Ranking użytkowników

Zdjęcie, które przedstawia kawał naszej galaktyki, ale tak naprawdę, to co mnie zainspirowało do zrobienia tej mozaiki, to masy pyłów, w których jest ona zatopiona. Niewinny eksperyment, który się zaczął z lapmką węgierskiego wina w ręku, gdzieś tam nad Balatonem, a zakończył 3 i pół roku później po wielu "dokrętkach" materiału i nieudanych próbach złożenia tego wcześniej. Zdjęcie składa się z około 1000-1200 klatek od 60s do 120s zebranych w przeróżnych warunkach. Główny obraz jest zbudowany w oparciu o zdjęcia z niemodyfikowanego Nikona D610. Wszelkie wodorowe czerwienie zostały pozyskane z innych moich zdjęć (większość prezentowana wcześniej), wykonanych już modyfikowanym Nikonem D610. Obiektyw Samyang 135/2. i opisówka:

Morze Zimna, północne obszary Morza Deszczów z dobrze widocznymi szczytami Mons Piton, Mons Pico, Montes Teneriffe i Montes Recti, wynurzającymi się ponad jego powierzchnię.

Po trzech latach modelowania "już" w porcie. A żebym miał tyle cierpliwości do zdjęć astro.

Czas czarnego, orionowego Konika (B 33) dobiega końca, sezon na qnia letniego (i to niebieskiego) uważam za otwarty. Niby wiosna na horyzoncie, ale pod nogami miałem grubą warstwę śniegu, a termometr przed samym świtem wskazał -10. Materiał z dzisiejszej nocy, jakieś 2,5 h w klatkach po 150 s, 6d i Samyang 135. Obróbka tego w szerokim kadrze to jakiś koszmar - gradienty, gradienty i jeszcze raz gradienty (śnieg potęguje LP nad horyzontem), a agresywne wyrównywanie tła, gdy wokół pełno subtelnych pyłów, to chyba średni pomysł. Obrobiłem jak umiałem. ? Uroczy, subtelny obiekt, odkryty przez pana Barnarda, wisi sobie dość nisko w Skorpionie; nie pamiętam czy widziałem to w RPA (chyba nawet nie próbowałem), ale może warto? Kadr troszkę kropnięty.

Technologia pewnie trochę inna i efekty nieporównywalne (na moją niekorzyść niestety) ale wydaje mi się, że w tym samym czasie gapiliśmy się w ten sam kawałek nieba. Mak127 & Sony a58. ISO 200, 1/30 sec.

Na Byka jest już zdecydowanie zbyt późno, więc wrzucam jako zajawkę, a powrót do tematu jesienią. Podczas sesji prawie wszystko poszło nie tak - mocno wiało (a SWSA tego nie lubi), znów spadł śnieg (wzmaga LP), a cel szybko wchodził w tużponadhoryzontalne LP, wzmacniane przez rzeczony śnieg. Na koniec okazało się, że na stacku wylazł wredny banding noise - usunąłem jak umiałem. 6d, Samyang 135 f/2.8, jakieś 135 minut w klatkach po 135 s. ? Zajrzałem tam też z pomocą lornetki - ależ pustka. ? Z tego też powodu ciężko było ustawić kadr, ale jakoś poszło. PS wizualnie też można:

07.03.2021. Po sobotnim galaktycznym maratonie 14-ką Erika68 czas na balkonowo ? makowy wieczorek obserwacyjny. Zaczynam ambitnie od próby obserwacji Mgławicy Planetarnej ?Cukierek? /NGC 2371-2372/ położonej w gwiazdozbiorze Bliźniąt. Korzystam z okularów Pentax XF12 oraz 8,5. Porażka, albo obiekt jest za słaby na mój teleskop i warunki, albo był za wysoko przysłonięty balkonem. Następnie Mgławica Planetarna ?Eskimos? /NGC 2392/, tym razem bez problemu. Wraz ze wzrostem powiększenia co raz lepszy widok. Przy pow. 235x /Pentax XF8,5/ wyraźnie widoczna gwiazda centralna otoczona jasną mgławicą, a dalej delikatne niewielkie mgliste sferyczne halo. Kolejny obiekt to Zmienna Mgławica Hubble?a /NGC 2261/, tutaj podobnie im krótszy okular tym lepiej. Obiekt swoim widokiem przypomina maleńką kometę przyklejoną wierzchołkiem do słabej gwiazdy z bardzo rozłożonym jak wachlarz ogonem. Kolejne obiekty to gromady otwarte M41 /NGC 2287/, M50 /NGC 2323/, M47 /NGC 2422/ oraz M46 /NGC2337/. W obrębie tej ostatniej znajduje się mgławica planetarna NGC 2438, której niestety nie udało mi się rozpoznać, pomimo stosowania powiększenia 235x. Po raz kolejny przekonuję się, że gromady otwarte stanowią po Księżycu i planetach wdzięczny obiekt obserwacji dla mojego MC z balkonu. Szczególnie te mniejsze wyglądają bajecznie w polu RKE TPL 26mm, który w całym swoim polu pokazuje gwiazdy ostre jak ?szpileczki?. Na koniec Wielka Mgławica Oriona oraz galaktyka NGC 2903. Pozdrawiam Jarek

Zaległości z lutego. 20.02. 21. Mare Imbrium i trochę okolicznych pagórków. Mak127 & Sony a58. ISO 200, 1/13 sec.

Ksieżyc z 20 lutego. SCT 8" + ASI 224.

Wszystkie grafiki poprawione ( kółka i takie tam ). Postanowiłem że z racji tego, że nie obserwuje innymi teleskopami - tylko jednym ( AR 102/600 ); nie mogę umieszczać informacji jaki widok w okularze zobaczy posiadacz MAK-a czy Newtona. Więc będzie to zbiór moich doświadczeń i spostrzeżeń odnośnie obserwacji używanym prze ze mnie sprzętem. To na razie tyle w temacie :-). Przydały by się jakieś zdjęcia ?

Kilka dni temu z pewną nieśmiałością wypaliłem szerokim kadrem godzinkę Oriona. Nieśmiałością, bo po pierwsze: niebo podmiejskie, po drugie: Orion nisko, a po trzecie: kamerka kolorowa. Ale manewr się udał, więc powtórzyłem go jeszcze trzy razy i zebrałem w sumie pokaźne cztery godziny materiału. Z tła powyłaziło sporo pyłów wymieszanych z podmiejskim kolorytem, ale po ostrożnej kalibracji i usunięciu gradientów udało się uzyskać to, co poniżej. QHY247C, Samyang 135 @ f/2.8, SW Adventurer, 120x2 minuty, niebo podmiejskie, przejrzystość średnia/dobra. A po usunięciu gwiazdek pokazała się spora ilość wkurzonych obłoczków, farfocli, ale nie tylko - bo w lewym dolnym rogu wyszła galaktyka IC421 ? Byłem dość pozytywnie zaskoczony, że na podmiejskim niebie 4.5-5 mag da się kolorową kamerką wyciągnąć całkiem sporo rzeczy. Sięgnę jeszcze tam na pewno po więcej, ale to z innej miejscówki.

Zorientowaliśmy się, wystarczy wyjrzeć przez okno. Dobrze że się trafiło te kilka dni bo teraz miesiąc, jakby to powiedział Siara, w p*zdu ?

Kochani! Oto pierwszy efekt zakupu mojego pierwszego kota w życiu ? Chyba polubię zwierzątko... Z nim zapolowałem na grubszego zwierza - także z rodziny kotowatych ? Zasadniczym celem była jednak Westa wędrująca w sąsiedztwie lwich galaktyk. Przy okazji wypróbowałem też nowy montaż. Załączam też wersję z opisem... ...i namawiam do obserwacji Westy. Planetoida jest właśnie w opozycji, a do 21 marca można próbować ją dostrzec nawet gołym okiem. Początkującym polecam filmowy poradnik obserwatora: Czystego nieba! ? Technikalia: Nikon D700 + WO RedCat 51 250 mm f/4.9 / AstroTrac 360 / 37 x 120 s. / ISO 1600. Obróbka: PixInsight + Photoshop.

Ja dopiero co rozpakowałem nowy nabytek, właśnie jechałem w okolicę na test o zmierzchu, a tu z delikatnego sporadycznego kropienia 2km od domu zrobiło się oberwanie chmury... ehh, mam nadzieję, że "miodność" nabytku będzie proporcjonalna do reakcji pogody. Tak więc @stahoooo jak masz jakieś plany to proponuję realizować ASAP, miejmy to za jednym razem z głowy ?? ? ps: ja uważam, że żadna lornetka nie zastąpi dobrego teleskopu, ale jest świetnym uzupełnieniem szczególnie gdy możemy z niej korzystać o wiele częściej niż z teleskopu, w moim przypadku tak właśnie jest. U mnie na jedno korzystanie z Dobsona jest 10x MAK w użyciu, a na każde jedno użycie MAK'a 10x lornetka.

Kasjopea - dokładam do tematu drugie foto w sztuce opanowywania obróbki ? Ten sam setup, 73x60 s + 30 darków, F2.8, ISO 800, Sequator, równanie tła w Pixinsight LE, PS.

Poniżej rysunki do mini-relacji z siódmego marca br.

A ja na koniec ostatniego pobytu na polu chwyciłem na chwilę nikona 10x50 i...to było to! Widok dużo lepszy niż wszystko co przeważnie widać przez teleskop,bardzo ładna M42,pas Oriona i pełno innych gwiazd dookoła. Poważnie myślę nad sprzedażą teleskopu i o kupieniu trochę większej lornetki

Krótka relacja: www.astronoce.pl/obserwacje.php?id=234 Po trzech sesjach w marcu czuję, że muszę odespać.

Od 15 maja całą wystawa będzie przeniesiona na 6 tygodni do Urzędu Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy i będzie eksponowana w prestiżowym miejscu na korytarzu przy samym gabinecie Burmistrza.

Jak do planet to Baader Classic Ortho 6mm da Ci w tym teleskopie powiekszenie 108x. Ale tak naprawde lepiej by bylo zmienic teleskop np na Newtona 6 cali f8 albo jeszcze lepiej Newtona 8 cali f6 bo w tym ktory posiadasz lustro dosc male a swiatlosila duza f5 .

Zgadza się, ale... problem polega na tym, że wówczas będziemy już mieli "białe noce", Lew znajdzie się dość nisko nad zachodnim horyzontem, a efektywna jasność Westy spadnie do 7 mag. To już nie będzie to samo... ?

Jeśli średnica pola widzenia to 3.2 stopnia to ten odcinek ma 30 minut. W photoshopie można nałożyć podziałkę milimetrową na grafikę i tworzyć sobie takie odcinki wyliczając ich długość z prostej proporcji. To nie jest jakaś aptekarska dokładność. To jest tylko graficzne przedstawienie tej samej (Twojej) skali pola widzenia (3.2 stopnia).

Takie małe "cuś" też pomaga. ?

Zacząć muszę od tego, że nie jest łatwo. Nic nie wychodzi tak jakbym chciał i chyba za mocno napatrzyłem się na profesjonalistów na forach. Niemniej jednak pokażę pierwsze zdjęcie z użyciem Sky Adventurera, co by wystawić się na krytykę i porady ? Co od razu zauważam? Nie umiem robić flatów, będę dalej próbował. Widzę okropną aberrację na gwiazdach, to chyba wina obiektywu, który przymknąłem i tak do F2.8, szkoda mi przymykać bardziej, ale przy tych 50 mm będę musiał. Chciałem więcej mgławicy na Plejadach, ale nie umiem jej więcej ? W ogóle chyba niewiele umiem, bo ta obróbka jest dla mnie trudna i idzie mi bardzo opornie. I same rogi zdjęcia też są nierówne i pojechane. Samo zdjęcie to: Nikon D5200, Nikkor 50 mm ustawiony na F2.8, ISO 800, 35x60 s + 20 darków. Tło wyrównane w Pixinsight LE, obróbka PS. Myślałem, że zebrałem więcej, ale za późno zorientowałem się, że obiektyw zaparowal dlatego tylko 35 minut.

Jeszcze kwestia Nocnego Obserwatora. Zasugerowałem Ci go ponieważ można w nim kreślić mapy dla poszczególnych gwiazdozbiorów. Uruchamiasz program. U góry klikasz na "Map", mniej więcej na środku masz pole gwiazdozbiory, gdzie wybierasz gwiazdozbiór i po prawej klikasz "Rysuj mapę" Tak jest najprościej, ale możesz przed rysowaniem mapy poustawiać dużo opcji tak jak Ci odpowiada. Załączam Andromedę według ustawień jakie ja mam, ale były zmieniane, nie pamiętam domyślnych. Gdzieś pewnie można je przywrócić.

Przeczytaj sobie ten stary wątek... książka ma się świetnie i wychodzą ciągle jej aktualizacje... https://www.astromaniak.pl/viewtopic.php?f=16&t=13862

Tu masz genezę powstania. https://www.astropoludnie.pl/viewtopic.php?f=45&t=271 Generalnie nie podpisywałem każdego zdjęcia, żeby zachować jak najlepszą czytelność przewodnika, tylko wolałem wskazać zasoby skąd korzystałem, a starałem się korzystać zwłaszcza w przypadku zdjęć z ogolno dostępnych materiałów NASA i profesjonalnych obserwatoriów astronomicznych. Przede wszystkim mój przewodnik ma charakter otwarty i nie czerpię z niego korzyści finansowych, a wskazanie miejsc skąd brałem nie moje materiały uznałem za wystarczające do tego żeby je wstawić ponieważ są ogólnodostępne i każdy może je pobrać na własną rękę, a ja je tylko uporządkowałem w przewodnikach i opatrzyłem opisem. Nie zagłębiałem się w zawiłości prawne i nie wiem czy moje podejście jest w 100% pewne od tej strony, zapewne ile prawników tyle opinii, w końcu udowadniają że nielegalna kopia filmu na własny użytek jest ok. Internet jest pełen kradzionych materiałów, gdzie ludzie podpisują się, że to ich własne. Nie wspominając o faktycznie nielegalnie rozpowszechnianych kopiach. Ja podałem źródła skąd pochodzą i nie podpisywałem ich jako moje własne, a każdy może je stamtąd pobrać i wydrukować na własną rękę niezależnie czy weźmie z mojego przewodnika czy ze strony na której są umieszczone.

Kolejny błędny rycerz ? Ale kibicuję i nawet doradzę.

ale zanim nastąpi 2023 r 7 czerwca Westa będzie w odbiciu lustrzanym do Chertan z obecnej pozycji tj ok 1,5 stopnia w dół i znów będzie ją łatwo zlokalizować ?

Dzięki ? Weczorem Marku, specjalnie dla Ciebie zrobię wersję tylko z LDNami ?

Dzięki Zdzichu! Odkurzaj astrograty ?

Wschodzący w blasku zachodzącego Słońca. A w zasadzie to wychodzący zza kawałka skały. 25.02.2021.

Coraz mniejszy Marsik , z 20 lutego , SCT 8" + ASI 224, wersja normalna i drizzle 1,5x. Z barlowem już nie zdązyłem, bo chmury naszły. Ale Syrtis Major się złapało .

Super! ? Warto śledzić Westę, bo następna dogodna okazja zdarzy się dopiero w grudniu 2023 roku... A przy okazji - zauważyłem, że niejedna osoba stosuje w pisowni nazwy planetoidy literę "V". Kochani! "Vesta" jest dla Anglików, Amerykanów, itp. A dla nas niech będzie "Westą". Polacy nie gęsi i swój język mają ?

Przedstawiam schemat i wykonanie kabelka umożliwiającego przewodowe sterowanie z komputera PC lub laptopa wyzwalaniem migawki w lustrzance Nikon D5000. 1. Do zbudowania układu potrzebne są: - wtyczka DB9 żeńska wraz z obudową - transoptor PC817 - dioda LED czerwona (mała, o średnicy ~2mm) - rezystor 270? - rezystor 10k? - wężyk spustowy do Nikon D5000, może być zamiennik oryginalnego MC-DC2 (może być najtańszy, chodzi o to aby uzyskać wtyczkę z przewodem - np. NEWELL RS-N3) Potrzebny też będzie kabelek/konwerter USB<->RS232 (u siebie zastosowałem taki o symbolu U232-P9) do połączenia wykonanego kabelka z portem USB komputera. 2. Schemat: Uwagi: Wtyczka DB9 widoczna od "środka" - od strony lutowania. Transoptor niezbędny do galwanicznego oddzielenia obwodów komputera i aparatu. Bez transoptora układa działa niepoprawnie. Dioda służy do sygnalizowania że jest otwarta migawka (czyli wykonywane jest zdjęcie). Rezystor R1 dobrany doświadczalnie tak, aby dioda świeciła niezbyt jasno i nie oślepiała. W zależności od potrzeb z wężyka spustowego można odciąć pilota (obudowę z przyciskiem) i wykorzystać samą wtyczkę z przewodem albo (jak zrobiłem u siebie) pomiędzy pilota a wykonanym układem we wtyczce DB9 dolutowałem wtyczkę i gniazdo Mini Jack żeby móc nadal wykorzystywać wężyk spustowy bez podłączania układu do komputera. Układ może służyć do sterowania także innymi aparatami, wtedy trzeba zaopatrzyć się we wtyczkę pasującą do posiadanego aparatu. Wszystkie elementy mieszczą się w obudowę wtyczki DB9, także z niej wyprowadzony jest tylko przewód w wtyczką od wężyka spustowego. Efekt końcowy: 3. Konfiguracja: W menedżerze urządzeń należy sprawdzić jaki port COM został przydzielony przez system konwerterowi USB<->RS232. Będzie to potrzebne do wpisania w konfiguracji oprogramowania np. DSLR Shutter, APT - Astro Photography Tool, MaximDL itp. ===> ===>

Co wieczór Orion przed moim balkonem z Wielką Mgławicą, Byk z Hiadami, Plejadki obok Marsa. Coś pięknego ?

A mnie właśnie nową furkę pod chałupkę przyprowadzili ? Cholerka, tylko czy na parking pracowy wjadę????

Wszystko sobie przypomniałem. Poczułem się trochę tak, jakbym stanął u progu domu, który niegdyś odwiedzałem i w którym kochałem przesiadywać. Wystarczyło, że rozejrzałem się po kątach i wszystko powróciło; dawne rzeczy leżą tak, jak je zostawiłem i jak były, nim ja byłem. Nad płotem widziałem Jowisza i Merkurego. Jowisz był maleńką kulką w lornetce 10/50, Merkury wyglądał jak zwykła gwiazda, a Saturna nie było. Później zrobiło się ciemno. Znalazłem Neptuna udającego z innymi trzema gwiazdami równoległobok, a potem Urana, który był już na tyle wyraźny, że było go widać gołym okiem. Mijając Marsa, na zachód, można było dostrzec bardzo słabą M74. Potem przypomniałem sobie galaktykę Rzeźbiarza, nisko pod gwiazdą Diphda, ale nic więcej nie było w pobliżu, bo i sama NGC 253 była ledwie widzialną, podłużną smugą światła. Wysoko świeciły M33, M31 z M32 i M110. I tak trafiłem do Kasjopei, gdzie widać było Pacmana (NGC 281), gromady NGC 7789, NGC 457 i ciemną smugę mgławicy LDN 1310. Były też M103 i NGC 663. Dalej wybijała się Gromada Podwójna i szeroko rozpostarta na niebie grupa Stock 2. A w Żyrafie była Kaskada Kemble'a z gromadą NGC 1502 na końcu, i po przeciwnej stronie, dalej za gwiazdą BE Cam, okrągła, słaba poświata galaktyki IC 342. Zlokalizowałem Jaszczurkę i tam znalazłem gromadę NGC 7243 oraz NGC 7209, która wpadała w oko przyjemniej od tej pierwszej. Zobaczyłem jeszcze słabą poświatę NGC 188, niedaleko Gwiazdy Polarnej. Później przypomniałem sobie Kota z Cheshire i podobną do kurzej stopy gromadę M38, a potem M36, M37, dalej M35 i nawet Głowę Małpy (NGC 2175/74). I Plejady wyglądały przecudnie, a w Łabędziu było jeszcze widać słabo Amerykę. Wyżej natknąłem się na M39, stamtąd udałem się czarnym szlakiem Barnarda 168 i wydostałem się po drugiej stronie owego przesmyku, znów w Jaszczurce, przy gwiazdach niezbyt jasnej gromady otwartej NGC 7209. Niebo było dalej i później też było, ale był i mróz, więc opuściłem dawno zapomniany dom, czując jeszcze większą ochotę, by wkrótce do niego wrócić. Ale pół godziny wystarczyło, by sobie przypomnieć i psy we wsi także szczekały, jak to mają w zwyczaju, gdy obserwuje się niebo.

Dziś szybki szot w stronę Marsa odwiedzającego Siedem Sióstr. QHY247C, Samyang 135 @ f/2.8, SW Adventurer, 15x2 minuty, niebo podmiejskie, przejrzystość dobra.

Koledzy, ja naprawdę bardzo proszę o jakieś minimum kultury, jakąś elementarną ludzką empatię - i o niezawyżanie poziomu! Układanie mozaiki z więcej niż 4 kadrów powinno być zabronione regulaminowo jako szkodzące zdrowotności. Lepiej zajmijmy się odkryciem nieprawomyślnej tęczy na Księżycu. Objawiła się na zdjęciu z 20 lutego na wałach kraterów w okolicy podbiegunowej, na krawędzi terminatora. Widać to szczególnie na wale kraterów Gruemberger, Morteus i Short, chociaż ślady takiej tęczy ciągną się moim zdaniem w kierunku północy, przechodząc przez Maginusa i wyżej. Kto wyjaśni co to? Światło ugina się i rozprasza padając pod niewielkim kątem w okolicy terminatora? Czy refraktor do bani? ?

Wow, mega!! Co za detal. Za mały mam wyświetlacz.... Trzeba będzie się podpiąć pod tv ?

To podnieśmy trochę poprzeczkę :) 4500x4500 pix - polecam full res. To co tu prezentuję to 40% oryginału który ma rozdzielczość 10000x10000 pix:)

W czwartek wybrałam się z Filipem do Warszawy obejrzeć jak to wygląda na żywo, porobiliśmy trochę fotek, choć oczywiście większość to obrazy, więc wybaczcie że tak mało astrofotografii tu będzie. ?

No wiec przyjrzałem się wczoraj, po godzinie 18, jednak trzeba będzie chyba poczekać na odwilż. Wyszedłem tylko w celu sprawdzenia IC 342, bo mimo śniegu, wydawało się, że niebo będzie niezłe (był duży mróz), niestety było średnio. Ale wspomnę o podejściu, bo może będzie potem do czego porównać. Musiałem wspomóc się latarką, by zawiesić lornetkę na żurawiu, więc gdy chwilę później skierowałem sprzęt na NGC 188, niczego oczywiście tam nie było. Potem poszedłem do ciemnego garażu, by zaadaptować wzrok. Widziałem stamtąd prostokąt światła od wejścia, jednak z każdą minutą światło wlewało się głębiej do środka i po kilkunastu minutach sięgało kilka metrów w głąb, aż do miejsca, w którym siedziałem. Ze środka widziałem już wtedy bez trudu na śniegu sylwetkę krzesła i żurawia, jakieś dwadzieścia metrów dalej, a za nimi pola i mały las. Z garażu wychodziło się w dość jasną noc, jednak nie tak jasną jak wtedy, gdy są chmury (wtedy przypomina to bardziej szary, bardzo mroczny dzień). Gromada NGC 188 była już widoczna w 10/50, jednak dość słabo i chyba tylko to, że wiem, gdzie dokładnie się znajduje, pozwoliło mi zobaczyć okrągłą poświatę. Potem znalazłem Kaskadę Kemble'a, gwiazdę BE Cam i dalej, parkę jaśniejszych słońc i było tam słabe pojaśnienie, poniekąd podobne do NGC 188. Przez kolejne kilka-kilkanaście minut starałem się wypatrzeć różne gwiazdy w okolicy pojaśnienia, ale jedyne, które zapamiętałem i widziałem na sto procent, tworzyły pewien wąski latawiec z ogonkiem; słońca te miały jasności od 9.30 do 10.50mag i żadna z tych gwiazd nie wchodzi w skład "sznureczka". Nie upewniłem się co do innych, słabszych gwiazd. Pojaśnienie wydawało się być gdzieś przy gwiazdce 10.45mag. Potem próbowałem ustalić zasięg gołym okiem, ale robiło się zimno w nogi i ostatecznie nie upewniłem się co do większego zasięgu niż 6mag, niemniej na pewno trochę musiał przekraczać, bo gwiazdy 6mag nie były na granicy widoczności. Wydawało mi się, że widziałem w pewnym miejscu gwiazdkę i po powrocie okazało się, że jest tam taka o jasności 6.60mag, ale ostatecznie nie jestem jej do końca pewny. W normalne noce bez śniegu, gwiazdy 6.60 mag widuję prawie zawsze. Ciekawi mnie w jakim stopniu śnieg wpłynął na obserwacje. Do końca obserwacji IC 342 mogło minąć już z pół godziny, ale czy wzrok mógł się zaadaptować sensownie w tym otoczeniu?

12 stycznia 2021 ? mroźny styczniowy poranek /dla niektórych to na pewno środek nocy/. Szkoda tracić czas po takim okresie obserwacyjnej posuchy i pomimo przenikliwego zimna zaczynam Rok 2021 szkicami kolejnych galaktyk. Tym razem szkicuję NGC4565 oraz M64 ? NGC4826, oba obiekty położone w Warkoczu Bereniki. Galaktyki są wdzięcznym obiektem obserwacji nawet w niewielkim teleskopie. Coraz bardziej hipnotyzują mnie, tak jak lata temu te samotne wyspy rozrzucone we Wszechświecie. Uświadamiam sobie, że to moje amatorskie astro to nie tylko hobby, to raczej stan umysłu. Pozdrawiam Jarek

27 grudnia 2020. Mroźny grudniowy poranek, który wykorzystuję na obserwacje klasyków, czyli galaktyk Tripletu Lwa, M104 - Sombrero i NGC4565 oraz testy okularów. Na papier trafiają M65, M66 oraz M104. Szkice wykonuję korzystając z okularu TPL RKE 26 mm nanosząc obiekty i gwiazdy na papier w kratkę przy teleskopie. Potem, czyli przy biurku zaznaczone gwiazdy wyciskam długopisem na kartce z bloku technicznego i delikatnie patyczkiem kosmetycznym nanoszę galaktyki. Na koniec zamieszczam negatywy szkicowanych obiektów. Mam nadzieję, że w ten sposób chociaż trochę przybliżam widok i piękno tego co widać w okularze. Pozdrawiam Jarek