Ranking użytkowników

Odkopię ten starożytny wątek, bo właśnie kilka dni temu miałem okazję obserwować tę mgławicę w teleskopie 22" i filtrze OIII 7nm. Ten filtr Svoteka był tutaj jedynym słusznym wyborem, wyprzedzając kontrastem Lumicona UHC i OIII . W powiększeniu 130x i 237x , na czarnym jak flock niebie, mgławica wygląda właściwie jak na zdjęciu!, np takim: Można się dopatrzeć pewnych odcieniu fioletu, czy podobnego koloru innego niż szary. To co mnie zaskoczyło, to jej jasność i ten delikatny detal w "wąsach" widoczny zerkaniem. Dla mnie to był obiekt miesiąca😄

Kometa widoczna w drugiej połowie nocy. Powoli rozwija mały warkocz, ale bardzo pędzi po niebie. Aktualnie widoczna w gwiazdozbiorze Woźnicy jako obiekt 9,5 mag. Kompozycja 50x1min. FSQ106, Nikon 810A.

plus pozostałość po supernowej SNR G065.2+05.7 w Łabędziu - nieco słabsza niż Veil. 😉 To całkiem spory kompleks, zajmujący obszar ok. 3°x4°; prócz najjaśniejszej części oznaczonej jako Sh 2-91 (dół kadru) odrębnie skatalogowane zostały Sh 2-94 i Sh2-96. A skąd taki tytuł wątku? Bo akurat ta gwiazdka lądowała w centrum kadru przy jego ustawianiu. 😉 Straszna z niej słabizna, a dla niechłodzonego Canona w ciepłe noce to w ogóle szkoda słów... W dodatku cały ten kompleks jest schowany za - dosłownie - ścianą gwiazd i starnet średnio sobie radził. To nie mogło skończyć się dobrze. 😉 Czy jestem zadowolony? I tak, bo coś widać, a pierwsze podejście wyglądało gorzej. https://astropolis.pl/topic/78823-sh-2-91-czyli-cień-veila/ I nie - ta praca spektakularna nie jest, powiedzmy sobie szczerze. Chyba łatwiej byłoby to zrobić w nieco węższym kadrze. Widziałem kiedyś kawałek 2-91 w 14 calach z filtrem OIII, ale ledwo, ledwo. C 6d, SVbony dualband, Askar FRA 400 z reduktorem (f/3.9), kilkanaście godzin w klatkach po 360 s i 2 h RGB w klatkach po 2 minuty. I po jednej surowej klatce palonej także 360s z filtrem dla uwidocznienia co to za franca jest.

Witajcie po dwumiesięcznej przerwie :) Na początek piękne protuberancje z niedzielnego przedpołudnia. Bardzo słabe ale seeing przyzwoity. Pełna tarcza powinna być za kilka dni jak uporam się ze składaniem i obróbką. W sprzęcie nic się nie zmieniło : Bresser AR127s, Quark chromo, Player One Apollo M-max, D-ERF 135mm, Celestron AVX

Pękła cięciwa w moim wspaniałym łuku hunickim firmy Grozer! Nic nikomu się nie stało, łuk jest cały i ja cały. Czy to ja byłem taki silny, czy cięciwa taka słaba? Całe szczęście, że moje pozostałe dwa łuki koreańskie są sprawne i pobyt na wsi, gdzie mam własną strzelnicę, nie marnuje się. Muszę zabrać Grozera do Warszawy, gdzie niezawodny p. Pazdyka (Łuksport) dorobi nową cięciwę i wyreguluje łuk. Celny strzał z łuku daje natychmiastową nagrodę - puk!, trafiłem (przynajmniej w słomiankę pod tarczą 🙃). Strzelanie intuicyjne, bez naprowadzania czegokolwiek na cel, to przeżycie kontemplacyjno-mistyczne. Moje ciało opanowuje przestrzeń i siły bez udziału mojej świadomości. Strzelam, by trafić, i trafiam. Reszta jest w moich mięśniach i nerwach, w odległości i wysokości celu, w bezświadomym dostosowaniu jednego do drugiego. Trochę jak obserwacje nocnego nieba przez lornetkę trzymaną w rękach. Co także wczoraj mi się udało. Chichoty i Kaskada Kembley'a, galaktyki w Andromedzie i Trójkącie. Czysta mistyka.

Jeśli nikt się nie znajdzie do towarzystwa, proponuję zaopatrzyć się w jakiś gaz pieprzowy na psy. Jako miłośnik astro i bushcraftu od lat nocami wałęsam się solo po różnych miejscówkach polnych i leśnych i nigdy nie miałem problemów z dzikimi zwierzętami. Naprawdę większość z nich unika człowieka i ucieka, gdy tylko nas usłyszy lub zobaczy. A zazwyczaj zwierzęta widzą nas o wiele wcześniej, nim my je dostrzeżemy. Uważam, że nie ma potrzeby dramatyzować. Oczywiście, pewna doza ostrożności jest wskazana, dlatego wspomniałem o gazie. Sam zabieram go czasem ze sobą, choć rzadko. Osobiście bardziej obawiam się nieproszonych gości na dwóch nogach niż czterech łapach, ale na tych pierwszych mam pałkę teleskopową, z którą praktycznie się nie rozstaję. Problemem mogą być właściwie tylko bezpańskie psy, nie zaś wilki, które unikają ludzi (w ciągu ostatnich 100 lat w Polsce nie było ani jednego przypadku, by wilki zaatakowały człowieka). Psy zaś niewątpliwie potrafią być agresywne wobec ludzi i na nie bym szczególnie uważał. W każdym razie, nie warto rezygnować z obserwacji dla kilku zwierzaków.

Jak szukałem miejscówek, to zwykle najpierw patrzyłem na mapę zaświetlenia, a potem zwykła ortofotomapę, aby wybrać miejsce na względnym odludziu. Potem jechałem i jak dojazd był wystarczająco trudny (osobówka nie przejedzie), to testowałem w nocy, czy się da tam obserwować. Efekty różne, ale nie miałem nigdy żadnych nieprzyjemności, czy to od strony ludzi, czy zwierząt, nawet jak się okazało, że moja zakamuflowana na odludziu miejscówka bez normalnego dojazdu jest centralnie na drodze do obleganego klubu nocnego ukrytego w pobliskim lesie 😄 i przez pół nocy ciągle mi samochody jeździły obok. Przy obecnej miejscówce zwierząt się nie boję - nie ma śladów dzików, widziałem parę jeleni/saren, sporo ptactwa. Wilki nawet jeśli są (wątpię) to raczej będą unikać człowieka. Gdyby były dzikie psy, to bym jednak zrezygnował. Po rozstawieniu sprzętu i ustawieniu wszystkiego chowam się w samochodzie i słucham radia/książek albo śpię. Miejsce jest trudno dostępne, więc niezwykle rzadko ktoś przejedzie autem obok - obstawiam, że jakiś obserwator dzikiej przyrody. Dbam też o to, żeby nie rozstawiać się na polu ani drodze, tylko na nieużytku, aby nie wyrządzić szkód na rzecz ewentualnego właściciela.

W nocy coś dla ducha w dzień coś dla ciała czyli moja miłość nie pasja :-)

12 października 2023 roku, kometa osiągnie peryhelium i rozjaśni swoją jasność od +7.5 do +8.0 mag i będzie możliwa widoczna przez niewielką lornetkę i będzie widoczna w konstelacji bliźnięta 😁 Kometa została odkryta przez Malcolma Hartleya w 1986 roku w Schmidt Telescope Unit w Siding Spring Observatory w Australii i jej średnica głowy wynosi od 1.2 km do 1.6 km. Okres komety wynosi wokół słońca co 6.46 lat i jest małą kometą z rodziny Jowiszowy i prawdopodobnie do lodowo-wodna kometa. Obecnie kometa przechodzi przez Perseusza woźnica i do bliźniąt i obecnie jej jasność obserwatorzy szacują na +10.0 - +.9.20 mag. Mamy nadzieję na pogodę 😀

PW.

Japońska firma przerobi odchody krów na paliwo do rakiet 2023-09-18. Japońska firma chemiczna pracuje nad metodą przerabiania odchodów krów na ciekły biometan, który miałby być używany jako paliwo rakietowe – podała agencja Kyodo. Firma Air Water ogłosiła, że jesienią rozpocznie próby, w ramach których wytworzone przez nią paliwo ma się znaleźć w rakiecie zbudowanej przez japoński startup Interstellar Technologies. Firma produkuje ciekły biometan na japońskiej wyspie Hokkaido już od 2021 roku. Gaz powstały w wyniku przetworzenia krowich odchodów z hodowli bydła jest transportowany do fabryki, gdzie wyodrębniony z niego metan jest chłodzony i skraplany. Kyodo podkreśla, że do napędzania rakiet kosmicznych potrzebny jest ciekły metan o wysokim stopniu czystości, który najczęściej produkowany jest ze skroplonego gazu ziemnego. Japońska firma pracuje nad tym, by paliwo o zbliżonej jakości wyprodukować z odpadów. Interstellar Technologies ma przeprowadzić testy, by sprawdzić, czy wytworzone w ten sposób paliwo będzie odpowiednie do napędzania rakiet. Firma planuje użycie go w rakiecie „Zero”, która ma przenosić małego satelitę. Naukowcy i rolnicy od lat poszukują zastosowań dla odpadów z hodowli bydła, z których słynie wyspa Hokkaido. Dziennik "Asahi Shimbun" informował w 2019 roku, że na wyspie działało wówczas ponad 70 elektrowni na biometan, które jednak były w stanie spożytkować tylko ułamek powstających tam nieczystości. Budowę kolejnych elektrowni utrudniały natomiast ograniczenia związane z przesyłem prądu liniami elektroenergetycznymi. Start jednej z rakiet kosmicznych. Fot. Getty Images Źródło: PAP TVP NAUKA https://nauka.tvp.pl/72805614/japonska-firma-przerobi-odchody-krow-na-paliwo-do-rakiet

Kształty galaktyk pomogą rozpoznać spowodowane Wielkim Wybuchem zagięcia w przestrzeni 2023-09-18. Amelia Staszczyk Astronomowie znaleźli nowy sposób wykrywania jednych z najstarszych elementów we Wszechświecie. Mowa o oscylacjach barionowych, inaczej BAO (Baryon Acoustic Oscillations). To subtelne fale, kołyszące kosmiczną materię przez pierwsze 300 tys. lat istnienia Wszechświata. Dzisiaj są one popularnym przedmiotem badań, ponieważ stanowią jedną z nielicznych wskazówek o Wielkim Wybuchu, którą można namierzyć. Co ważne, astronomowie wykorzystują oscylacje barionowe do mierzenia odległości w kosmosie i tempa rozszerzania się Wszechświata. Dawniej badacze skupiali się na gromadach galaktyk, aby zaobserwować te kosmiczne fale. Natomiast nowe badania mają na celu wykrycie przeoczonych fal po kształtach i ułożeniu galaktyk. Ta własność Wszechświata może zapewnić dotąd ignorowany „obiecujący kosmologiczny próbnik”, jak piszą naukowcy. Aby wypełnić tę lukę, zespół przyjrzał się rozbieżnościom w ułożeniu miliona galaktyk, analizując jak bardzo są rozciągnięte. W konsekwencji ujawniło to ilość pobliskich galaktyk w polu grawitacyjnym. Następnie badacze zrobili zbliżenie na galaktyki, które nie są mocno rozciągnięte. Stanowiły odmieńców w bazie danych. „W tych punktach galaktyki nie są skierowane tak jak powinny. Statystyki mówią nam, że właśnie tam znajdują się oscylacje barionowe, ponieważ fale te zachowują się, jak punkty przyciągania grawitacyjnego” – powiedział Antonio Cuesta, astrofizyk na Uniwersytecie w Kordobie oraz jeden z autorów nowych badań. Nowy sposób wykrywania BAO jest dość niezależny, dlatego pomaga naukowcom dokładniej mierzyć położenia galaktyk i ich odległości we Wszechświecie. Twierdzą oni, że docelowo ta wiedza może być wykorzystana do lepszego mapowania kosmosu. Nowatorska metoda ujawnia również więcej faktów o ekspansji Wszechświata, która jest zagadką samą w sobie, gdyż przyspiesza ona w tempie, którego badacze nie są w stanie wyjaśnić. Według zespołu ten mechanizm może pomóc w obliczeniach ilości ciemnej materii i energii (która poniekąd może być odpowiedzialna za przyspieszającą ekspansję) znajdujących się w naszym Wszechświecie. Wspomniane badania nie są jedynym wysiłkiem podjętym, aby wykryć oscylacje barionowe. Ten przełom zawdzięczamy dwóm niezależnym zespołom, które zauważyły sygnał podczas analizy danych z pobliskich galaktyk w 2005 roku. W tamtym czasie ustalono wielkość sygnałów BAO na 150 milionów parseków. Jednym z celów teleskopu Euclid ESA jest zmierzenie przynajmniej niektórych z tych sygnałów. Teleskop wystartował w lipcu, znajduje się się na wysokości ponad 1,6 milionów kilometrów nad Ziemią, a jego zadaniem jest szukanie ciemnej materii i energii. Niedawno wysłał do domu pierwsze zdjęcia. Publikacja pojawiła się w lipcu tego roku w Nature Astronomy. Dowiedz się więcej o powstaniu i znaczeniu BAO! Korekta – Matylda Kołomyjec Źródła: • Space.com: Sharmila Kuthunur; Galaxy shapes can help identify wrinkles in space caused by the Big Bang 18 września 2023 Sound waves from the early universe left imprints https://www.youtube.com/watch?v=tg23-s-LZZI Wizja artystyczna obrazująca przykładowy rozkład BAO. Źródło: Zosia Rostomian, Lawrence Berkeley National Laboratory https://astronet.pl/wszechswiat/ksztalty-galaktyk-pomoga-rozpoznac-spowodowane-wielkim-wybuchem-zagiecia-w-przestrzeni/

🤣🤣🤣

Ja obserwuje w terenie górskim więc tutaj jest ograniczenie związane z dojazdem, zazwyczaj są to obrzeża wsi lub małe osady bez lamp na szczytach górskich. Tak też od samego początku szukaliśmy. Wysokość to mniej mgieł, smogu, wilgoci i komarów... ale jakbym miał do dyspozycji tylko płaski teren to uciekałbym na polany w lasach lub pola z dala od rzek i zbiorników wodnych.

Ten pryzmat daje obraz tak jak w nasadce lustrzanej.

To prawda, natomiast jak trafi się skywatcher w okolicy i w dobrej cenie to nic tylko brać 😉

Ostatni nów pozwolił zebrać nieco światła z mgławicy Irys (NGC 7032), która siedzi sobie w ciemnym obłoku LDN 1174. Ponoć popularny obiekt na zlotach astronomicznych. Ja swój fociłem z okolic ok. 35 km od Warszawy - Bortle 4,5. Ostatecznie przez 3 noce, mimo popełnionych błędów, udało się zebrać po ok. 3h kolorów RGB i 7h luminacji: Askar 107 phq, FLI ML8300, ZWO AM5, filtry LRGB Antlia. Więcej szczegółów i większa wersja na Astrobin (TomekG). Dzięki i pozdrawiam Edit: podmianka na zdjęcie bez zielonego gradientu 🙂

Zdjęcie wykonane przez sondę Deep Impact. Co już wiadomo kometa szybko rotuje w ciągu 18.1 h. 😁

W piątek przy okazji zabawy w live stacking skierowałem na nią teleskop i składałem przez 10 minut. Szybko jednak się przesuwa - nie przewidziałem że aż tak, a też nie sprawdziłem wcześniej w CdC, stąd wyszła smuga. SCT8" + PlayerOne Saturn C, FOV około 30x30 minut.

Słońce z 16.07.2023r. Dopiero czas pozwolił na dokończenie obróbki. Mozaika z 12 paneli, setup ten sam co zwykle: Bresser 127s, Quark chromo, Player One Apollo M-max, D-ERF 135mm, Celestron AVX

Golf pojawił się w moim życiu w 1999 roku. Moja rodzina była na wakacjach we Francji i przyciągnęło mnie stare pole golfowe w pobliżu Deauville. Po prostu poszedłem to zobaczyć, ale kiedy byłem na boisku, jako osoba uzależniona, nie mogłem się powstrzymać przed próbą wzięcia lekcji. Gra od razu mnie tak zafascynowała, że całe dnie spędziłem na boisku. Golf to niesamowita tradycja. W Szkocji widziałem legendarne kije golfowe, to oszałamiający obraz: pola nad oceanem, na ścianach domu klubowego są zdjęcia z czasów początków golfa - gracze na boisku z cygarem w swoich usta, stojaki, moment uderzenia, kobiety w sukienkach. Tam w klubach pracują mężczyźni w wieku 75 lat, w doskonałej formie, którzy znają się na golfie od i do. Prawdziwa alma mater golfa! Później zacząłem składać oferty i pomogło mi w tym ranking najlepszych bukmacherów.