Ranking użytkowników

Miałem focić Księżyc, ale Munio coś nie halo

A tu wersja normalna, taka jak mi się podoba.

A u mnie eksperyment, zmałpowany od Szymka. Munio 1 klatka 0,002s za pomocą Atika 383L+ z filtrem Ha. Wyszło trochę mydłowato, ale jak widać można.

Ja też dzisiaj próbowałem, ale warunki masakra 70% tarczy, z balkonu P900 1x1/250s

Ja też, z nudów To suma Ha, OIII i SII. Po 10 ujęć na każdy filtr. Brzydka wersja

Przymglony Muń w paskach parę minut temu nad Ustką z Canonka 550D z kiciakiem.

17.11.2018, Synta 12", ASI120MM 25% z 1000 klatek, Krater Kopernik i okolice

Super Też liczyłem, ze Munia dzisiaj pocykam swoja kamerką ale niestety mgiełka w Ustce. Niemniej na zywca widok dech zapierający w tej chwili Canon 550D z Tamronkiem 70-300. ISO200 z 1 sekundą. Kolorów jednak nie uchwyciłem - prawie tęcza wokoło na żywca.

Suma sumarum chyba większość kończy na niesklepowych pudełkach / skrzynkach do zasilania i obsługi setupu. Po parunastu miesiącach skończyłem własne rozwiązanie - opis w wątku https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/12243-astro-elektronika/&do=findComment&comment=193682

Łuk okołozenitalny, 18.10.2018 r., ok. godz. 10, Kraków

Halo czy to Słońce? Halo widoczne było wczoraj, czyli 2018-09-13 o godzinie 14:46. Foto Aparat szybko bieżny złap Coolpix rób zdjęcia, Nikon Coolpix L.23.

W wolnych chwilach wyjazdy daleko od zgiełku i szumu miast, żeby cieszyć oczy i koić nerwy. A wygląda to tak.

Wczoraj wybrałem się robić startrails. Była to chyba najdalsza moja astrofotograficzna podróż bo jakieś 7km od domu Mimo że stałem w polach na szutrowej drodze dojazdowej to w trakcie sesji napatoczył się jadący na długich samochód, który przejechał kilkaset metrów zawrócił i znów w moją stronę. Tylko tym razem się zatrzymał koło mnie i Panowie się pytali czy filmuje niebo i co to za badania robię Całe szczęście Księżyc na tyle mocno świecił, że światła nie miały wpływu na zdjęcia. Jednak z jakiegoś powodu wiatraki stoją właśnie w tym miejscu, tak wiało że szybko przemarzłem. Mimo tylu warstw ubrań co normalnie na 20-sto stopniowy mróz bym założył. Więc większość czasu spędziłem w Pandzie, doczytałem książkę i potem strasznie mi się nudziło lecz dopiero po półtory godziny przypomniało mi się że przecież w aucie jest radio Trochę włączałem ogrzewaniem trochę wychodziłem i biegałem po drodze. Mimo to po 2,5h powiedziałem dość, tym bardziej że na tarasie czekała 10" na realizację dalszych planów. Canon 500d + Samyang 14mm, f/4, iso400, 300x25s

Przedwczoraj Donald Machholz odkrył wizualnie kometę. Jej jasność to aktualnie około 10 mag. Kometa świeci w Pannie, tuż przed świtem znajduje się około 20 stopni nad horyzontem. Dziś nad ranem nie wytrzymałem i pojechałem na chwilę w Beskid Niski spróbować na nią zapolować. Okazało się, że choć znajdowała się w świetle zodiakalnym (które świeciło naprawdę mocno), to w 33 cm teleskopie widać ją natychmiast jako wyraźny, okrągły, niezbyt duży (ale i niemały), zwarty obiekt. Jej jasność oceniłem na 10.1 mag, a średnicę jej głowy na 2.5'. Kometa była też bardzo słabo widoczna w lornetce 10x50 (w której oceniłem ją na 9.7 mag przy średnicy głowy 3'). Kometa była widoczna trochę lepiej niż świecąca znacznie wyżej i na ciemniejszym niebie kometa 38P/Stephan-Oterma (która zresztą tej nocy znajdowała się tuż obok mgławicy Eskimos - świetny widok!). Dokładna orbita komety nie jest jeszcze znana.

https://www.lanius-books.com/Kowa-8x25-sv-952 Bierz póki promocja, jak się nie spodoba to masz 14 dni na zwrot :)

A nowe SCT to zawsze dobrze skolimowane kupisz? Niestety to nie zawsze tak jest. Co prawda nowy można odesłać i robić to wielokrotnie.

Chyba o teleskop SCT ci chodzi.... Jeśli lustro jest czyste, płyta korekcyjna bez rys i przebarwień to wybacz ale sensu kupowania nowych nie widzę. Miałem 3 SCTeki i każdy kupiony używany. Zero problemów. W sumie przez ładnych parę lat używania kolimowałem raz (drobna korekta po kupnie) i raz po zmianie tuby z ameliniowej na karbonową. Chyba, ze chodzi o jakąś nowość w optyce, której na rynku wtórnym brak. Wtedy zakup nowego jest uzasadniony. To ja już chyba wszystko w tym temacie napisałem

Na najtańszej kamerce rozogniskujesz na placek jasną gwiazdkę i skolimujesz SCTeka bez problemu. Dokładniej niż w moim podlinkowanym sposobem się nie da. To jest naprawdę proste

Kolimacja w SCT jest bardzo prosta. A wykonuje się baaaaaardzo rzadko. Reduktor ogniskowej wkręcasz bezpośrednio w gwint SCT teleskopu. Na reduktor nakręcasz 2" kątówkę z gwintem SCT. Jeśli używasz wyciągu okularowego, to wyciąg nakręcasz na reduktor w wyciąg kątówka 2" i to wszystko. Można też reduktor dać w wyciąg z odpowiednią złączką - kombinacji jest sporo Tak wyglądał jeden z moich zestawów SCT 11":

Sto lat r?wnolatku, szczęścia i kasy oraz dużo zdrowia przede wszystkim żebyś dłuuuuuugo mógł cieszyć się czystym i ciemnym niebem!!!

Wszystkiego najlepszego!

Pogodnego nieba, wszystkiego najlepszego, 100 lat !

100 Lat! w spaniałym naszym hobby astronomicznym! Wszystkiego najlepszego!

Pogodnych nocek i spełnienia marzeń przez najbliższe 100 latek

100 lat i miłego życia

Wszystkiego najlepszego

Sto lat

Sto lat !!! Jak bedziesz mial w sobote albo w niedziele czas to zapraszam do Bensheim na kawe I torta urodzinowego !!!

Spełnienia marzeń, zdrowia i satysfakcji z naszego hobby

Szuka go od czasu do czasu garstka zapaleńców. Jak dotąd bezskutecznie. Na miejscu byli też profesjonalni hunterzy, ale również im się nie udało. Wiadomo przy tym, że kamulce prezentowane przez ?lokalsów? zaraz po medialnym szale, nie miały nic wspólnego z meteorytami. Widać to było już w relacjach telewizyjnych i na zdjęciach w internecie, no ale... czego się nie robi dla sławy i pieniędzy. Trzeba sobie uświadomić, że w okolicach Walentynek w Polsce panowała kiepska pogoda, dlatego specjaliści bazowali na nagraniach bolidu z odległych lokalizacji (np. z Niemiec). Domecko to tylko przybliżona lokalizacja, a obszar ewentualnego spadku jest bardzo duży. Ma nawet kilka kilometrów długości i sporo w nim utrudnień typu młody, gęsty las lub dzika zwierzyna. W połączeniu z małym potencjalnym TKW mocno ogranicza to szanse na sukces... ale nadal wierzę, że się uda.

Fragment terminatora z 30.09.2018, faza 75% 50% z 1100 klatek, Synta 12" i ASI120MM Idąc od prawej, widzimy Morze Jasności a w nim grupę grzbietów Dorsa Smirnov, przesuwając wzrok nieco w lewo widzimy Dorsa Lister. Ta wijąca się linia ta kończy się małym i niepozornym grzbietem Dosum Nicol. Dochodzimy do krateru Plinius, dalej rozciąga się Morze Spokoju i grupa grzbietów Dorsa Barlow. Dla orientacji, tu położenie tego fragmentu:

Skończone! Temat zaczęty 13 Maja 2017 doczekał się finalizacji między innymi dzięki też Waszym poradom. Skonstruowałem swój kontroler astro z HUB'em 3.0 na pokładzie. Podstawowe elementy kontrolera to: Procesor HUB USB 3.0 firmy Microchip USB5537B (4 gniazda USB3.0 + 3 gniazda USB2.0) Do urządzenia można podpiąć 4 urządzenia USB 3.0 Mikroprocesor Atmega 328P (Arduino) Gniazdo do sterowania Focuserem (poprzez Arduino) Konwerter USB-UART do komunikacji arduino z komputerem poprzez zainstalowany HUB wykorzystuje wewnętrzne gniazdo 2.0) Pomiar temperatury i wilgotności zewnętrznej Gniazdo do sterowania grzałką (przez Arduino w oparciu o warunki pogodowe) Pomiar temperatury wewnętrznych układów urządzenia i wiatrak do chłodzenia Wyjścia prądowe dwa po 12VDC i jedno regulowane (u mnie to 13.5VDC) HUB'a testowałem przy przechwytywaniu obrazu z kamerki ASI178MM (10ms pełna rozdzielczość), pracującej kamerce internetowej, w czasie kopiowania plików z pendriva i podłączonej klawiaturze. Wszystkie 4 gniazda były zajęte a w tle pracowała komunikacja arduino przez wewnętrzny port szeregowy (czyli w sumie wykorzystałem 5 gniazd). Prędkość obrazowania z ASI178 to 288 Mb/s przy pracy w wyżej wymienionymi urządzeniami. Bez HUB'a mam taką samą prędkość więc ewentualnym ograniczeniem jest mój laptop Poniżej zdjęcia Astro Kontrolera, ekran testowy i finalne schematy No i chyba to tyle ....

A to są moje zabawki: Comrades, enter the kettlebell! Moc niech będzie z Wami!

Listopad - dla obserwatorów niebezpieczna pora. Bywa chłodno, wilgotno i wietrznie. Łatwo wtedy zrezygnować z obserwacji nawet jeśli się wypogodzi. Jesienna obfitość Perseusza i Kasjopei ustępuje właśnie powoli gwiazdozbiorom zimowym. Jeśli dopisze pogoda, o co niełatwo, ci najwytrwalsi podziwiają Byka z jego podeszłym krwią okiem ? Aldebaranem, otoczonym barwnymi klejnotami Hiad, poszukują mgławicy Krab ciągle rozbiegającej się po wybuchu supernowej sprzed tysiąca lat, rozdzielają gromady otwarte M36, M37 oraz M38 w Woźnicy i oczekują wzejścia Oriona. Mało kto interesuje się pozornie pustym obszarem na wschód od Kasjopei, pomiędzy wielobokiem Woźnicy a Gwiazdą Polarną. Na mapach nieba jest tam zaznaczony gwiazdozbiór Żyrafy (Camelopardalis). Gwiazdozbiór Żyrafy z otoczeniem Mapę wytworzył kol. Rokita w oparciu o katalog SAC 8.1. Brak jasnych gwiazd powoduje jednak, że omijamy ten rejon. Niesłusznie ? znaleźć tam można obiekty unikalne, tym ciekawsze, że mało znane astroamatorom. Orientacja w gwiazdozbiorze nie jest łatwa ze względu na brak gwiazd o jasności ponad 4 mag. Oznacza to, że z miasta praktycznie nic w nim nie widać a i pod wiejskim niebem bez adaptacji wzroku także niewiele. Jednak po właściwej adaptacji oczu do ciemności, kilka gwiazd łatwo dostrzegalnych gołym okiem układa się rzeczywiście w kształt zwierzęcia o długich nogach i jeszcze dłuższej szyi. Żyrafa jak żywa; źródło: https://www.cgtrader.com/3d-models/animals/mammal/giraffe-giraffa-camelopardalis Za tylną nogę można uznać ciąg pięciu gwiazd o jasności około 4,5 mag na linii południe- północ, ponad ?plecami? Perseusza, rozpoczynając od CE i CS Cam znajdujących się ok. 8° na wschód od Gromady Podwójnej a kończąc na ? Cam, w którą celuje linia łącząca gwiazdy ? i ? Cas, po przedłużeniu jej o 10° na północny wschód. Nogę przednią stanowią gwiazdy od 7 Cam na dole gwiazdozbioru, jakieś 7° na północ od Kapelli i tyleż samo ale na zachód od ? Aur, poprzez podwójne gwiazdy 11+12 Cam i ? Cam, aż do trzeciej pod względem jasności widomej ? Cam. Zarys szyi formują gwiazdy L, M i VZ Cam oraz, zależnie od fantazji grafika rysującego mapę gwiazdozbioru ? inne, bliższe północnego bieguna niebieskiego i Gwiazdy Polarnej. Gwiazdozbiór Żyrafy Mapę wytworzył kol. Rokita w oparciu o katalog SAC 8.1. Proponuję napocząć Żyrafę od przedniej nogi. Kopytko stanowi gwiazda 7 Cam (ok. 4,5 mag), łatwa do odnalezienia z powodu bliskości jasnej Kapelli (? Aur) oraz słabszych ? pomarańczowej ? Aur z białą ? Aur. Tej ostatniej towarzyszy dość zwarta grupa kilkunastu słabszych gwiazd, nie będąca jednak gromadą lecz tylko ładnym, owalnym asteryzmem. Jeden stopień ponad 7 Cam znajdziemy odmienny asteryzm, podobny do kwiatu na długiej łodydze. Składa się z kilkunastu gwiazd 7 mag - 9 mag, jest rozciągnięty na 2,5° w pionie, lekko łukowaty i rozdwojony od północy (na górze). Prawda, że oryginalny, chociaż nigdzie nie opisywany? Kwiat Żyrafy Źródło: Sky-map.org Utrzymując gwiazdę 7 Cam w dole ponad sześciostopniowego pola widzenia średniej lornetki, powinniśmy widzieć ten asteryzm pośrodku. W okolicach górnego skraju pola, 5° na północ od 7 Cam znajdziemy wtedy parę białych gwiazd 11 Cam i 12 Cam o zbliżonej jasności (5,4 mag i 6,5 mag). Kątowy odstęp między nimi to niemal 2 minuty, więc najmniejsza lornetka wystarczy do ich rozdzielenia. Obie są gwiazdami zmiennymi o niewielkich wahaniach jasności. Tylko około 1° wyżej, więc ciągle w tym samym polu widzenia, choć na jego górnym, północnym skraju jest najjaśniejsza gwiazda Żyrafy ? ? Cam. To także gwiazda podwójna o składowych 4,1 mag i 7,4 mag odległych na nieboskłonie o ponad 80 sekund kątowych, więc możliwych do rozdzielenia w każdym sprzęcie. Ogólnie, cały gwiazdozbiór Żyrafy obfituje w rozległe pary, trójkąty i liniowe asteryzmy. Jest ich tyle, że trudno wyliczyć i opisać wszystkie, jednak buszując swobodnie z lornetką po tym rejonie napotkamy ich dziesiątki. Jeśli odbijemy od ? Cam i pary 11-12 Cam 6-7° na wschód, znajdziemy liczną i rozległą na 3-4° grupę gwiazd 5 mag-9 mag, częściowo już w gwiazdozbiorze Rysia. Także w niej doszukamy się par rozległych na 20-30?, trójkątów i rombów. Warto poświęcić trochę czasu na ich rozpoznanie i podziwianie. Pięć stopni na północ od ? Cam znajdziemy trzecią w gwiazdozbiorze pod względem obserwowanej jasności, białą gwiazdę ? Cam. Jest ona bardzo odległa ? niektóre szacunki mówią, że nawet powyżej 6000 lat świetlnych, ponad 2 razy dalej niż słynny z wielkiej jasności bezwzględnej Deneb (? Cyg) i świeci z ogromną mocą. Może być nawet 680 000 razy jaśniejsza niż Słońce i 2,5 razy niż Deneb. Ponadto oddala z zawrotną szybkością kilkuset a może nawet kilu tysięcy kilometrów na sekundę, co wywołuje falę uderzeniową obserwowaną w podczerwieni. Tylko 2° ponad nią można wyszukać czerwoną gwiazdę zmienną ST Cam o zakresie zmienności 7 mag-8,4 mag. Typowo lornetowy obiekt do obserwacji znajdziemy dalsze 5° na północ. Jest to gromada otwarta Collinder (Cr) 464, zawierająca ok. 50 gwiazd, z czego 15 jaśniejszych niż 7 mag. Próżno wypatrywać jej przy powiększeniach teleskopowych ? jest zbyt luźna i zbyt rozległa (3°x2°). W lornetce nie tylko ładnie mieści się w polu widzenia wypełniając jego środek, lecz także wyraźnie odcina się od ubogiego w gwiazdy tła. Gromada otwarta Collinder 464 Źródło: Sky-map.org W prawym dolnym rogu widoczna jest także galaktyka IC 342 poniżej niebieskiej gwiazdy ? Cam. Szyja Żyrafy, złożona z gwiazd: białej L Cam, pomarańczowej M Cam i czerwonej VZ Cam (zmienna o niewielkim zakresie zmienności) rozciąga się jeszcze dalej na północ, sięgając okolic Gwiazdy Polarnej (? UMi). Jest to rejon obfitujący w galaktyki, jednak są one zbyt słabe i niedostępne do obserwacji lornetowych. Żyrafa inaczej; źródło: https://alchetron.com/Camelopardalis-2032017-W Jednak we wschodniej części gwiazdozbioru możemy odszukać jasną galaktykę NGC 2403. Łatwiej do niej trafić od strony Wielkiej Niedźwiedzicy. W tym celu odnajdźmy gwiazdę ? UMa (Muscida), stanowiącą czubek nosa Niedźwiedzicy. Galaktyka znajduje się w odległości 7° na północny zachód od niej i tyleż samo lecz w przeciwnym kierunku od gwiazdy L Cam, stanowiącej nasadę szyi Żyrafy. Jasność NGC 2403 wynosi 8,3 mag a rozmiary kątowe na nieboskłonie 25?x13?, choć przez lornetkę zobaczymy nie więcej niż połowę tego. Na tle galaktyki świeci kilka słabych gwiazd, co jednak nie przeszkadza w jej dostrzeżeniu. NGC 2403 należy do Grupy M81, stosunkowo bliskiej naszej Grupie Lokalnej galaktyk. Tym razem zamieszczam szkic kolegi Robsona_g z zaprzyjaźnionego forum Astropolis, by uświadomić niezorientowanym różnicę między obrazem widzianym w teleskopie a astrofotografią. Galaktyka NGC 2403 w szkicu Robsona_g; źródło: https://astropolis.pl/topic/26122-ngc-2403-w-żyrafie/ Tylna noga Żyrafy, granicząca z gwiazdozbiorem Perseusza i Kasjopei, także zawiera kilka gwiazd zmiennych. Dwóm z nich na południowym, dolnym skraju ? CE Cam i CS Cam (ta ostatnia ma ok. 4,2 mag i jest druga co do jasności w gwiazdozbiorze), towarzyszą słabe mgławice refleksyjne, dostępne tylko dla dużych teleskopów. Do CS Cam łatwo trafić przesuwając pole widzenia na wschód od gromad i mgławic Kasjopei, IC 1805 (Serce) i IC 1848 (Dusza), a zwłaszcza od leżącej na skraju Kasjopei i Żyrafy jasnej gromady otwartej Pazmina (Stock 23, 5,6 mag, 14? średnicy). Ponad gwiazdami CE i CS Cam, 3-4° na północ, znajduje się najbardziej spektakularny obiekt gwiazdozbioru, Kaskada Kemble?a. Jest to asteryzm, lecz przedziwny ? niemal idealnie prosta linia długości 3° złożona z 20 gwiazd. Nazwa pochodzi od nazwiska kanadyjskiego obserwatora, który jako pierwszy opisał ten obiekt. Niczego podobnego nie znajdziemy na całym nieboskłonie. W dodatku południowo-wschodni kraniec linii przyozdobiony jest niewielką ale jasną gromadą otwartą NGC 1502 (jasność 5,8 mag, średnica 8?). Lecz to jeszcze nie koniec ? najjaśniejsza gwiazda widoczna w gromadzie, SZ Cam (inaczej ?485), jest gwiazdą podwójną. Jej niemal identyczne, niebiesko-białe składowe (typ widmowy B, jasność 7 mag i 7,1 mag) dzieli 18 sekund kątowych, co widać już w lornetce 10x50. Kaskada Kemble?a; Credit & Copyright: Noel Carboni/Greg Parker/New Forest Observatory/NASA; https://www.universetoday.com/19703/camelopardalis/ Nieznacznie poniżej gromady (na południe) mamy szanse zobaczyć wyraźnie czerwoną gwiazdę zmienną UV Cam. Z kolei piękną pomarańczową barwę ma położona 2-3° na północ nad Kaskadą Kemble?a nieregularna gwiazda zmienna BE Cam (4,35 mag-4,48 mag). Pięć stopni na północ od BE Cam warto odszukać białą gwiazdę ? Cam (4,59 mag) otoczoną trójką słabszych (5,5 mag-6,5 mag) w odległości 0,5°-1°. Jeśli przyjrzymy się jej dokładnie, możemy dostrzec towarzyszkę 7,3 mag w odległości ponad 1? kątowej, W połowie odległości między ? Cam i BE Cam, czyli ok. 2,5° od każdej z nich, spróbujmy teraz odnaleźć galaktykę oznaczoną jako IC 342. Jej jasność to 9,1 mag zaś średnica kątowa ok. 20?. Nie jest to więc obiekt o dużej jasności powierzchniowej i jego dostrzeżenie wymaga czystego, ciemnego nieba. W takich warunkach próbujmy dostrzec chociaż jaśniejszy rdzeń tej ustawionej ?twarzą? do nas galaktyki, odległej według aktualnych szacunków o 7 do 11 milionów lat świetlnych. Galaktykę obserwujemy w płaszczyźnie Drogi Mlecznej, więc przesłania ją gaz i pył galaktyczny. Utrudnia to obserwacje i prawidłową ocenę odległości. Edwin Hubble przypuszczał, że IC 342 należy do naszej Grupy Lokalnej galaktyk, obecnie jednak uważa się, że jest to odrębne ugrupowanie określana jako Grupa IC 342/Maffei. IC 342 na fotografii Marcina Paciorka; źródło: http://www.astromarcin.pl/pages/ic342.html Czy udało się dostrzec tę ?wyspę wszechświata?, jak jeszcze niedawno określano galaktyki? Jeśli tak, przypatrzmy się jej uważnie. Ta szara mgiełka kryje setki miliardów słońc, przynajmniej w części okrążanych przez planety. Jeśli prawa natury są wszędzie takie same, z pewnością na niektórych z nich powstało życie, zapewne także wysoko rozwinięte. Nie mamy technicznych możliwości by to sprawdzić, lecz przecież wyobraźnia może nas tam zaprowadzić, gdy przypatrujemy się galaktyce przez nasz ulubiony sprzęt ? niewielką lornetkę przyniesioną na pasku przerzuconym przez ramię.

14mm ES 82 da Ci źrenicę około 2.3mm, a więc w sam raz do średnich powiększeń, a to sprzęt raczej sprawdzony, popularny i lubiany. Co do dużych powiększeń nie celowałbym aż tak wysoko. 200-250x w takie powiększenia bym celował dające źrenicę wyjściową w okolicach 1mm.

Kolejny kręcioł, miało być conajmniej 1,5 h więcej materiału ale przyszły chmury. A to już drugie podejście z tego miejsca. Pierwszym razem było jeszcze mniej materiały bo 1/3 tego co wczoraj. Jest to około 250 klatek po 50s. Canon 500d iso400, Samyang 14mm f/4.

Wiatr uniemożliwił mi focenie DS, więc chociaż w ten sposób wykorzystałem dobrą pogodę. Niebo niby ładne ale coś w powietrzu wisiało, bo zdjęcia bardzo zaczerwienione. Canon 500d + Samyang 14mm f/4, iso800. 330 x x60s.

Bardzo lubię wszelką aktywność fizyczną po której pot leje się strumieniami (spinning, bieganie), piesze wycieczki po nieznanym terenie z mapą (polecam Stawy Milickie, zwłaszcza wiosną i koniecznie z lornetką) i morsowanie. Z racji aktualnej pracy, która przynosi mi niemałą frajdę, to obrazowanie ludzkich wnętrzności za pomocą tomografu i rezonansu magnetycznego. Wyobraźcie sobie, że aby powstał taki obraz, używa się darków, biasów, flatów i innych cydeniek, o których na co dzień piszemy na forum :)

Jednym z moich zajęć jest kynologia. Mam hodowlę bardzo rzadkiej w Polsce rasy retrieverów, na wystawach zajmuje się handlingiem itd. Dodatkowo jak niektórzy pamiętają mój poprzedni avatar, "jaram" się off-roadem uprawianym quadem oraz samochodem terenowym. Uprawiam to razem z tatą, nie mniej czasu i środków jest za mało aby robić to aktywnie i częściej niż kilka razy w roku.