Wizual's Not Dead

[MichalKaczan]

W dniu 26.08.2023 o 08:36, bikfisz napisał:

To był ostatni wieczór obserwacyjny, kolejnego dnia przyszła burza. Było całkiem fajnie, jednak pozostał spory nie dosyt. Łącznie obserwowałem może z 7 godzin. Sporym problemem była wilgoć. Jestem też przekonany że muszę się wyposażyć w przenośną suszarkę lub opaskę grzejną na lustro wtórne. Ujawniłem także przed sobą spore braki w orientacji na niebie (doświadczeni obserwatorzy wykorzystaliby pewnie ten czas znacznie owocniej), jednak poszerzyłem listę obiektów zaobserwowanych o kilka galaktyk i jedną mgławicę, a kilka z nich z pewnością częściej zagości w moim okularze.

Miałeś całe letnie niebo do poglądania. Rozumiem fascynację M82, ale trochę szkoda takiego ciemnego nieba na sunącą po horyzoncie Wielką Niedźwiedzicę 😉Wybierając obiekty głównie kieruję się tym kiedy górują, masz wtedy najlepsze warunki do ich obserwacji.  Z tego co piszesz, to rzeczywiście musiałeś trafić na średnie warunki. Pamiętam obserwacje na przełęczy Wyżnej  z teleskopem 16" . Takich obrazów wiosennych galaktyk nigdy nie zapomnę. Żeby to docenić trzeba też  trochę doświadczenia obserwacyjnego i uwrażliwienia na każde pojaśnienie jakie pojawia się w okularze.

Na wilgoć dobrze jest się zaopatrzyć w odrośnik np. z czarnej karimaty. Ja mam zrobioną z kartonu i wyklejoną czarnym flokiem. Nawet deczko poprawia kontrast. A dopiero jak już to nie pomoże, to w ruch idzie suszarka.

18 godzin temu, bikfisz napisał:

Mam jeszcze pytanie do wizualowców.

Często oo tym jak adaptuję dłużej oko, np siedząc w opasce na oku, i po ten patrzę takim zaadaptowanym okiem , mam wrażenie jakby w powietrzu migotały takie cząsteczki. Czasem tak jest jak obudzę się w środku nocy i wyjdę np. na balkon i spojrzę w niebo .

Macie może pomysł co powoduje takie wrażenie?

Ja mam coś takiego, że jak zdejmę opaskę z oka to obraz jest jak w noktowizorze - mocna prześwietlony i z takim ziarnem, albo szumem. Nigdy nie zastanawiałem się dlaczego tak jest.

[bikfisz]

9 minut temu, MichalKaczan napisał:

 😉

Ja mam coś takiego, że jak zdejmę opaskę z oka to obraz jest jak w noktowizorze - mocna prześwietlony i z takim ziarnem, albo szumem. Nigdy nie zastanawiałem się dlaczego tak jest.

Właśnie o to ziarno pytam.

Zaciekawiło mnie co to jest takiego. Tak jakby skrzyło.

[Erik68]

Godzinę temu, MichalKaczan napisał:

Ja mam coś takiego, że jak zdejmę opaskę z oka to obraz jest jak w noktowizorze - mocna prześwietlony i z takim ziarnem, albo szumem. Nigdy nie zastanawiałem się dlaczego tak jest.

Mam dokładnie tak samo. Nigdy się nad tym nie zastanawiałem,zresztą wtedy jestem już "głową w gwiazdach".

Tak w skrócie ,trio Draco jest ,tak trochę dziwnie usytuowane, i czasem sam ma problem żeby w niego trafić, nie wspominając o ducie przybiegunowym (NGC 2276-2300),przy którym zawsze się namęczę,zanim go znajdę.Problemem w tym przypadku są bardzo podobne asteryzmy gwiazd i trzeba dobrze obczaić w atlasie, który to ten właściwy. Wracając do tio smoka,najłatwiej złapać eliptyczną NGC5982, spiralna NGC5985,jest nieco trudniejsza,ale przy takim warunie (bortle3)w twojej 13" powinna spokojnie zdradzić "zwichrowanie"(kierunek nawinięcia ramion).NGC5981 swoją trudność zawdzięcza szerokiemu pasowi pyłowemu ,który znacznie osłabia jej światło,analogiczna do niej to również kantująca -NGC891wAnd.                                                                                                NGC4236 (Dra),to jedna większych galaktyk na niebie ,jej długość to nie całe 0.5*!(22'),po za tym to tzw .gal.magellaniczna ,o indeksie barwy B (mocno niebieska) i niskiej jasności powierzchniowej,co czyni ją nieco problematyczną do detekcji.Potrzeba dobrej przejrzystości, szerokiego pola widzenia i małego powera. Parka NGC 5965,spiralna kantująca,komentarz identyczny jak przy(NGC891,NGC5981),jej sąsiadka NGC5963 ,ma bardzo słabo zarysowany dysk ,przez co dostrzegalne jest głównie jądro wraz ze zgrubieniem centralnym,które ma niecałe 2' wielkości kątowej.W swojej 14"przy powerze 150x bardzo łatwo było przegapić takie maleństwa,musiałem chwile popatrzeć żeby coś złapać.

 

PS.  NGC 2276-2300 to Cefeusz, nie M.Niedżwiedzica.😀

[Damian P.]

7 godzin temu, MichalKaczan napisał:

Ja mam coś takiego, że jak zdejmę opaskę z oka to obraz jest jak w noktowizorze - mocna prześwietlony i z takim ziarnem, albo szumem. Nigdy nie zastanawiałem się dlaczego tak jest.

Ja mam podobnie jak spojrzę w okular teleskopu lewym okiem, co zdarza mi się bardzo rzadko, ponieważ obserwuję zawsze prawym. Ale kiedy już raz na przysłowiowy rok zerknę sobie lewym (przeważnie, gdy uprę się na jakiś trudny obiekt do tego stopnia, że uciekam się do wszelakich sposobów), to właśnie obraz jest wtedy taki mocno zaszumiony. Szybko wracam do prawego oka, w którym widok w porównaniu do lewego jest bardzo gładki.

 

W dniu 26.08.2023 o 08:36, bikfisz napisał:

postanowiłem jeszcze raz zapolować na galaktyki w Małej Niedźwiedzicy NGC 2276 i NGC 2300 jednak i tym razem bezskutecznie.

 

5 godzin temu, Erik68 napisał:

nie wspominając o ducie przybiegunowym (NGC 2276-2300),przy którym zawsze się namęczę,zanim go znajdę.

Oj tam, oj tam, przesadzacie😉 Bo najpierw należy ustrzelić lornetką, a potem przyładować lustrem. O tak:

SM 15x70

"W końcu mogłem zapolować na coś innego. Niezmiernie ciekawy skierowałem się na gwiazdę Polarną, odwiedzając oczywiście przy tym NGC 188, której stare słońca generowały bardzo wyraźne pojaśnienie. Moim celem w tej okolicy była galaktyka eliptyczna NGC 2300, leżąca niemal w tej samej odległości od Polarnej co gromada, także w Cefeuszu. Obiekt nie przysporzył większych trudności, ale z pewnością 11-magowa gwiazdka, leżąca pomiędzy galaktyką a jaśniejszą gwiazdą, na pewno nie ułatwia sprawy. Należy wypatrywać dwóch słabych punktów obok jaśniejszej gwiazdy 8.3mag. Jeden jest gwiazdką, drugi zaś galaktyką. Gwiazdka wydawała się ostrzejsza niż galaktyka i była odrobinę lepiej widoczna. I pomyśleć, że te dwa punkciki słabego światła w rzeczywistości tak kolosalnie się od siebie różnią."

Teleskop 12"

"Przekręciłem teleskop potem na gwiazdę Polarną. Skok odrobinę w górę i już dotarłem do pobliskiego celu. Od razu zobaczyłem obie galaktyki – jasną NGC 2300 i okrągławą plamę światła NGC 2276. NGC 2300 była wyraźnie jaśniejsza od spiralnej sąsiadki, a jej eliptyczność była całkiem jednoznaczna co do natury. Chwilę pogapiłem się na ciekawą parę i tuż obok przeszedłem do mojego innego celu z tej grupy galaktyk."

[bikfisz]

Teraz pogoda zdecydowanie nie obserwacyjna , dodatkowo lada moment pełnia. Noc już jednak coraz dłuższa i nie długo jak księżyc zmaleje z pewnoscią zaplanuję wyjazd w Lubuskie.

Może możecie zaproponować jakieś ciekawe cele - galaktyki , które o tej porze roku warto spenetrować ?

Ciekawe to zdecydowanie te kantujące, lub jakieś galaktyki blisko siebie.

Atlas niby mam, ale nic nie zastąpi rad bardziej doświadczonych obserwatorów.

[Setaarius]

A ten mój przewodnik znasz? 

Tam masz obiekty według pór roku...

https://www.astropoludnie.pl/viewtopic.php?f=38&t=912

 

[bikfisz]

Świetny materiał.

Póki co zerknąłem w pracy na część z niebem letnim.

Mało tam niestety galaktyk. 

Ale dokładniej obejrzę po powrocie do domu.

[Setaarius]

4 godziny temu, bikfisz napisał:

Świetny materiał.

Póki co zerknąłem w pracy na część z niebem letnim.

Mało tam niestety galaktyk. 

Ale dokładniej obejrzę po powrocie do domu.

Bo galaktyki to wiosna, ale polecam obejrzeć planetarki, które są domeną lata...

Poza tym zawsze możesz podkraść z wiosny i jesieni bo wiele obiektów jest widocznych przez kilka pór roku.

Starałem się dobierać pod daną porę zazwyczaj według górowania.

Edytowane 29 Sierpnia 2023 przez Setaarius

[Ciekawska]

W dniu 26.08.2023 o 10:55, Setaarius napisał:

Sądzę że jest to spowodowane większym zanieczyszczeniem powietrza co dodatkowo powoduje więcej świecących drobinek, ale nie zagłębiałem się w temat. Pomiary są jednoznaczne, a nawet nie świeci Droga Mleczna, która zapewne chociaż trochę osłabia pomiary w lecie..

Strzał z zanieczyszczeniem powietrza brzmi prawdopodobnie, jest trochę badań pokazujących korelację jasności nocnego nieba i stężenia pyłu zawieszonego, zresztą sama nawet badałam ten temat w ramach pracy inżynierskiej. 😄 Droga Mleczna ma mniejszy przyczynek do jasności nieba niż pył w powietrzu. Dla zainteresowanych podrzucam artykuł naukowców z Krakowa dotyczący tego zagadnienia https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0022407319309203

W dniu 27.08.2023 o 17:54, bikfisz napisał:

Często oo tym jak adaptuję dłużej oko, np siedząc w opasce na oku, i po ten patrzę takim zaadaptowanym okiem , mam wrażenie jakby w powietrzu migotały takie cząsteczki. Czasem tak jest jak obudzę się w środku nocy i wyjdę np. na balkon i spojrzę w niebo .

Macie może pomysł co powoduje takie wrażenie?

Ten opis wraz z późniejszymi odpowiedziami @MichalKaczan, @Erik68 i @Damian P. przywodzą mi na myśl śnieg optyczny. Nie zawsze jest on biały, może przybierać różne kolory lub być jakby przezroczysty. Niektórzy widzą go non stop, o czym wiem z autopsji - co zabawne, jako dziecko przez ten śnieg myślałam, że widzę powietrze, swoją drogą obserwacje tego śniegu były ciekawą formą rozrywki, zwłaszcza gdy nie mogłam zasnąć (zwykle widać go więcej, gdy jest się zmęczonym). Pamiętam, że przez długi czas nie dawało mi spokoju czym są te dziwne cząstki (zwłaszcza, że inni ludzie mieli różne dziwne reakcje na moje opisy tego zjawiska i uważali, że to trochę straszne) i chyba jakoś dopiero w okolicach 2016 roku po przekopaniu połowy internetu udało mi się uzyskać odpowiedź.

[megrez23]

2 godziny temu, Ciekawska napisał:

śnieg optyczny

https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Śnieg_optyczny

Miejmy nadzieję, że to jednak nie to. Zresztą niech się jakiś lekarz wypowie.

Pozdrawiam Jarek 

[Erik68]

No to jadymy z kantami

-Draco

NGC5879

N 5908-przy dobrym seeingu i powerze min 250x, widoczny pas pyłowy.

N 5965-troche słaba V-13.5mag.

N 6381/UGC10870 -parka dwóch kantów.

N 6503

N 6621

N 6690

-Pegasus

N 7241

N 7332/39-parka 2 kantów SO i Sc

N 7770/71/69-trio z jednym kantem.

N 7817

N 7831

-Andromeda

IC65-LSB

N 536

N 7640-dosyć duża

-Perseus

N 1023

-Delphinus

N 6928/30-parka  dwóch kantujących maluchów

Na koniec ciekawostka, NGC 6745 malutka galaktyka w Lutni tzw "Bird's Head". W rzeczywistości to trzy połączone galaktyki. Mały rozmiar kątowy(1.3'x0.9'),trzeba powera min .250x,i dobrego seeingu ,wtedy ujawnia swoją naturę, zgodną z nadaną nazwą.

 

[Damian P.]

Zaszumiony, inny od prawego, obraz podczas bardzo okazyjnego spojrzenia lewym okiem w okular, o którym wspomniałem wyżej, to jedna sprawa, ale chciałbym przy okazji wspomnieć jeszcze o czymś podobnym, co zauważyłem u siebie już bardzo dawno, chyba jeszcze w dzieciństwie, a co przypomniało mi się, jak przeczytałem post Oli. Teraz już tego nie zauważam, choć myślę, że mógłbym to wywołać, gdybym chciał (dawno nie sprawdzałem). A mam na myśli bardzo drobniutkie kropeczki, które widywałem przeważnie przed zaśnięciem, gdy już miałem zamknięte powieki, ale nie tylko, bo jak wokół było ciemno, tak samo jak przy zamkniętych oczach (np. pod kołdrą), to także było je widać. Drobinki owe zawsze tworzyły nierozłączną całość niby żabi skrzek i przesuwały się przed oczami widziane na czarnym tle zwartą masą. Całością mogłem sterować o tyle o ile, a właściwie zmieniać kierunek ruchu, choć masa kropeczek zdawała się reagować na moje gałki oczne z oporem, jakby stanowiła coś bardzo gęstego. Ale gdy zmieniałem położenie gałek, stosunkowo powoli sunące drobinki także zmieniały kierunek, ciężko skręcały i brnęły dalej, jakby podążając za moimi oczami. Wzrok czasem docierał do krańca i już dalej, jeśli nie poruszyłem całą głową, nie mogłem prowadzić tego mikroskopijnego stada. 

W dniu 29.08.2023 o 08:14, bikfisz napisał:

Może możecie zaproponować jakieś ciekawe cele - galaktyki , które o tej porze roku warto spenetrować ?

Ciekawe to zdecydowanie te kantujące, lub jakieś galaktyki blisko siebie.

Tak na szybko, to przyszła mi do głowy galaktyka NGC 891 w Andromedzie (chyba że już ją widziałeś). Jeszcze trochę co prawda trzeba poczekać, bo teraz w miarę wysoko jest w drugiej połowie nocy, ale wkrótce będzie wznosiła się coraz wyżej o coraz wcześniejszej porze. Mimo sporej jasności wizualnej należy jednak nastawić się na stosunkowo słabo świecący obiekt, gdyż jej jasność powierzchniowa nie jest zbyt duża, ale kiedy warunki dopiszą, w teleskopie 12" bywa naprawdę bardzo ładnym widokiem, któremu warto poświęcić trochę czasu i pozmieniać powiększenia. Przy dobrych wiatrach odwdzięczy się ciemnym pasmem materii.

[bikfisz]

9 minut temu, Damian P. napisał:

na szybko, to przyszła mi do głowy galaktyka NGC 891

No nawet ją opisałem jako bardzo interesującą kiedy pisałem o obserwacjach w Lutowiskach

[bikfisz]

15 minut temu, Erik68 napisał:

No to jadymy z kantami

-Draco

NGC5879

N 5908-przy dobrym seeingu i powerze min 250x, widoczny pas pyłowy.

N 5965-troche słaba V-13.5mag.

N 6381/UGC10870 -parka dwóch kantów.

N 6503

N 6621

N 6690

-Pegasus

N 7241

N 7332/39-parka 2 kantów SO i Sc

N 7770/71/69-trio z jednym kantem.

N 7817

N 7831

-Andromeda

IC65-LSB

N 536

N 7640-dosyć duża

-Perseus

N 1023

-Delphinus

N 6928/30-parka  dwóch kantujących maluchów

Na koniec ciekawostka, NGC 6745 malutka galaktyka w Lutni tzw "Bird's Head". W rzeczywistości to trzy połączone galaktyki. Mały rozmiar kątowy(1.3'x0.9'),trzeba powera min .250x,i dobrego seeingu ,wtedy ujawnia swoją naturę, zgodną z nadaną nazwą.

 

Niesamowite ile tego tam jest .

Wszystkie z pewnością oglądałeś i pewnie sporo naszkicowałeś ?

[Erik68]

He he listę zrobiłem na podstawie,swoich szkiców...🫣

[Damian P.]

52 minuty temu, bikfisz napisał:

No nawet ją opisałem jako bardzo interesującą kiedy pisałem o obserwacjach w Lutowiskach

To może podrzucę jeszcze od siebie coś ciut bardziej wymagającego, hmm. Może spróbuj z NGC 100 w Rybach, IC 1815 z NGC 973 w Trójkącie albo UGC 1281 plus PGC 6700, także w Trójkącie. Jeśli chodzi o czas obserwacji wyżej wymienionych, wszystkie w zasadzie mają podobną co NGC 891, jesienną porę.

Godzinę temu, Erik68 napisał:

Na koniec ciekawostka, NGC 6745 malutka galaktyka w Lutni tzw "Bird's Head".

Widziałem to maleństwo. Tak to zapisałem:

"Pomknąłem później do galaktyki NGC 6745. Po pewnym czasie stała się ona dość łatwa i stosunkowo jasna. Zauważyłem także, że jest podłużna, jakby zgrubiona, a po pewnym czasie odniosłem wrażenie, że jest podzielona jakby na dwa segmenty – jeden mały, a drugi wielki."

Ciekawa rzecz ma się również z PGC 40986 i PGC 40984, choć to już cel wiosenny. Jest to bardzo fajne wyzwanie galaktyczne, a zabawa polega na rozdzieleniu obiektów podobnie jak rozdziela się gwiazdy podwójne.

Edytowane 30 Sierpnia 2023 przez Damian P.

[MichalKaczan]

W dniu 29.08.2023 o 08:14, bikfisz napisał:

Może możecie zaproponować jakieś ciekawe cele - galaktyki , które o tej porze roku warto spenetrować ?

Ciekawe to zdecydowanie te kantujące, lub jakieś galaktyki blisko siebie.

 

Korzystam z tego pliku znalezionego kiedyś na Cloudy Nights:

EDGL005_mag3-133.xls

jest to wybór galaktyk "kantujących" z katalogu NGC i IC. X i Y to rozmiary kątowe,  SB jasność powierzchniowa, a Vmag to wizualna. Jest tam tego na parę sezonów obserwacyjnych :)

[bikfisz]

Dzięki za materiał .

A masz może legendę do tej tabeli ?

[Setaarius]

To ja przypomnę coś co lata temu umieszczałem gdzieś tutaj na forum i jest też w materiałach na Astropołudnie czyli wspaniała robota jaką wykonał Alvin Huey do pobrania za darmo

https://faintfuzzies.com/DownloadableObservingGuides2.html

Masz tam ogrom darmowych przewodników, a w tym między innymi "Flat Galaxies" i wiele innych zestawów galaktycznych na każdą okazję...

 

Zatem odsyłam Cię dodatkowo w dwa miejsca gdzie zrobiłem takie małe zbiory internetowe pomocnych materiałów:

https://www.astropoludnie.pl/viewtopic.php?f=25&t=949

 

https://www.astropoludnie.pl/viewtopic.php?f=25&t=1108

 

Swoją drogą chodziło mi takie zestawienie po głowie, dzięki @MichalKaczan Przejrzę i może uda mi się coś uzupełnić łącząc z Alvinem...

 

Edytowane 1 Września 2023 przez Setaarius

[Setaarius]

No dobra...popełniłem co popełniłem 🙂

 

Have fun https://www.astropoludnie.pl/viewtopic.php?f=25&t=1871

 

[Erik68]

A to ci w gorącej wodzie kompany....Miałem też samting wypocić to mnie wyprzedził🫣🤭😁

Edytowane 2 Września 2023 przez Erik68

[bikfisz]

Bardzo fajny materiał.

Przyda mi się na pewno.

Z pewnością nie tylko mi.

Tak uzbrojony mogę ruszać na polowanie.

Za dwa tygodnie jadę w lubuskie (może do tego czasu grzałkę na l.w.) zdobędę, wezmę to zestawienie, atlas i telepka.

Powinno być dobrze 😄👍

[Setaarius]

Godzinę temu, Erik68 napisał:

A to ci w gorącej wodzie kompany....Miałem też samting wypocić to mnie wyprzedził🫣🤭😁

Na pewno znajdziesz coś do poprawy i uzupełnienia

Zawsze możesz też zrobić face-on galaxy 😉

[MichalKaczan]

Dobra robota @Setaarius !👍 teraz wszystkie są w jednym miejscu.

W następnym tygodniu ma dopisać warun, to z chęcią coś z nowej listy poobserwuję.

[Erik68]

 

14 godzin temu, MichalKaczan napisał:

W następnym tygodniu ma dopisać warun

Nie wiem kto to ten @Warun,ale lepiej żeby nic nie dopisywał ,do listy.😉

W dniu 1.09.2023 o 10:08, bikfisz napisał:

A masz może legendę do tej tabeli ?

Myślę że wcześniejszych oznaczeń nie muszę wyjaśniać.

BMAG- jasność w świetle niebieskim(B)

VMAG- jasność wizualna

X.Y-rozmiary kątowe obiektu(odpowiednio długość osi długiej i osi krótkiej)

X/Y -stopień spłaszczenia,czym większa liczba tym bardziej płaska galaktyka(stosunek osi dł. do krótkiej)

PA-nie mam pojęcia...

Cała reszta dalej - alternatywne oznaczenia i nazwy obiektów.

Jeszcze tylko mała uwaga,porada w sprawie jasności powierzchniowej,która mówi nam jak i czy trudno dostrzec obiekt wizualnie.W tabeli podana jest w magnitudo na minute łuku.Jeżeli wartość jest bliska 14,5mag/arcmin,mamy już do czynienie z galaktyką o niskiej jasności powierzchniowej (LSB) low-surface-brightness galaxy.Normalnie wartości takich galaktyk zaczynają się od ok 14,8-15mag/arcmin,ale w "kantujących"musimy wziąć poprawkę na ciemny pas pyłowy ,który przysłania ,część ich światła.(czym większa jego szerokość kątowa,tym większy spadek jasności)Innym czynnikiem osłabiającym ich światło ,może być przysłonięcie pyłem DM (np.NGC891 sb-13.10mag/arcmin.mamy tutaj działanie obydwu czynników,szer.pasa pyłowego i DM,przez co jak wiadomo obiekt wcale nie jest taki łatwy wizualnie ,jakby na to wskazywała jego jasność wizualna i powierzchniowa)

[bikfisz]

W dniu 4.09.2023 o 08:46, Erik68 napisał:

Jeszcze tylko mała uwaga,porada w sprawie jasności powierzchniowej,która mówi nam jak i czy trudno dostrzec obiekt wizualnie

Ja to właśnie nie bardzo rozumiem z podawaniem tych jasności.

Z jednej strony jasność całkowita z drugiej powierzchniowa a i tak ani jedna ani druga nie ma się nijak do tego jak wizualnie ten obiekt jest trudny do zaobserwowania .

Tak szczerze do powinien być a ja nawet sądziłem że jest taki parametr który uwzględnia to co pisał Irek :

"ale w "kantujących"musimy wziąć poprawkę na ciemny pas pyłowy ,który przysłania ,część ich światła."

[bikfisz]

Cóż to był za poranek ....

Wstałem o 4.00 , jakoś tak spać nie mogłem, więc mówię sobie że zamiast patrzeć w ekran smartfona to idę zobaczyć JOWISZA.

Wielka litera nie przypadkowa, bo zasługuje on na nią nie tylko swoim rozmiarem , ale też tym co może zaoferować wizualowcom.

Pierwszy raz widziałem go w powiększeniu x350 i powiem szczerze że pierwszy raz widziałem go tak pięknie i tak wyraźnie.

Po prostu cudo. Księżyce ustawione niemal w równiutkiej linii, a ON prezentował się niesamowicie. Pasy odkryły swoje detale, widoczna była ich postrzępiona nieco natura. Powyżej (lub nawet bardziej z boku bo widoczny był niemal pionowo) wyraźnie odcinało się cieniutkie pasemko chmur, poniżej za pasem bieli widać było zmierzające ku samemu biegunowi pociemnienie. Nie mam słów aby to opisać, ale wyglądał super.

Żeby nie dać się mu oślepić użyłem niebieskiego szkiełka (bodajże 80a), próbowałem też kilku innych, ale to nadawało się najlepiej.

Zdecydowanie warto było wstać aby zobaczyć najlepszego jak dotąd , majestatycznego, kolorowego, pełnego detali JOWISZA 

 

[bikfisz]

Po całym pięknym bezchmurnym tygodniu pierwszy dzień jesieni zapowiadał się pochmurno i deszczowo. A właśnie na ten weekend miałem zaplanowany wyjazd w Lubuskie, gdzie mam naprawdę fajną i ciemną miejscówkę.

Do ostatniej chwili gorączkowo przeglądałem prognozy pogody z nadzieją że chmury jakoś magicznie się rozwieją i odsłonią mi widok na wspaniałe ciemne Gądkowskie niebo.

Meteoblue pokazywał że nie ma na to szans i nawet jeszcze w sobotę zapowiadał że przez całą noc będą mi towarzyszyły chmury piętra wysokiego na 100% powierzchni nieba. Nieco nadziei wlewała aplikacja Windy która pokazywała że od 21.00 coś się powinno rozwiewać. Skonfrontowałem te dane z mapą chmur na "pogodairadar", która jednoznacznie wskazywała że po tej godzinie niebo się zacznie przecierać a po północy wraz z nadejściem nocy astronomicznej rozwieje się zupełnie.

Po dotarciu na miejsce około 21.00 rozstawiłem sprzęt i poszedłem się zdrzemnąć w oczekiwaniu na poprawę warunków.

Przewidywania potwierdziły się w 100% , a przydługi wstęp odnośnie prognoz pogodowych zamieszczam po to aby podzielić się moimi doświadczeniami odnośnie prognozowania pogody - ja na meteoblue nie zamierzam więcej polegać.

Około 23.30 zacząłem obserwację. Niebo przecierało się coraz bardziej odsłaniając to co ma najlepszego do zaoferowania.

Niestety jak to zwykle bywa po opadach deszczu wilgoci było sporo. Miałem zatem okazję do wypróbowania przygotowanej przez forumowego użytkownika DarX86 opasek grzewczych na lustro wtórne i szukacz. Rozwiązanie spisało się rewelacyjnie. Opaski zdały egzamin . Pomimo sporej wilgoci przez niemal 6 godzin wystawiony sprzęt na zewnątrz nie zaparował ani na moment. 

obserwację prowadziłem do godziny 3.00 i w tym czasie skupiłem się na okolicach Andromedy i Pegaza.

Nadmienię że to moje pierwsze jesienne obserwację DS , więc siłą rzeczy pewnym wyzwaniem jest zawsze wyszukiwanie obiektów. Na tę noc zaplanowałem i zrealizowałem oprócz sztandarowych M31 z towarzyszkami i M33, galaktykę na której zawiesiłem oko na dłuzej czyli NGC 891.

Jest naprawdę piękna, a ciemny pas pyłowy wyłonił się już po chwili zerkania. Wraz z czasem i nabieraniem doświadczenia wydawał się coraz wyraźniejszy choć nie byłem stanie zaobserwować go patrząc na wprost. Galaktyka najlepiej prezentowała się w okularze 14mm co przy mojej ogniskowej dawało jakie x117 krotne powiększenie.

Nie daleko jest piękna dwukolorowa parka gwiezdna na którą chwilę popatrzyłem, są naprawdę fajne.

Kolejna dla mnie "nowa" galaktyka to NGC404. Fajny efekt spowodowany bliską obecnością tak jasnej gwiazdy.

Kolejny cel to M74. Żałuję że nie jestem w stanie zaobserwować tam wielu szczegółów bo z pewnością ten obiekt jest bardzo ciekawy. 

To co było moim celem to NGC7331 i leżący nieopodal "kfintet Stefana".

Tutaj dało znać o sobie moje małe doświadczenie. Mianowicie sama galaktyka była naprawdę śliczna. Bardzo jasna i wyraźna z mozliwością zaobserwowania drobnych szczegółów w jej powierzchni - bardzo jasne jądro i fajne odcienie w samej galaktyce. Niestety nie wiedziałem że tuż obok jest kilka maluszków (7335,7336 i inne) i w ogóle ich nie wypatrywałem. Sam kwintet, dostrzegłem jako jedną plamkę i nie byłem w stanie wyróżnić poszczególnych składników. Za to , niemal przypadkowo wpadła mi w okular słabiutka NGC7515.

Wracałem jeszcze do NGC 891 która była dla mnie królową tego wieczoru. Oprócz tego jeszcze program obowiązkowy w postaci M81, M82 , oraz planetarne M57, M27 a pod koniec także M1, otwarte gromady w Woźnicy, oraz kuliste M2 i M15 by na koniec popatrzeć chwilę na Jowisza.

Było super. Opaski zdały egzamin, pogoda była łaskawa a ja poszerzyłem listę "upolowanych" celów o kilka nowych obiektów 

 

[bikfisz]

Nie wiem ile dokładnie, ale z pewnością ponad 2 miesiące minęły od moich ostatnich obserwacji. Nie żebym stracił zapał. Przeciwnie. Cały czas wypatrywałem chociaż kilku godzinnej dziury która pozwoliłaby zerknąć w kosmos. Bezskutecznie.

Wczoraj wreszcie po wielu dniach ciemnych i zwalistych chmur zasłaniających niebo,  prognozy zapowiadały bezchmurną noc.

Początkowo miało się wypogodzić o 21.00 i tak nastawiłem się na wyjazd (w miarę sensowną miejscówkę mam 5 km od domu), jednak o 21.00 ... tak samo jak zwykle. Zerknięcie w prognozy i okazuje się że i owszem będzie dobrze ale za 2 może 3 godziny.

Poniedziałek rano do pracy , więc sprawa się pokomplikowała i już miałem rezygnować , jednak po wyjściu na zewnątrz i spojrzeniu w niebo nie mogłem zrezygnować.

[bikfisz]

Na miejscówce byłem przed północą o po kilkunastu minutach rozstawiania sprzętu przystąpiłem do obserwacji. Wiedząc że za kilka godzin idę do pracy nie chciałem tracić czasu na poszukiwanie "nowych" zdobyczy, wolałem ten czas poświęcić na przypomnienie sobie widoku jasnych i dobrze znanych obiektów.

Zacząłem więc od Adromedy i jej galaktyk po to by przeskoczyć na wzbijające się w górę "cygaro". Było tak jasne że raziło w oczy 😉, potraktowałem je więc różnymi powiększeniami z 350x włącznie .

Jak zawsze wyglądała pięknie i dłuższą chwilą rozkoszowałem się jej widokiem. Przy okazji przelotu na M81 obok zauważyłem tę trzecią ngc3077 , której wcześniej nie oglądałem. Po nasyceniu oka całą serią okularów poogladałem miecz Oriona (tak na marginesie to nie wiem czy miecz to najlepsze określenie tego miejsca po środku między jego nogami). No jest to mega jasny obiekt który ukazuje bardzo ciekawe struktury (czas chyba pomyśleć o jakimś filtrze).

Czas mijał szybko i coraz wyżej wznosił się Lew. Będzie na niego jeszcze pora jednak nie mogłem sobie odmówić aby zerknąć w okolicę jego głowy. Ngc2903 na początek, ale później skierowałem się na lwią szyję aby popatrzeć na nie widziany przeze mnie wcześnie "wesoły" kwartet ngc3193,3189, 3187, 3185. Dostrzegłem wprawdzie tylko 3 z nich ale też i nie szukałem za bardzo, bo zrobiła się późna pora i stwierdziłem że jeszcze przyjdzie na nie czas.

Zawinąłem się tuz przed godziną drugą, tak aby jeszcze zdrzemnąx się przed pracą.

po tak długiej przerwie czułem się niemal jak bym był na obserwacji pierwszy lub drugi raz.