Ranking użytkowników
Popularna zawartość
Treść z najwyższą reputacją w 12.02.2018 uwzględniając wszystkie miejsca
-
9 punktów
-
9 punktów
-
7 punktów
-
Pod koniec ubiegłego roku w tym wątku starałem się pokazać ciekawą możliwość prowadzenia astronomicznej aktywności amatorskiej, która ma dużą wagę przydatności do celów naukowych i odciążającej profesjonalne obserwatoria w dziedzinie klasyfikowania gwiazd supernowych. Amatorskie obserwacje spektroskopowe supernowych nie są oczywiście łatwe. Powiedzmy wprost - są trudne. Obiekty w większości są słabe, ale umiejętności i doświadczenie astroamatorów oraz ich warsztat są coraz doskonalsze. Coś, co kiedyś wydawało się poza naszym zasięgiem dziś, staje się realne. Dowodem są osiągnięcia tych (na razie nielicznych), którzy już tego dokonali. Postanowiłem też sam zabrać się praktycznie za ten temat (nie rezygnując jednak oczywiście z poszukiwań supernowych). Zacząłem od Star Analyzera 100 z pewnym pomysłem rozbudowywania go do spektrografu szczelinowego z pryzmatem korekcyjnym. Zacząłem od podstaw - bezszczelinowe rejestracje jasnych gwiazd typu widmowego A (2-6 magnitudo). Celem było zdobycie pierwszych doświadczeń, opanowanie oprogramowania, wyznaczenie krzywej czułości spektralnej kamery oraz dobór/określenie parametrów zestawu (dyspersji) w celu właściwej kalibracji profili. Dzisiejszej nocy przystąpiłem do kolejnego etapu. Postanowiłem zmierzyć się z dwoma obiektami znacznie słabszymi niż 6 magnitudo: supernową SN 2018pv (12,7m) kwazarem 3C273 (12,9m) 1. Widmo supernowej SN 2018pv Teleskop 0.25m f/4 (SW Quattro CF) ekspozycja 100 x 10 sekund, kamera ASI 290MM-C (-20°C) @ 30dB Star Analyzer 100, dyspersja 24 A/piksel Supernowa znajduje się w bardzo bliskiej odległości kątowej od jasnego jądra galaktyki NGC 3941, co stanowi pewną trudność: Udało mi się jednak wyodrębnić widmo, które wygląda następująco (wyraźnie widoczne silne linie absorpcyjne krzemu, będące "znakiem rozpoznawczym" supernowej typu Ia): Następnie postanowiłem poddać wyniki swego rodzaju egzaminowi. Dokonałem porównania mojego widma (czerwone) z uzyskanym w obserwatorium w Hiroshimie za pomocą teleskopu 1,5m (niebieskie). Porównanie wypadło chyba całkiem dobrze: 2. Widmo kwazara 3C273 Teleskop 0.25m f/4 (SW Quattro CF) ekspozycja 25 x 30 sekund, kamera ASI 290 MM-C (-20°C) @ 30dB Star Analyzer 100, dyspersja 24 A/piksel Celem tej obserwacji było wyznaczenie przesunięcia ku czerwieni, które jak wiemy w przypadku kwazarów jest bardzo silne. Możemy je obliczyć: ?obs ? ?rest z = ??????????? ?rest Widmo, które zarejestrowałem wygląda tak: Przyjąłem następujące wartości linii spektralnych Odczyty trzech linii H ze spektrum i wyniki obliczeń: Uzyskałem przesunięcie ku czerwieni 0,1594 podczas gdy wartość podana w bazie Simbad to z~0.1583395 punktów
-
5 punktów
-
5 punktów
-
4 punkty
-
3 punkty
-
W końcu po miesiącu udało mi się dopalić kolor do Kraba (Messier 1) Widziałem, że bardzo fajnie na tej mgławicy wychodzi kompozycja Ha+LRGB a ponieważ filtra Ha jeszcze nie posiadam to postanowiłem użyć sygnału z kanału czerwonego do podbicia struktur. Na razie to max co wycisnąłem z obróbki - może jeszcze raz podejdę na spokojnie w przyszłości Jest to skala 0,41''/pix. Zdjęcie bez resize - tylko lekko scropowane bo nie kalibrowałem klatek i musiałem jakoś wywalić ampglow. Newton 250/1250 na NEQ-6 + ASI 178MM-C + Baader LRGB Kompozycja R+LRGB L - 750 x 7s (gain 75%) RGB - 100 x 10s (gain 75%) na kanał Dwie wersje - full i crop na mgławicę EDIT: bieżące wersje fotki Fotki sprzed "poprawek"3 punkty
-
A tydzień wcześniej, tj. 6-9 września? Nów wypada 9. a Księżyc 2-3 dni przed nowiem wielkiej krzywdy nie wyrządzi - chyba tylko pierwszej nocy zetnie obserwacje ok. 2:00. Każdej kolejnej nocy będzie znacznie lepiej. Dodatkowa zaleta jest taka, że łatwiej będzie o skuteczne polowanie w rewirze letnim.3 punkty
-
3 punkty
-
Gratulacje! To teraz będziesz mógł "przy okazji" odkrywania supernowych (których Ci życzę na pęczki ) od razu je klasyfikować.2 punkty
-
2 punkty
-
Pan Pavulon został właśnie zwiotczony (banem), panu Szczeremu też już szczerze dziękujemy.2 punkty
-
Wyszła już trzecia część poważnej analizy, SciFun po raz kolejny rozprawił się z płaskoziemcami.2 punkty
-
1 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt
-
Dzięki Łukasz. Trafiłeś w 10-kę. To jest takie moje małe marzenie - odkryć supernową i samodzielnie ją sklasyfikować. Zdaję sobie sprawę, że do tego jednak jeszcze daleka droga. Spektrograf szczelinowy, kamera z większym pikselem oraz przede wszystkim więcej doświadczenia. Będzie co robić1 punkt
-
Wszystkiego najlepszego! dużo zdrowia i jak najwięcej czystych nocy obserwacyjnych! oraz 100 Lat! życzę!1 punkt
-
Wszystkiego astro - najlepszego, spełnienia marzeń wszelakich oraz przede wszystkim zdrówka i wspaniałego nocnego nieba.1 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt
-
Fotografia którą znajdziecie poniżej jest efektem 4 sesji fotograficznych. Na zdjęciu jest najjaśniejsza gwiazda na niebie ? Syriusz wraz ze swoim słabym towarzyszem w postaci białego karła. Separacja obu składników jest obecnie dość spora i wynosi około 10 sekund kątowych (10??). Pomimo tej odległości obserwacja i fotografia tego układu podwójnego jest ekstremalnie trudna. Jak się pewnie domyślacie wynika to z ogromnej różnicy jasności obu składników: -1,47 vs 8,44 mag Biały karzeł po prostu i dosłownie tonie w blasku głównego składnika układu. Niemniej jednak, w przypadku dobrego seeingu i po zastosowaniu odpowiednio długiej ogniskowej, dodatkowo manipulując odpowiednio czasem rejestracji, wzmocnieniem i gammą byłem w stanie na kilkuset (z kilkunastu tysięcy!) klatkach złapać Syriusza B. I tylko podczas trzeciej sesji kiedy seeing był na tyle dobry, że krążki dyfrakcyjne wokół głównego składnika były całkiem równe. W pozostałych przypadkach było widać pobliską gwiazdkę 10mag oddaloną o około 40?? i dalsze gwiazdy ale śladu białego karła nie było. Całość rejestrowana była przy ogniskowej 4,4 metra. Wybrane klatki zestackowałem i wyostrzyłem. Dodałem też kolor RGB ale czerwień i zieleń rejestrowała się w nikły sposób tylko blisko głównego składnika. Zdecydowanie dominował niebieski J Poniżej fotka ? pomimo, że są to tylko dwa punkty ? jeden duży drugi mały to dla mnie osobiście jest w tym zdjęciu coś takiego majestatycznego i ujmującego. Punkcik wielkości Ziemi o masie Słońca?. Działa na wyobraźnię PS: Syriusz B to ten mikry punkcik na godzinie 101 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt
-
Łoj - dopiero wróciłem od raniutka i bym przegapił. Adrian - stu latek z pięknym sprzętem pod pięknym niebem i oczywiście wszystkiego NAJ1 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt
-
A może w Maximie rozdzielić kanały (Split tricolor), wyrównać je w AS - dodać align pointy wokół gwiazdek - i potem złożyć znowu w Maximie (Color stack)? Nie próbowałem tak nigdy, ale może zadziała.1 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt
-
Niech sobie piszą. Ja zaglądam tu zawsze z uśmiechem. O! Płaskoziemcy ruszyli z odsieczą!! He he he...1 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt
-
1 punkt