Ranking użytkowników

Zrobiłem sobie trochę przyjemności obrabiając ponownie wspomnienie po wizycie w innej galaktyce

Mnie się także udało dziś "cyknąć" Słonko

Plamy słoneczne z 8.02.2018. SCT 5"+EQ3-2+Point Grey Firerfly. Seeing beznadziejny.

Pod koniec ubiegłego roku w tym wątku starałem się pokazać ciekawą możliwość prowadzenia astronomicznej aktywności amatorskiej, która ma dużą wagę przydatności do celów naukowych i odciążającej profesjonalne obserwatoria w dziedzinie klasyfikowania gwiazd supernowych. Amatorskie obserwacje spektroskopowe supernowych nie są oczywiście łatwe. Powiedzmy wprost - są trudne. Obiekty w większości są słabe, ale umiejętności i doświadczenie astroamatorów oraz ich warsztat są coraz doskonalsze. Coś, co kiedyś wydawało się poza naszym zasięgiem dziś, staje się realne. Dowodem są osiągnięcia tych (na razie nielicznych), którzy już tego dokonali. Postanowiłem też sam zabrać się praktycznie za ten temat (nie rezygnując jednak oczywiście z poszukiwań supernowych). Zacząłem od Star Analyzera 100 z pewnym pomysłem rozbudowywania go do spektrografu szczelinowego z pryzmatem korekcyjnym. Zacząłem od podstaw - bezszczelinowe rejestracje jasnych gwiazd typu widmowego A (2-6 magnitudo). Celem było zdobycie pierwszych doświadczeń, opanowanie oprogramowania, wyznaczenie krzywej czułości spektralnej kamery oraz dobór/określenie parametrów zestawu (dyspersji) w celu właściwej kalibracji profili. Dzisiejszej nocy przystąpiłem do kolejnego etapu. Postanowiłem zmierzyć się z dwoma obiektami znacznie słabszymi niż 6 magnitudo: supernową SN 2018pv (12,7m) kwazarem 3C273 (12,9m) 1. Widmo supernowej SN 2018pv Teleskop 0.25m f/4 (SW Quattro CF) ekspozycja 100 x 10 sekund, kamera ASI 290MM-C (-20°C) @ 30dB Star Analyzer 100, dyspersja 24 A/piksel Supernowa znajduje się w bardzo bliskiej odległości kątowej od jasnego jądra galaktyki NGC 3941, co stanowi pewną trudność: Udało mi się jednak wyodrębnić widmo, które wygląda następująco (wyraźnie widoczne silne linie absorpcyjne krzemu, będące "znakiem rozpoznawczym" supernowej typu Ia): Następnie postanowiłem poddać wyniki swego rodzaju egzaminowi. Dokonałem porównania mojego widma (czerwone) z uzyskanym w obserwatorium w Hiroshimie za pomocą teleskopu 1,5m (niebieskie). Porównanie wypadło chyba całkiem dobrze: 2. Widmo kwazara 3C273 Teleskop 0.25m f/4 (SW Quattro CF) ekspozycja 25 x 30 sekund, kamera ASI 290 MM-C (-20°C) @ 30dB Star Analyzer 100, dyspersja 24 A/piksel Celem tej obserwacji było wyznaczenie przesunięcia ku czerwieni, które jak wiemy w przypadku kwazarów jest bardzo silne. Możemy je obliczyć: ?obs ? ?rest z = ??????????? ?rest Widmo, które zarejestrowałem wygląda tak: Przyjąłem następujące wartości linii spektralnych Odczyty trzech linii H ze spektrum i wyniki obliczeń: Uzyskałem przesunięcie ku czerwieni 0,1594 podczas gdy wartość podana w bazie Simbad to z~0.158339

NGC 206 to prawdopodobnie największy obszar tworzenia nowych gwiazd w obrębie naszej Grupy Lokalnej. To jeden z kilku takich obszarów zaobserwowanych w M 31. Setup: FS 128, ATIK ONE 9M na ASA DDM 60. L: 18x600, RGB 6x600 na kanał. Przydałoby się więcej luminancji, ale skończył się urlop i pogoda.

Plamy z dnia 6 i 7 lutego 2018, Synta 12 i ASI120MM 06.02.2018 07.02.2018

Tak, jak pisałem wcześniej wracam do projektu integracji HUB'a USB z płytką sterującą w oparciu o arduino. Dziś przetestowałem łącze komunikacyjne z wcześniejszego schematu (https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/12243-astro-elektronika/&do=findComment&comment=164780). Docelowo nie będę używał gotowych podzespołów i chcę przenieść arduino na płytkę. Na zdjęciu komunikacja w testowym układzie Komputer ->USB UART (FT232RL) -> Atmega 328PU (Arduino Uno). Wszystko działa, nie trzeba naciskać żadnych resetów przy wgrywaniu kodu. Jeszcze raz dzięki @jolo za poprawienie błędu przy podłączeniu pinu DTR z resetem. Super! Diała! HUB jest już rozrysowany więc pozostaje mi tylko zaprojektować nowe PCB. Teraz przy drugim podejściu wierzę, że się uda

M63 L15x400sbin1 RGB 5x6x8x 200s bin2

M106 L15x400s bin1 RGB 5x6x8 200s bin2 NGC 4656 L15x400s bin1 RGB 5x6x8 200s bin2 NGC4631 L11x400s bin1 RGB 3x4x6 200s bin2 NGC 4565 L15x400s bin1 RGB 5x6x8x 200s bin2 NGC 2841 L15x400s bin1 RGB 5x6x8 200s bin2

Jeśli ktoś nie chce samemu robić, a cena w sklepie zniechęca to mogę wykonać grzałeczki na nasze astro zabawki W razie zainteresowania proszę o PW. Tu przykładowa opaska na szukacz 50 mm lub okular, oraz prosty sterownik grzałek/rozdzielacz zasilania z jednym regulatorem na wszystkie grzałki:

SWAN-y do f/5? Nie, nie i jeszcze raz nie. Kup ESa lub Maxvisiona 24 mm i ciesz się jakością obrazu w szerokim polu.

Pierwsze w tym roku Słońce w h-alpha. Sprzęt jak zawsze - PST+ AZ3+Point Grey Firerfly. Fotki z 8 lutego: i z 12 lutego

Wczoraj, mniej więcej na początku dn. 12 lutego 2018r. (czas UT) rozpoczęło się zaćmienie główne w potrójnym układzie b Persei. Wygląda na to, że obecne zaćmienie główne będzie miało zupełnie inny kształt krzywej blasku niż poprzednie w marcu 2016r. Wtedy nastąpił gwałtowny spadek jasności aż o 0,3 mag i głębokie dno, a teraz widać tylko jakieś esy-floresy ok. 0,15 mag. Zachęcam do obserwacji!!! Również obserwuję - ostatniej nocy od godz. 18 do 1 UT (z przerwami pomiędzy chmurami), ale obserwacji jeszcze nie raportowałem do bazy AAVSO. Próbuję obserwować zaćmienia b Persei od ok. 5 lat, ale tak dobrej pogody podczas zaćmień tego układu jeszcze nie miałem!

A ja myślę że trzeba by pomyśleć o jakiejś nowej miejscówce,coraz więcej problemów w Zatomiu. Zatom się nam kończy.

Międzynarodowa Stacja Kosmiczna trafi w prywatne ręce 2018-02-12 mg, ak. Władze USA chcą przekształcić Międzynarodową Stację Kosmiczną, która ma zapewnione finansowanie do roku 2024, w komercyjne przedsięwzięcie. Rozpoczęły się prace nad planem przejściowym, który umożliwi skierowanie stacji do sektora prywatnego - podał w poniedziałek ?Washington Post?. Administracja prezydenta Trumpa pragnie sprywatyzować niskoorbitową Międzynarodową Stację Kosmiczną kierowaną przez NASA - podał ?Washington Post?. Biały Dom planuje zaprzestać finansowania stacji po 2024 r., kończąc tym samym bezpośrednie wsparcie federalne dla orbitującego laboratorium. Plany prywatyzacyjne nie oznaczają, że stacja ma być deorbitowana. Obecnie trwają prace nad planem przejściowym, który umożliwi skierowanie stacji do sektora prywatnego. Zgodnie z wewnętrznym dokumentem NASA uzyskanym przez ?Washington Post? ?NASA rozszerzy międzynarodowe i handlowe partnerstwo w ciągu kolejnych siedmiu lat, tak aby zapewnić stały dostęp specjalistów, a także (zapewnić) ich obecność na niskiej orbicie okołoziemskiej?. Plan prywatyzacji stacji najprawdopodobniej napotka silny opór, zwłaszcza że Stany Zjednoczone wydały prawie 100 mld dolarów na jej zbudowanie i eksploatację. Nie zostało wyjaśnione, które firmy mogą przejąć stację. https://www.tvp.info/35978304/miedzynarodowa-stacja-kosmiczna-trafi-w-prywatne-rece

Proxima 1/2018 ? reaktywacja 2018-02-12. Na początku lutego został opublikowany pierwszy tegoroczny numer Biuletynu Obserwatorów Gwiazd Zmiennych PROXIMA. Zachęcamy do lektury! Po kilkumiesięcznej przerwie Biuletyn Obserwatorów Gwiazd Zmiennych PROXIMA wznowił publikacje. To długo oczekiwana chwila przez wielu miłośników astronomii, którym szczególnie bliskie są gwiazdy. Z przyczyn technicznych w połowie ubiegłego roku wydawnictwo zawiesiło działalność. Zespół redakcyjny czynił jednak starania aby jak najszybciej wrócić do swoich Czytelników. Udało się to zrealizować z początkiem 2018 r. Mamy nadzieję, że numerem tym kwartalnik powraca do regularnego cyklu wydawniczego. W rok 2018 PROXIMA wchodzi zatem z kolejną serią informacji ze świata gwiazd zmiennych. Numer 1/2018 otwiera seria newsów, a w nich m.in. o próbie rozwiązania tajemnicy najbardziej tajemniczej gwiazdy we Wszechświecie, znanej jako ?Gwiazda Tabby?ego?, o wynikach obserwacji rozbłysków dwóch jasnych błękitnych zmiennych znajdujących się w Obłokach Magellana oraz o odkryciu protogwiazd w pobliżu supermasywnej czarnej dziury w centrum Drogi Mlecznej. W dalszej części działu przygotowano wybrane informacje na temat obserwacyjnego przeglądu całego nieba ASAS-SN od początku kwietnia do końca 2017 roku. W poradniku obserwatora natomiast pojawił się artykuł o programie Muniwin, który służy do fotometrii różnicowej i wyznaczania różnicy jasności pomiędzy badanym obiektem i gwiazdą lub gwiazdami odniesienia. Autor materiału na bazie własnych doświadczeń opisuje jak skonfigurować program i rozpocząć pierwsze próby fotometryczne. To pierwsza część z planowanej serii artykułów dotyczącej obróbki danych fotometrycznych przy pomocy tego programu. Temat ten powinien zainteresować głównie obserwatorów gwiazd zmiennych chcących prowadzić precyzyjne pomiary jasności przy użyciu kamer CCD. To narzędzie co raz bardziej dostępne i popularne w astronomii amatorskiej. Tematem numeru jest tymczasem artykuł poświęcony obserwacji rubinowej gwiazdy zmiennej CE Tauri, dla której w październiku 2017 r. AAVSO wydało alert zawierający prośbę o przeprowadzenie pomiarów fotometrycznych. Alert powiązany jest z projektem obserwacyjnym sieci zaprojektowanych do obserwacji najjaśniejszych gwiazd na niebie nano-satelitów BRITE, w którym udział bierze również Polska. BRITE-Constellation prowadzi m.in. obserwacje fotometryczne pola Taurus, w którym znajduje się zmienna półregularna CE Tau. Wprawdzie okno obserwacyjne trwa od kilku miesięcy, a zamyka się za kilka tygodni, to sama gwiazda jest na tyle interesująca, że warto zapoznać się z tym materiałem. A może uda się jeszcze komuś dołączyć do grona uczestników projektu? W numerze poruszono także wiele innych, niemniej ciekawych tematów, których nie będziemy zdradzać, a zainteresowanych serdecznie zapraszamy do pobrania biuletynu ze strony: http://www.proxima.org.pl Numery archiwalne można pobrać ze strony: http://proxima.org.pl/index.php/download-biuletyn-proxima-menu Redakcja serwisu Kosmonauta.net serdecznie dziękuje Panu Krzysztofowi Kidzie za przesłany tekst. (proxima.org.pl) http://kosmonauta.net/2018/02/proxima-12018-reaktywacja/

Oumuamua ma za sobą burzliwą przeszłość i podróżuje od miliardów lat Napisany przez Radosław Kosarzycki dnia 12/02/2018 Pierwszy odkryty międzygwiezdny gość w naszym Układzie Słonecznym ma za sobą burzliwą przeszłość, która sprawiła, że chaotycznie toczy się w przestrzeni kosmicznej ? wskazują badacze z Uniwersytetu w Belfaście. ?Oumuamua przeleciała przez układ słoneczny w październiku ubiegłego roku. Początkowo uważano, że to kometa, ale po jakimś czasie udało się dostrzec, że to wydłużona planetoida?. Od października ub. r. dr Wes Fraser wraz z dr Pedro Lacerdą, dr Michele Bannister raz prf. Alanem Fitzsimmonsem analizowali pomiary jasności tego obiektu. Od samego początku badacze odkryli, że ?Oumuamua nie obraca się wokół swojej osi okresowo jak większość małych planetoid i ciał, które obserwujemy w naszym układzie planetarnym. Zamiast tego toczy się i rotuje chaotycznie już od wielu miliardów lat?. Choć trudno jest określić dokładny powód tego, uważa się, że ?Oumuamua zderzyła się z inną planetoidą, wskutek czego została energicznie wyrzucona ze swojego układu w przestrzeń międzygwiezdną?. Dr Fraser tłumaczy: ?Nasze modele ego ciała wskazują, że toczenie się tego obiektu będzie trwało jeszcze wiele miliardów lat do czasu gdy naprężenia wewnętrzne sprawią, że stopniowo znowu zacznie normalnie obracać się wokół własnej osi?. ?Choć nie znamy powodu, dla którego ciało zachowuje się tak jak się zachowuje uważamy, że odpowiada za to zderzenie z innym planetezymalem w pierwotnym układzie planetarnym jeszcze zanim Oumuamua została wyrzucona z niego w przestrzeń międzygwiezdną?. Jak dotąd naukowcy głowili się nad zmianami barw obiektu pomiędzy kolejnymi pomiarami. Jednak badania dr Frasera odkryły, że powierzchnia tego obiektu pokryta jest barwnymi plamami. Gdy obiekt zwrócony był wydłużoną stroną w naszą stronę, był w większości czerwony, ale pozostała cześć Oumuamua ma kolor bardziej neutralny, przypominający brudny śnieg. Dr Fraser dodaje: ?Większa część powierzchni odbija naturalny kolor, ale jeden z jego długich boków pokrywa rozległy czerwony obszar. To wskazuje na duże różnice składu chemicznego poszczególnych fragmentów, co jest nietypowe dla tak małego obiektu?. Wyniki badań, które zostały opublikowane w periodyku Nature Astronomy, pozwoliły zbudować bardziej precyzyjny profil Oumuamua. ?Wiemy teraz, że poza swoim nietypowym, wydłużonym kształtem, ten ?kosmiczny ogórek? pochodzi z okolic innej gwiazdy i doświadczył bardzo burzliwej przeszłości, przez co toczy się chaotycznie przez przestrzeń kosmiczną. Nasze wyniki pozwalają na nakreślenie pełniejszego obrazu tego osobliwego międzygwiezdnego podróżnika? dodaje Fraser. Źródło: Queen?s University Belfast http://www.pulskosmosu.pl/2018/02/12/oumuamua-ma-za-soba-burzliwa-przeszlosc-i-podrozuje-od-miliardow-lat/

Dziękuję wszystkim za życzenia. ps. zaczyna mi ostatnio mylić ile mam lat

Dzięki Łukasz. Trafiłeś w 10-kę. To jest takie moje małe marzenie - odkryć supernową i samodzielnie ją sklasyfikować. Zdaję sobie sprawę, że do tego jednak jeszcze daleka droga. Spektrograf szczelinowy, kamera z większym pikselem oraz przede wszystkim więcej doświadczenia. Będzie co robić

Rozpoczęło się zaćmienie główne w potrójnym układzie b Persei - szczegóły "ogólnoświatowej " akcji obserwacyjnej można znaleźć pod poniższym odnośnikiem: https://www.aavso.org/comment/58500#comment-58500 Zachęcam do obserwacji - szczególnie przez najbliższe 2-3 noce!!! Ja też obserwuję ...

Fotografia którą znajdziecie poniżej jest efektem 4 sesji fotograficznych. Na zdjęciu jest najjaśniejsza gwiazda na niebie ? Syriusz wraz ze swoim słabym towarzyszem w postaci białego karła. Separacja obu składników jest obecnie dość spora i wynosi około 10 sekund kątowych (10??). Pomimo tej odległości obserwacja i fotografia tego układu podwójnego jest ekstremalnie trudna. Jak się pewnie domyślacie wynika to z ogromnej różnicy jasności obu składników: -1,47 vs 8,44 mag Biały karzeł po prostu i dosłownie tonie w blasku głównego składnika układu. Niemniej jednak, w przypadku dobrego seeingu i po zastosowaniu odpowiednio długiej ogniskowej, dodatkowo manipulując odpowiednio czasem rejestracji, wzmocnieniem i gammą byłem w stanie na kilkuset (z kilkunastu tysięcy!) klatkach złapać Syriusza B. I tylko podczas trzeciej sesji kiedy seeing był na tyle dobry, że krążki dyfrakcyjne wokół głównego składnika były całkiem równe. W pozostałych przypadkach było widać pobliską gwiazdkę 10mag oddaloną o około 40?? i dalsze gwiazdy ale śladu białego karła nie było. Całość rejestrowana była przy ogniskowej 4,4 metra. Wybrane klatki zestackowałem i wyostrzyłem. Dodałem też kolor RGB ale czerwień i zieleń rejestrowała się w nikły sposób tylko blisko głównego składnika. Zdecydowanie dominował niebieski J Poniżej fotka ? pomimo, że są to tylko dwa punkty ? jeden duży drugi mały to dla mnie osobiście jest w tym zdjęciu coś takiego majestatycznego i ujmującego. Punkcik wielkości Ziemi o masie Słońca?. Działa na wyobraźnię PS: Syriusz B to ten mikry punkcik na godzinie 10

Dzisiejsze Słońce złapane podczas kilkunastominutowej przerwy pomiędzy chmurami. Ostrość i tak rozmywały jakieś cirrusy. Refraktor Bresser 102/1000 mm, Canon 450D, 20 x 1/3200s, ISO 100, szklany filtr słoneczny.

Załatw pogodę to nie będziemy się głupotami zajmować.

Kurnia!!! Dajcie już spokój - adwersarze wyłączeni - dyskusja zbędna. Zastopujcie już tu wszyscy.

Pan Pavulon został właśnie zwiotczony (banem), panu Szczeremu też już szczerze dziękujemy.

Szybkie strzały pomiędzy chmurami... 10.02.2018 godz. 12:53 CET SW ED 80/600 + barlow Hyperion zoom 2.25x , Nikon D 3200, ND 3,8 + Baader O III ISO 200, czas 1/400 s. pojedyncza klatka, PIPP, FastStone Image Viewer 5.5 A potem przyszły chmury i chyba tyle na dziś ze słoneczka....

Trochę lata f/1.6, 13s, iso2000

M 78 mgławica refleksyjna w gwiazdozbiorze Oriona znajdująca się w odległości około 1600 lat świetlnych. Jest najjaśniejszą częścią Obłoku Molekularnego w Orionie. Materiał był zbierany za pomocą TSAPO 130 F 7 i kamery QHY 163 M. Luminancja 5 godz. 20 min. RGB 4 godziny.

Na dzień dobry, na szybko, przez okno i mgłę:

Moje ostatnie h-alpha w tym roku z 29 listopada. Jak zawsze PST + firerfly. Obróbka PiPP, AS2, Gimp, Astraimage i Imageshack.

To jeszcze coś odgrzanego z początku października. Od tego czasu miałem chyba tylko dwa lub trzy w miarę pogodne dni

Grupa 2671 całkiem ładnie się rozbudowała Dziś Słońce przez lekkie cirrusy... 17.08.2017 godz. 16:25 CEST SW ED 80/600 + barlow Hyperion zoom 2.25x , Nikon D 3200, ND 3,8 + Baader O III ISO 200, czas 1/1250 s. 20 klatek, PIPP, AS 2, FastStone Image Viewer 5.5

Dzisiejsza grupa 2671 N 200/1000,ND 3.8,barlow vixen 2x,red gso,uv/ir-cut,imx 249.