Ranking użytkowników

O stalkingu, czyli uporczywym nękaniu, mówi art.190a Kodeksu Karnego. Roman, jeśli moderator przez Ciebie targnie się na życie, możesz iść siedzieć nawet na 10 lat.

Ostatnio znalazłam swój stary obraz sprzed ok. 6 lat, przedstawiający wybuch gwiazdy-supernową :) akryl na płótnie, wymiary 30x40 cm

Szanowny Panie Romanie. Założył Pan kolejne DWA konta na FA - moja cierpliwość powoli się wyczerpuje. Jeśli myślisz Pan, ze trafiłeś na idiotów to grubo się Pan mylisz... Dlaczego, co ci Forumowicze FA zrobili, ze tak ich nękasz ???? Jesteś zwykłym zwyrodnialcem, którego powinno się Izolować i ile mi sił wystarczy tak będę czynił aby Twoja zaraza nie wyrządzała krzywdy Userom naszego forum. Sadzę, że Koleżanki i Koledzy pomogą mi w tym. To takie moje noworoczne zobowiązanie. Nie pozdrawiam i nic dobrego nie życzę bo nie zasługujesz na choć jedno ludzkie słowo. Bez poważania moderator. P.S. Dla niezorientowanych Forumowiczów i Gości - to user banowany na wszystkich forach astronomicznych http://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/6164-banderoza/#entry82394

M106 - zapomniana przez Messiera Galaktyka M106 została odkryta w lipcu 1781 roku przez Pierra Mechain. M106 nie znalazła się w opublikowanej wersji katalogu Messiera. Dodała ją dopiero w 1947 roku Helen Sawyer Hogg wraz z M105 i M107. Mechain opisał ją takimi słowami: "In July 1781 I found another nebula close to the Great Bear [ursa Major] near the star No. 3 of the Hunting Dogs [Canes Venatici] and 1 deg more south, I estimate its right ascension 181d 40' and its northern declination about 49d. I will be going to determine the more acurate position of this one shortly." A obserwowana przez Williama Herschela 7 lat później doczekała się takiej notatki: "Very brilliant. Bright Nucleus. With faint milky branches north preceding and south following. 15' long and to the south following running into very faint nebulosity extending a great way. The nucleus is not round." Galaktyka M106 położona jest około 24 milionów lat świetlnych od nas i jest zaliczana do galaktyk Seyferta - aktywnych galaktyk ze stosunkowo jasnym jądrem, w którego widmie można zidentyfikować jasne linie mocno zjonizowanych pierwiastków - wodoru, helu, azotu i tlenu. Obecnie uważa się, że około 10% wszystkich galaktyk to właśnie galaktyki Seyferta. Wiele z nich jest dokładnie badanych, ponieważ wykazują wiele wspólnych cech z kwazarami, choć położone są bliżej i mają mniejszą jasność. W centrach tych galaktyk położone są supermasywne czarne dziury otoczone dyskiem akrecyjnym. Obserwowane w świetle widzialnym galaktyki Seyferta nie różnią się zbyt wiele od zwykłych galaktyk, ale badane w innych długościach fali ukazują swoje bardzo jasne centralne obszary. Galaktyki z aktywnym jądrem (ang. AGN - active galactic nucleus) posiadają centralne obszary, które są najsilniejszymi znanymi we Wszechświecie źródłami promieniowania. Dwie najliczniejsze grupy obiektów z AGN to kwazary i galaktyki Serferta - zasadnicza różnica pomiędzy nimi polega na tym, że w kwazarach jądro emituje co najmniej 100 razy więcej energii, niż wchodzące w skład kwazara gwiazdy, a w przypadku galaktyk Seyferta ten współczynnik jest znacznie mniejszy. M106 zaliczana jest do galaktyk Seyferta typu II - cechują się one obecnością jasnego jądra i mają sporą jasność w podczerwonym zakresie promieniowania. Widmo galaktyk typu II zawiera jedynie wąskie linie, choć obecnie stosuje się raczej płynne przejście pomiędzy typem I i II w zależności od względnej siły wąskich i szerokich składników widma - M106 w tej skali ma oznaczenie typu 1.9. Masę czarnej dziury wewnątrz galaktyki M106 ocenia się na około 40 milionów mas Słońca. W jej sąsiedztwie odkryto kilkanaście maserów wodnych (obserwowanych radiowo w częstotliwości 22GHz), co pozwoliło na dokładne wyznaczenie odległości do galaktyki (dokładniej, niż w przypadku pomiaru np za pomocą cefeid). M106 jest pod względem rozmiarów i jasności bardzo podobna do galaktyki M31 w Andromedzie, a przy okazji jest nachylona pod podobnym kątem dla obserwatora na Ziemi. Należy do grupy galaktyk Canes II - to spora grupa galaktyk położona około 30 milionów lat świetlnych od nas. M106 jest jej największym składnikiem. W galaktyce M106 do tej pory odkryto dwie supernowe. Druga z nich to SN2014bc odkryta 20 maja 2014. Jej jasność wynosiła wtedy 14.8mag, ale w tym momencie jej wiek oceniono już na 40 dni. Na zdjęciu oprócz bliskich bohaterek zarejestrowało się w tle sporo pomniejszych kłaczków. Bliższe oględziny i porównania pozwoliły mi zidentyfikować obiekty oddalone od nas o 3 i 4 miliardy lat świetlnych: http://messier.seds.org/m/m106.html http://www.universetoday.com/50138/messier-106/ http://www.constellation-guide.com/messier-106-ngc-4258/ http://www.atlasoftheuniverse.com/galgrps/cvnii.html http://astrojolo.blogspot.com/2013/05/in-galaxy-far-far-away.html http://astrojolo.blogspot.com/2014/05/supernova-sn2014bc-in-m106-galaxy.html

Właśnie odkryłam "Astrografiki" i pomyślałam, że dodam zdjęcia obrazu, który namalowałam w lipcu na pustą ścianę w swoim pokoju ? przedstawia Io-księżyc Jowisza. Akryl na płótnie ?

Nie no, jak dla DZIEWCZYNY to musi być różowy...

Jacka 7-tysięczny post!

Oj tam Jacku, przynajmniej masz zajęcie jako moderator ;). Spójrz na to z innej strony - banowanie jest szybsze niż rejestracja nowego konta - masz mniej roboty niż Ekolog ;).

Pierwsza próba filtra szklanego z Canonem 350 D - teleskop sc 5". Czasu na wychłodzenie nie było, bo Słońce chyliło się za blok i już zaczęły nachodzić chmury stratus fraktus. Wizualnie jednak fajnie się prezentuje, szczególnie, ze aktywność słoneczna dopisuje. To drugi test tego filrera, poprzedni jednak był na zachodzącym słońcu, więc teraz było lepiej.

Źródło fotografii : www.24.pl Curiosity znalazł metan na Marsie Kolejne ślady mogą teoretycznie wskazywać na istnienie życia na Marsie ? teraz lub w przeszłości. Amerykański łazik Curiosity wykrył na Czerwonej Planecie spore stężenia metanu. Na metan na Marsie trafiono już wcześniej, ale wykrywano go tylko małe ilości. Teraz instrument SAM zaobserwował miejscowe stężenia nawet dziesięciokrotnie większe. Marsjański metan intryguje naukowców, bo 95 procent tego gazu na Ziemi pochodzi z żywych organizmów. Czy na Marsie jest podobnie? Na razie nie znamy pochodzenia tego metanu. Może wyprodukowały go bakterie. Ale może też on pochodzić z interakcji między wodą a skałami, tłumaczy Danny Glavin z NASA. Curiosity znalazł też inne związki organiczne, takie jak chlorobenzen. Na razie nie da się udowodnić, że na Marsie było lub jest życie, ale zdaniem ekspertów NASA wiadomo, iż istniały tam niezbędne do życia składniki. Artykuł pochodzi z www.24.pl Żródo: Informacyjna Agencja Radiowa /IAR/ R. Motriuk/nyg

Też go nie trawię, ale czy takimi tematami nie karmimy trolla? Wiem, że to trudne, ale chyba najlepiej by było po cichutku, bez pisania o tym na forum go eliminować. Jemu chodzi o to, żeby stworzyć układ ekologocentryczny, niechaj wszystko się kręci wokół niego. Czyż nie to udaje mu się osiągnąć?

Ekologicznie ujęte ;)

Nikt za Ciebie (Was) nie podejmie decyzji, ale jakbym jako pierwszy instrument dostał taki refraktor pod choinkę byłbym na pewno przeszczęśliwy :)

Kosmiczna kolizja na naszych oczach. Niesamowity spektakl w konstelacji Wielkiego Psa W odległym o 130 mln lat świetlnych gwiazdozbiorze Wielkiego Psa rozgrywa się właśnie niesamowite show. Na oczach naukowców dochodzi tam do zderzenia dwóch potężnych galaktyk spiralnych. Astronomowie chcą jak najlepiej poznać tajemnice tego zjawiska, dlatego starają się je na bieżąco śledzić. W ciągu ostatnich kilkunastu lat w parze galaktyk NGC 2207 i IC 2163 zachodziły niesamowite zjawiska, m.in. "śmierć" trzech gwiazd, a także "narodziny" wielu mniejszych obiektów. Jednak naukowcy kierują swój wzrok na te dwie konstelacje głównie z innego powodu - znajduje się w nich mnóstwo bardzo jasnych obiektów, emitujących promieniowanie rentgenowskie. Te tak zwane ultraintensywne źródła rentgenowskie udaje się dostrzec naukowcom za pomocą należącego do NASA kosmicznego teleskopu Chandra. Gwiazda, która wysysa energię swojego towarzysza Ale, podobnie jak Droga Mleczna, galaktyki te tętnią również jasnymi źródłami promieniowania X, nazywanymi rentgenowskimi układami podwójnymi. To takie układy, które tworzy tzw. gwiazda zwarta (czarna dziura lub gwiazda neutronowa) i jej towarzysz, czyli gwiazda ciągu głównego. Silna grawitacja zwartych gwiazd wysysa materię obiektów, które wokół niej krążą. Zjawisko nazywa się akrecją. A kiedy materia dociera do obiektu, podgrzewana jest do milionów stopni Celsjusza. Właśnie wtedy zachodzi proces, który generuje ogromną ilość promieniowania rentgenowskiego. Podczas intensyfikacji procesu, emisja promieniowania z tych układów staje się coraz słabsza w porównaniu z emisją z ultraintensywnych źródeł rentgenowskich (ULX). Czym są ULX? ULX, jak sama nazwa wskazuje, to wyjątkowo jasne obiekty. Emitują znacznie więcej energii w postaci promieniowania rentgenowskiego niż emitowałoby milion słońc na wszystkich długościach fal. Mimo że kryją przed naukowcami jeszcze wiele tajemnic, wielu wierzy w to, że mogą one być czarnymi dziurami o około dziesięciu masach Słońca. ULX są niezwykle rzadkie, w naszej galaktyce nie zostały odnotowane. W ogóle większość galaktyk albo ich nie posiada albo ma co najwyżej jedno. Natomiast między NGC 2207 i IC 2163 istnieje około 28 ULX. Młodość, która ma 10 mln lat Naukowcy postanowili więc przyjrzeć się bliżej promieniowaniu X, które emitowane jest przez zderzającą się parę galaktyk. Wykorzystali przy tym dane zebrane przez kilka kosmicznych teleskopów - Chandra, GALEX i teleskop Spitzera. Astronomowie zauważyli, że można zauważyć silną korelację między źródłami rentgenowskimi i tempem, w którym formują się gwiazdy. Doskonale widać to na zdjęciu - te źródła promieniowania X wydają się najbardziej skoncentrowane w spiralnych ramionach galaktyk. Naukowcom zasugerowało to, że tzw. gwiazdy towarzysze muszą być bardzo młode. Dotychczas udało się bardzo dobrze udokumentować fakt, że zderzenia galaktyk wywołują intensywne tempo powstawania gwiazd. Kolizja prowadzi do pojawienia się fali uderzeniowej, która następnie wędruje przez chmury pyłu i gazu, a to ostatecznie prowadzi do ich upadku, a tym samym do powstania gwiazdy. Naukowcy na łamach "Astrophysical Journal" szacują, że gwiazdy związane z ULX są bardzo młode, mają około 10 mln lat. http://tvnmeteo.tvn24.pl/informacje-pogoda/ciekawostki,49/kosmiczna-kolizja-na-naszych-oczach-niesamowity-spektakl-w-konstelacji-wielkiego-psa,152817,1,0.html Promieniowanie rentgenowskie. (chandra.harvard.edu) Podczerwień. (chandra.harvard.edu) Promieniowanie widzialne. (chandra.harvard.edu)

Za niecałe 10 dni przez peryhelium przejdzie okresowa kometa 15P/Finlay, która do Słońca wraca co około 6.5 roku. Jeszcze kilka dni temu jej jasność nie przekraczała 11 mag, a że warunki do jej obserwacji są na razie niezbyt dobre, to wstrzymywałem się z pisaniem o niej. Dziś jednak Jakub Cerny i Martin Masek opublikowali to zdjęcie: http://goo.gl/8X4qhW wraz z informacją, że zmierzona jasność komety wyznaczona na jego podstawie to 8.7 mag, a średnica jej głowy to 3'. Informacja ta jednoznacznie wskazuje, że mamy do czynienia z wybuchem tej komety. Kometa 15P/Finlay obecnie świeci w Koziorożcu, nieco ponad 2 stopnie na zachód od Marsa, czyli na początku nocy astronomicznej znajduje się około 10 stopni nad południowo zachodnim horyzontem. W kolejnych dniach i tygodniach warunki do jej obserwacji będą się systematycznie, choć powoli poprawiać. Szczególnie łatwo będzie ją znaleźć w wieczór wigilijny - będzie wtedy świecić zaledwie kilka minut kątowych od Marsa. Początkiem stycznia przejdzie ona do Wodnika, a w trzeciej dekadzie stycznia odnajdziemy ją w Rybach, gdzie zostanie niemal do końca lutego. Jeśli chodzi o to, co będzie się działo z jej jasnością, to w tym momencie ciężko powiedzieć. Zanim nastąpił wybuch, spodziewano się, że w maksimum blasku, w połowie stycznia 2015 osiągnie ona jasność około 10 mag. Jeśli wybuch związany był jedynie z jednorazową emisją dodatkowej materii, kometa prawdopodobnie wróci do tego, co prognozowano. Jeśli jednak wybuch związany jest z pojawieniem się na jądrze komety nowego źródła emisji gazu i pyłu, lub z jego rozpadem, kometa może przez dłuższy czas mieć jasność zauważalnie większą niż wcześniej prognozowano. Aktualnie, spoza miasta, jeśli niebo będzie przejrzyste, powinna być bez trudu widoczna w niewielkich teleskopach.

Link znalazłem w statusach sąsiedniego forum, myślę, ze zainteresuje nie tylko obserwatorów - Bardzo Polecam odwiedzenie strony :) http://www.klima-luft.de/steinicke/ngcic/rev2000/Explan.htm#3.2

Rozświetlony but. Tak Włochy prezentują się nocą z wysokości 400 km Kolejny raz astronauci z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej udowadniają, że widoków zza okna możemy im tylko pozazdrościć. Tym razem w obiektywie uchwycili niezwykłą nocną scenerię Półwyspu Apenińskiego, którego kontur podkreśla oświetlone wybrzeże Zdjęcie wykonała kamera umieszczona na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Żeby zrobić taką fotografię, trzeba trafić na idealne warunki atmosferyczne - na niebie nie może być ani jednej chmury, która przysłoniłyby światło emitowane przez aglomerację. Świetliste punkty Chyba nikogo nie trzeba przekonywać, że na zdjęciu przede wszystkim widać Włochy. Poznajemy je po charakterystycznym układzie linii brzegowej, która w tym przypadku zarysowana jest rozświetlonymi nadmorskimi kurortami Morza Śródziemnego. Wbrew pozorom najjaśniejszym obiektem na Półwyspie Apenińskim nie jest Rzym, ale Neapol. Stolica Włoch znajduje się po lewej stronie Neapolu. W lewej części zdjęcia, w rejonie Alp, liniowe oświetlenie przedstawia miejscowości rozciągające się nad doliną Padu. Rozświetlone wyspy Morza Śródziemnego Na pierwszy plan wysuwa się Sycylia z miastem Katania na wschodzie. Wyspa w lewym dolnym rogu zdjęcia to Sardynia, której najbardziej rozświetlonym regionem jest miasto Cagliari (południowy wschód wyspy). Natomiast mały świetlisty punkt na południowy wschód od Sycylii to Malta Źródło: earthobservatory.nasa.gov Autor: AD/map http://tvnmeteo.tvn24.pl/informacje-pogoda/ciekawostki,49/rozswietlony-but-tak-wlochy-prezentuja-sie-noca-z-wysokosci-400-km,152678,1,0.html Rozświetlone Włochy okiem kamery z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej

Pierwsze kolorowe zdjęcie komety Czuriumow-Gierasimienko mirol Europejska Agencja Kosmiczna opublikowała pierwsze kolorowe zdjęcie komety Czuriumow-Gierasimienko. Jest zaskakująco szare. Obraz pochodzi z urządzenia OSIRIS i jest obrazem złożonym z trzech zdjęć, zrobionych przy wykorzystaniu filtrów: czerwonego, zielonego i niebieskiego. Ponieważ kometa się obraca, przy składaniu obrazów trzeba było uwzględnić także przesunięcia. Kolorowe zdjęcie potwierdza tylko wcześniejsze obserwacje dokonane z Ziemi. Kometa 67P jest - jak większość ciał w Układzie Słonecznym - po prostu szara. Kolor ten pochodzi od pyłu, którym jest pokryta. Podobną barwę ma większość skalistych ciał w Układzie Słonecznym (z wyjątkiem Marsa, którego czerwonawy kolor pochodzi od tlenów żelaza). Kometa ma jednak też wyjątkowo jednorodny kolor, co upewniło badaczy, że jej skład jest jednolity. Nie ma na niej na przykład lodu, który na zdjęciu byłby niebieskawy. Kliknij w zdjęcie, aby otworzyć większe w nowym oknie. Dla porównania, wcześniejsze, czarno-białe zdjęcie: Kolorowy obraz komety 67P/Czuriumow-Gierasimenko niewiele różni się od poprzednich, czarno-białych zdjęć. (ESA) http://wyborcza.pl/1,75476,17140067,Pierwsze_kolorowe_zdjecie_komety_Czuriumow_Gierasimienko.html

Folia ma przepuszczalność na poziomie dziesiętnych części procenta więc nawet przy dużych średnicach nie wyczujesz żadnego niepokojącego ciepła. Im większa apertura tym bardziej przeszkadzają turbulencje powietrza (w dzień są bardzo duże od grzejącego Słońca). Zakładając pełno-aperturowy filtr na teleskop 12" lub większy mamy wyraźnie falujący się obraz. Stosując filtr "off-axis" zmniejszamy negatywny wpływ atmosfery ale niestety i kontrast i jasność obrazu. Generalnie uważam że należy stosować full rozmiar, nie po to ktoś kupuje duży teleskop żeby później ograniczać jego możliwości rozdzielcze. Turbulencje atmosferyczne to zjawisko zmienne, raz obraz faluje a za chwilę przez kilka sekund może być idealny i wtedy właśnie widać potęgę rozdzielczą dużych luster. Szklarzu, jedna dobra rada: używaj osłony na teleskop przy obserwacji Słońca, kontrast będzie o wiele lepszy, ale w sumie nie to jest najważniejsze. Kiedyś zostawiłem teleskop (był bez osłony), Słońce trochę się przesunęło na niebie i bokiem światło wpadło do teleskopu. Lustro zogniskowało obraz Słońca na folii od wewnątrz teleskopu i momentalnie ją uszkodziło (nie muszę wspominać jaka energia cieplna powstaje z 14" lustra :) )

Znalezione w sieci Folia z czterech kawałków. Nie wiem czym klejone, ja bym chyba nie zaryzykował lukać przez to ale drugiej strony jestem ciekaw jakie szczegóły można dostrzec?

Zrobiłem już parę takich filtrów i mnie najwygodniej jest kupić gotową ramę a poźniej na tasiemkę :D

Na Tytanie chyba o ile dobrze pamiętam też jest głównie metan (gazowy, stały i ciekły) i to w większych ilościach i raczej nikt o życiu nie mówi. Myślę, że te śladowe ilości na Marsie raczej nie są pochodzenia bakteryjnego. Może to i szkoda. Z drugiej strony jak powiedział Arthur C. Clark (chyba on :) ), że jeśli znajdziemy życie w kosmosie (cywilizację) to będzie to równie ekscytujące co przerażające.

Sferoida - 3 (3 pozycja), JacekE - 1 (1 pozycja) , Szklarz - 2 szt (2 pozycja) - czyli razem 6 szt poproszę do mnie, adres podam na PW 1. JacekE - 2 szt. 72 zł. Ustka 2. SZKLARZ - 2 szt 41 zł. + 31 zł. Ustka 3. Sferoida - 3 szt. 103 zł. Ustka 4. lukost 41 zł. 5. Ignisdei 41 zł. 6. jolo 41 zł. 7.g.b. - 2 szt 72 zł. 8. sp3occ 41 zł. 9. Alien - 2szt 62 zł. 10. jcbo 41 zł. 11. Ciekawska 41 zł. 12. jarkowy123 41 zł. 13. Elmarqo 41 zł. 14.Perseus 41 zł. 15. Mirek 1 szt 41 zł. 16. Amper - 1szt 41 zł. 17. Tranox - 2szt 72 zł. 18. Mikołaj 1szt 41 zł. 19. szdom1 41 zł. 20. DarX86 41 zł. 21. matti_94 41 zł. 22. Artir - 3 szt 93 zł. 23. przemo77 41 zł. 24. astro_p 41 zł. 25. ewa 2 szt. 41 zł. + 31 zł. 26. robert_sz 41 zł. 27. aleksyb 41 zł. 28. Grzegorz Czernecki 29. M.Rudy 41 zł. 30. Wessel - 2 szt 82 zł. 31. OnlyAfc 41 zł 32. Warzyn 41 zł. 33. Seba 41 zł. 34. Acidtea 41 zł. 35. Jarosław TADEOPULOUS Smolar 41 zł. 36.azar4drawno 41 zł. 37. cypis 41 zł. 38. piraniusz - 2szt. 82 zł. 39. ist - 2szt 71 zł. 40. Fobek 41 zł. 41. harD 42. wwaldek 1947 41 zł. 43. Gayos 31 zł.+wysyłka 44. maquu 2 szt. 41 zł. + 31 zł. 45. kudi145 41 zł. 46. ivonia 1 szt. FREE Szanowna Pani - z Poważaniem moderator 8) Gratis 47.pery 41 zł. 48.MarWo 31 zł.+wysyłka 49. darius 1 szt.41 zł. 50. francklepitko 1 szt. 41 zł. 51. ggrzes 1 szt. 41 zł. 52. Hampel 41 zł. 53. Zielu 2 szt.62 zł. 54. PiotrN 1 szt 41 zł. 55. MaPa - 2szt 72 zł. 56. Bandros 1 szt 41 zł. 57. Anva -szt 1 41 zł. 58. AstroLutek - 1szt. 41 zł. 59. felcia97 - 2 szt. 72 zł. 60. Nowok76 - 1szt. 41 zł. 61. kisiel - 1 szt. 41 zł. 62. Samson - 1 szt. 41 zł. 63. roofer - 3 szt. 64. snakersen - 1 szt. 41 zł. 65. kuato - 1 szt. 41 zł. 66. bujarek - 1 szt. 41 zł. 67. kpt_hak - 1 szt. 41 zł. 68. Piotr K. 41 zł. 69. kenny - 2szt 72 zł. 70. mrozstef 46- 2 szt. 72 zł. 71. kumkaj 1 szt. 41 zł. 72. AWE 1 szt 41zł 73. Gucio - 1 szt. 41 zł. 74. Esku1RES - 1 szt. 41 zł. 75. pamamot - 2 szt.

Hampel wcześniej nie widziałem tego wątku ale cieszę się że wybór padł na refraktor.Sam taki używałem kilka lat temu i mogę powiedzieć że daje on bardzo dobre obrazy jak za tą cene.Ostrością i kontrastem deklasuje N130/900 który mimo większej apertury ma jednak sferyczne lustro.W chwili zakupu miałem okazje porównać oba teleskopy na antenach.wieży kościoła,światłach,latarniach i innych szczegółach terenowych.Wiadomo do DSów trzeba większych apertur,ale te z tabeli Wimmera zaświecą godnie w tym telepku. Nadal mam okazje czasami luknąc przez ten teleskop,ma go obecnie moj bratanek i powiem że z okularami LVW 22 i 8mm widoczki mocno zaskakują.Nie wiem może mnie się taki egzemplarz trafił,ale widziałem zdjęcia Słońca i Księżyca w sieci na naszych polskich forach i potwierdzają niezłą klase tego teleskopu.

Dzisiaj po raz kolejny dopisało szczęście - bo znowu trafiłem na krótkie rozpogodzenie ok południa. Najciekawiej prezentują się duże grupy plam 2241 i 2242 Zdjęcia: SCT 5" + Canon 350D z ogniska, ISO 200, czasy różne - coś koło 1/100 s. Wieksza wersja i wersja BW. I obraz z SOHO: Dzisiaj poza SCT filtr testowałem na refraktorze 120/600. Zdjęć nie robiłem, bo mi Canon nie ostrzy z tym teleskopem.

Nawet jest odnośnik do Twojego odkrycia na głównej FA ;) Wystarczy ,,kliknąć" aby się tam znaleźć.

M57 zostawmy może w spokoju - w 10x50 wygląda jak lekko nieostra gwiazdka, do tarczki jeszcze daleko. Ale M97 - faktycznie, o niej nie pomyślałem... Choć z drugiej strony Craig Crossen i Gerald Rheman piszą, iż Sowa jest za słaba, by dostrzec ją w tak niewielkim sprzęcie: https://books.google.pl/books?id=mfJeWrJRqrkC&pg=PA262&lpg=PA262&dq=four+planetary++nebulae+in+10x50+binocular&source=bl&ots=zmTOWuHpr_&sig=VZqRhu2kz7I3d6_47Deu_wIiT30&hl=pl&sa=X&ei=GGaQVLGyA6fpywOa8ID4DA&ved=0CBMQ6AEwAA#v=onepage&q=four%20planetary%20%20nebulae%20in%2010x50%20binocular&f=false Cóż, pozostaje spróbować samemu - co uczynię przy najbliższej okazji. Ps. Po przeczytaniu postu Marka zauwaźyłem nieścisłość w moim - chodziło mi oczywiście o planetarki, których tarcze da się dostrzec w lornetce 10x50. W większych dwururkach można sobie pozwolić na dużo więcej - pierwszy przykład z brzegu to tarczka NGC 1501 w lornecie 28x110 :P .

Hej. Zbliża się już nowy rok, a tym samym i kolejny nasz "biały" zimowy zlot. Tym razem spotkamy się już po raz 7, ale w nowym miejscu, w Zawadce Rymanowskiej. Termin: 15-18 stycznia 2015 Miejsce: Beskid Niski, Zawadka Rymanowska , Ośrodek Farfurnia. Cena: 300 zł, w tym pełne wyżywienie (śniadanie, obiad i kolacja z ognicha), nocleg, koszulka zlotowa i kilka gadżetów. Informacja pojawiła się dopiero teraz, ze względu na totalny brak czasu w ostatnich dniach, ale sytuacja już opanowana, wszystko ustalone i jesteśmy do Waszej dyspozycji. Strona z zapisami pojawi się maksymalnie do końca tygodnia, ale można zapisywać się w postach lub wysyłając PW. W razie czego pytajcie, piszcie, dzwońcie Kilka dodatkowych informacji: Strona gospodarstwa: http://www.farfurnia.pl/ Miejsce w Google Maps: https://www.google.pl/maps/dir//49.5006861,21.752035/@49.5013139,21.7520436,1201m/data=!3m2!1e3!4b1 Paweł: 500313586 Bodi: 514723524 Warunkiem uczestnictwa w zlocie jest spełnienie raptem kilku, ale niezwykle ważnych warunków: 1. Zero rozmowy o polityce 2. Pełen relaks 3. Oddanie się w 101% astronomii 4. Obowiązkowa obecność Pozdrawiamy: Paweł i Bodi Farfurnia:

http://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/2537-poszukuje/ Tu podobna sytuacja.

W sieci są zdjęcia naprawdę sporych teleskopów z pełnoaperturową folią...przy filtrach szklanych bardziej chyba chodzi o cenę...taki pełnoaperturowy filtr byłby tak drogi że mało kto by go kupił.

Grzegorz1 może w moim poscie tak to zabrzmiało,ale słabszą ostrość w niutku nie zwalam na typ lustra ale na ogólną raczej kiepskość,zaznaczyłem tylko że to nie parabola która z urzędu zapewnia lepsze wrażenia ;) Ciekawy jestem jak sie spisuje takie taniutkie F5. Hampel spojrzeć można ale porównywać to no nie wiem...

Wychodzi na to, że był to najszybszy zakup na tym forum - od momentu napisania posta z zapytaniem do zakupu minęło 3,5h :D marianowski, sam z chęcią przez niego popatrzę i jestem ciekaw jakie widoki będą na okularach kitowcach. Mam w głowie jeszcze obrazy z Synty, także dam znać po oficjalnym chrzcie jak wypadł :D O ile oczywiście te churwy w końcu odpuszczą...

Koledze bardzo się spieszyło i już go zamówił :) Sam jestem ciekawe, bo jeszcze przez refraktor nie miałem okazji popatrzeć. Jedynie Newton - przez moją Syntke 10" jak ją jeszcze miałem... Ale będę miał porównanie teraz.

Również jestem za tym by był to refraktor 90/900 na AZ-3:) Prosty w obsłudze a i widoczki przyrodnicze można oglądać.

Witam Kilka fotek z wczorajszej wizyty w ośrodku. panoramka: z lewej za krzaczkami ognicho z zadaszeniem integracyjnym oraz ośrodek Ognicho Pokoje duże i przestronne tu 7-osobowy pokój i mnóstwo miejsca na sprzęt Duża klimatyczna jadalnia z kominkiem oraz kuchnia z której można korzystać w razie potrzeby :)

Wg mnie zdecydowanie musi być sama folia. Mam taką folię w oprawie 11" i spokojnie wytrzymuje. Zawsze możesz poświęcić część apertury i zrobić mniejszy otwór w oprawie na folię.

Słońce? A co to? Ja takiego obiektu w tej chwili nie widzę. Pełne zachmurzenie. Na fotce faktycznie widać niechciane chmurzyska wcinające się w kadr. Adrian, podawaj parametry zdjęcia. pzdr.

Niebo w trzecim tygodniu grudnia 2014 roku Animacja pokazuje położenie Księżyca i Saturna w trzecim tygodniu grudnia 2014 roku Najbliższe dni to ostatni tydzień astronomicznej jesieni. W poniedziałek 22 grudnia zaraz po północy Słońce osiągnie najbardziej na południe wysunięty punkt ekliptyki. Od tego dnia Słońce zacznie wędrować na północ i przez następne pół roku dzień będzie się wydłużał, a noc - skracać. Na niebie porannym będzie można obserwować coraz węższy sierp zdążającego do nowiu Księżyca, który minie powracającego na niebo po kilkumiesięcznej nieobecności Saturna. Prawie przez całą noc można obserwować meteory z roju Geminidów oraz Jowisza, zaś w pierwszej połowie nocy - Marsa, Neptuna oraz Urana. Srebrny Glob wschodzi już bardzo późno: na początku tygodnia około północy, zaś w niedzielę 21 grudnia - 6,5 godziny później, niewiele przed Słońcem. Odwiedzi w tym czasie gwiazdozbiory Panny, Wagi, Skorpiona i Wężownika, powoli zbliżając się do nowiu, który będzie miał miejsce tej samej nocy, co przesilenie zimowe, ale o godzinie 2:36, czyli 2,5 godziny później. Przez cały tydzień dobrze powinno być widoczne tzw. światło popielate Księżyca, czyli ta jego część, która nie jest oświetlona bezpośrednio przez Słońce, lecz odbija światło słoneczne, odbite wcześniej od naszej planety. Im bliżej końca tygodnia, tym światło popielate będzie widoczne lepiej. A ze względu na to, że Ziemia ma prawie 4-krotnie większą średnicę od swojego naturalnego satelity oraz odbija ok. 40% padającego na nią promieniowania i obserwowana z Księżyca ma fazę uzupełniającą do tej, jaką ma Księżyc obserwowany z Ziemi (czyli gdy faza Księżyca wynosi np. 25%, to faza Ziemi obserwowanej z Księżyca wynosi 75%), to Ziemia na księżycowym niebie świeci bardzo jasno. I mimo tego, że Księżyc odbija tylko nieco ponad 10% padającego na niego promieniowania, to wystarczy to do wyraźnego świecenia jego nocnej części. Pierwsze trzy dni tego tygodnia Księżyc spędzi w gwiazdozbiorze Panny i na 45 minut przed świtem (na tę porę wykonane są mapki animacji) będzie on bliski górowania. W poniedziałkowy poranek tarcza naturalnego satelity Ziemi miała fazę 43%, a zajmowała ona pozycję około 17° na południe od Deneboli - drugiej co do jasności i najbardziej na wschód wysuniętej gwiazdy z głównej figury Lwa, oznaczanej na mapach nieba grecką literą ? oraz jednocześnie 10,5 stopnia na zachód od Porrimy - jednej z jaśniejszych gwiazd Panny, oznaczanej na mapach nieba grecką literą ?. W poranek wtorkowy 16 grudnia faza Księżyca spadnie do 34% i przesunie się on między Porrimę a Spikę, czyli najjaśniejszą gwiazdę w całej konstelacji Panny. O godzinie podanej na mapce dla tego dnia od Porrimy Księżyc będzie oddalony o niecałe 5°, natomiast od Spiki - trochę mniej niż 11°. Dobę później tarcza Srebrnego Globu będzie oświetlona w jeszcze mniejszym stopniu, jej faza zmaleje do 25%. Do tego czasu Księżyc minie już Spikę, a tuż przed świtem będzie się znajdował mniej niż 3° na północny wschód od niej. Dwa kolejne dni tego tygodnia, czyli czwartek 18 grudnia i piątek 19 grudnia Księżyc spędzi na odwiedzinach gwiazdozbioru Wagi. W czwartek tarcza Księżyca będzie miała fazę 16%, zaś w piątek - już tylko 9%. W obu tych dniach Srebrny Glob będzie dość blisko gwiazdy Zuben Elgenubi, czyli gwiazdy Wagi oznaczanej na mapach grecką literą ?, choć nie jest to najjaśniejsza gwiazda tej konstelacji. W czwartek Księżyc będzie się znajdował 7° na zachód od wspomnianej gwiazdy, dobę później - prawie tyle samo, ale na wschód. Rok temu blisko Zuben Elgenubi wędrował Saturn, jednak w tym roku szósta planeta Układu Słonecznego przesunęła się kilkanaście stopni na południowy wschód i w tym roku będzie zajmował pozycję kilkanaście stopni na wschód lub południowy wschód od tej gwiazdy. W czwartek 18 grudnia Księżyc będzie oddalony od Saturna o ponad 21°, w piątek 19 grudnia - niecałe 8°. Najbliżej Saturna Księżyc będzie znajdował się w sobotę 20 grudnia, gdy o tej samej porze doby będzie świecił niecałe 6° na wschód od niego, przy fazie zaledwie 4%. Jednocześnie Księżyc będzie znajdował się prawie 3° na północny wschód od gwiazdy Graffias, czyli gwiazdy Skorpiona, oznaczanej na mapach nieba grecką literą ?. Sam Saturn jest jeszcze daleko od Ziemi i świeci z jasnością +0,5 magnitudo. Przez teleskopy można próbować dostrzec jego tarczę o średnicy 15". Ostatniego dnia tego tygodnia Księżyc wzejdzie około godziny 6:35, czyli jakieś 70 minut przed Słońcem, a jego faza będzie wynosiła zaledwie 1%. 45 minut przed wschodem Słońca Księżyc będzie zajmował pozycję na wysokości 2° nad południowo-wschodnim widnokręgiem, a niecałe 4° na północ nad nim znajdowała się będzie gwiazda Sabik, czyli ? Wężownika. Jednak ze względu na jasne tło nieba do jej dostrzeżenia będzie potrzebna lornetka. Również Srebrny Glob nie będzie łatwy do odnalezienia na niebie i poza odsłoniętym widnokręgiem i idealną przejrzystością powietrza w tym rejonie nieba do jego odszukania również niezbędna może okazać się lornetka. Mapka pokazuje położenie Jowisza i radiantu Geminidów w trzecim tygodniu grudnia 2014 roku Mapkę wykonano w GIMP-ie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com). Dodał: Ariel Majcher Źródło: StarryNight Przez całą noc można jeszcze obserwować meteory z corocznego roju Geminidów (ale tylko przez pierwsze dwie noce tego tygodnia), natomiast przez jej większość widoczna jest planet Jowisz, która pojawia się nad widnokręgiem mniej więcej o godzinie 20. Według Międzynarodowej Organizacji Meteorowej w miniony weekend można było obserwować nawet 150 meteorów na godzinę, czyli więcej niż 2 na minutę. Obecnie ich aktywność osłabła już do około 20 meteorów na godzinę, ale jeszcze przez 2 dni można próbować obserwować ten rój. Największa planeta Układu Słonecznego zmieniła już swój ruch z prostego na wsteczny i powoli nabiera prędkości. W niedzielę 21 grudnia Jowisz będzie oddalony od Regulusa z Lwa już o ponad 7,5 stopnia i w następnych tygodnia odległość ta będzie rosła. Obecnie Jowisz świeci z jasnością -2,4 wielkości gwiazdowej, a jego tarcza ma średnicę już 42". W tym tygodniu również będzie się dużo działo w układzie księżyców galileuszowych Jowisza: ? noc 17/18 grudnia: ok 23:45 na zachód od Jowisza widoczna Europa, tuż przed północą wchodzi ona w cień Jowisza, ale tuż po północy po tej stronie Jowisza zastępuje ją Ganimedes, który jednak niewiele później chowa się za swoją planetą macierzystą. Przed godziną 5 rano oba Księżyce pojawiają się po wschodniej stronie tarczy planety, a po zachodniej widoczna jest Io, która zeszła z tarczy planety; ? noc 18/19 grudnia: początkowo Io po zachodniej stronie tarczy Jowisza, a 3 pozostałe księżyce po stronie wschodniej, w kolejności Europa, Ganimedes, Kallisto, Europa i Ganimedes 3" od siebie tuż po swoim wschodzie ok 20:30. Po godzinie 2 Io pojawi się po wschodniej stronie tarczy planety i wtedy po tej stronie Jowisza widoczne są wszystkie cztery księżyce galileuszowe, w kolejności wzrastającej odległości od swojej planety macierzystej; ? noc 19/20 grudnia: od wschodu Jowisza cienie Europy i Io na tarczy Jowisza, oba księżyce niewiele na wschód od tarczy. Kwadrans po 21 na tarczy planety zarówno cienie, jak i ich właściciele na tarczy, na której Io będzie doganiać Europę i jeszcze przed zejściem, obu księżyców z tarczy Io zacznie chować się za Europę. Zatem w pewnym momencie na tarczy Jowisza będą widoczne 2 księżyce galileuszowe oraz ich cienie! Po przejściu za Europą Io ją wyprzedzi, ale jeszcze przed końcem nocy zacznie zawracać w kierunku Jowisza i po godzinie 6:30 ponownie schowa się za Europę. ? noc 21/22 grudnia: wieczorem minięcie się Europy i Kallisto na wschód od tarczy Jowisza, rano - zakrycie Io przez Ganimedesa oraz zaćmienie Io przez Kallisto. Więcej szczegółów na temat konfiguracji księżyców galileuszowych Jowisza (na podstawie stron IMCCE oraz Sky and Telescope) w poniższej tabeli: ? 15 grudnia, godz. 23:30 - minięcie się Io i Europy w odległości 1" (środki tarcz), 2' na wschód od Jowisza, ? 16 grudnia, godz. 5:04 - wejście cienia Europy na tarczę Jowisza, ? 16 grudnia, godz. 7:10 - wejście cienia Io na tarczę Jowisza, ? 16 grudnia, godz. 7:18 - wejście Europy na tarczę Jowisza, ? 17 grudnia, godz. 3:24 - zaćmienie Ganimedesa przez Europę (początek), ? 17 grudnia, godz. 3:41 - zaćmienie Ganimedesa przez Europę (koniec), ? 17 grudnia, godz. 4:22 - wejście Io w cień Jowisza (początek zaćmienia), ? 17 grudnia, godz. 7:46 - wyjście Io zza tarczy Jowisza (koniec zakrycia), ? 17 grudnia, godz. 8:05 - minięcie się Europy i Ganimedesa w odległości 1" (środki tarcz), 3' na zachód od Jowisza, ? 17 grudnia, godz. 20:20 - wejście Ganimedesa w cień Jowisza (początek zaćmienia), ? 17 grudnia, godz. 23:52 - wejście Europy w cień Jowisza (początek zaćmienia), ? 18 grudnia, godz. 0:02 - wyjście Ganimedesa zza tarczy Jowisza (koniec zakrycia), ? 18 grudnia, godz. 0:38 - Ganimedes chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia), ? 18 grudnia, godz. 1:38 - wejście cienia Io na tarczę Jowisza, ? 18 grudnia, godz. 2:42 - wejście Io na tarczę Jowisza, ? 18 grudnia, godz. 3:58 - zejście cienia Io z tarczy Jowisza, ? 18 grudnia, godz. 4:16 - wyjście Ganimedesa zza tarczy Jowisza (koniec zakrycia), ? 18 grudnia, godz. 4:50 - wyjście Europy zza tarczy Jowisza (koniec zakrycia), ? 18 grudnia, godz. 5:00 - zejście Io z tarczy Jowisza, ? 18 grudnia, godz. 6:33 - częściowe zakrycie Ganimedesa przez Europę, ok. 26" na wschód od brzegu tarczy Jowisza (początek), ? 18 grudnia, godz. 7:21 - częściowe zakrycie Ganimedesa przez Europę (koniec), ? 18 grudnia, godz. 22:50 - wejście Io w cień Jowisza (początek zaćmienia), ? 19 grudnia, godz. 2:14 - wyjście Io zza tarczy Jowisza (koniec zakrycia), ? 19 grudnia, godz. 20:11 - od wschodu Jowisza cienie Io i Europy na tarczy planety (cień Europy blisko środka, cień Io tuż przy wschodnim brzegu), ? 19 grudnia, godz. 20:30 - wejście Europy na tarczę Jowisza, ? 19 grudnia, godz. 21:10 - wejście Io na tarczę Jowisza, ? 19 grudnia, godz. 21:20 - zejście cienia Europy z tarczy Jowisza, ? 19 grudnia, godz. 22:26 - zejście cienia Io z tarczy Jowisza, ? 19 grudnia, godz. 23:18 - częściowe zakrycie Io przez Europę (początek), ? 19 grudnia, godz. 23:24 - zejście Europy z tarczy Jowisza, ? 19 grudnia, godz. 23:26 - zejście Io z tarczy Jowisza, ? 19 grudnia, godz. 23:36 - częściowe zakrycie Io przez Europę (koniec), ? 20 grudnia, godz. 6:31 - częściowe zakrycie Io przez Europę (początek), ? 20 grudnia, godz. 6:51 - częściowe zakrycie Io przez Europę (koniec), ? 20 grudnia, godz. 20:40 - wyjście Io zza tarczy Jowisza (koniec zakrycia), ? 21 grudnia, godz. 4:13 - zaćmienie Io przez Kallisto (początek), ? 21 grudnia, godz. 4:32 - zaćmienie Io przez Kallisto (koniec), ? 21 grudnia, godz. 5:11 - częściowe zakrycie Ganimedesa przez Io (początek), 102" na wschód od brzegu tarczy Jowisza, ? 21 grudnia, godz. 5:23 - częściowe zakrycie Ganimedesa przez Io (koniec), ? 21 grudnia, godz. 19:58 - od wschodu Jowisza cień Kallisto na tarczy planety, bliżej zachodniego brzegu, ? 21 grudnia, godz. 20:50 - minięcie się Europy i Kallisto w odległości 3" (środki tarcz), 40" na wschód od Jowisza, ? 21 grudnia, godz. 21:04 - zejście cienia Kallisto z tarczy Jowisza, ? 22 grudnia, godz. 1:32 - wejście Kallisto na tarczę Jowisza, ? 22 grudnia, godz. 3:05 - częściowe zakrycie Io przez Ganimedesa (początek), ? 22 grudnia, godz. 3:20 - częściowe zakrycie Io przez Ganimedesa (koniec), ? 22 grudnia, godz. 6:18 - zejście Kallisto z tarczy Jowisza, ? 22 grudnia, godz. 6:20 - zaćmienie Io przez Kallisto (początek), ? 22 grudnia, godz. 6:28 - zaćmienie Io przez Kallisto (koniec). Mapka pokazuje położenie Marsa i Neptuna w trzecim tygodniu grudnia 2014 roku Mapkę wykonano w GIMP-ie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com). Po południowo-zachodniej stronie nieba, niewiele po zachodzie Słońca widoczne są dwie kolejne planety Układu Słonecznego. Są to Mars i Neptun. Czerwona Planeta przechodzi przez środek gwiazdozbioru Koziorożca, zbliżając się powoli do świecącej z jasnością obserwowaną +4 magnitudo gwiazdą ? Capricorni. Nie jest ona podpisana na mapce, ale jest to gwiazda tuż nad Marsem dla daty 21 XII, na godzinie 11. W niedzielę 21 grudnia odległość między tymi ciałami niebiańskimi będzie wynosiła ok 75', czyli 2,5 średnicy kątowej Słońca czy Księżyca. Mars w dalszym ciągu słabnie i w tym tygodniu będzie świecił z jasnością +1,1 magnitudo. Do końca tego tygodnia Mars zbliży się do Neptuna na odległość 22°. Ostatnia planeta Układu Słonecznego świeci z jasnością +7,9 wielkości gwiazdowej, a więc jest dostrzegalna przez lornetki i teleskopy. Neptun przez cały czas przebywa niedaleko jaśniejszej od niego o 3 magnitudo gwiazdy &simga; Aquarii. W niedzielę 21 grudnia odległość między tymi ciałami niebiańskimi spadnie poniżej 40'. Gdy już się zapoluje na Neptuna, ustawienie teleskopu na tę planetę można wykorzystać do odszukania znanej mgławicy planetarnej Ślimak, oznaczanej także jako NGC 7293. Świeci ona z jasnością obserwowaną +6,5 magnitudo, czyli jest dostrzegalna przez lornetki. Mgławica Ślimak znajduje się około 10° prawie dokładnie na południe od gwiazdy &simga; Aquarii. Niestety nie wznosi się ona u nas wyżej, niż jakieś 16-20° nad widnokrąg, dlatego obserwacje z dużych północnych szerokości geograficznych nie są proste i jest ona trudniejsza do odnalezienia, niż można byłoby przypuszczać. Mapka pokazuje położenie Urana w trzecim tygodniu grudnia 2014 roku Mapkę wykonano w GIMP-ie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com). Dodał: Ariel Majcher Źródło: StarryNight Kolejne 37° na północny wschód od Neptuna znajduje się planeta Uran, przebywająca na tle sąsiedniego gwiazdozbioru Ryb. Urana można obserwować przez pierwszą połowę nocy, ponieważ zachodzi on mniej więcej o godzinie 1 w nocy. A najlepiej na niego polować około godziny 18:30, gdy znajduje się na wysokości ponad 40° nad południowym widnokręgiem. Uran już prawie nie porusza się względem gwiazd, ponieważ planeta przygotowuje się do zmiany ruchu ze wstecznego na prosty, co nastąpi w przyszłym tygodniu. Obecnie Uran świeci z jasnością +5,8 wielkości gwiazdowej, a można go odnaleźć niecałe 3,5 stopnia od świecącej z jasnością obserwowaną +4,4 magnitudo gwiazdą ? Psc. Dodał: Ariel Majcher - Uaktualnił: Ariel Majcher http://news.astronet.pl/7535

Jeśli możesz to wypunktuj te idiotyzmy przed zamknięciem wątku - warto, żeby czytający go też o nich wiedzieli. W końcu po to jest forum.

W dziale lornetkowym wisi podpięty temat "Jakie macie statywy pod lornetkami". Typów nie ma zbyt dużo, ale warto się z tym zapoznać. Przy odrobinie szczęścia, znajdziesz coś dla siebie (jest wspomniany przynajmniej jeden model Velbona w twoim budżecie).

ludzie, bądźcie poważni! producent egoistycznie dbając o swój zysk produkuje takie rzeczy i za taką cenę żeby jak najwięcej zarobić, a my egoistycznie kupujemy tak żeby jak najmniej wydać, i kupujemy żeby zrobić przyjemność sobie a nie na przykład sąsiadowi. to dwie strony tego samego medalu. gdyby nie wolność do bycia egoistą to w ogóle nie powinniśmy mieć żadnych teleskopów, a założę się że niektóre lepsze kąski w posiadaniu forumowiczów kosztują tyle ile utrzymanie afrykańskiej wioski przez rok. można się zastanawiać jak inaczej mogłyby wyglądać różne formy organizacji produkcji i podziału pracy w gospodarce, ale akurat my, rozpieszczeni konsumenci w jednym z bogatszych krajów świata, z dostępem do internetu, szkół, służby zdrowia, żyjący w miarę beztrosko bez wojen i perspektywy głodu, mamy niewiele problemów na które możemy poważnie użalać.

Chyba jednakowo pomyśleliśmy Łukaszu o położeniu flattenera względem matrycy. Ja ze swoimi oczami za dużo błędów nie dostrzegam, rozkoszując się widokiem obiektu, jeśli jednak ktoś zwróci uwagę na problem techniczny, zakładam okulary i badam zdjęcie dokładniej. W tym konkretnym przypadku potraktowałem jak zwykle obraz wybiórczo skupiając się na Plejadach jako obiekcie głównym, a gwiazdki nawet te rozjechane pozostawiam jako tło. Pozostało mi to chyba z fotografii przyrodniczej gdzie ważny jest np rzadki ptak, czy rodzajowa sceneria zaś tło,- zwykle poza głębią ostrości, dopełnia tylko całość. I tak widzę Plejady jako ostre oczy "ptaków" wśród gwiazd przypominających listowie. Dziękuję Waldek.

Teraz będzie mały spam ;) zdjęcia chmur: ze środy (to chyba cirrusy) z dziś rana z dzisiejszego zachodu słońca

A skąd, myślałem tylko, że nie należy używać translatora Google jeśli tekst ma zawisnąć na poczytnym portalu :D

Lata 50-te. Stonka zrzucona z Amerykańskiego samolotu wylądowała na drzewie, idąc sobie po nim spotkała kornika. No i pyta się go: - Dziendobrejszyn, where is kartoflejszyn? Kornik: - Ja nie znaju, ja toże turist!

Wybaczcie moi drodzy, ale z przyczyn zdrowotnych nie miałem czasu i siły zaglądać na fora astronomiczne. Zakryciowcy owszem są, ale nie na tym forum. Więc nie rozumiem po co ta uszczypliwość pod naszym kierunkiem że reszta nas nie interesuje :| . Ludzi do zjawisk zakryciowych nie trzeba zachęcać, kogo to interesuje i ciekawi ten będzie te zjawiska obserwował. Witaj piotrn :). Chętnie służę pomocą, choć z najnowszymi wytycznymi w świecie zakryć jestem trochę do tyłu. Mogę jednak przekazać to co wiem..., umiem... Powiem tak, każdy setup kolego jest wartościowy :), jeśli nie dla IOTA , to dla najważniejszej osoby jaką znasz, czyli własnego siebie. Ja zaczynałem z poczciwym Lidlowskim SkyLuxem 70/700 (który jest mi wiernym kompanem do tej pory :) ), odbiornikiem sygnału DCF77 z wejściem na przerobiony stoper, sportowym stoperem z międzyczasami (do brzegówek) oraz duktafonem. Wyglądało to mniej więcej tak: W dniu dzisiejszym do zakryć używam: -Meade ETX 90/1250 -kamera FUM-930 -inserter z DCF -> Gapa&Jawil -laptop + videograbber Z tego co się orientuję to koszt nowego insertera to ok. 1000zł , kamere FUM można znaleźć na allegro już za 70zł. Całość zakryciowych "dupereli" mieści się w aluminiowej walizce. PS. Nie bój się błędu osobowego :). Poćwicz, a po pewnym czasie sam będziesz perfekcyjnie potrafił go sprecyzować. Może Ci w tym pomoc program LOW (również do obserwacji zakryciowych), jak i ta strona internetowa. Służba czasu, obserwacja i późniejsze zestawienie wyników wszystkich obserwatorów z poszczególnych punktów daje nam obraz oglądanego obiektu. Np. dla zakrycia asteroidalnego, otrzymujemy , jak to Robert napisałeś kształt "kamyka" :) . Tak to wygląda : A dla zakrycia brzegowego gwiazdy przez Księżyc możemy przepięknie uformować ksztalt naszego srebrnego globu: A film z mojego setup'u wygląda tak: 1) Bez insertera http://youtu.be/twBMJg7X3Vw 2) Z inserterem http://youtu.be/HZgf7-rwHGk Na szczęście... nie. Ale jak pisałem już wcześniej..., nie ma tu zbyt wielu aktywnych zakryciowców. Pytanie brzmi, czy jesteś na tyle szalony żeby przejechać 200km, aby dokonać obserwacji która może odnieść całkowite niepowodzenie. Pawełku, obyś miał tam lepiej. Serdecznie pozdrawiam. Lejcyn

Wracając ze szkoły zauważyłam takie oto chmury, nieruchome w przeciwieństwie do innych chmur. Ps Jakość zdjęć masakryczna :D

No pogoda jaka jest każdy widzi ;/ więc filtr zrobiony. Brystol wszystkie możliwe kolory które były w domu:) - koszty trzeba ciąć haha Polakierowane i pomalowane tym co było pod ręką :P - mistrzem szlifowania nie jestem jak widać :) Gotowe i czekamy na pogodę.

W końcu pogoda :) Obserwacje zaczęłam ok. 23:20. Na początku część nieba przysłoniły chmury, więc zaczęłam od Andromedy: na pierwszy ogień poszła M31-podłużna mgiełka z jasnym jądrem. Następnie zabrałam się za M33, ale za Chiny nie mogłam jej znaleźć. W końcu namierzyłam jakąś mgiełkę, lecz nie jestem pewna czy to na 100% była ona. Następnie Almach-podwójna, rozdzieliłam ją w kitowym okularze 10mm. Jaśniejszy składnik był bladożółty, słabszy niebieski znajdował się zaraz koło niego. Potem ruszyłam na Algola w Perseuszu, lecz nie rozdzieliłam go, za to po drodze trafiłam na gromadę gwiazd M34. Następnie skierowałam wzrok na Chichotki (NGC 884 i NGC 869). W lornetce wyglądały przecudnie (o czym zresztą chyba wszyscy wiedzą :P ). Potem Kasjopeja i Gromada E.T.-hehe stworek :D , patrzyłam na niego przez teleskop. Następnie NGC 7789-jedna z najbogatszych gromad otwartych (na obszarze o średnicy tarczy Księżyca skupionych jest blisko 300 gwiazd). Szybki przeskok w okolice Łabędzia: w lornetce zobaczyłam M39, zarysy Ameryki Północnej, mignęła mi Mgławica Włóknista. Przeleciałam wzdłuż Łabędzia aż do Albireo, który przez teleskop ukazał się jako gwiazda podwójna-jeden składnik żółty, drugi szafirowy. Potem-Wieszak-super prezentował się w lornetce. Następnie M27-Mgł. Hantle o kształcie przypominającym ogryzek. M71-gromada kulista, słaba mgiełka bez szczegółów. M57-Mgł. Pierścieniowa-malutka obrączka, ciemniejsza w środku. Epsilon Lyrae-następna podwójna, oba składniki podobne jasnością i barwą. Potem znów skierowałam się na wschód-Woźnica i Byk pięły się coraz wyżej. Po drodze zahaczyłam o kometę Jaques-mgiełka z jasnym środkiem ładnie prezentowała się zarówno w lornetce jak i w teleskopie. Plejady-wspaniała gromada gwiazd o zimnym i niebieskawym blasku, zajmowały większość pola widzenia lornetki. Hiady z Aldebaranem (który w rzeczywistości nie jest z nimi związany ;) ) również prezentowały się nieziemsko. Nadszedł czas na Woźnicę: Kapellę (kolejną podwójną, a właściwie poczwórną) ledwo udało mi się ją rozdzielić. M38 i M36-pierwsza większa, luźniejsza i słabsza, a druga jaśniejsza i mniejsza. M37 jeszcze efektowniejsza od tamtych dwóch. Teraz Wielka Niedźwiedzica. Mizara i Alkora bez problemu rozdzieliłam gołym okiem ;) , teleskop ujawnił Mizara B. Galaktyki Bodego: M81-delikatna mgiełka, trochę większa i jaśniejsza od M82. Wzeszedł Orion, jest dość wysoko. Wzrok kieruję na M42-dawno jej nie widziałam. Widać już Jowisza-dostrzegam 3 pasy i 4 księżyce. Robi się jasno, czas się zbierać do domu. Ps To mój pierwszy taki opis, trochę długi, ale myślę, że nie jest źle :D