Ranking użytkowników

Następnym razem będzie lepiej, moja pierwsza fotka ISS wyglądała tak: Potem było już coraz lepiej, sporo kombinacji z ostrością, parametrami naświetlania i teraz jest tak: Wiadomo szału nie ma, ale to moje najlepsze jak na razie zdjęcie ISS z Nikona P900 Pozdrawiam

Dzisiejszy B767 Atlas Air HHN - POZ podchodzący do lądowania na Ławicy

Messier 46 Czytaj więcej ? Wyświetl pełny artykuł

Dzisiejszy zachód Słońca, kilka min temu:)

Taniutka komóra Lenovo i panoramiczny zachód z Kent (UK) Zachód był cudowny,niestety pod ręką jedynie słabiutki telefon i tak to wyszło na fotkach.Wycięte z trybu panorama. Pozdrawiam

Messier 106 (również M106, NGC 4258) ? galaktyka spiralna znajdująca się w gwiazdozbiorze Psów Gończych. Została odkryta w lipcu 1781 roku przez francuskiego astronoma Pierre?a Méchaina. Messier 106 jest najjaśniejszą galaktyką grupy galaktyk M106. Jest galaktyką Seyferta typu 2. M106 nie znalazła się w opublikowanej wersji katalogu Messiera. Dodała ją Helen Sawyer Hogg w 1947 razem z M105 i M107. M106 znajduje się w odległości ok. 23 milionów lat świetlnych (ok. 7 mln parseków) od Ziemi. Odległość do galaktyki udało się obliczyć precyzyjniej niż za pomocą cefeid dzięki odkryciu kilkunastu maserów wodnych w dysku akrecyjnym znajdującym się w centrum galaktyki. Obecność maserów pozwoliła również na wykazanie, że w centrum galaktyki znajduje się supermasywna czarna dziura, której masę oszacowano na 40 milionów mas Słońca. Do tej pory w M106 zaobserwowano dwie supernowe: SN 1981K ? odkryta w sierpniu 1981, osiągnęła maksymalną jasność 16m SN 2014bc ? odkryta w maju 2014, miała wówczas jasność 14,8m. NEQ6, CT8, Atik 383L+, L300s Czystego Nieba!

Jak to na naszych zdjęciach znalazłem na razie jeden kwazar odległy o około 7.8 miliarda lat. http://simbad.u-strasbg.fr/simbad/sim-id?Ident=2XMM+J121952.2%2B472058&

Pierwsze koty za płoty, tylko proszę się nie śmiać z efektów, bo to tylko 200mm+extender 1,4x i 2x?.

Pogoda na przelotówki była dzisiaj kiepska, wszystko pływało no ale dla Antonova zrobiłem wyjątek AN-124 GML - LCK 10340m 820km/h

Dwie galaktyki soczewkowate NGC4762 i NGC4754 w północnej części Panny. Położone odpowiednio 58 i 53 milionów lat świetlnych od nas znajdują się w gromadzie Virgo. Tworzą parę galaktyk, ale nie oddziałują ze sobą grawitacyjnie. Ze względu na orientację NGC4762 którą obserwujemy dokładnie z krawędzi, trudne jest określenie jej prawdziwego kształtu. Ale naukowcy sądzą, że składa się ona z czterech głównych części: centralnego zgrubienia, poprzeczki, grubego dysku oraz zewnętrznego pierścienia. Obie zostały odkryte oczywiście przez Williama Herschela. W galaktyce NGC4754 ( u góry po prawej) można zauważyć, że jej wewnętrzny i zewnętrzny owal są względem siebie obrócone o około 45 stopni. Maj 2018, Meade ACF 10" f/10, AP CCDT67, EQ6, QHY163M, L 95x1 minuta, gain=100, niebo podmiejskie. Przejrzystość dobra, seeing dobry.

Sosenki podpaliło.

Znakomita końcówka maja: 27maj18 N133 UAL954 SFO-TLV B77W N2136U FL350 G1802 Zupełnie niespodziewanie EVA Air w malowaniu Hello Kitty - Sanrio Family nadleciała znad Syberii 28maj18 L856 EVA065 TPE-VIE B77W B-16703 FL360 G0612 29maj18 Lenov-KRK ISR735 TLV-KRK B738 OK-TVO FL115 G1747 - na zniżaniu do Krakowa 29maj18 Padka-Skavi-Kovus AUI416 MUC-KBP B738 UR-PSU FL390 G1615 - 10 złapany tranzyt 29maj18 Meban-Biglu AZA786 MXP-NRT A332 EI-EJM FL350 G1735 29maj18 N133 NVR633 OSL-BOJ B752 G-ZAPX FL370 G1838 I tranzyt numer 11 okolicznościowo potraktowany dwoma suwakami 30maj18 Momep-Biglu AUA601 VIE-DME A320 OE-LBJ FL330 G1048

Łabądek już wyłazi przed świtem i kusi nieodparcie, więc przy okazji nieomal pełni postanowiłem pokazać baryłeczce pierwsze "poważne" światło wodorowe. Obawiałem się, że dla tak małego pola widzenia ciężko będzie znaleźć jakieś piękne widoki, ale okazało się, że nie jest tak źle. Poniżej fragment mgławicy IC1318 - a ciemny krzaczor na prawo od środka to najprawdopodobniej TGU H469 P2 z katalogu Tokyo Gakugei University ( dzięki chłopaki ) Maj 2018, Meade ACF 10" f/10, AP CCDT67, EQ6, QHY163M, Ha 60x5 minut, gain=100, niebo podmiejskie. Przejrzystość średnia, seeing średni, Księżyc w pobliżu pełni.

Wiem! Zdjęcie przedstawia wnętrze Krateru Albategnius, w lewym dolnym rogu jest Krater Klein. Nie mam pojęcia czy ta góra w środkowej części zdjęcia ma jakąś nazwę

Zmień znajomego, do niektórych imbecyli nie trafiają żadne argumenty

VII ASTRO - PARTY .

Do posłuchania jeden z lepszych kawałków death dooma ...Ma MOC!

Promienie zmierzchowe i daleki Cumulonimbus w kształcie grzyba .

Chyli się dzień do kresu... - upalny, bezchmurny zachód Słoneczka uwieczniony 30 maja 2018 r. Parczewskie równiny, gdzieś w Polsce.

Poniedziałkowy zachód słońca nad Zbiornikiem Świnna Poręba

NGC4559 - galaktyka spiralna z poprzeczką. Taki brzydal upstrzony aktywnym obszarami HII. Położony w Warkoczu Bereniki należy do grupy Coma I. Oddalony jest od nas o około 29 milionów lat świetlnych. Kwiecień 2018, Meade ACF 10" f/10, AP CCDT67, EQ6, QHY163M, LRGB 50:15:10:12 x 2 minuty, gain=0, niebo podmiejskie. Przejrzystość dobra, seeing średni.

Dzisiejszy przelot nad Winterkasten (Hessen, Niemcy), 13:50 CWE z południa w kierunku Franfurktu nad Menem. Tylko Canon EF-S 85 mm ?

Po 2 Tygodniach (oczekiwanie na sprzęt) przerwy-nowy odcinek ,tym razem postaram się omówić czym jest zanieczyszczenie światłem i jak ma wpływ na astronomie amatorską ,oraz jak rozpoznać jak ciemne czy też jasne niebo posiadamy i jaki może to wpłynąć na zakup teleskopu. Ponownie proszę o wyrozumiałość i przepraszam za wszelkie błędy ,przejęzyczenia i tym podobne sprawy:

A ile sprzętu optycznego, szczególnie ten refraktorek na przedostatnim zdjęciu - jakaś gold edition

Firma Earth-i pokazała, jak wyglądają miasta z satelity na żywo i w 4K 2018-06-03 Statyczne obrazy satelitarne miast odchodzą do lamusa. Firma Earth-i już oferuje technologię obserwacji dowolnych obiektów znajdujących się na Ziemi w ruchu, i to na żywo. Brytyjska firma Earth-i niedawno umieściła na ziemskiej orbicie prototyp satelity, dzięki któremu w końcu będziemy mogli patrzeć na tętniące życiem miasta z satelity na żywo, i to w jakości 4K. Urządzenie o nazwie CARBONITE-2, wraz z innymi satelitami, utworzy konstelację obserwacyjną naszej planety o nazwie Vivid-i. Dzięki temu w przyszłości statyczne zdjęcia satelitarne miast odejdą do lamusa, bo zastąpią je dynamiczne materiały filmowe, pokazujące dany obszar na żywo. Taka technologia świetnie sprawdzi się m.in. w nawigacjach samochodowych, gdzie będziemy mieli do swojej dyspozycji najświeższe zdjęcia danego obszaru i będziemy mogli zobaczyć rzeczywiste, w danej chwili, natężenie ruchu na drogach. Oczywiście potęga konstelacji tych urządzeń będzie również wykorzystana przez wojsko i służby państwowe, ponieważ z jej pomocą można śledzić dowolny obiekt w ruchu przed dłuższy czas. Satelita CARBONITE-2 znalazł się na orbicie dzięki rakiecie PSLV. Wystrzelony został z Centrum Kosmicznego Satish Dhawan, znajdującego się na wyspie Sriharikota w Indiach. Na powyższym filmie możecie zobaczyć, jak będą wyglądały obrazy satelitarne wykonane przez satelitę i udostępnione na żywo w sieci. Źródło: GeekWeek.pl/Earth-i / Fot. DigitalGlobe/Earth-i http://www.geekweek.pl/news/2018-06-03/firma-earth-i-pokazala-jak-wygladaja-miasta-z-satelity-na-zywo-i-w-4k/

Dawno niczego nie skrobałem dla potomności. Z lekka straciłem zapał do tłuczenia nowych i trudnych celów na niebie i zwykle sączę klasyczne mgławice, galaktyki, gromady gwiazd, czy chociażby planety w Niedźwiadach podczas każdego nowiu, jak stare wino. Dzisiaj skrobię jak najęty, bo to co zobaczyłem przez Tereskę (TS 22x85) wywaliło mi gały z orbit i endorfiny poza skalę Stacja ISS przelatywała właśnie nad Bydgoszczą przy Słońcu będącym zaledwie 1 stopień pod horyzontem o godzinie 21:05. Niebo było więc jeszcze bardzo jasne. Na zachodzie wdzięcznie błyszczała widoczna bez problemów gołym okiem Wenus. Początkowo nie mogłem namierzyć ISS, dopiero gdy przekroczyła najwyższe położenie nad horyzontem udało mi się ją wypatrzeć gołym okiem i była widoczna z łatwością o nieco mniejszej jasności od Wenus. Szybko wycelowałem lornetą i od tego momentu już 100% skupienia na prowadzeniu za 400 tonami masy pędzącymi 400km nad Ziemią z chwilową prędkością liniową 7,66 km/s... Poziom detalu widoczny przez lornetę zwyczajnie przerósł moje oczekiwania. Na ułamki sekund, gdy udawało mi się idealnie zgrać prędkości, doskonale widoczne były jako maleńkie postrzępienia moduły stacji. O całościowej bryle nawet nie warto dłużej pisać. Kształt całości ostro rysował się na biało na jasnym tle nieba. Nie potrafię znaleźć teraz w sieci zdjęć stacji, które by zbliżyły się do tego co widziałem na jasnym tle nieba. Coś w ten deseń jak na tej stronie z tym, że znacznie więcej detalu i ostrzejszy obraz bez szumu: https://blogs.scientificamerican.com/but-not-simpler/the-transit-of-the-iss-enterprise/ Przy czym zdecydowanie miałem odczucie większej skali obrazu niż na tym zdjęciu. Momentalnie odżyło we mnie to samo pobudzenie, które miałem, gdy to wszystko zaczynałem. Pierwsze księżyce Jowisza w 10x50, pierwszy sierp Wenus na jasnym niebie, pierwsza M31 Jeszcze!

Fajny dmuchaniec dzisiaj widziałem, z daleka wyglądał jak prawdziwy

Dwie sondy zbliżą się do Słońca jak nigdy przedtem Wysłane przez grabianski w 2018-06-02 Badając gwiazdy i odległe światy coraz więcej dowiadujemy się o zjawiskach panujących we Wszechświecie. Naszą wiedzę może też znacząco poszerzyć Słońce - jedyna gwiazda, do której mamy bezpośredni dostęp. Trwają przygotowania do dwóch misji, które zbliżą się do naszej gwiazdy bliżej niż kiedykolwiek i pomogą zrozumieć złożone procesy odpowiedzialne za aktywność słoneczną i zjawiska występujące w innych gwiazdach. Te dwie nadchodzące misje to: Parker Solar Probe agencji NASA i Solar Orbiter Europejskiej Agencji Kosmicznej ESA. To dzięki danym z tych misji poznamy lepiej procesy zachodzące we wnętrzu Słońca, a przez to być może będziemy w stanie lepiej przewidywać burze słoneczne, które mogą zagrażać funkcjonowaniu naszej cywilizacji (uszkodzenia infrastruktury energetycznej, satelitów czy ryzyko dla załogowych podróży kosmicznych). Parker Solar Probe poleci już tego lata. Dwa lata później zostanie wysłany europejski orbiter Solar Probe. Obie misje zbadają dokładnie koronę Słońca, dynamiczną zewnętrzną warstwę jego atmosfery, widoczną z Ziemi podczas zaćmień. Zjawiska zachodzące w koronie słonecznej, choć badane od wielu lat nie są dobrze zrozumiane. Dwa pytania, które świetnie podsumowują zagadkowość korony słonecznej, i na które naukowcy mają nadzieję odpowiedzieć dzięki tym misjom to: ? co sprawia, że korona słoneczna ma o wiele wyższą temperaturę niż powierzchnia Słońca? ? co powoduje, że materiał słoneczny rozpędzany jest do takich prędkości w wietrze słonecznym? Teraz na szczęście dysponujemy już na tyle dobrymi materiałami i technologiami, że możemy zbliżyć się do Słońca jak nigdy przedtem. Parker Solar Probe zbliży się do niego na wysokość 6 mln km nad jego powierzchnią. Do tej pory rekord należał do amerykańskiego próbnika Helios B z lat 70. Zbliżył się on wtedy do Słońca na odległość 43 mln km. Parker Solar Probe spojrzy dokładnie na zjawiska zewnętrznej atmosfery Słońca. Swoimi instrumentami naukowymi zmierzy dynamikę wiatru słonecznego, wykona pomiary pola magnetycznego, plazmy i wysokoenergetycznych cząstek. Europejska sonda Solar Orbiter zbliży się do Słońca na odległość 26 mln km. Misję na tle amerykańskiej będzie wyróżniać orbita o wysokiej inklinacji, która pozwoli wykonać pierwsze w historii obrazy biegunów Słońca. Być może to one zawierają odpowiedź na wyżej postawione pytania. Z Ziemi bieguny Słońca nie są widoczne, a to tam koncentruje się jego aktywność magnetyczna. Pole magnetyczne Słońca, a w zasadzie jego efekty sięgają orbity Neptuna, głównie za sprawą wyrzucanego przez naszą gwiazdę wiatru słonecznego. W obrębie tej heliosfery wiatr słoneczny wpływa na zjawiska zachodzące w atmosferach wszystkich planet naszego Układu Słonecznego. Do tej pory nie wiemy jak zjawiska we wnętrzu Słońca kształtują jego pole magnetyczne, ale naukowcy mają nadzieję powiązać wyrzuty koronalne masy i rozbłyski słoneczne ze zmianami na biegunach. Najbliższe lata, dzięki misjom Parker Solar Probe i Solar Orbiter powinny przynieść wiele odpowiedzi na palące heliofizyków kwestie, jednak jak to często bywa przyniosą też pewnie znacznie więcej nowych pytań. Źródło: NASA Więcej informacji: ? zapowiedź obu misji od NASA ? oficjalna strona misji Parker Solar Probe ? oficjalna strona misji Solar Orbiter Na zdjęciu: Wizja artystyczna sondy Solar Orbiter, badającej Słońce. Źródło: ESA/ATG medialab/NASA/SDO/P. Testa (CfA) http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/dwie-sondy-zbliza-sie-slonca-jak-nigdy-przedtem-4439.html

Jedno z kilku wczorajszych Canon 1100D Samyang 14mm/f2.8 ISO 100 30sec

Mnie dziś z trzech stron otaczały burze, jednak ostatecznie wszystkiego przeszły obok... ?? Ale cosik się na szczęście złapało

Witam , Bieszczady i niebo nad nimi niestety już tylko wspominam , długo się czekało a szybko minęło , postanowiłem zdać "małą" relację. Przyjechaliśmy o 23. Po 12h za kołkiem troszeczkę byłem zmęczony, ale jak spojrzałem w górę i zobaczyłem ten cudowny widok to już wiedziałem że chociaż lornetkę trzeba znaleźć , wytrzymałem godzinkę nim browarek mnie uśpił. Rano po sprawdzeniu pogody niestety uświadomiłem sobie ze na więcej niż trzy nocki szans nie mam więc trzeba się szybko brać do roboty:) Po złożeniu mojego zestawu sky watcher150/750 eq3/2 i problemach z prawidłową kolimacją lunetki biegunowej (śrubka się poluzowała) czekałem na wieczór aby ustrzelić swoją pierwszą galaktykę . W planie był triplet Lwa, plan jak dla mnie ambitny patrząc na moje doświadczenie prawie zerowe z obiektami DS (M31 w terenie podmiejskim się nie liczy ) Oczywiście straciłem dużo czasu na ustawienie prawidłowe (w miarę) lunetki na gwiazdę Polarną (brak doświadczenia - na balkonie jej nie widzę) ale w końcu jest,- szukam ..., szukam..., szukam i nic wyjąłem okular (vixen 12mm) i podłączyłem lustrzankę canon550, kilka prób i coś chwyciło - patrzę, tak to chyba hamburger - jestem uradowany strzeliłem 40kl po 40s niestety nadawało się tylko 20 więc łączny czas exp to ledwie 13min, zdjęcia przedstawiane bez korektora komy - obróbka początki Kolejne dni mijały na odwiedzaniu przepięknych miejsc , byliśmy odwiedzić żubry w Mucznem, w przepięknej zagrodzie Chryszczata w Smolniku oczywiście też wyskoczyliśmy na Połoninę Wetlińską, wieczorami niestety chmurwy i burze ale za to piękne -9maja w moje urodziny miałem nadzieje na czyste niebo , Jowisz w opozycji skłaniał ku niemu , więc przygotowałem kamerkę żeby nagrać tego olbrzyma , niestety seeing tragedia ,więc nic ciekawego nie wyszło, nawet nie będę prezentował... Przydarzył się też problem -nie wiem jakim cudem wygięła mi się śruba Dek. ta dłuższa , na tyle mocno, że blokuje mi się podczas ustawiania (najgorsze, że nie mogę jej wykręcić, ale to już na inny wątek ) Tak więc straciłem tę nockę ,po za tym i tak nie było zbyt przejrzyście. Nadeszła ostatnia nocka, prognozy super - musi się udać , podekscytowany od rana , ale co mi się uda odnaleźć? Miałem pomysł na quartet lwa, ale niestety nie udało mi się odnaleźć , może dlatego, że lew był już dość nisko, więc przerzuciłem się na okolice panny , tam jest tyle galaktyk że na pewno coś chwycę:) Kilka prób i coś jest ale co ? - szybko odpalam stellarium szukam i mam M99 wiatraczek- to naprawdę ona , podniecony jak małolat na pierwszej randce ? Niestety materiału też nie za wiele jakieś 18min w exp po 40s iso 3200 obróbka PS No i wtedy wpadł mi do głowy pomysł żeby podłączyć guiding do zmodyfikowanego pilota ( oczywiście była to moja pierwsza próba ) wymieniłem szukacz na guider scope 60mm wkręciłem moja asi 120mm podłączyłem lustrzankę, wszystko odpaliłem i działa ( coś niesamowitego -próby miałem tylko w domu) ale oczywiście mój wiatraczek gdzieś uciekł. Myślę sobie: teraz to już w ogóle nie mam szans coś znaleźć - na szczęście tych galaktyk jest taka ilość że nawet ślepy coś znajdzie Złapałem M100 mirror galaxy , oczywiście nie było zbyt wiele czasu bo dochodziła 2 rano. Zdj to efekt około 30min exp kl po 80s isi 3200 Jako że czasu już naprawdę nie zostało zbyt wiele i że plan zrobienia zdj. drogi mlecznej na szeroko nie wypalił - miałem widok z balkonu na zachód i częściowo na północ - więc znoszenie sprzętu na dół za dom, ustawianie polaris to już byłoby za dużo na ten czas, Stwierdziłem że zrobię z balkonu.. Może nie będzie spektakularnej drogi mlecznej ale co tam ; ) stack 10 zdj po 90s iso1600 Na koniec tego pięknego wieczoru postanowiłem jeszcze raz pstryknąć , tym razem w okolice Jowisza. Żebyście mnie widzieli jak podczas naświetlania spadł mój pierwszy bolid - bylem wniebowzięty poj klatka oczywiście ledwo widać ale widać Na sam koniec tej przydługiej relacji chciałem podziękować kolegom z forum, a w szczególności qbanos ,zielu, jolo, każdy z was się przyczynił do tego, by ten wypad był dla mnie tak wspaniałym doświadczeniem . oraz oczywiście mojej wspaniałej drugiej połówce która była cały czas przy mnie . Zapomniałem dodać, że wszystkie nocne zdj. były robione z tarasu w Kamiennym Dworze w Krzywym.

Trochę chmurek z ostatnich dni

Dzisiejszy Jumbo Jet złapałem go między chmurami B747-8 Nippon Cargo Airlines MXP - NRT 9441m 928km/h

Przepraszam za kolejną 106tkę... ? Marzec - maj 2018, Meade ACF 10" f/10, AP CCDT67, EQ6, QHY163M, LRGB 45:15:10:12 x 2 minuty, gain=0, niebo podmiejskie. Przejrzystość dobra, seeing dobry.

Z ostatnich dni: 21maj18 Lenov-Kolob UAE209 DXB-ATH-EWR B77W A6-ECI FL320 G1811 22maj18 Lolka-WAW LOT532 BUD-WAW DH8D SP-EQB FL250 G2032 24maj18 N133 UAL954 SFO-TLV B77W N2645U FL350 G1749 24maj18 Meban-Biglu CSN646 FCO-WUH-CAN B788 B-2727 FL380 G1625 25maj18 Meban-Biglu CPA318 BCN-HKG A359 B-LRG FL370 G1551 I największa sensacja tego roku. South African Airways (386 operator na liścia złapanych). Rano przyleciał z RPA do Frankfurtu gdzie zwykle stoi cały dzień. Został wyczarterowany by zawieźć kibiców Liverpoolu na jutrzejszy finał Ligi Mistrzów do Kijowa (leciał nad środkową PL). Z Kijowa wracał do Frankfurtu i oczywiście wybrał L984. Miałem sporo chmur, ale wpadł w niewielką dziurę i zdążyłem zrobić jedną klatkę! WOW! Jestem pewien, że tej linii już nigdy nie zobaczę nad PL. W Europie lata tylko do Frankfurtu, Monachium i Londynu. 25maj18 L984 SAA4262 KBP-FRA A346 ZS-SNC FL400 G1747

Ostatnio na sąsiednim forum, odnowiły się pytania o przewagę serii niebieskiej Maków nad nową serią czarną. Skłoniło mnie to wykonania testu i krótkiego opisu, który dodałem niedawno na swoim blogu. Wklejam go tutaj. Czy niebieski Mak jest lepszy od czarnego? Na forach astronomicznych w Polsce często można się spotkać z mitem, jakoby stara niebieska seria Maków Sky-Watchera była lepsza od nowej czarnej serii. Dużo osób zadaje pytanie "Czy niebieski Mak jest lepszy od czarnego?". Postanowiłem to sprawdzić na dwóch losowych teleskopach z obu serii. Na początek parę słów o warunkach. Test przebiegał pod wiejskim niebem w połowie maja. Noce są już jasne, lecz w tym przypadku nie ma to większego znaczenia. Na południowym horyzoncie brak zabudowań, jedynie pole uprawne. Atmosfera stabilna, seeing dobry. Jeżeli do kogoś przemawiają liczby określiłbym te warunki jako 6-7/10. Oba teleskopy chłodziły się około 2 godzin zanim przystąpiłem do testu. Miejsce testu Wykorzystałem dwa Maki 127. Egzemplarz z serii czarnej zakupiony w 2017 roku, niebieski używany, data zakupu nieznana. W obu teleskopach używałem tego samego zestawu kątówka (WO Dielectric) + okular. Okulary to Vixen NPL 25 mm (60x), SW WA 15 mm (100x) I SW Silver Plossl 10 mm (150x). Całość posadzona na montażu HEQ5. Kolimacja została sprawdzona na gwieździe. Obiektem, w który zacięcie patrzyły oba teleskopy, był oczywiście Jowisz. Tuż przed zachodem odbywał się tranzyt Io. Sam Jowisz nie był tym za bardzo wzruszony i zaprezentował się bardzo majestatycznie. Wielka Czerwona Plama wyłaniała się zza krawędzi około godziny 24:00. Symulacja CalSky Dwa pasy równikowe były dokładnie widoczne. Przy powiększeniu 100x dało się dostrzec też trzeci pas na północy. Co pewien czas widoczne "zawirowania" w północnym pasie równikowym. Usilnie starałem się wyłuskać WCP. Niestety ze względu na to, że znajdowała się na krawędzi, była widziana jedynie oczami wyobraźni W moim odczuciu powiększenie 100x było najlepsze w odbiorze. Jowisz na ciemnym tle, trójwymiarowy, zawieszony w przestrzeni. Także w tym powiększeniu dało się dostrzec najwięcej detalu. Przy 150x obraz już mocno zdegradowany przez seeing. Zaznaczone obserwacje. Źródło. Według mnie oba teleskopy pokazały praktycznie to samo. Nie zauważyłem żadnych różnic w obrazie. Po tym teście jestem przekonany, że średnia jakość teleskopów z obu serii jest podobna. Oczywiście do profesjonalnego testu potrzeba by wielu teleskopów. Jak wszędzie, może trafić się lepszy lub gorszy egzemplarz. Podsumowując, Mak Makowi nie ma czego zazdrościć

Oprócz przelotówek bardzo lubię łapać szybowce. Dzisiaj trzy w pobliżu latały, ale tylko jeden podleciał bliżej: 20maj18 DG Flugzeugbau DG-100 SP-3993 G1405 W Pobiedniku zaczął się sezon na skydiving. Jedna z firm lata Antonovem 2, który pomalowany w smoka wygląda obłędnie. Zeszłego roku z rzadka zapuszczał się w moje okolice a w ten weekend sześć pięknych przelotów blisko zenitu lub w zenicie. raz dosłownie musnął skrzydłem Słońce, może jeszcze się uda go złapać na tarczy. 19maj18 An2 SP-AOF G1317 & G1325 19maj18 An2 SP-AOF G1432 20maj18 An2 G1008 20maj18 An2 SP-AOF G1310 & G1421

20 maj - 16:25 UTC - FR3698 - BVA-KRK - 13,675 FT - 284 KTS

Dobę po fajnym przelocie Emirata dzisiaj jeszcze większe emocje. Nad Polską pojawił się Antonov An225 w locie z Kijowa Gostomel do Lipska. Ostatnio Mriya przyzwyczaiła spotterów, że latała do LEJ nad centralną Polską a dzisiaj niespodzianka - południe Warunki mogłyby być lepsze, ale miło znowu zobaczyć 6 smug. 03kwi18 Kovus-Padka ADB208F GML-LEJ An225 UR-82060 FL360 G1639 Minutę później mały Aerofłot przeleciał pod smugą kolosa 03kwi18 Babko-Biglu AFL2503 VLC-SVO A320 VP-BAD FL350 G1640

Takie dwa klimaty z dzisiaj. Minuta czy dwie przed zachodem Słońca. 11mar18 L856 KAL931 ICN-FCO B748 HL7633 FL360 G1732 11mar18 Q35 AUA58 HKG-VIE B772 OE-LPC FL360 G1734

Jestem Ci bardzo wdzięczny, że z troską pochyliłeś się nad czasem, który niepotrzebnie poświęciłem "wyważając otwarte drzwi". Naprawdę, doceniam to. Jednak, tak jak napisałem wcześniej, analizowałem w sieci wiele konstrukcji. Widziałem też Twoją. Bardzo mi się spodobała. Potrzebowałem jednak rozwiązania z możliwością podłączenia do serwera/rejestratora, który już posiadałem, więc interfejs USB nie wchodził w grę. Po drugie, byłem ciekawy, jak sprawdzi się kamera/moduł za który zapłacę 20 USD a nie 200 USD. Łukasz. GISE GS-404 ma w środku możliwość podłączenia dysku twardego. Działa wówczas ciągły zapis tego co widzą kamery. Na razie tego nie używam. Można też "ręcznie" włączyć rejestrację z poziomu programu CMS, na dysku komputera.