Ranking użytkowników

To zaćmienie dało mi w kość. Wiele rzeczy szło dziś nie tak. 2 godziny, a jestem wymęczony jak po całym dniu harówy. Bresser AR127s+Quark chromo, QHY5III-174m, mozaika z 2 paneli.

Przez chmury ale udało się uwiecznić. ?

Ja zorganizowałem obserwacje dla dzieci z tutejszej SP.

Witam, przedstawiam kilka fotek z dzisiejszego Częściowego Zaćmienia Słońca jakie robiłem podczas pokazów z Szkolnym Obserwatorium Astronomicznym. Robione refraktorem APO Explore Scientific 80 mm + filtr Słoneczny + DMK 51AU02.AS .Tylko tyle i aż tyle nadeszły chmury grzmiało i padało ,ogólnie impreza udana uczniowie zadowoleni.

Obserwacje wspaniałe dzisiaj, pogoda dopisała teraz trzeba materiał poskładać ?

Gdańsk melduje, że widział ? Chciaż zachmurzenie tuż przez maksimum doszło chyba do 60%. Do tego powiertzre roztrzęsione jak galareta. Eos 80D + tair 3S+folia na słonko, goliat+MN229

Ja musiałem wracać do pracy. W sumie się udało. Nawet chmury za bardzo nie przeszkadzały. Młody był nawet zainteresowany przez całe 15 min.

Strzał sprzed domu zwykłym tele 200mm z ND5:

Coś tam wyszło :)

Było jak w horrorze. Wrocław. Od 10 naszły chmury i zaczęło padać. Pochmurno wszędzie aż do 12.30. Nagle na horyzoncie czyste niebo, które zbliżało się wyraźnie. Wg tabelki Charona_X Tmax na Wrocław miał być na 12.45. I dokładnie o tej godzinie (prawie co do sekundy) wyszło Słońce zza chmury!!! :) Wow, jaka precyzja! Z kolegami z pracy przygotowaliśmy zestaw obserwacyjny: znalezione stare dwie dyskietki FFD. Po tylu latach leżenia w szafie przydały się:) To były czasy...! A dziś to sobie przez pendriva popatrz :P Jakimś kompaktem Canona z zoomem zrobiliśmy pamiątkową fotkę z maksymalnego zakrycia. Wrocław 2021 zaliczone!

Kadr z godziny ~13:00 oraz składak fragmentu przejścia z kilku fotek. CC 8", ND5, Canon 6D + PS.

na końcu złożone PIPP z *.png( załadowanych w zakładce source file), animated GIF (zakładka OutputOptions) gdzieś po drodze zmniejszenie i wycentrowanie. Kamerka została obrócona jak po ostatniej nocnej sesji więc nie odzwierciedla rzeczywistego położenia, które widać na zdjęciach u kolegów. Na ok. 100 klatek (co się przekłada na 100+min zjawiska) tylko kilka pominiętych ze względu na większe chmurki. Centralna Polska. a najostrzejsze pojedyncze chyba wyszło to:

A w Szczecinie.....

To jeszcze ode mnie. Lustrzanka i przyłożona doń szybka z maski spawalniczej.

Faza maksymalna z Krakowa. Zdjęcie robione kompaktem przez lornetkę 20x70 uzbrojoną w filtr ND5.

Ostatnie zaćmienie Słońca, czy też zakrycie jak kto woli, oglądałem za dzieciaka bodajże w 1999. Z tego wydarzenia zostało mi kilka przebłysków w pamięci oraz szkiełko spawalnicze. Nie powiem, na dzisiejszy dzień liczyłem i czekałem bardzo długo. Pogoda okazała się łaskawa, choć patrząc na satelitę to od północny nadchodziła spora chmura, która nie napawała mnie optymizmem. Standardowo, około pół godziny przed początkiem zjawiska, na niebie pojawiły się baranki, ale całe szczęście nawet niegroźne. Dziury w chmurach były dość spore, dzięki czemu był czas na obserwację lornetkami i pamiątkowe foto. Końca zjawiska już nie widziałem, bo około 13:40 rozpadało się. Poniżej parę pamiątkowych foto - faza maksymalna raptem albo aż 7% 15x70 + smartfon ?

Poznań

To na razie pierwsze - z maksimum. TS APO 60/360+moduł Lunt CaK B600 + Chameleon 2 z filtrem polaryzacyjnym 25. Tarczę minimalnie obróciłem wzgledem protek, aby wcięcie było mniej więcej równo (od avikowania tarczy i protem było już lekkie przesunięcie. Teraz po piwo do sklepu i się można brać za h- alpha .

Ja przygotowany a z chmurkami spoko moglo byc gorzej ?. Fajnie jak kotluja sie chmury w okularze:

Szykując poprzedni OT (https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/28236-obiekt-tygodnia-30052021-nu-?-draconis-kuma/) w książce "Objects in the Heavens" Petera Birrena znalazłem informację o ?2398. Układ podwójny złożony z dwóch czerwonych karłów - musiałem to zobaczyć! Z ciekawości przeszukałem forum i znalazłem tylko jedną wzmiankę o tym układzie. Kolega @polaris wspominał o nim w 2020 roku i przyznaję, że bardzo żałuję, że przeoczyłem jego wpis. Wydaje się, że ten układ podwójny nie jest zbyt popularny. Ponoć został nawet pominięty w Cambridge Double Star Atlas. Jest to o tyle dziwne, że układ ten jest bardzo ciekawy i to nie tylko ze względu na kolorystykę. Zerknijmy na mapę 3D wszystkich znanych układów gwiazdowych w sąsiedztwie Słońca w promieniu 12,5 lat świetlnych, zaczerpniętą z Europejskiego Obserwatorium Południowego. Na ilustracji ?2398 występuje pod oznaczeniem GJ725: Źródło: https://www.eso.org/ Komentarz: Słońce znajduje się w centrum. Kolor wskazuje na temperaturę i klasę spektralną ? białe gwiazdy to (ciągu głównego) karły A i F; żółte gwiazdy, takie jak Słońce, to karły typu G; pomarańczowe gwiazdy to karły typu K; a czerwone gwiazdy to karły typu M. Niebieskie osie są zorientowane wzdłuż galaktycznego układu współrzędnych, a promienie pierścieni wynoszą odpowiednio 5, 10 i 15 lat świetlnych. Tak! Ta gwiazda podwójna jest odległa tylko 11,6 roku świetlnego od Słońca i należy do najbliższych Ziemi układów podwójnych gwiazd. W tym miejscu chciałbym zrobić małą dygresję, gdyż dla części osób oznaczenia katalogów ? czy GJ mogą być nieznane. Oznaczenia ? czy STF odnoszą się do katalogu "Catalogus novus stellarum duplicium" opublikowanego przez rosyjskiego astronoma Friedricha Georga Wilhelma von Struve w 1827. Umieścił on w nim 3112 gwiazd podwójnych, z czego ok. 75% było wcześniej nieznanych. Fragment "Catalogus novus stellarum duplicium" z opisem układu ?2398 odnaleziony w serwisie https://www.bibliotekacyfrowa.pl W 1837 roku ukazała się następna jego praca: Mikrometryczne pomiary gwiazd podwójnych (łac. Stellarum Duplicium Mensurae Micrometricae), zawierająca rezultaty 13-letnich obserwacji położeń gwiazd. Jest to przełomowe dzieło w tej dziedzinie astronomii. GJ natomiast jest skrótem od katalogu Gliese?Jahreiß, który obejmuje gwiazdy znajdujące się w promieniu 25 parseków od Słońca. Został zestawiony przez niemieckiego astronoma Wilhelma Gliesego w 1957 roku. Od 1979 współautorem jest Hartmut Jahreiß stąd jego oznaczenie. Obie gwiazdy naszego OT to małe czerwone karły typu M, z których każdy ma około jedną trzecią masy i promienia Słońca. Każda z nich wykazuje typ zmienności typowy dla gwiazd rozbłyskowych, a ich aktywne powierzchnie są źródłem emisji promieniowania rentgenowskiego. Według danych z https://www.stelledoppie.it seperacja składników wynosi 11" a ich jasność odpowiednio 9.11mag i 9.96mag. Para jest powiązana grawitacyjnie i charakteryzuje się dużym ruchem własnym wynoszącym ponad 2"/rok. Nasza gwiazda podwójna znajduje się w konstelacji Smok. Jej poszukiwania najlepiej rozpocząć od Omicron Draconis, która będzie naszym drogowskazem, ponieważ jest bardzo charakterystyczna. Jej jasność to 4.6mag i w normalnych warunkach jest widoczna gołym okiem. Chyba, że obserwacje prowadzi się w białe noce z miasta, to należy do niej "doskoczyć" startując od gwiazdy Altais. Gwiazda Omicron Draconis jest układem wielokrotnym. Składnik B typu widmowego K o jasności 8.3mag jest oddalony od składnika A, który jest typu widmowego G, o 38". Różnica jasności sprawia, że przy małym powiększeniu słabszy składnik wydawał się prawie czerwony. Duża separacja sprawia, że drugiego składnika nie da się przeoczyć nawet w małych powiększeniach. Omicron Draconis - opracowanie własne na podstawie Stellarium Do dalszych poszukiwań potrzebny jest dokładny atlas. Polecam "Interstellarum Deep Sky Atlas" lub darmowy "Deep Sky Hunter" (http://www.deepskywatch.com/deepsky-atlas.html). Przy Omicron Draconis odnajdujemy trzy charakterystyczne gwiazdki tworzące łuk (zaznaczone na żółto). Opracowanie własne na podstawie Deep Sky Hunter Prowadząc linię między Omicron Draconis i najciemniejszą z trzech gwiazd odnajdujemy gwiazdę 7mag, która będzie naszym punktem odniesienia. Dokładnie na środku pomiędzy tą gwiazdą i najjaśniejszą z trzech gwiazdek (też 7mag) znajdujemy nasz OT. Opracowanie własne na podstawie Deep Sky Hunter Dwie rubinowo-szare szpileczki były bez problemu widoczne w powiększeniu około 28x, gdy obserwowałem je za pomocą SW ED 120mm i okularu BCP 32mm. Choć najlepiej prezentowały się w BCO 18mm i powiększeniu 50x. Ciekawe czy pod ciemniejszym niebem można dostrzec ten układ w lornetce 15x70? A Ty już widziałeś kiedyś układ podwójny złożony z dwóch czerwonych karłów? Jeśli nie to spróbuj odnaleźć ?2398 i koniecznie daj znać jak poszło... PS - Podczas moich poszukiwań ?2398 przy okazji oglądałem i polecam: Epsilon Dra 4.0mag/6.9mag seperacja 3.2" SW ED 120mm; BCO 6mm i Pentax XW 3.5mm Mu Dra 5.7mag/5.7mag seperacja 2.5" SW ED 120mm; BCO 6mm i Pentax XW 3.5mm 16,17 Dra 5.4mag/6.4magg/5.5mag seperacja 3.1" i 90" SW ED 120mm; BCO 6mm i Pentax XW 3.5mm Omicron Draconis 4.6mag/8.3mag seperacja 38" SW ED 120mm; BCP 32mm i BCO 18mm

Czilowanie przy słoneczku ?

A gdzie nam tam podskakiwać z Księżycem do DS-owców, którzy wkładają prawdziwy wysiłek w swoje prace. Z księżycem to trzask-prask i jest, trochę się w Photoshopie czy innym szopie pokręci i gotowe... ? Na ten przykład dzień wcześniej, 23 lutego. Trzask-prask i takie coś wyszło z Photoszopu:

I h- alpha, Lunt + ASI 224 MC. Miało byc chameleonem2, ale prześciówka z drukarki 3D nagle przestała pasować.

Mała składanka z dzisiejszego zaćmienia. W sumie ustrzeliłem 85 klatek, może uda się z tego jakąś animację poskładać w wolnym czasie. SW80/400, ND5, C60D:

Taka ciekawostka . Niby 15% zakrycia a spadek promieniowania znacząco zauważalny,

Materiał zebrany 90 km od Warszawy i część materiału z Bieszczad. Canon 6d, apo 71/347, 99x4 minuty.

Gdyby ktoś się zastanawiał dlaczego księżycowy łuk był tak poszarpany tutaj Loxley wyjaśnia ? https://astropolis.pl/topic/78893-daktyloskopia-zaćmieniowa-czyli-o-częściowym-zaćmieniu-słońca-inaczej/

Dzisiejsze przygotowania na jutrzejsze obserwacje zaćmienia. Jedna plama na słońcu była i syn ją dostrzegł. Jest więc szansa, że jutrzejsze zaćmienie też zauważy...

Dziwne, że nie ma wątku oficjalnego, a już niecała doba została. Na świecie będzie to zaćmienie obrączkowe widoczne np. w Kanadzie, na Grenlandii i Syberii. U nas będzie to płytkie zaćmienie częściowe max ok 26%. Zaćmienie rozpocznie się ok 11:50, maksymalna faza ok 12:50 a koniec ok 13:50. Dokładne efemerydy dla kilku największych miast (wzięte z Uranii), czasy UT: I widok ze stellarium (dla Koszalina ? ) W praktyce - na Pomorzu ma być najwieksza faza, więc się nigdzie nie ruszam :). Prognozy nienajgorsze, chociaż mogą chmury jakieś przeszkadzać. To akurat niekorzystne, bo zacmienie i spadek temp. sprzyja ich kondensacji. Plan na zaćmienie dość ambitny - zarejestrować zjawisko w 3 pasmach WL, h-alpha i CaK. WL mam focic lustrzanką (C50D mod lub C550D) z refraktorem ED 102/714 lub SCT 8", wąskie pasma z kamerką ASI224 lub Chameleon2 z Luntem 50 i APO 60/360 z modułem CaK B600 - ZObaczymy co z tego wyjdzie.

Dzisiejsze częściowe zaćmienie Słońca. Nikon D5100, MAK127/1500, ISO-100, 1/50 sek.

3 czerwca 2021. Pomimo co raz krótszych nocy, korzystam z okazji, żeby podziwiać obiekty "głębokiego kosmosu". Warunki może nie najlepsze, ponieważ co jakiś czas w obserwacjach przeszkadzają cirrusy pojawiające się to i ówdzie. Wracam do obiektów z poprzedniej sesji obserwacyjnej i wyszukuje nowych. Nie robię maratonów, tylko staram się przyglądać dokładnie w różnych powiększeniach wybranym celom. Galaktyka NGC 6207, "bliska" sąsiadka M13, to galaktyka spiralna, która w tych warunkach wygląda nieco eliptycznie z podłużnymi pojaśnieniami. Mniej więcej tak jak na rysunku poniżej. Z jednej strony z każdej obserwacji staram się przywozić do domu jakiś obiekt w szkicowniku na pamiątkę, a z drugiej strony zawsze czuję niedosyt po wykonaniu rysunku.

Dziękuję Panowie za wczorajsze obserwacje :) Załączam dwie fotki: jedną "reporterską" i drugą z przelatującym obiektem, co do którego mieliśmy wczoraj wątpliwości. Może teraz uda się go zidentyfikować? Czas zrobienia zdjęcia: 00:52. Miejscówka faktycznie jest niezła, choć ta iluminacja wieży kościelnej daje popalić, co zresztą dobrze widać na drugim zdjęciu ;)

Załatwcie taki Księżyc, a będziemy mieć całkowite ? : https://www.facebook.com/paco.flor.900/posts/307440157602344

Wracam jeszcze do sesji z 24 lutego - dwa kolejne ujęcia nad którymi właśnie zakończyłem pracę:

Jak dobrze mieć pracę, którą się lubi. Można popracować i odprężyć się po ciężkim dniu z hobby?

Łapiąc oddech od tematu zaćmienia (sorry Moon) Bresser AR127s, Quark chromo, QHY5III-174m Obszar 2832 (z barlowem ES 2x) Najbardziej okazałe protki:

Ok, tak więc wczoraj wycelowałem w Acraba przez 10x50, bez problemu widać drugi niewielki składnik na północy-zachód od gwiazdy, ALE gdybym nie widział, że tam coś się znajduje to bym nawet tego nie zarejestrował. Jest bardzo mała, ale widoczna, tuż obok. W 15x70 to już była oczywistość ? Obserwowałem ze statywem.

Wczorajsze - TS APO 60/360+Cak B600 Chameleon2: Zrobiłem jeszcze testowo kamerką ASI224 - nie sądzilem że kolorowa się nada, ale kontrast lepszy - chociaż ciężej się nagrywa przez "kratkę" na podglądzie:

"Podczas zaćmienia szykuje nam się specjalny BONUS! Gdy Księżyc będzie przysłaniał tarczę naszej gwiazdy, nastąpi przelot Międzynarodowej Stacji Kosmicznej na tle Słońca! To niezwykłe zjawisko będą mogli zobaczyć obserwatrzy znajdujący się w wąskim pasie na linii Kotlina Kłodzka - Nysa - okolice Częstochowy - Radom - okolice Radzynia Podlaskiego. Zjawisko potrwa zaledwie niecałą sekundę w okolicach maksymalnej fazy zaćmienia (ok. 12:53). Transmisje zaćmienia Słońca (czwartek, 11:30-14:00) YouTube LIVE: https://bit.ly/2S7a2ol Facebook LIVE: https://bit.ly/2RulHgx" Źródło: https://www.facebook.com/ZGlowaWGwiazdach

20-21 maja 2021. Pogodna noc z przybywającym garbem Księżyca* /61%/ to dobra okazja do obserwacji wcześniej już wspomnianego, ale i nie tylko. Skoro zgodnie z tytułem tematu było już trochę "& beyond", czas na "Milky Way". Wybrałem na pierwszy ogień mgławicę planetarną w Smoku zwaną popularnie "Kocie Oko", NGC 6543. Po uważnej obserwacji mgławica okazała się prawdziwym klejnotem strzeżonym zazdrośnie przez straszliwego gada /tak mi się nasuwa analogia do Smauga i Jedynego Pierścienia**/. Sam obiekt widoczny jest bez trudu w szukaczu prostym GSO 8*50, wystarczy tylko dobrze wycelować /pobiłem rekord w długości wyszukiwania tym razem!/. Na pierwszy rzut oka w okularze Fujiyama HD-OR 9 mm /x166/ można dostrzec niepozorną owalną mgławicę w delikatnie niebiesko-zielonym*** kolorze. Jakie było moje zdziwienie kiedy po chwili dostrzegłem jasną gwiazdę w środku mgławicy oddzieloną od reszty delikatnym ciemniejszym obszarem. Widok niesamowity! Poniższy szkic w okularze Pentax XL 5,2 mm /x288/, na więcej mi mój zestaw nie pozwala, a nie chciałem korzystać z zasobów Erika68. Obiekt ma potencjał do stosowania większych powiększeń przy super seeingu. *to co ostatnio pokazał niewychłodzony dobrze Newton GSO 12" przez orciaka Fujiyama 9mm powoduje, że do tej pory nie mogę podnieść się z kolan! **J.R.R. Tolkien "Hobbit" ***akwamaryna

Piękny lornetkowy układ podwójny Mizar w "Wielkim Wozie" Lorneta w konfiguracji 46x100 + smartfon =

Seria zdjęć z dzisiejszego częściowego zaćmienia, nawet kilka plam się załapało ? Mak 102, AZ Baby, ND5, Canon 450D.

Umiesz motywować ?

Kilka zdjęć z telefonu na pamiątkę z wczoraj, na ostatniej fotce załapały się nawet 4 mgławice ? Orzeł, Omega, Koniczyna i Laguna ?

Super! Troszkę czasu mi zajęło, ale blog już przeczytany.

Ostatnio nie miałem okazji fotografować Księżyca. Zabawa w Księżyc HDR z kwietnia. Stack 1200 klatek z pierwszej kwadry i stack 400 klatek z pełni, blask dodany z osobnego zdjęcia.

Dzis nad ranem 4 dni do nowiu f=400mm ISO800 1/30 sek. f/5,5 canon450d ISO1600 1/100sek

Zaskroniec 10m od plaży, u ujścia małej rzeczki do morza. Dzieci były zachwycone.

Bright Side of the Copernicus. Mak 127 & Sony a58, ISO 200, 1/30 sec.

Dark Side of the Copernicus. Mak 127 & Sony a58, ISO 200, 1/15 sec.