34 km/s. Średnica wynosi około 25-26 lat świetlnych (obserwowany rozmiar ? 38'). Wiek gromady według różnych szacunków wynosi od 190 do 240 mln lat.M41 zawiera około 100 gwiazd. Kilka z nich to czerwone (i pomarańczowe) olbrzymy o składzie chemicznym zbliżonym do Słońca. Najjaśniejszy znajduje się w okolicach centrum gromady, ma jasność obserwowaną 6,9m i należy do typu widmowego K3. Najgorętszą gwiazdę M41 zalicza się do typu A0. Messier 41 znajduje się ok. 4 stopni na południe od Syriusza. M46, M47, NGC2539 Messier 46 (M46, NGC 2437) ? gromada otwarta w gwiazdozbiorze Rufy. Odkrył ją w 1771 roku Charles Messier. W katalogu Messiera od 19 stycznia 1771 roku.M46 jest oddalona od Ziemi o około 5400 lat świetlnych i oddala się z prędkością 41,4 km/s. Średnica gromady wynosi ok. 30 lat świetlnych. Wiek szacuje się na ok. 300 mln lat.M46 zawiera około 500 gwiazd, z czego ok. 150 ma jasność obserwowaną od 10 do 13m. Najjaśniejsze z nich należą do typu widmowego A0 i są ok. 100 razy jaśniejsze od Słońca (jasność obserwowana najjaśniejszej ? 8,7m). W obrębie gromady znajduje się mgławica planetarna NGC 2438. Jednak pomiar prędkości, jak również wiek mgławicy i gromady wskazują, że nie powstała ona w Messier 46. Probowałem coś dostrzec w jej obrębie, ale przy dzisiejszych warunkach musialem dać za wygraną, moze innym razem. Nieopodal M46 leży gromada Messier 47 (M47, NGC 2422, NGC 2478). Odkryta przed 1654 przez Hodiernę. 19 lutego 1771 roku niezależnie odkryta i skatalogowana przez Messiera, jednak z powodu błędu w zapisie pozycji gromady do 1959 roku była uważana za ?zaginioną?. Kolejnymi niezależnymi odkrywcami tej gromady byli Caroline Herschel (obserwowała gromadę na początku 1783 roku) oraz jej brat William (4 lutego 1785). John Dreyer w swoim New General Catalogue skatalogował błędnie zapisaną obserwację Messiera jako NGC 2478, a obserwację Herschela jako NGC 2422.M47 znajduje się w odległości około 1,56-1,75 tys. lat świetlnych od Ziemi i oddala się z prędkością 9 km/s. Średnica gromady wynosi około 12 lat świetlnych. Wiek szacuje się na ok. 78 mln lat.Gromada zawiera ok. 50 gwiazd. Najjaśniejsza z nich ma jasność obserwowaną 5,7m i należy do typu widmowego B2. Zaobserwowano także 2 olbrzymy o jasności ponad 200 Słońc. NGC 2539 (również OCL 611) ? gromada otwarta znajdująca się w gwiazdozbiorze Rufy. Odkrył ją William Herschel 31 stycznia 1785 roku. Jest położona w odległości ok. 4,4 tys. lat świetlnych od Słońca M93,NGC2362, NGC2354 Messier 93 (również M93 lub NGC 2447) ? gromada otwarta, położona w gwiazdozbiorze Rufy w odległości 3600 lat świetlnych od Ziemi. Została odkryta w 1781 roku przez Charlesa Messiera.Messier 93 ma średnicę kątową 22', rzeczywistą ? ok. 20-25 lat świetlnych. Obserwowana wielkość gwiazdowa M93 to 6m. NGC 2362 (również OCL 633 lub ESO 492-SC9) ? gromada otwarta znajdująca się w gwiazdozbiorze Wielkiego Psa. Odkrył ją Giovanni Hodierna przed 1654 rokiem, niezależnie odkrył ją William Herschel 4 marca 1783 roku. Jest położona w odległości ok. 4,8 tys. lat świetlnych .Gromada ta zawiera ok. 60 gwiazd, a jej wiek szacowany jest na 25 milionów lat. Nadal jednak związana jest z mgławicą. Najjaśniejszym składnikiem tej ładnej gromady gwiazd jest leżący prawie w środku, błękitny nadolbrzym czwartej wielkości ? tau Canis Majoris. Gromada otwarta NGC 2354 (również OCL 639 lub ESO 492-SC6) . Odkrył ją 6 marca 1785 roku William Herschel. Jest położona w odległości ok. 13,3 tys. lat świetlnych. M44, M67 Ostatnim Gwiazdozbiorem, jaki dziś mam na tapecie jest Rak. Znajdują sie tu dw obiekty z katalalogu Messiera - M44 i M67. Messier 44 (M44, NGC 2632, Żłóbek, gromada Ul, Praesepe) ? gromada otwarta w gwiazdozbiorze Raka. Najprawdopodobniej znana już Aratosowi z Soloi w 260 p.n.e. W katalogu Messiera znalazła się 4 marca 1769 roku. Jeden z obiektów Messiera widzialnych gołym okiem. Gromada M44 jest oddalona od Ziemi o 577 lat świetlnych (177 parseków). Średnica wynosi ok. 16 lat świetlnych. Wiek szacuje się na ok. 730 mln lat.Gromada składa się z około 200-350 gwiazd. Zawiera co najmniej 5 czerwonych olbrzymów i kilkadziesiąt białych karłów. Zaobserwowano m.in. kilka gwiazd zmiennych typu delta Scuti o jasności obserwowanej 7-8m i jedną gwiazdę podwójną zaćmieniową ? TX Cancri. W gromadzie zaobserwowano także pierwsze dwie planety krążące wokół gwiazd podobnych do Słońca, należących do gromady otwartej.Prawdopodobnie M44 i Hiady, choć oddalone od siebie o setki lat świetlnych mają wspólne pochodzenie. Wskazują na to podobne populacje gwiazd występujące w obu gromadach. M44 był znany już w starożytności. Starożytni Grecy i Rzymianie nazywali go ?żłóbkiem? (łac. praesepe, gr. phatne). Gwiazdy ? Cnc i ? Cnc miały symbolizować kolejno osła północnego (Asellus Borealis) i południowego (Asellus Australis). Według Eratostenesa miały to być osły, na których Dionizos i Sylen jechali na bitwę przeciw tytanom. Tytani mieli przestraszyć się osłów, które za zasługi zostały umieszczone na niebie przy żłóbku. Aratos wspomina obiekt M44 jako mgiełkę, Hipparchos z Nikei (130 p.n.e.) jako małą chmurkę. Klaudiusz Ptolemeusz zapisał M44 jako jedną z siedmiu ?mgławic?.Galileusz jako pierwszy stwierdził, że M44 jest grupą co najmniej 40 gwiazd. Messier 67 (również M67 lub NGC 2682) ? gromada otwarta, odkryta w 1779 roku przez Johanna Gottfrieda Koehlera.M67 znajduje się w odległości 2,7 tysięcy lat świetlnych (0,83 kpc) od Ziemi. Ma średnicę kątową 30'. Jasność M67 to 6,1m.M67 jest jedną z najstarszych znanych gromad otwartych, i zdecydowanie najstarszym obiektem tego typu włączonym do katalogu Messiera. Wiek M67 został oszacowany na od 3,2 do 4 miliardów lat. Minęła godzina 22.15, pora się zbierać. Jest dosyć zimno, szukacz już dawno zaparowal, pora się zbierać. Pogoda jest stabilna więc jutro będę kontynuowal eksploracje nieba. Mgławice i galaktyki zostawię sobie na lepsze warunki. Zapraszam na mojego bloga (pelna wersjaz obrazkami) Pozdrawian Wojtek

Witam Wyjazd za miasto na wieś się nie powiódł, więc postanowiłem coś ustrzelić z balkonu w centrum miasta, jako że mój balkon spogląda na zachód nie miałem zbyt dużego wyboru i padło na M1 . Jak krab wygląda każdy wie, zdaję sobie też sprawę że nie jest to obiekt na mój zestaw ( nie do końca jeszcze dopracowany- brak złączki gwintowej do wyciągu i wciąż nie mogę sobie poradzić z dziwnym hallo), ale czym była by zabawa beż odrobiny szaleństwa :P. Jak nic nieprzewidzianego dziś nie wyskoczy dozbieram więcej materiału. Obiekt M1 Miejsce Centrum Tarnowa Sprzęt TS APO 80Q, Canon EOS 1100D mod, Astronomik CLS SUBS 26x300 sek plus darki, flaty i biasy - zdjęcie to oczywiście crop CDN EDIT Jeszcze drizzle x2 Pozdrawiam Rafał

Kilka śmiesznych ujęć z czwartkowego wieczoru :) Bliskie spotkanie Io i Europy, W oddali Ganimedes... Kolejne bliskie spotkanie tego wieczoru,Io i Ganimedesa Blisko coraz bliżej I złączone w jedno... Wszystkie zdjęcia wykonane aparatem cyfrowym Canon A580, avikowanie w projekcji okularowej...

Jeszcze dwa z piątku. Dawno nie widziałem takiego nieba. Autoportret z latarkę Opis plus parametry

Kilka ujęć z czwartkowego wieczoru... I Wenus jako gwiazdka choinkowa ;)

Witam Jupek z wczoraj. Mam pecha, nie moge trafić na plamę :) . Ciekawę czy ją uchwycę?

Witajcie. Tak na prawdę, nigdy jeszcze nie miałem okazji, aby w miarę porządnie sfotografować ten rejon nieba, szerokim obiektywem. Wczoraj nadarzyła sie okazja, więc zapiąłem stary, manualny obiektyw Fujinon 55mm. Canon 6D, Fujinon 55/1.8@4, 28x240, ISO 1000

Co prawda TS-ki już nie mam (Mikołaj, może teraz Ty napiszesz jakąś relacyjkę w tym wątku?), ale posiadam na stanie całkiem fajną lornetę 15x70. Tak się szczęśliwie złożyło, że Łańcuch Markariana był wczoraj na swoim stałym miejscu i mogłem na niego zerknąć przez szesnastocalowca oraz wspomnianą dwururkę. No i??? Cóż, nie myślałem, że ogłoszę kiedyś taką herezję, ale wynik to 15 (minut paczania) do pięciu na korzyść.... lornetki. Koniec świata... Nie wiem jak to napisać, by nie zabrzmiało patetycznie, ale w obrazie generowanym przez lornetę poczułem, hmm, głębię i otchłań kosmosu. Ogromne gwiezdne wyspy i łańcuszek ulotnych mgiełek... Gapiłem się jak urzeczony, póki mi okulary nie zaparowały. ;)

Jeziora, wściekłe psy i piękne zimowe niebo. Zapraszam do przeczytania relacji z ostatniego, jeszcze zimowego pleneru. Czytaj wpis

Fotka z piątku, robiona w mieście :)

Animka z dziś...

Zdjęcia z drugiego dzisiejszego przelotu. Przed ISS-em widoczny słabszy ślad pojazdu ATV-5 http://pl.wikipedia.org/wiki/Automatyczny_Statek_Transportowy który dziś odłączył się od stacji. Zdjęcia : Nikon D3200, ogniskowa 28 mm, F/5, czas 15 sekund, ISO 800 godzina 19.14- 19.15

Dzisiejsza randka zdecydowanie lepsza niż wczorajsza :)

Warkocz komety jest wciąz bardzo długi.

Z wczorajszej nocki. Dawno nie było tak dobrych warunków.

Chcę podzielić się swoimi zdjęciami stacji kosmicznej. Teleskop Sky-Watcher 150/1000 i stary aparat Sony DSC-W100. Przypadkowo udało się uchwycić moment, w związku z USS Atlantis. Jest to bardzo rzadki obraz! I video:

Odblask w obiektywie:) O mało się kiedyś nie poszczałem, bo myślałem ze odkryłem nowa kometę C/2009 M1 ( Rudzinski)... :D ... niestety był to bardzo podobny odblask do tego który udało ci się zarejestrować. Mój pochodził od Jowisza :P

Ty masz zawsze dobre wyniki, ciekawe czy " camera obscura" też by Ci wystarczyła? :)

Wczorajsze spotkanie Wenus z Marsem Canon 60Da, Tamron 70-300mm@80mm, F 4, iso 400 1x3sek

Tu mój pierwszy w życiu Jowisz. 14.02.15 19:04 Okolice Gdańska Celestron NexStar 130 SLT 130/650 Okular 25 mm + Barlow x5 + Filtr zielony planetarny Wykonanie z ręki Xperią Z :) Które najlepsze ?

Kilka zdjęć za dnia - dla chromofobów :) Canon 1100D w ognisku głównym.

Ostatnio udalo mi sie sfotografowac flary Iridium w gwiazdozbiorze Oriona. Obydwie pojawily sie praktycznie w tym samym miejscu. W jednym wypadku przedni plan /drzewo/ oswietlily mi dlugie swiatla parkujacego samochodu /przypadek/. 2015.02.13 Irydium46 -2.5mag. 47* godz.18;23 ob.35mm. 2015.02.14 Irydium49 -4.1mag. 47* godz.18;17 ob.18mm Fotki zrobione Sony SLT a58, iso1600, t=30sek. Ps. M.Rudy super sprawa z tymi NOSSAMI :) .

Wszyscy mają - po półtoramiesięcznym oczekiwaniu mam i ja, Niestety tylko 12 klatek po 180s bo przyszła mgła ale jakiś warkoczyk się z tego wyciśnie ... albo dorysuje :D Gołymi ślepiami niewidoczna. Fotka surowy FIT zamieniony w JPG, jeszcze pozostałości mgiełki widać i troszkę kamerka za mało schłodzona - zapomniałem się. Odpalona pierwszy raz po wyprażaniu. Poniżej: TS TAPO 90/600, SBIG ST-2000XCM - 1x120s.

Moje fotki są tajne C:-) tu masz jedną balkonową :D http://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/4777-konkurs-master-of-processing-edycja-lato-2014/page-2 Chłopaki Dzięki za spotkanie 8) - 2 godziny czekania na gwiazdy, 2 godziny nieba w tym pół OK. Myślę jednak że czas nie był zmarnowany :) Szerokiej drogi Maćku i Adrianie :)

Walentynkowy wieczór zszedł się z nadejściem pięknej zimowej pogody z ciemnym niebem pełnym gwiazd. Po takim astropoście długo nie trzeba było nikogo prosić by wybrać się w teren na obserwacje skarbów nieba. Strzelaliśmy do wszystkiego do czego tylko się dało. Nasi goście byli pełni zachwytu. Ale to tyko Wszechświat. To jego skarby. My tylko go uwielbiamy.

Dzisiejsza ISS Pierwszy raz łapałem nowym aparatem i co by nie mówić przepaliłem fotki Następnym razem pójdzie lepiej Najlepsza jaka wyszła : Nikon D3200 , Celestron R 150/750, barlow Hyperion zoom 2,25x Czas 1/400 s, ISO 3200

Moje z wczorajszego wieczoru FinePix HS20EXR 4s, ISO400 f/11

Wczoraj podczas obserwacji Wenus I Marsa, udało mi się zarejestrować niecodzienny przelot, trzech lecących w szyku obiektów... Na zdjęciach obok jasno świecącego Jowisza widzimy trzy kreski. Są to ślady przelotu trzech satelitów. Były to wojskowe satelity szpiegowskie NOSS, ( http://cybermoon.pl/obserwacje/noss.html ) służące do śledzenia i wykrywania okrętów podwodnych i wszelkich jednostek pływających. Poruszają się dwójkami lub trójkami lecąc w charakterystycznym szyku. Kiedyś już udało mi się taki przelot obserwować za pomocą lornetki, ale pierwszy raz sfotografowałem drani:)

Dziękuję. Są inne satelity. Moja lustrzanka ne pisze wideo. W przyszłości chce kupić nowy aparat, i poprawić wyniki.

Pobawiłem się jeszcze troszeczkę, tylko nie wiem czy w dobrą stronę idę ?

Pisałem o tym jak co na blogu i innych opcjach nr od 61-64 http://astronomiaamatorska.blogspot.com/p/porady-i-opisy.html

Powoli taki mam zamiar. Nie liczę na wygraną przy takiej konkurencji (przynajmniej jeszcze ;) ), ale mam choć nadzieję, że załapałbym się do albumu na przyszły rok. Fajnie byłoby mieć swój skromny udział w takiej pozycji. Co do programu, to nauczyłem się tylko jednej funkcji, ale za to takiej, której mi mocno brakowało. Ps.Spróbuj może swoje poprzednie fotki w tym programie obrobić. A myślisz, że co ja robię?

Ja również dziękuję za spotkanie. Co do pogody to w Koszalinie 2 godziny po powrocie było pełne zachmurzenie, ok 9-10 też jeszcze było. Cały czas taki niepewny też wyż - i często zmienia się pogoda - czyste niebo, mgła i stratusy - szczególnie w nocy. Z kontrolą to rzeczywiście nieciekawie, po co tyle tych dokumentów, jakby nie wystarczył sam kluczyk ;).

Potwierdzam, ferie nadeszły, a pogoda razem z nimi. Prognozy mówią mimo wszystko o lepszym poniedziałku i wtorku, aniżeli dzisiejszym dniu. Pozdrowienia z Borów :D

I jeszcze drizzle x3 :D ( pomysł hamala sprzed roku ) Dzisiaj mam zamiar porobić krótsze czasy, z wyższym ISO, ale za to więcej klatek i zobaczymy co wyjdzie, może dzięki temu pozbędę się choć części tego szumu.

W piątek, 13-02-2015 pogoda była łaskawa wiec korzystając z okazji wybraliśmy się na wspólne obserwacje z moim znajomym. Tym razem ustawienie naszych "zabawek" poszło sprawniej. Pierwsze spojrzenie przez nowy nabytek Andrzeja - Celestron SCT8'' wywołał małą konsternację - gwiazdy przypominały kijanki a Jowisz wyglądaj jakby miał duszę - wniosek był jednoznaczny - kolimacja do poprawy! Na szczęście wcześniej poczytałem sobie na forum więc teoretycznie byłem przygotowany - kilka ruchów wkrętakiem i już widziałem uśmiech zadowolenia zastępujący lekko nietęgą minę wywołaną poprzednimi obrazami. Zdjęcie, które tutaj umieściłem wykonane są kamerką Microsoft Lifecam Studio programem SharpCap roz 640x480 30 kl/sek są to stacki 3 x 2000 klatek przy wyb. 50% najlepszych klatek dla zdjęcia "powiększonego" użyłem opcji "zoom" dla sterowników kamerki. Filmy nagrywane były ok 20:30. Jak już pisałem w innym wątku końcowa obróbka zdjęcia to dla mnie czarna magia i czytanie tutoriali niewiele mi pomaga - zrobiłem po prostu jak umiałem :)